عهد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] ==منابع== +]] {{پایان مدخل‌های وابسته}} ==منابع==)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[عهد در قرآن]] - [[عهد الهی]] - [[عهد در معارف و سیره نبوی]] - [[عهد در فقه سیاسی]] - [[عهد در معارف دعا و زیارات]] - [[عهد در معارف و سیره سجادی]] | پرسش مرتبط = }} | |||
{{ | == مقدمه == | ||
< | عهد و [[پیمان]] و وفای به آن یکی از ارزش‌های مهم [[انسانی]] است؛ حتی کسانی که به هیچ آیینی پایبند نیستند، [[وفای به عهد]] را امری [[اخلاقی]] و مهم می‌شمارند. [[خداوند]] [[کریم]]، خود را [[وفادارترین]] کس نسبت به عهد و پیمان معرفی کرده<ref>{{متن قرآن|وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ}} «و وفادارتر از خداوند به پیمان خویش کیست؟» سوره توبه، آیه ۱۱۱.</ref> که هرگز [[پیمان‌شکنی]] نمی‌کند<ref>{{متن قرآن|وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَلَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ وَإِنَّ يَوْمًا عِنْدَ رَبِّكَ كَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ}} «و از تو به شتاب، عذاب می‌خواهند و هرگز خداوند در وعده خود خلاف نمی‌ورزد و همانا یک روز نزد پروردگارت برابر هزار سال است از آنچه شما برمی‌شمارید» سوره حج، آیه ۴۷.</ref>. و [[حضرت اسماعیل]] {{ع}} را به‌عنوان الگویی از وفای به عهد ستوده است<ref>{{متن قرآن|وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَبِيًّا}} «و در این کتاب، اسماعیل را یاد کن که او درست‌پیمان و فرستاده‌ای پیامبر بود» سوره مریم، آیه ۵۴.</ref>. [[قرآن کریم]]، وفای به عهد را از نشانه‌های [[خردمندی]] و [[هوشیاری]] نسبت به [[خداوند متعال]] و [[عظمت]] او شمرده<ref>{{متن قرآن|الَّذِينَ يُوفُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَلَا يَنْقُضُونَ الْمِيثَاقَ * وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَيَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ}} «آنان که به عهد خداوند وفا می‌کنند و پیمان را نمی‌شکنند * و کسانی که آنچه را خداوند فرمان به پیوند آن داده است می‌پیوندند و از پروردگار خویش می‌ترسند و از سختی حساب هراس دارند» سوره رعد، آیه ۲۰-۲۱.</ref> و بر [[مسئولیت انسان]] نسبت به عهد خود تأکید کرده است<ref>{{متن قرآن|وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا}} «و به مال یتیم نزدیک نشوید مگر به گونه‌ای که (برای یتیم) نیکوتر است تا او به برنایی خود برسد و به پیمان وفا کنید که از پیمان خواهند پرسید» سوره اسراء، آیه ۳۴.</ref>. | ||
< | |||
< | [[رسول اعظم]] {{صل}} وفای به عهد را [[نشانه]] [[ایمان به خدا]] و [[عالم آخرت]] معرفی کرده است: {{متن حدیث|مَنْ كانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلْيَفِ إِذَا وَعَدَ}}<ref>اصول کافی، ج۲، ص۱۳۶۴.</ref>؛ کسی که به [[خدا]] و [[روز جزا]] [[ایمان]] دارد، باید به پیمانی که می‌بندد [[وفادار]] باشد. [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} فرمود: [[بهترین]] سرآغاز [[کارها]] [[صداقت]] و [[راستگویی]] و بهترین سرانجام آنها وفاست<ref>بحارالانوار، ج۷۵، ص۱۶۱.</ref>. | ||
غالب موارد عهد و [[پیمان]] در [[صحیفه سجادیه]]، بر [[عهد الهی]] و [[پیمان بندگی]] و [[ضعف]] و کم‌توجهی [[انسان]] نسبت به [[تعهد]] بر [[پاکدامنی]] و [[دوری از گناه]] مبتنی است؛ زیرا اگر انسان، عهد الهی را به نیکویی بگذارد به پیمان [[مردم]] نیز [[وفا]] خواهد کرد. | غالب موارد عهد و [[پیمان]] در [[صحیفه سجادیه]]، بر [[عهد الهی]] و [[پیمان بندگی]] و [[ضعف]] و کم‌توجهی [[انسان]] نسبت به [[تعهد]] بر [[پاکدامنی]] و [[دوری از گناه]] مبتنی است؛ زیرا اگر انسان، عهد الهی را به نیکویی بگذارد به پیمان [[مردم]] نیز [[وفا]] خواهد کرد. | ||
[[امام چهارم]]{{ع}}، پیمان دو جانبه میان [[خداوند]] و انسان را یادآور شده است: «ای خداوند،... همچنان‌که [[وعده]] داده‌ای [[توبه]] من بپذیر و همچنان‌که برعهده گرفته‌ای از خطاهای من در گذر و آن‌سان که شرط کرده‌ای [[محبت]] خود نصیب من ساز... من نیز شرط می‌کنم که زین پس کاری را که تواش ناخوش داشته‌ای مرتکب نشوم و برعهده می‌گیرم که عملی را که تواش [[ناپسند]] دانسته‌ای انجام ندهم و از هرچه [[معصیت]] توست دوری گزینم»<ref>نیایش سی‌و‌یکم.</ref>. | [[امام چهارم]] {{ع}}، پیمان دو جانبه میان [[خداوند]] و انسان را یادآور شده است: «ای خداوند،... همچنان‌که [[وعده]] داده‌ای [[توبه]] من بپذیر و همچنان‌که برعهده گرفته‌ای از خطاهای من در گذر و آن‌سان که شرط کرده‌ای [[محبت]] خود نصیب من ساز... من نیز شرط می‌کنم که زین پس کاری را که تواش ناخوش داشته‌ای مرتکب نشوم و برعهده می‌گیرم که عملی را که تواش [[ناپسند]] دانسته‌ای انجام ندهم و از هرچه [[معصیت]] توست دوری گزینم»<ref>نیایش سی‌و‌یکم.</ref>. | ||
[[امام سجاد]]{{ع}}، وفادار ماندن به توبه را جز در پرتو [[عنایت خداوند]] میسر ندانسته و عرضه می‌دارد: «خداوندا!، من نمی‌توانم در توبه خویش [[پایداری]] کنم، مگر آنکه تو مرا از [[گناه]] نگه داری»<ref>نیایش سی‌و‌یکم.</ref>. آن [[حضرت]] با [[یادآوری]] [[عهدشکنی]] انسان در برابر پیمانی که با خداوند بسته است چنین عرضه می‌دارد: «بار الها! این همه [[عنایت]] تو، مرا از آن باز نداشت که از ادامه [[اعمال]] ناپسند خود، [[ندامت]] جویم»<ref>نیایش شانزدهم.</ref>. وی [[وفای به عهد الهی]] را موجب ارتقا به [[مقام]] خاص در درگاه خداوند، خوانده و عرض می‌کند: «بار الها! مرا از [[بندگان]] خاص خود قرار ده، کسانی که به عهد خود وفا کردند و خود را در [[عبادت]] تو به [[رنج]] افکندند و برای جلب [[خشنودی]] تو کوشیدند»<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>. | [[امام سجاد]] {{ع}}، وفادار ماندن به توبه را جز در پرتو [[عنایت خداوند]] میسر ندانسته و عرضه می‌دارد: «خداوندا!، من نمی‌توانم در توبه خویش [[پایداری]] کنم، مگر آنکه تو مرا از [[گناه]] نگه داری»<ref>نیایش سی‌و‌یکم.</ref>. آن [[حضرت]] با [[یادآوری]] [[عهدشکنی]] انسان در برابر پیمانی که با خداوند بسته است چنین عرضه می‌دارد: «بار الها! این همه [[عنایت]] تو، مرا از آن باز نداشت که از ادامه [[اعمال]] ناپسند خود، [[ندامت]] جویم»<ref>نیایش شانزدهم.</ref>. وی [[وفای به عهد الهی]] را موجب ارتقا به [[مقام]] خاص در درگاه خداوند، خوانده و عرض می‌کند: «بار الها! مرا از [[بندگان]] خاص خود قرار ده، کسانی که به عهد خود وفا کردند و خود را در [[عبادت]] تو به [[رنج]] افکندند و برای جلب [[خشنودی]] تو کوشیدند»<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>. | ||
[[شایسته]] است این عهد و پیمانی را که [[امام سجاد]]{{ع}} با خدای خویش در میان می‌گذارد، از یاد نبریم. آنجا که به [[خدا]] عرض می‌کند: {{متن حدیث|وَ عَهْدِي أَنْ أَهْجُرَ جَمِيعَ مَعَاصِيكَ}}<ref>نیایش سی‌و‌یکم.</ref>؛ با تو [[عهد]] می‌کنم که از همه معصیت‌ها دوری گزینم؛ زیرا این همان چیزی است که [[خدای بزرگ]] ما را به آن متذکر ساخته است: «ای [[فرزندان آدم]]، مگر با شما عهد نکرده بودم که [[شیطان]] را مپرستید، زیرا وی [[دشمن]] آشکار شماست؟ و اینکه مرا بپرستید؛ این است [[راه راست]]!»<ref>{{متن قرآن|أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ * وَأَنِ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ}} «ای فرزندان آدم! آیا به شما سفارش نکردم که شیطان را نپرستید که او دشمن آشکار شماست؟ * و اینکه مرا بپرستید که این راهی است راست؟» سوره یس، آیه ۶۰-۶۱.</ref>.<ref>اصول کافی، محمدبن یعقوب کلینی، ۱۳۶۲، تهران، اسلامیة؛ بحارالانوار، محمد باقر مجلسی، ۱۴۰۴، بیروت، دارالوفاء الصحیفة السجادیة، امام زین العابدین{{ع}}، ۱۴۱۸، قم، نشر الهادی؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، ۱۳۷۵ تهران، نشر سروش؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، ۱۳۷۳، قم، دارالقرآن الکریم.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «پیمان»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۳۲.</ref> | [[شایسته]] است این عهد و پیمانی را که [[امام سجاد]] {{ع}} با خدای خویش در میان می‌گذارد، از یاد نبریم. آنجا که به [[خدا]] عرض می‌کند: {{متن حدیث|وَ عَهْدِي أَنْ أَهْجُرَ جَمِيعَ مَعَاصِيكَ}}<ref>نیایش سی‌و‌یکم.</ref>؛ با تو [[عهد]] می‌کنم که از همه معصیت‌ها دوری گزینم؛ زیرا این همان چیزی است که [[خدای بزرگ]] ما را به آن متذکر ساخته است: «ای [[فرزندان آدم]]، مگر با شما عهد نکرده بودم که [[شیطان]] را مپرستید، زیرا وی [[دشمن]] آشکار شماست؟ و اینکه مرا بپرستید؛ این است [[راه راست]]!»<ref>{{متن قرآن|أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ * وَأَنِ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ}} «ای فرزندان آدم! آیا به شما سفارش نکردم که شیطان را نپرستید که او دشمن آشکار شماست؟ * و اینکه مرا بپرستید که این راهی است راست؟» سوره یس، آیه ۶۰-۶۱.</ref>.<ref>اصول کافی، محمدبن یعقوب کلینی، ۱۳۶۲، تهران، اسلامیة؛ بحارالانوار، محمد باقر مجلسی، ۱۴۰۴، بیروت، دارالوفاء الصحیفة السجادیة، امام زین العابدین {{ع}}، ۱۴۱۸، قم، نشر الهادی؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، ۱۳۷۵ تهران، نشر سروش؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، ۱۳۷۳، قم، دارالقرآن الکریم.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «پیمان»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۳۲.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{ | {{مدخل وابسته}} | ||
* [[مسئولیت]] | * [[مسئولیت]] | ||
* [[وفای به عهد]] | * [[وفای به عهد]] | ||
* [[نقض عهد]] | * [[نقض عهد]] | ||
{{پایان | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «پیمان»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | # [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «پیمان»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:فضایل اخلاقی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۳
عهد از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عهد در قرآن - عهد الهی - عهد در معارف و سیره نبوی - عهد در فقه سیاسی - عهد در معارف دعا و زیارات - عهد در معارف و سیره سجادی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
عهد و پیمان و وفای به آن یکی از ارزش‌های مهم انسانی است؛ حتی کسانی که به هیچ آیینی پایبند نیستند، وفای به عهد را امری اخلاقی و مهم می‌شمارند. خداوند کریم، خود را وفادارترین کس نسبت به عهد و پیمان معرفی کرده[۱] که هرگز پیمان‌شکنی نمی‌کند[۲]. و حضرت اسماعیل (ع) را به‌عنوان الگویی از وفای به عهد ستوده است[۳]. قرآن کریم، وفای به عهد را از نشانه‌های خردمندی و هوشیاری نسبت به خداوند متعال و عظمت او شمرده[۴] و بر مسئولیت انسان نسبت به عهد خود تأکید کرده است[۵].
رسول اعظم (ص) وفای به عهد را نشانه ایمان به خدا و عالم آخرت معرفی کرده است: «مَنْ كانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلْيَفِ إِذَا وَعَدَ»[۶]؛ کسی که به خدا و روز جزا ایمان دارد، باید به پیمانی که می‌بندد وفادار باشد. امام زین‌العابدین (ع) فرمود: بهترین سرآغاز کارها صداقت و راستگویی و بهترین سرانجام آنها وفاست[۷].
غالب موارد عهد و پیمان در صحیفه سجادیه، بر عهد الهی و پیمان بندگی و ضعف و کم‌توجهی انسان نسبت به تعهد بر پاکدامنی و دوری از گناه مبتنی است؛ زیرا اگر انسان، عهد الهی را به نیکویی بگذارد به پیمان مردم نیز وفا خواهد کرد. امام چهارم (ع)، پیمان دو جانبه میان خداوند و انسان را یادآور شده است: «ای خداوند،... همچنان‌که وعده داده‌ای توبه من بپذیر و همچنان‌که برعهده گرفته‌ای از خطاهای من در گذر و آن‌سان که شرط کرده‌ای محبت خود نصیب من ساز... من نیز شرط می‌کنم که زین پس کاری را که تواش ناخوش داشته‌ای مرتکب نشوم و برعهده می‌گیرم که عملی را که تواش ناپسند دانسته‌ای انجام ندهم و از هرچه معصیت توست دوری گزینم»[۸].
امام سجاد (ع)، وفادار ماندن به توبه را جز در پرتو عنایت خداوند میسر ندانسته و عرضه می‌دارد: «خداوندا!، من نمی‌توانم در توبه خویش پایداری کنم، مگر آنکه تو مرا از گناه نگه داری»[۹]. آن حضرت با یادآوری عهدشکنی انسان در برابر پیمانی که با خداوند بسته است چنین عرضه می‌دارد: «بار الها! این همه عنایت تو، مرا از آن باز نداشت که از ادامه اعمال ناپسند خود، ندامت جویم»[۱۰]. وی وفای به عهد الهی را موجب ارتقا به مقام خاص در درگاه خداوند، خوانده و عرض می‌کند: «بار الها! مرا از بندگان خاص خود قرار ده، کسانی که به عهد خود وفا کردند و خود را در عبادت تو به رنج افکندند و برای جلب خشنودی تو کوشیدند»[۱۱].
شایسته است این عهد و پیمانی را که امام سجاد (ع) با خدای خویش در میان می‌گذارد، از یاد نبریم. آنجا که به خدا عرض می‌کند: «وَ عَهْدِي أَنْ أَهْجُرَ جَمِيعَ مَعَاصِيكَ»[۱۲]؛ با تو عهد می‌کنم که از همه معصیت‌ها دوری گزینم؛ زیرا این همان چیزی است که خدای بزرگ ما را به آن متذکر ساخته است: «ای فرزندان آدم، مگر با شما عهد نکرده بودم که شیطان را مپرستید، زیرا وی دشمن آشکار شماست؟ و اینکه مرا بپرستید؛ این است راه راست!»[۱۳].[۱۴].[۱۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ﴿وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ﴾ «و وفادارتر از خداوند به پیمان خویش کیست؟» سوره توبه، آیه ۱۱۱.
- ↑ ﴿وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَلَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ وَإِنَّ يَوْمًا عِنْدَ رَبِّكَ كَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ﴾ «و از تو به شتاب، عذاب می‌خواهند و هرگز خداوند در وعده خود خلاف نمی‌ورزد و همانا یک روز نزد پروردگارت برابر هزار سال است از آنچه شما برمی‌شمارید» سوره حج، آیه ۴۷.
- ↑ ﴿وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَبِيًّا﴾ «و در این کتاب، اسماعیل را یاد کن که او درست‌پیمان و فرستاده‌ای پیامبر بود» سوره مریم، آیه ۵۴.
- ↑ ﴿الَّذِينَ يُوفُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَلَا يَنْقُضُونَ الْمِيثَاقَ * وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَيَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ﴾ «آنان که به عهد خداوند وفا می‌کنند و پیمان را نمی‌شکنند * و کسانی که آنچه را خداوند فرمان به پیوند آن داده است می‌پیوندند و از پروردگار خویش می‌ترسند و از سختی حساب هراس دارند» سوره رعد، آیه ۲۰-۲۱.
- ↑ ﴿وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّى يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَأَوْفُوا بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ كَانَ مَسْئُولًا﴾ «و به مال یتیم نزدیک نشوید مگر به گونه‌ای که (برای یتیم) نیکوتر است تا او به برنایی خود برسد و به پیمان وفا کنید که از پیمان خواهند پرسید» سوره اسراء، آیه ۳۴.
- ↑ اصول کافی، ج۲، ص۱۳۶۴.
- ↑ بحارالانوار، ج۷۵، ص۱۶۱.
- ↑ نیایش سی‌و‌یکم.
- ↑ نیایش سی‌و‌یکم.
- ↑ نیایش شانزدهم.
- ↑ نیایش چهل‌و‌هفتم.
- ↑ نیایش سی‌و‌یکم.
- ↑ ﴿أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ * وَأَنِ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ﴾ «ای فرزندان آدم! آیا به شما سفارش نکردم که شیطان را نپرستید که او دشمن آشکار شماست؟ * و اینکه مرا بپرستید که این راهی است راست؟» سوره یس، آیه ۶۰-۶۱.
- ↑ اصول کافی، محمدبن یعقوب کلینی، ۱۳۶۲، تهران، اسلامیة؛ بحارالانوار، محمد باقر مجلسی، ۱۴۰۴، بیروت، دارالوفاء الصحیفة السجادیة، امام زین العابدین (ع)، ۱۴۱۸، قم، نشر الهادی؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، ۱۳۷۵ تهران، نشر سروش؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، ۱۳۷۳، قم، دارالقرآن الکریم.
- ↑ شایسته‌نژاد، علی اکبر، مقاله «پیمان»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۱۳۲.