بحث:ویژگی یاران خاص امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

==نویسنده: آقای سالاری==

==پاسخ تفصیلی==

*مهم‌ترین ویژگی‌ها و صفات [[خواص]] و [[یاران امام زمان]]{{ع}} که موجب می‌شود [[افتخار]] سرداری و [[سربازی]] [[حضرت]] نصیب ایشان شود، در قالب چند دسته بیان می‌‌شود:

===[[صفات]] [[یاران امام]] عصر{{ع}} از دیدگاه [[قرآنی]]===

#آنها [[امت معدوده]] و همچون پاره‌های ابرهای متراکم هستند: [[امام باقر]]{{ع}} در [[تفسیر]] آیۀ: {{متن قرآن|أَيْنَ مَا تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا}}<ref>«هرجا که باشید خداوند همگی شما را باز خواهد آورد» سوره بقره، آیه ۱۴۸.</ref> فرمودند: «منظور [[یاران قائم]]{{ع}} هستند که ۳۱۳ نفرند، به [[خدا]] [[سوگند]]! منظور از [[امت معدوده]] آنها هستند. به [[خدا]] [[سوگند]]! در یک [[ساعت]] همگی جمع می‌شوند همچون پاره‌های [[ابر]] پاییزی که بر اثر باد جمع و متراکم می‌گردد»<ref>{{متن حدیث|یَعْنِی أَصْحَابَ الْقَائِمِ الثَّلَاثَمِائَةِ وَ الْبِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا قَالَ وَ هُمْ وَ اللَّهِ الْأُمَّةُ الْمَعْدُودَةُ قَالَ یَجْتَمِعُونَ‏ وَ اللَّهِ‏ فِی‏ سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ قَزَعٌ‏ کَقَزَعِ‏ الْخَرِیفِ‏‏‏‏‏‏‏}}؛ تفسیر نور الثقلین، ج ۱، ص ۱۳۹؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۲.</ref>.<ref>ر.ک. محمدی اشتهاردی، محمد، حضرت مهدی فروغ تابان ولایت، ص ۱۴۲ ـ ۱۴۶.</ref>

#آنها رکن‌ها و پایه‌های خلل‌ناپذیر و [[پشتیبان]] محکمند: [[امام صادق]]{{ع}} در [[تفسیر]] آیۀ: {{متن قرآن|لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلَى رُكْنٍ شَدِيدٍ}}<ref>«گفت: کاش برای رویارویی با شما توانی داشتم یا به گوشه‌ای استوار پناه می‌جستم» سوره هود، آیه ۸۰.</ref> فرمودند: «منظور از [[قوة]]، همان [[قائم]]{{ع}} است و منظور از [[رکن شدید]] ([[پشتیبان]] محکم) ۳۱۳ نفر از یارانش هستند»<ref>{{متن حدیث|قوة: القائم{{ع}}، و الرکن الشدید: الثلاثمائة و ثلاثة عشر أصحابه}}؛‏ البرهان فی تفسیر القرآن، ج ۳، ص ۱۲۷.</ref>. با دقت در [[آیه]] می‌‌توان به چند ویژگی مهم از [[یاران امام]] عصر{{ع}} از جمله مصمم بودن، [[قدرت روحی]] و جسمی و [[نیرومندی]] و  پایبند بودن به [[پیمان]] [[دست]] یافت<ref>ر.ک. محمدی اشتهاردی، محمد، حضرت مهدی فروغ تابان ولایت، ص ۱۴۲ - ۱۴۶.</ref>.

# [[صبر]] و [[استقامت]]: [[پیروزی امام]] زمان{{ع}} و تشکیل [[حکومت عدل جهانی]]، [[نیازمند]] [[صبر]] و [[استواری]] در امور بوده و عنصر [[صبر]] در انجام [[کارها]] نیز بی تردید، از صفات حتمی‌کارگزاران [[حضرت]] است؛ البته این [[صبر]] در [[عصر غیبت]] کسب شده است؛ [[امام حسین]]{{ع}} فرمودند: «از ما ([[خانواده]]) [[دوازده نفر]] [[مهدی]] هستند، که اولیِ ایشان [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و آخرین آنها نهمی‌از [[فرزندان]] من است؛ اوست [[قیام]] کننده به [[حق]] که [[خداوند]] به [[وسیله]] او [[زمین]] را پس از مرگش زنده گرداند و [[دین حق]] را به دست او بر تمامی‌ادیان [[پیروز]] کند، اگرچه [[مشرکان]] نخواهند. برای او غیبتی است که جمعی در آن مرتدّ شوند و جمعی دیگر، [[ثابت قدم]] در [[دین]] بمانند و [[آزار]] شوند و به ایشان گفته شود: کجاست این [[وعده]] اگر راست گو هستید؟! هر آینه، بردباران در [[غیبت]] او بر [[آزار]] و [[تکذیب]] ([[مردم]])، همانند جهادکنندگانِ با شمشیرند در رکاب [[رسول خدا]](صلی  [[الله]] علیه و آله)»<ref>{{متن حدیث|مِنَّا اثْنَا عَشَرَ مَهْدِیّاً أَوَّلُهُمْ‏ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیٌّ{{ع}} وَ آخِرُهُمُ التَّاسِعُ مِنْ وُلْدِی وَ هُوَ الْقَائِمُ بِالْحَقِّ یُحْیِی اللَّهُ بِهِ‏ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ یُظْهِرُ بِهِ دِینَ الْحَقِ‏ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ‏ لَهُ غَیْبَةٌ یَرْتَدُّ فِیهَا قَوْمٌ وَ یَثْبُتُ عَلَی الدِّینِ فِیهَا آخَرُونَ فَیُؤْذَوْنَ وَ یُقَالُ لَهُمْ‏ مَتی‏ هذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ‏ أَمَا إِنَّ الصَّابِرِینَ فِی غَیْبَتِهِ عَلَی الْأَذَی وَ التَّکْذِیبِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِینَ بِالسَّیْفِ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ‏‏‏‏‏‏}}؛ خزاز، علی بن محمد، کفایه الاثر، ص۲۳۲.</ref>.<ref>ر.ک. قرائتی، محسن، شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم، ص ۷۳- ـ ۹۲.</ref>

# [[اخلاص]] و [[انگیزه]] [[الهی]]: یارانی که با [[حضرت مهدی]]{{ع}} هستند، برای رسیدن به [[منافع]] شخصی خود قدم در راه [[یاری]] [[حضرت]] ننهاده‌اند، بلکه تنها انگیزۀ ایشان [[خدا]] و [[تقرب]] به اوست و در این راه، از هیچ گونه حمایتی دریغ نمی‌ورزند. ایشان به [[گواه]] [[امام سجاد]]{{ع}} در زمانۀ [[غیبت]]، مشق [[اخلاص]] را تمرین کرده‌اند: «[[مردم]] [[زمان غیبت]] او که [[معتقد به امامت]] او بوده و [[منتظر]] ظهورش هستند، از [[مردم]] هر زمانی برترند... آنان به [[حق]]، [[مخلصان]] و به [[درستی]]، [[شیعیان]] ما می‌باشند»<ref>{{متن حدیث|إِنَ‏ أَهْلَ‏ زَمَانِ‏ غَیْبَتِهِ‏ الْقَائِلِینَ‏ بِإِمَامَتِهِ‏ وَ الْمُنْتَظِرِینَ‏ لِظُهُورِهِ‏ أَفْضَلُ‏ مِنْ‏ أَهْلِ‏ کُلِ‏ زَمَانٍ‏... أُولَئِکَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِیعَتُنَا صِدْقاً}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج ۱، ص۳۲۰.</ref>.

====صفات جسمانی====

# [[جوان بودن]]: با توجه به [[جایگاه]] مهم [[جوان]] و [[جوانی]]، [[آموزه‌های دینی]] همواره بر این نکته تأکید فراوانی کرده‌اند. در [[قیام جهانی]] [[منجی موعود]]، نه فقط خود [[حضرت]] در هیئت مردی [[جوان]] [[ظهور]] خواهند کرد بلکه بیشتر [[یاران خاص]] او در سن [[جوانی]] بوده و بزرگسالان میان آنان کم شمار خواهند بود. [[حضرت علی]]{{ع}} فرمود: «همانا [[یاران قائم]]{{ع}} همگی جوانند و پیر میانشان نیست؛ مگر به اندازه [[سرمه در چشم]] یا به [[قدر]] نمک در توشه راه و کمترین چیز در توشه راه، نمک است»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ أَصْحَابَ الْقَائِمِ شَبَابٌ لَا کُهُولَ فِیهِمْ إِلَّا کَالْکُحْلِ فِی الْعَیْنِ أَوْ کَالْمِلْحِ فِی الزَّادِ وَ أَقَلُّ الزَّادِ الْمِلْح‏}}؛ الغیبه نعمانی، ص۳۱۵، ح۱۰.</ref>.<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۲۰۷ - ۲۱۰.</ref>

# [[توانایی]] جسمانی: [[قدرت جسمانی]] یکی دیگر از [[صفات]] [[اصحاب امام زمان]]{{ع}} است و این بدان جهت است که انجام [[مدیریت]] امور سنگین با وسعت جهانی، [[نیازمند]] [[توانایی]] بدنی است. [[امام سجاد]]{{ع}} فرمود: «هنگامی‌که [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[خداوند]] از [[شیعه]] ما آفت را برطرف سازد و دل‌هایشان را همچون [[پاره‌های آهن]] کند و نیروی هر یک مرد از آنان را به اندازه نیروی [[چهل]] مرد قرار دهد و [[فرمانروایان]] و بزرگان روی [[زمین]] خواهند بود»<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ‏ قَائِمُنَا أَذْهَبَ‏ اللَّهُ‏ عَزَّ وَ جَلَ‏ عَنْ‏ شِیعَتِنَا الْعَاهَةَ وَ جَعَلَ‏ قُلُوبَهُمْ‏ کَزُبَرِ الْحَدِیدِ وَ جَعَلَ‏ قُوَّةَ الرَّجُلِ‏ مِنْهُمْ‏ قُوَّةَ أَرْبَعِینَ‏ رَجُلًا وَ یَکُونُونَ‏ حُکَّامَ‏ الْأَرْضِ‏ وَ سَنَامَهَا‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏}}؛ الخصال، ج ۲، ص۵۴۱.</ref>.<ref>ر.ک. قرائتی، محسن، شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم، ص ۷۳ ـ ۹۲؛ سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص ۴۹۳-ـ۴۹۶.</ref> [[عبدالملک بن اعین]] می‌‌گوید: نزد [[امام باقر]]{{ع}} از جا برخاستم و از [[پیری]] تکیه بر دستم زده، گریستم. [[حضرت]] فرمود: تو را چه شده؟ عرض کردم: من [[امید]] آن داشتم که تا نیرویی در تن دارم، [[حکومت]] حقه شما و پیروزیتان را [[درک]] کنم؟ [[امام]] فرمود: «به [[راستی]] اگر این جریان بشود، (و [[هنگام ظهور]] و [[پیروزی]] ما گردد)، بر مردی از شما نیروی [[چهل]] مرد داده شود و دل‌های شما چون [[پاره‌های آهن]] گردد؛ اگر با آنها به کوه‌ها زنند آنها را از جای برکنند، و شما در آن زمان [[حاکمان]] روی [[زمین]] و خزینه داران آن می‌باشید»<ref>{{متن حدیث|إِنَّهُ لَوْ قَدْ کَانَ ذَلِکَ أُعْطِیَ الرَّجُلُ مِنْکُمْ قُوَّةَ أَرْبَعِینَ رَجُلًا وَ جُعِلَتْ قُلُوبُکُمْ کَزُبَرِ الْحَدِیدِ لَوْ قُذِفَ بِهَا الْجِبَالَ لَقَلَعَتْهَا  وَ کُنْتُمْ قُوَّامَ الْأَرْضِ وَ خُزَّانَهَا}}؛ کافی، ج۸، ص۲۹۴، ح۴۴۹.</ref>.<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت، ج۳، ص ۲۰۷ ـ ۲۱۰.</ref>

#کارآمدی و تخصص: ممکن است برخی چنین [[فکر]] کنند که [[یاران حضرت مهدی]]{{ع}} تنها اهل [[مسجد]] و عبادتند؛ در حالی که [[یاران]] [[حضرت]] علاوه بر [[تعهد]]، تخصص هم دارند. شخصی از [[امام صادق]]{{ع}} پرسید: آیا در [[هنگام ظهور]]، مؤمنی غیر از آن ۳۱۳ نفر نیست؟ ایشان فرمودند: «بله، ولی عده ای که [[حضرت]] با آنها [[قیام]] می‌کند، از نجیبان، قاضیان، [[حاکمان]] و [[فقیهان]] [[دین]] هستند»<ref>{{متن حدیث|بَلَی، وَ لَکِنْ هَذِهِ الْعِدَّةُ الَّتِی‏ یُخْرِجُ‏ اللَّهُ‏ فِیهَا الْقَائِمَ{{ع}}، هُمُ النُّجَبَاءُ وَ الْقُضَاةُ وَ الْحُکَّامُ وَ الْفُقَهَاءُ فِی الدِّین}}؛ دلائل الامامه، ص۵۶۲.</ref>.<ref>ر.ک. قرائتی، محسن، شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم، ص ۷۳ ـ ۹۲.</ref>

==پانویس==

{{یادآوری پانویس}}

{{پانویس2}}