آبار علی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط =  
| موضوع مرتبط = امام علی
| عنوان مدخل  =  
| عنوان مدخل  =  
| مداخل مرتبط = [[آبار علی در قرآن]] - [[آبار علی در حدیث]] - [[آبار علی در تاریخ اسلامی]]
| مداخل مرتبط =  
| پرسش مرتبط  = آبار علی (پرسش)
| پرسش مرتبط  = امام علی (پرسش)
}}
}}


'''آبار علی''' {{ع}} به معناى چاه‌هاى [[امام على|على]] {{ع}}. منطقه‌اى در حاشیۀ [[مدینه]] در محدودۀ [[مسجد شجره]] که داراى چاه‌هایى بوده که [[امام علی|على]] {{ع}} براى استفادۀ [[زائران]] [[خانه خدا|خانۀ خدا]] حفر کرده بود. به آن "آبیار [[امام على|على]]" هم گفته مى‌شود.<ref>موسوعة الامام على بن ابى طالب، ج ۹ ص ۳۷۹</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۱.</ref>
== مقدمه ==
آبار علی{{ع}} به معنای چاه‌های علی{{ع}}. منطقه‌ای در حاشیۀ [[مدینه]] در محدودۀ مسجد شجره که دارای چاه‌هایی بوده که علی{{ع}} برای استفادۀ [[زائران]] [[خانه خدا]] حفر کرده بود. به آن "آبیار علی" هم گفته می‌شود<ref>موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۹ ص۳۷۹.</ref>.


== مقدمه ==
[[حضرت علی]]{{ع}} در دوران غربت و [[انزوا]] از صحنۀ [[سیاسی]] پس از [[وفات پیامبر]]، بخشی از اوقات خود را به کار در باغ و مزرعه و حفر چاه و چشمه و آباد‌سازی [[زمین]] می‌گذراند و آب آن چاه‌ها و چشمه‌ها را [[وقف]] [[فقرا]] می‌کرد<ref>تاریخ المدینة المنوره، ابن شبّه، ج ۱ ص۲۲۰.</ref>. وقفنامه‌های حضرت برای [[صدقه]] قرار دادن آن چشمه‌ها و چاه‌های احداث شده در کتب [[تاریخ]] ثبت است. وی در منطقۀ [[ینبع]] نیز چاهی کند و چون به آب رسید، فوری وقفنامه‌ای نوشت و آن را صدقه برای زائران و [[فقیران]] قرار داد. در کامل مبرّد، موارد فراوانی از چاه‌ها و چشمه‌های احداث شده و [[موقوفات]] و [[صدقات]] [[علی بن ابی طالب]]{{ع}}، را در مدینه، ینبع و جاهای دیگر آورده که همه نشانگر تلاش [[اقتصادی]] و سازندۀ [[حضرت امیر]] از یک‌سو و بعد رسیدگی به محرومین از طریق موقوفات و صدقات از سوی دیگر است<ref>موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۹ ص۳۷۹.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۱.</ref>
* [[امام علی|حضرت على]] {{ع}} در دوران [[غربت]] و [[انزوا]] از صحنۀ سیاسى پس از [[وفات پیامبر]]، بخشى از اوقات خود را به کار در باغ و مزرعه و حفر [[چاه]] و چشمه و آباد سازى [[زمین]] مى‌گذراند و آب آن چاه‌ها و چشمه‌ها را [[وقف]] [[فقرا]] مى‌کرد.<ref>تاريخ المدينة المنوره، ابن شبّه، ج ۱ ص ۲۲۰</ref> وقفنامه‌هاى [[حضرت]] براى [[صدقه]] قرار دادن آن چشمه‌ها و چاه‌هاى احداث شده در کتب [[تاریخ]] [[ثبت]] است. وى در منطقۀ [[ینبع]] نیز چاهى کند و چون به آب رسید، فورى وقفنامه‌اى نوشت و آن را [[صدقه]] براى [[زائران]] و [[فقیران]] قرار داد. در کامل مبرّد، موارد فراوانى از چاه‌ها و چشمه‌هاى احداث شده و موقوفات و [[صدقات]] [[امام علی|على بن ابى طالب]] {{ع}}، را در [[مدینه]]، [[ینبع]] و جاهاى دیگر آورده که همه نشانگر تلاش اقتصادى و سازندۀ [[حضرت امیر]] از یک‌سو و بعد رسیدگى به محرومین از طریق موقوفات و [[صدقات]] از سوى دیگر است.<ref>موسوعة الامام على بن ابى طالب، ج ۹ ص ۳۷۹</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۱.</ref>


*نام دیگر [[مسجد شجره]] است. آبار یا ابیار، اسم جمع «[[بئر]]» یعنی [[چاه]] است. از آن جهت [[مردم]] در سال‌های متمادی آن را «ابیار علی{{ع}}» گفته‌اند که [[حضرت علی]]{{ع}} برای آبیاری نخلستان‌ها، چاه‌های فراوانی در این منطقه حفر کرده بود. فیروزآبادی که در [[قرن هشتم]] آن را توصیف کرده می‌گوید: این [[مسجد]] جز به نام «ابیار علی{{ع}}» شناخته نیست<ref>المغانم المطابه، فیروزآبادی، ص۸۲؛ رسالة فی وصف المدینه، علی بن موسی ص۸-۱۶.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[فرهنگنامه حج (کتاب)|فرهنگنامه حج]]، ص ۴۳.</ref>.
فیروزآبادی در قرن هشتم مسجد شجره را توصیف کرده می‌گوید: این [[مسجد]] جز به نام «ابیار علی{{ع}}» شناخته نیست<ref>المغانم المطابه، فیروزآبادی، ص۸۲؛ رسالة فی وصف المدینه، علی بن موسی ص۸-۱۶.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۴۳.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]
# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]
# [[پرونده:IM010676.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[فرهنگنامه حج (کتاب)|'''فرهنگنامه حج''']]
# [[پرونده:IM010703.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|'''محمدنامه''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۸

مقدمه

آبار علی(ع) به معنای چاه‌های علی(ع). منطقه‌ای در حاشیۀ مدینه در محدودۀ مسجد شجره که دارای چاه‌هایی بوده که علی(ع) برای استفادۀ زائران خانه خدا حفر کرده بود. به آن "آبیار علی" هم گفته می‌شود[۱].

حضرت علی(ع) در دوران غربت و انزوا از صحنۀ سیاسی پس از وفات پیامبر، بخشی از اوقات خود را به کار در باغ و مزرعه و حفر چاه و چشمه و آباد‌سازی زمین می‌گذراند و آب آن چاه‌ها و چشمه‌ها را وقف فقرا می‌کرد[۲]. وقفنامه‌های حضرت برای صدقه قرار دادن آن چشمه‌ها و چاه‌های احداث شده در کتب تاریخ ثبت است. وی در منطقۀ ینبع نیز چاهی کند و چون به آب رسید، فوری وقفنامه‌ای نوشت و آن را صدقه برای زائران و فقیران قرار داد. در کامل مبرّد، موارد فراوانی از چاه‌ها و چشمه‌های احداث شده و موقوفات و صدقات علی بن ابی طالب(ع)، را در مدینه، ینبع و جاهای دیگر آورده که همه نشانگر تلاش اقتصادی و سازندۀ حضرت امیر از یک‌سو و بعد رسیدگی به محرومین از طریق موقوفات و صدقات از سوی دیگر است[۳].[۴]

فیروزآبادی در قرن هشتم مسجد شجره را توصیف کرده می‌گوید: این مسجد جز به نام «ابیار علی(ع)» شناخته نیست[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۹ ص۳۷۹.
  2. تاریخ المدینة المنوره، ابن شبّه، ج ۱ ص۲۲۰.
  3. موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۹ ص۳۷۹.
  4. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۱.
  5. المغانم المطابه، فیروزآبادی، ص۸۲؛ رسالة فی وصف المدینه، علی بن موسی ص۸-۱۶.
  6. تونه‌ای، مجتبی، محمدنامه، ص ۴۳.