اصلاح در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۲۵

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث اصلاح است. "اصلاح" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

اصلاح در قرآن - اصلاح در حدیث - اصلاح در نهج البلاغه - اصلاح در معارف دعا و زیارات - اصلاح در اخلاق اسلامی - اصلاح در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اصلاح (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

معناشناسی

اصلاح عبارت است از مصالحه‌ کردن، صلح‌ کردن^[۱]، اصلاح‌ کردن، آشتی‌ دادن. اصل آن "صلح" در مقابل فساد به معنای سلامت از فساد است^[۲].

اصلاح در قرآن

﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ﴾^[۳]. اِصلاح به معنای "رفع فساد و اختلاف" در قرآن کریم در یک موضوع وارد شده است که به معنای اصلاح گری در امری است: ﴿اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَأَصْلِحْ وَلَا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ﴾^[۴].

گاهی اصلاح بین دو طرف صورت می‌گیرد که به معنای "آشتی‌دادن" است. این اصطلاح در قرآن کریم در مورد افراد مانند زن و شوهر: ﴿فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا وَالصُّلْحُ خَيْرٌ﴾^[۵] و نیز درباره اقوام و طوایف آمده است: ﴿وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا﴾^[۶].

در مورد جنگ میان مسلمانان، امر الهی بر آشتی برقرارکردن با تنبیه متجاوز و جبران خسارت‌های وارده طرف دیگر است: ﴿فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ﴾^[۷]. صلح بین مؤمنان تنها به زمین‌گذاشتن سلاح و ترک مخاصمه نیست؛ بلکه اصلاح به عدل است؛ یعنی اجرای احکام الهی درباره متجاوز در آنچه به آنها تجاوز روا داشته شده است؛ مثل خون، آبرو، مال و هر حقی که ضایع شده باشد^[۸].

اصلاح در روابط میان مردم و کشورها

"صلح" اصطلاحی است که در صحنه روابط داخلی امت اسلامی میان افراد یا اقوام مسلمان به کار رفته و در عرصه روابط خارجی، قرآن کریم از اصطلاح ﴿سَّلْمِ﴾ برای آشتی مسلمانان و غیر مسلمانان استفاده کرده است: ﴿وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا﴾^[۹].

ایجاد صلح و رفع مخاصمه در میان مسلمانان و اقوام مسلمان از وظایف آحاد مسلمین و دولت اسلامی است و در چنین صلحی اجرای احکام الهی نیز از وظایف واجب الهی است تا متجاوز تنبیه و سرکوب گردد^[۱۰].^[۱۱]

منابع

نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

پانویس

↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۲، ص۵۱۶.
↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۶۵.
↑ «جز این نیست که مؤمنان برادرند، پس میان برادرانتان را آشتی دهید» سوره حجرات، آیه ۱۰.
↑ «در میان قوم من جانشین من شو و به سامان دادن (امور) بپرداز و از راه و روش تبهکاران پیروی مکن!» سوره اعراف، آیه ۱۴۲.
↑ «و اگر زنی از کناره‌گیری یا رویگردانی شویش بیم دارد بر آن دو گناهی نیست که میان خود به سازشی شایسته برسند و سازش نیکوتر است» سوره نساء، آیه ۱۲۸.
↑ «و اگر دو دسته از مؤمنان جنگ کنند، میان آنان را آشتی دهید» سوره حجرات، آیه ۹.
↑ «میان آن دو با دادگری آشتی دهید» سوره حجرات، آیه ۹.
↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۸، ص۳۱۴-۳۱۵.
↑ «و اگر به سازش گرایند، تو نیز بدان گرای» سوره انفال، آیه ۶۱.
↑ حامد ناجی، "صلح"، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۳۸۰.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۰۳.

[1] ابن‌منظور، لسان العرب، ج۲، ص۵۱۶.

[2] حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۶۵.

[3] «جز این نیست که مؤمنان برادرند، پس میان برادرانتان را آشتی دهید» سوره حجرات، آیه ۱۰.

[4] «در میان قوم من جانشین من شو و به سامان دادن (امور) بپرداز و از راه و روش تبهکاران پیروی مکن!» سوره اعراف، آیه ۱۴۲.

[5] «و اگر زنی از کناره‌گیری یا رویگردانی شویش بیم دارد بر آن دو گناهی نیست که میان خود به سازشی شایسته برسند و سازش نیکوتر است» سوره نساء، آیه ۱۲۸.

[6] «و اگر دو دسته از مؤمنان جنگ کنند، میان آنان را آشتی دهید» سوره حجرات، آیه ۹.

[7] «میان آن دو با دادگری آشتی دهید» سوره حجرات، آیه ۹.

[8] سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۸، ص۳۱۴-۳۱۵.

[9] «و اگر به سازش گرایند، تو نیز بدان گرای» سوره انفال، آیه ۶۱.

[10] حامد ناجی، "صلح"، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۳۸۰.

[11] نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۰۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
-==مقدمه==
+==معناشناسی==
-*[[اصلاح]]: مصالحه‌ کردن، صلح‌ کردن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۲، ص۵۱۶.</ref>، اصلاح‌ کردن، آشتی‌ دادن. اصل آن "[[صلح]]" در مقابل [[فساد]] به معنای [[سلامت]] از [[فساد]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۶۵.</ref>.
+[[اصلاح]] عبارت است از مصالحه‌ کردن، صلح‌ کردن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۲، ص۵۱۶.</ref>، اصلاح‌ کردن، آشتی‌ دادن. اصل آن "[[صلح]]" در مقابل [[فساد]] به معنای [[سلامت]] از [[فساد]] است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۶۵.</ref>.
-*{{متن قرآن|إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ}}<ref>«جز این نیست که مؤمنان برادرند، پس میان برادرانتان را آشتی دهید» سوره حجرات، آیه ۱۰.</ref>.
-*اِصلاح به معنای "رفع [[فساد]] و [[اختلاف]]" در [[قرآن کریم]] در یک موضوع وارد شده است که به معنای [[اصلاح]] گری در امری است: {{متن قرآن|اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَأَصْلِحْ وَلَا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ}}<ref>«در میان قوم من جانشین من شو و به سامان دادن (امور) بپرداز و از راه و روش تبهکاران پیروی مکن!» سوره اعراف، آیه ۱۴۲.</ref>.
+==اصلاح در قرآن==
-*گاهی [[اصلاح]] بین دو طرف صورت می‌گیرد که به معنای "آشتی‌دادن" است. این اصطلاح در [[قرآن کریم]] در مورد افراد مانند [[زن]] و شوهر: {{متن قرآن|فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا وَالصُّلْحُ خَيْرٌ}}<ref>«و اگر زنی از کناره‌گیری یا رویگردانی شویش بیم دارد بر آن دو گناهی نیست که میان خود به سازشی شایسته برسند و سازش نیکوتر است» سوره نساء، آیه ۱۲۸.</ref> و نیز درباره [[اقوام]] و طوایف آمده است: {{متن قرآن|وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا}}<ref>«و اگر دو دسته از مؤمنان جنگ کنند، میان آنان را آشتی دهید» سوره حجرات، آیه ۹.</ref>.
+{{متن قرآن|إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ}}<ref>«جز این نیست که مؤمنان برادرند، پس میان برادرانتان را آشتی دهید» سوره حجرات، آیه ۱۰.</ref>. اِصلاح به معنای "رفع [[فساد]] و [[اختلاف]]" در [[قرآن کریم]] در یک موضوع وارد شده است که به معنای [[اصلاح]] گری در امری است: {{متن قرآن|اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَأَصْلِحْ وَلَا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ}}<ref>«در میان قوم من جانشین من شو و به سامان دادن (امور) بپرداز و از راه و روش تبهکاران پیروی مکن!» سوره اعراف، آیه ۱۴۲.</ref>.
-*در مورد [[جنگ]] میان [[مسلمانان]]، [[امر الهی]] بر [[آشتی]] برقرارکردن با [[تنبیه]] متجاوز و جبران خسارت‌های وارده طرف دیگر است: {{متن قرآن|فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ}}<ref>«میان آن دو با دادگری آشتی دهید» سوره حجرات، آیه ۹.</ref> [[صلح]] بین [[مؤمنان]] تنها به زمین‌گذاشتن [[سلاح]] و ترک [[مخاصمه]] نیست؛ بلکه [[اصلاح]] به [[عدل]] است؛ یعنی [[اجرای احکام الهی]] درباره متجاوز در آنچه به آنها [[تجاوز]] روا داشته شده است؛ مثل [[خون]]، [[آبرو]]، [[مال]] و هر حقی که ضایع شده باشد<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۸، ص۳۱۴-۳۱۵.</ref>.
-*به نظر می‌رسد، "[[صلح]]" اصطلاحی است که در صحنه [[روابط]] داخلی [[امت اسلامی]] میان افراد یا [[اقوام]] [[مسلمان]] به کار رفته و در عرصه [[روابط]] خارجی، [[قرآن کریم]] از اصطلاح {{متن قرآن|سَّلْمِ}} برای [[آشتی]] [[مسلمانان]] و غیر مسلمانان استفاده کرده است: {{متن قرآن|وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا}}<ref>«و اگر به سازش گرایند، تو نیز بدان گرای» سوره انفال، آیه ۶۱.</ref>.
+گاهی [[اصلاح]] بین دو طرف صورت می‌گیرد که به معنای "آشتی‌دادن" است. این اصطلاح در [[قرآن کریم]] در مورد افراد مانند [[زن]] و شوهر: {{متن قرآن|فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا وَالصُّلْحُ خَيْرٌ}}<ref>«و اگر زنی از کناره‌گیری یا رویگردانی شویش بیم دارد بر آن دو گناهی نیست که میان خود به سازشی شایسته برسند و سازش نیکوتر است» سوره نساء، آیه ۱۲۸.</ref> و نیز درباره [[اقوام]] و طوایف آمده است: {{متن قرآن|وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا}}<ref>«و اگر دو دسته از مؤمنان جنگ کنند، میان آنان را آشتی دهید» سوره حجرات، آیه ۹.</ref>.
-*ایجاد [[صلح]] و رفع [[مخاصمه]] در میان [[مسلمانان]] و [[اقوام]] [[مسلمان]] از [[وظایف]] آحاد [[مسلمین]] و [[دولت اسلامی]] است و در چنین صلحی [[اجرای احکام الهی]] نیز از [[وظایف]] [[واجب الهی]] است تا متجاوز [[تنبیه]] و [[سرکوب]] گردد<ref>حامد ناجی، "صلح"، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۳۸۰.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۰۳.</ref>.
+در مورد [[جنگ]] میان [[مسلمانان]]، [[امر الهی]] بر [[آشتی]] برقرارکردن با [[تنبیه]] متجاوز و جبران خسارت‌های وارده طرف دیگر است: {{متن قرآن|فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا بِالْعَدْلِ}}<ref>«میان آن دو با دادگری آشتی دهید» سوره حجرات، آیه ۹.</ref>. [[صلح]] بین [[مؤمنان]] تنها به زمین‌گذاشتن [[سلاح]] و ترک [[مخاصمه]] نیست؛ بلکه [[اصلاح]] به [[عدل]] است؛ یعنی [[اجرای احکام الهی]] درباره متجاوز در آنچه به آنها [[تجاوز]] روا داشته شده است؛ مثل [[خون]]، [[آبرو]]، [[مال]] و هر حقی که ضایع شده باشد<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۸، ص۳۱۴-۳۱۵.</ref>.
+==اصلاح در روابط میان مردم و کشورها==
+"[[صلح]]" اصطلاحی است که در صحنه [[روابط]] داخلی [[امت اسلامی]] میان افراد یا [[اقوام]] [[مسلمان]] به کار رفته و در عرصه [[روابط]] خارجی، [[قرآن کریم]] از اصطلاح {{متن قرآن|سَّلْمِ}} برای [[آشتی]] [[مسلمانان]] و غیر مسلمانان استفاده کرده است: {{متن قرآن|وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا}}<ref>«و اگر به سازش گرایند، تو نیز بدان گرای» سوره انفال، آیه ۶۱.</ref>.
+ایجاد [[صلح]] و رفع [[مخاصمه]] در میان [[مسلمانان]] و [[اقوام]] [[مسلمان]] از [[وظایف]] آحاد [[مسلمین]] و [[دولت اسلامی]] است و در چنین صلحی [[اجرای احکام الهی]] نیز از [[وظایف]] [[واجب الهی]] است تا متجاوز [[تنبیه]] و [[سرکوب]] گردد<ref>حامد ناجی، "صلح"، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۳۸۰.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۰۳.</ref>
 ==منابع==