بیعت رضوان در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پیغمبر اکرم]]{{صل}} درپی دیدن خوابی، در [[ذی‌قعده]] [[سال ششم هجرت]] همراه ۱۴۰۰ نفر به قصد [[عمره]] از [[مدینه]] خارج شد. نزدیک [[مکه]]، [[مشرکان]] [[تصمیم]] گرفتند از ورود او و یارانش به مکه جلوگیری کنند. [[پیامبر]]{{صل}} و یارانش در [[سرزمین]] [[حدیبیه]] توقف کردند، و سفیرانی به قصد حل مشکل، میان پیامبر{{صل}} و [[قریش]] رفت و آمد کردند. یکی از سفیران پیامبر{{صل}} در مکه دستگیر شد. پیامبر{{صل}} فرمود: اگر این خبر صحیح باشد، دلیل بر [[اعلان]] [[جنگ]] قریش است؛ لذا از اینجا حرکت نمی‌کنیم تا با این [[قوم]] بجنگیم. و برای تأکید بر این امر مهم، از [[مردم]] خواست با او [[تجدید بیعت]] کنند. مردم زیر درختی در آنجا با [[حضرت]] بیعت کردند، و چون [[خداوند]] در [[آیه شریفه]] [[خشنودی]] خود را از این بیعت بیان فرمود، این بیعت به بیعت رضوان معروف شد.<ref>مکارم شیرازی ، ناصر ، تفسیر نمونه،جلد۲۲،صفحه (۴۳-۴۴)و۶۵؛ منصور ، عبدالحمید یوسف،نیل الخیرات فی القراءات العشرة،جلد۱۸،صفحه ۲۸۴؛ سبحانی ، جعفر ، الایمان والکفرفی الکتاب والسنة،جلد۱،صفحه ۲۴۶</ref>.<ref>[[فرهنگ‌نامه علوم قرآنی (کتاب)|فرهنگ نامه علوم قرآنی]]، ج۱، ص ۳۴۷.</ref>