انتظار فرج در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع مرتبط = انتظار ظهور امام مهدی

| عنوان مدخل  = انتظار ظهور امام مهدی

| مداخل مرتبط = [[انتظار فرج در حدیث]] - [[انتظار فرج در کلام اسلامی]] - [[انتظار فرج در معارف و سیره رضوی]] - [[انتظار فرج در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]

'''انتظار ظهور امام مهدی {{ع}}''' از مهمترین ارکان [[اعتقادی]] [[شیعیان]] است که بسیاری آن را صرفا یک حالت [[قلبی]] تلقی می کنند در حالی که [[روح]] سازنده [[انتظار]]، با حرکت و عمل پیوند خورده است و تمام ابعاد فردی و [[اجتماعی]] [[زندگی]] [[انسان]] را دربر می گیرد و آثار عمیق [[تربیتی]]، روانشناختی، [[سیاسی]]، [[اقتصادی]] و... بر فرد و [[جامعه]] باقی می گذارد.

از جمله موارد نصرت عملی [[اهل بیت]] [[انتظار]] برای آنان است، انتظار برای بازگشت آنان به عرصه [[معنوی]]، [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] [[جامعه]] است.

در تفکر شیعی انتظار [[موعود]]، به عنوان یکی از آموزه مهم [[شیعی]] مطرح بوده و در بسیاری از روایات شیعه بر [[ضرورت انتظار]] [[قائم آل محمد]]{{صل}} تصریح شده است.

[[حق انتظار]] در دو جنبه مطرح است؛ فردی و اجتماعی. باید دید که انتظار چه فضیلتی دارد و شخصی [[منتظر]] چه وظیفه‌ای برعهده دارد؟<ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۱۹۹.</ref>.

== [[امام مهدی]]{{ع}} در [[روایات]] ==

از مجموع روایاتی که در منابع معتبر شیعه وجود دارد به دست می‌‌آید که [[مهدی موعود]]{{ع}} دارای مشخصات زیر است: از [[خاندان پیامبر اسلام]]{{صل}} و [[فرزندان]] او است؛ از [[فرزندان امام حسین]]{{ع}} است؛ [[دوازدهمین امام]] [[معصوم]] و [[حجت]] و [[خلیفه خدا]] پس از [[پیامبر]]{{صل}} است؛ فرزند [[حسن بن علی العسکری]]{{ع}} است که در پانزدهم شعبان سال ۲۵۵ق. متولد شده و هم اکنون زنده است و بر اساس مصلحتی که [[خداوند متعال]] می‌‌داند در حال [[غیبت]] به سر می‌‌برد و روزی خواهد رسید که حضرتش ظهور کرده و پس از آنکه [[بیدادگری]] [[زمین]] را فرا گرفته، عدالت جهانی را برقرار خواهد ساخت و بر [[مؤمنان]] است که همواره با آمادگی در انتظار چنین روزی باشند <ref>تاریخ غیبت کبری، ص۸؛ الیوم الموعود بین الفکر المادیّ والدّینی، ص۶۳۶؛ الهیات، ج۲، ص۶۳۲.</ref>.

[[پیامبر اسلام]]{{صل}} در [[حدیثی]] که [[فریقین]] آن را نقل کرده‌اند، در این باره می‌‌فرماید: اگر از [[دنیا]] جز یک [[روز]] نماند، [[خداوند]] آن روز را آن قدر طولانی می‌‌کند که تا فرزندم [[مهدی]] که اسم او، اسم من و کنیه او، کنیه من است ظهور کند و [[عدالت]] را بگستراند، بعد از آنکه [[زمین]] را [[ظلم و جور]] فرا گیرد<ref>بحارالانوار، ج۵۱، ص۷۴؛ کشف الغمة، ج۲، ص۴۴۶.</ref>.<ref>[[ناصر فروهی|فروهی، ناصر]]، [[انتظار - فروهی (مقاله)|مقاله «انتظار»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی ج۱]]، ص۴۹۶.</ref>

[[انتظار]] در [[فرهنگ]] متعالی [[اسلام]]، به ویژه در [[مکتب]] گران‌سنگ [[تشیع]] از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.. [[روایات]] فراوانی در [[فضیلت انتظار]] و [[منتظران]] نقل گردیده است.

[[انتظار فرج]] [[برترین]] و محبوب‌ترین عمل. در روایتی که از [[رسول اکرم]] نقل شده، انتظار به عنوان برترین عمل معرفی گشته است. "برترین عمل [[امت]] من، انتظار فرج از جانب خدای بلند مرتبه است"<ref>{{متن حدیث| قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ فَرَجِ اللَّهِ}}؛ عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۳۶.</ref>. در روایات [[امامان معصوم]] انتظار نه تنها برترین عمل بلکه به عنوان محبوب‌ترین [[عمل]]<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۳۸۳؛ شیخ طوسی، الأمالی، ص۴۳۶.</ref> نیز شمرده شده است.

رسول اکرم در این باره چنین فرموده‌اند: "والاترین [[عبادت]] انتظار فرج است"<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}؛ کمال الدین، ج۱، ص۲۸۷.</ref>.

از حضرت [[امام سجاد]]{{ع}} نقل شده است: "انتظار فرج از بزرگترین فرج‌هاست"<ref>{{متن حدیث|انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَجِ}}؛ کمال الدین، ج۱، ص۳۲۰.</ref>.

طبق فرمایش امامان معصوم ما غیر از [[فرج امام زمان]] که [[فرج]] نهایی همه [[اولیا]] و [[انبیا]] [[الهی]] و [[مؤمنان]] است. هر شخص منتظری، همین انتظارش برای او فرج می‌باشد که می‌توان گفت پس از فرج [[امام عصر]]{{ع}} که بزرگترین فرج، برای همه مؤمنان است. کمترین اثر انتظار، برای شخص [[منتظر]] همین انتظار اوست. از [[امام صادق]]{{ع}} چنین آمده است: "... هرکس که منتظر باشد و در این راه بر [[مصائب]] و [[آزارها]] [[صبر]] نماید فردای [[قیامت]] در صف ما خواهد بود"<ref>الکافی، ج۸، ص۳۷.</ref>.<ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۱۹۹- ۲۰۰.</ref>

# '''روایات عام در مورد انتظار:''' در [[زیارت جامعه]] خطاب به [[اهل بیت]] آمده است {{متن حدیث|مُنْتَظِرٌ لِأَمْرِكُمْ}}<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۶۱۴.</ref> یعنی منتظر[[امر]] شما هستم، این معنا اختصاص به [[امام]] خاصی ندارد بلکه نسبت به هر یک از [[ائمه]] باید حالت انتظار وجود داشته باشد و در [[زمان]] ما مصداق آن [[حضرت مهدی]]{{ع}} است. منظور از [[انتظار]] معنایی وسیع است که شامل این معانی می‌شود: [[گوش به فرمان]] بودن نسبت به آن حضرات، آمادگی دائمی برای امتثال اوامر ایشان، [[یاری]] آنها در مواقع [[لزوم]] و بودن در صحنه، کمک برای تشکیل حکومت آنان. در [[زیارت جامعه]] بعد از جمله {{متن حدیث|مُنْتَظِرٌ لِأَمْرِكُمْ}} آمده است {{متن حدیث|مُرْتَقِبٌ لِدَوْلَتِكُمْ}}<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۶۱۴.</ref>، فراهم نمودن زمینه‌ای برای استفاده تمامی [[انسان‌ها]] از بهره وجودی آنها.

# '''روایاتی که در خصوص [[امام زمان]] و [[انتظار ظهور]] آخرین مصلح جهانی و [[موعود]] است'''. [[روایات]] در این زمینه بسیار فراوان و گسترده است ما به عنوان نمونه چند مورد را ذکر می‌کنیم:

## درباره اینکه چرا حضرت مهدی{{ع}} را "مُنتَظَر" گویند؟! صقر بن ابی دلف گوید: از [[امام جواد]]{{ع}} پرسیدم که پس از حسن ([[امام حسن عسکری]]{{ع}}) چه کسی [[امام]] است؟ ایشان چنین فرمودند: "همانا پس از حسن، فرزندش [[قائم]]، به حق امام [[منتظر]] است. گفتم: ای فرزند [[رسول خدا]]! چرا او را قائم می‌گویند؟ فرمودند: زیرا او پس از آنکه یادش از بین [[مردم]] برود و اکثر معتقدین به امامتش [[مرتد]] شوند [[قیام]] کند. گفتم: چرا او را منتظر گویند؟ فرمودند: زیرا ایام غیبتش زیاد شود و مدتش طولانی گردد، [[مخلصان]]، در انتظار قیامش باشند و شکاکان، انکارش کنند و منکران، یادش را [[استهزاء]] نمایند و [[عجله]] کنندگان در آن هلاک شوند و [[تسلیم]] شوندگان در آن [[نجات]] یابند"<ref>{{متن حدیث| قَالَ إِنَّ بَعْدَ الْحَسَنِ ابْنُهُ الْقَائِمُ بِالْحَقِّ الْمُنْتَظَرُ فَقُلْتُ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ لِمَ سُمِّيَ الْقَائِمَ قَالَ لِأَنَّهُ يَقُومُ بَعْدَ مَوْتِ ذِكْرِهِ وَ ارْتِدَادِ أَكْثَرِ الْقَائِلِينَ بِإِمَامَتِهِ فَقُلْتُ لَهُ وَ لِمَ سُمِّيَ الْمُنْتَظَرَ قَالَ لِأَنَّ لَهُ غَيْبَةً يَكْثُرُ أَيَّامُهَا وَ يَطُولُ أَمَدُهَا فَيَنْتَظِرُ خُرُوجَهُ الْمُخْلِصُونَ وَ يُنْكِرُهُ الْمُرْتَابُونَ وَ يَسْتَهْزِئُ بِهِ الْجَاحِدُونَ وَ يَكْذِبُ فِيهَا الْوَقَّاتُونَ وَ يَهْلِكُ فِيهَا الْمُسْتَعْجِلُونَ وَ يَنْجُو فِيهَا الْمُسْلِمُونَ}}؛خزاز قمی، کفایة الأثر، ص۲۸۴؛ کمال الدین، ج۲، ص۳۷۸.</ref>؛

## [[عبدالعظیم حسنی]] [[روایت]] می‌کند که بر مولای خود، [[امام]] محمد تقی{{ع}} وارد شدم و گفتم: من می‌خواهم از [[قائم]]{{ع}} سؤال کنم که آیا او همان [[مهدی]] است یا کسی غیر از اوست؟ که امام فرمودند: "... قائم ما همان مهدی است، کسی که [[واجب]] است در غیبتش [[انتظار]] او را بکشند و در ظهورش او را [[اطاعت]] کنند و او سومین از [[فرزندان]] من است و [[سوگند]] به کسی که محمد را به [[نبوت]] [[مبعوث]] فرمود و ما را به [[امامت]] مخصوص گردانید، اگر از عمر [[دنیا]] جز یک [[روز]] باقی نمانده باشد، [[خداوند]] آن روز را به قدری طولانی گرداند تا در آن [[روز قیام]] کند و [[زمین]] را همچنان که آکنده از [[ظلم و جور]] شده باشد، پر از [[عدل و داد]] نماید"<ref>خزاز قمی، کفایة الأثر، ص۲۸۰؛ کمال الدین، ج۲، ص۳۷۷.</ref>.

تعبیر جمله اخیر که می‌فرماید: [[زمین]] را... که در [[روایات]] زیادی این تعبیر نقل شده، نشان‌دهنده [[قیام]] برای [[حکومت]] بزرگ جهانی است، انتظار برای تحقق چنین آرمانی اختصاصی به [[اسلام]] و [[تشیع]] ندارد و شامل کل [[بشریت]] می‌گردد، اگر آنها توانستند این زمینه را فراهم آورند ظهور تحقق می‌یابد و زمینه استفاده [[بشر]] از وجود [[انسان کامل]] فراهم می‌گردد.

این [[چشم به راهی]] و انتظار باعث حرکت، پویایی و اقدام و عامل عمل و آمادگی وسیع‌تر می‌گردد.

مهم‌ترین [[لقب]] پیشوای [[منتظر]]، "قائم" به معنای قیام کننده علیه [[ظلم]] و [[باطل]] است که برای [[احترام]] هنگام شنیدن آن، قیام [[مستحب]] است<ref>بهجت، استفتاءات، ج۴، ص۵۷۱.</ref> و شاید دلیل آن معنای [[حقیقی]] انتظار است که [[انسان منتظر]] با این حرکت خود می‌خواهد نشان دهد که در حال آمادگی برای قیام و [[جهاد]] است.

بعضی به [[اشتباه]] [[فکر]] می‌کنند که همۀ کارها خود به خود و بدون زمینه‌سازی و آمادگی درست می‌شود. جملات حکیمانۀ [[امام باقر]]{{ع}} در این مورد، قابل توجه است: راوی می‌گوید خدمت [[امام محمد باقر]]{{ع}} عرض کردم: "[[مردم]] می‌گویند چون [[مهدی]] [[قیام]] کند، کارها خود به خود درست می‌شود و به اندازۀ یک حجامت [[خون]] نمی‌ریزد. فرمود: هرگز چنین نیست. به خدایی که جانم به دست اوست [[سوگند]]! اگر قرار بود کار برای کسی، خود به خود درست شود، برای [[پیامبر]] درست می‌شد، هنگامی که دندانش [[شکست]] و صورتش شکافت. هرگز چنین نیست که کار خود به خود درست شود. به خدای [[جان]] آفرین سوگند! کار درست نخواهد شد تا اینکه ما و شما در عرق و خون غرق شویم آن‌گاه به پیشانی خود دست کشید"<ref>شیخ طوسی، الغیبة، ص۲۸۴.</ref>.

[[روایات]] بسیاری دلالت دارند بر [[دعا]] برای [[تعجیل در ظهور]] و [[فرج]] آن حضرت وجود دارد؛ [[دعا]] یکی از مصادیق [[انتظار]] برای فرج است.

 

اینک با توجه به مطالبی که بیان کردیم، می‌توان گفت که انتظار نه [[احتراز]] است و [[گوشه‌نشینی]] و نه حالتی صرفاً [[روحی]] و روانی؛ بلکه انتظار، حافظ ابعاد عملی [[مکتب]] است، پویایی و حرکت است برای تحقق آرمان بلند تمامی [[انبیا]]{{عم}} از [[آدم]] [[ابوالبشر]] تا [[خاتم پیامبران]]<ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۲۰۰-۲۰۴.</ref>.