حکم در معارف و سیره سجادی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث حکم است. "حکم" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

حکم در قرآن - حکم در حدیث - حکم در کلام اسلامی - حکم در معارف دعا و زیارات - حکم در معارف و سیره سجادی - حکم در معارف و سیره رضوی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حکم (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

احکام از ماده حکم در لغت به معنای استحکام، اتقان و نفوذناپذیری است و در اصطلاح فقه و اصول، بر دستور شرعی (وجوب و حرمت)، فتوای فقهی، داوری و دستورهای ولایی و حکومتی اطلاق می‌شود. بنابر نظر مشهور حدود ۵۰۰ آیه قرآن مربوط به احکام (بایدها و نبایدها) است. اسلام مجموعه‌ای منسجم، هماهنگ و مرکب از احکام، عقاید و اخلاق است و هریک از عناوین مذکور در درون خود نیز از ساختاری متناسب برخوردارند.

امام سجاد(ع) در نیایش‌های خود، هر دو مفهوم لغوی و اصطلاحی حکم را به کار برده است. برخی از بیانات آن بزرگوار عبارت‌اند از:

1. مفهوم‌شناسی حکم؛ در این جملات واژه حکم به مفهوم لغوی آن به کار رفته است: «بار خدایا، قصد مرا در اطاعت خویش پایداری بخش و بصیرتم را در پرستشت قوی گردان و مرا توفیق کارهایی ده که با آن از آلودگی گناه شست‌وشویم دهی و چون بمیرانی بر آیین خود و آیین پیامبرت محمد(ص) بمیران». در این فراز از نیایش امام سجاد(ع)، جمله «وَ أَحْكِمْ‏ فِي‏ عِبَادَتِكَ‏ بَصِيرَتِي‏» استحکام جایگاه عبادتِ مبتنی بر بصیرت از خداوند درخواست شده است. «خداوند شبی از شب‌های این ماه (رمضان) را برگزید و بر شب‌های هزار ماه برتری داد. و آن شب را لیله‌القدر نامید. در آن شب، فرشتگان و روح، به فرمان پروردگارشان، بر هر یک از بندگان او -که بخواهد- نازل می‌شوند، همراه با تقدیری تغییرناپذیر. آن شب، شب سلام و درود فرشتگان است و دامنه برکاتش تا سپیده‌دم کشیده شود». در این فراز از نیایش، جمله «بِمَا أَحْكَمَ‏ مِنْ‏ قَضَائِهِ‏» به معنای تقدیر تغییرناپذیر آمده است.
2. توفیق انجام وظیفه شرعی؛ در این جملات، امام سجاد(ع)، بر معنای اصطلاحی حکم، یعنی انجام تکالیف دینی و رعایت مرز حلال و حرام تکیه می‌کند و می‌فرماید: «خداوند، به همه این امور تکالیف کارشان به صلاح می‌آورد و از کردارشان آگاه می‌شود و می‌نگرد که در اوقات فرمانبرداری‌اش چگونه‌اند و اعمال واجب و احکام او را چسان به جای می‌آورند، تا بدکاران را کیفر و نیکوکاران را پاداش نیک دهد». «ای خداوند! قرآن فرقانی است که به وسیله آن، حلال و حرامت را از هم جدا کرده‌ای قرآنی است که بدو شرایع و احکام خویش آشکار ساخته‌ای. کتابی است که در او برای بندگان هر چیز را واضح و روشن بیان کرده‌ای». «بار خدایا! مرا به سبب قصور در بندگی یا تجاوز از حد خویش و احکام خود، مؤاخذه مفرمای». احکام الهی، خردمندانه و بر حکمت استوار است. رعایت حدود الهی و مرز حلال و حرام، انسان را به سعادت ابدی رهنمون می‌شود.
3. نیایش مرتبط با احکام؛ برخی از فرازهای نیایش صحیفه، درخواست توفیق انجام وظایف شرعی و احکام الهی است؛ مانند: «ای خداوند! ماه رمضان را از زمزمه عبادت ما پرساز و شب و روزش را به طاعات ما آراسته گردان. ما را یاری ده که روزهایش را روزه بداریم و شب‌هایش را به نماز و تضرع و خشوع و مذلّت در پیشگاه تو به سحر رسانیم». «ای خداوند، در این ماه ما را موفق دار که... اموالمان را از هر چه به ناحق بر آن افزوده‌ایم پیراسته داریم و با ادای زکات پاکیزه گردانیم»..

منابع

1. شایسته‌نژاد، علی اکبر، مقاله «احکام»، دانشنامه صحیفه سجادیه