اثبات وصایت امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها

*اگر بعد از [[نهی]] [[رسول خدا]]{{صل}} از [[شرک]] و انذارش، در جمله مورد بحث، [[عشیره]] اقربین، یعنی [[خویشاوندان]] نزدیک‌تر را اختصاص به ذکر داد، برای افاده و اشاره به این نکته است که در [[دعوت دینی]] استثنا راه ندارد. این [[دعوت]]، [[قوم]] و خویش نمی‌شناسد و فرقی میان [[نزدیکان]] و [[بیگانگان]] نمی‌گذارد و [[مداهنه]] وسهل‌انگاری در آن راه ندارد. چون [[سنن]] و [[قوانین بشری]] نیست که تنها در [[بیگانگان]] و [[ضعفا]] [[اجرا]] شود، بلکه در این [[دعوت]] حتی خود [[رسول خدا]] نیز با امتش فرقی ندارد تا چه رسد به اینکه میان [[خویشاوندان]] [[پیغمبر]] با [[بیگانگان]] فرق بگذارد، بلکه همه را [[بندگان خدا]] و [[خدا]] را مولای همه می‌داند<ref>المیزان، محمد باقر موسوی، ج۱۵، ص۴۶۶.</ref><ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۲۵- ۲۶.</ref><ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۱۴۷- ۱۴۹.</ref>.

{{منابع}}

* [[پرونده:1379781.jpg|22px]] [[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|'''حقوق اهل بیت''']]