ابوصالح: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۷

این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون امام مهدی(ع) است.

ابوصالح از کنیه‏‌های حضرت مهدی(ع) است^[۱].

مقدمه

در برخی از کتاب‌‏ها، "ابو صالح" یکی از کنیه‌‏های حضرت مهدی(ع) یاد شده است. در هیچ روایتی به این کنیه اشاره نشده است. آنچه گفته‏ شده این‏که شاید این کنیه با استفاده از این روایت باشد که امام صادق(ع) فرمود: هرگاه راه خود را در سفر گم کردی، بانگ برآور: ای ابا صالح یا ای صالح! خداوند سبحانه و تعالی رحمتش را بر تو فرود آورد! راه را به ما نشان ده^[۲].

معروف است برخی از عرب‌‏های شهری و بیابان‌‏گرد، پیوسته در توسلات و یاری خواستهای خود، آن حضرت را به این اسم می‌‏خوانند و شعرا و ادبا نیز در قصیده‌‏ها و مدح‌‏های خود، از این کنیه استفاده کرده‌‏اند^[۳]. از این‏رو در برخی از حکایت‏‌های مربوط به آن حضرت، عنوان "ابا صالح" یاد شده است^[۴]^[۵].

کنیه معروف حضرت مهدی (ع) است. در میان عرب‌ها، بلدی و بادیه‌نشین و پیوسته در توسّلات و استغاثات خود، آن حضرت را به این اسم می‌خوانند و شاعران و ادیبان در قصاید و مدایح خود ذکر می‌کنند^[۶].

از امام صادق (ع) روایت است که فرمود: "هرگاه گم شدی در راه، ندا کن یا بگو: «يَا صَالِحُ وَ يَا بَا صَالِحٍ أَرْشِدَانَا إِلَى اَلطَّرِيقِ رَحِمَكُمَا اَللَّهُ»^[۷] و آورده‌اند که صالح، اسم جنّی است که سیر می‌کند در بلاد به جهت ارشاد گم شده و حبس کردن حیوان فرار کرده؛ چنان‌چه در "خصال" از امیرالمؤمنین (ع) روایت شده است^[۸].

بسیاری از منتظران، با جمله "یا ابا صالح المهدی ادرکنی" از حضرت مدد می‌گیرند^[۹].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۳۴-۳۵.
↑ " إِذَا ضَلَلْتَ‏ عَنِ‏ الطَّرِيقِ‏ فَنَادِ يَا صَالِحُ‏ أَوْ يَا أَبَا صَالِحٍ‏ أَرْشِدُونَا إِلَى‏ الطَّرِيقِ‏ يَرْحَمُكُمُ‏ اللَّهُ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۹۸
↑ میرزا حسین طبرسی نوری، نجم الثاقب، ص ۶۰
↑ ر. ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۲۹۲
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۳۴-۳۵.
↑ نجم الثاقب، باب دوم
↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۷۲.
↑ نجم الثاقب، باب دوم.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۶.

[1] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۳۴-۳۵.

[2] " إِذَا ضَلَلْتَ‏ عَنِ‏ الطَّرِيقِ‏ فَنَادِ يَا صَالِحُ‏ أَوْ يَا أَبَا صَالِحٍ‏ أَرْشِدُونَا إِلَى‏ الطَّرِيقِ‏ يَرْحَمُكُمُ‏ اللَّهُ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۹۸

[3] میرزا حسین طبرسی نوری، نجم الثاقب، ص ۶۰

[4] ر. ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۲۹۲

[5] سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۳۴-۳۵.

[6] نجم الثاقب، باب دوم

[7] بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۷۲.

[8] نجم الثاقب، باب دوم.

[9] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 در برخی از کتاب‌‏ها، "[[ابو صالح]]" یکی از کنیه‌‏های [[حضرت مهدی]]{{ع}} یاد شده است. در هیچ روایتی به این کنیه اشاره نشده است. آنچه گفته‏ شده این‏که شاید این کنیه با استفاده از این [[روایت]] باشد که [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: هرگاه راه خود را در سفر گم کردی، بانگ برآور: ای [[ابا صالح]] یا ای [[صالح]]! [[خداوند]] سبحانه و تعالی رحمتش را بر تو فرود آورد! راه را به ما نشان ده<ref> {{عربی|" إِذَا ضَلَلْتَ‏ عَنِ‏ الطَّرِيقِ‏ فَنَادِ يَا صَالِحُ‏ أَوْ يَا أَبَا صَالِحٍ‏ أَرْشِدُونَا إِلَى‏ الطَّرِيقِ‏ يَرْحَمُكُمُ‏ اللَّهُ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۹۸</ref>.
-معروف است برخی از عرب‌‏های شهری و بیابان‌‏گرد، پیوسته در توسلات و [[یاری]] خواستن‏های خود، آن حضرت را به این اسم می‌‏خوانند و شعرا و ادبا نیز در قصیده‌‏ها و مدح‌‏های خود، از این کنیه استفاده کرده‌‏اند<ref>  میرزا حسین طبرسی نوری، نجم الثاقب، ص ۶۰</ref>. از این‏رو در برخی از حکایت‏‌های مربوط به آن حضرت، عنوان "[[ابا صالح]]" یاد شده است<ref>  ر. ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۲۹۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۳۴-۳۵.</ref>.
+معروف است برخی از عرب‌‏های شهری و بیابان‌‏گرد، پیوسته در توسلات و [[یاری]] خواستهای خود، آن حضرت را به این اسم می‌‏خوانند و شعرا و ادبا نیز در قصیده‌‏ها و مدح‌‏های خود، از این کنیه استفاده کرده‌‏اند<ref>  میرزا حسین طبرسی نوری، نجم الثاقب، ص ۶۰</ref>. از این‏رو در برخی از حکایت‏‌های مربوط به آن حضرت، عنوان "[[ابا صالح]]" یاد شده است<ref>  ر. ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۲۹۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۳۴-۳۵.</ref>.
 کنیه معروف [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} است. در میان عرب‌ها، بلدی و بادیه‌نشین و پیوسته در توسّلات و استغاثات خود، آن حضرت را به این اسم می‌خوانند و [[شاعران]] و ادیبان در قصاید و [[مدایح]] خود ذکر می‌کنند<ref>نجم الثاقب، باب دوم</ref>.
-از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] است که فرمود: "هرگاه گم شدی در راه، ندا کن یا بگو: {{عربی|یا صالح! یا ابا صالح! ارشدنا الی الطریق رحمکم الله}}<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۷۲. </ref> و آورده‌اند که [[صالح]]، اسم جنّی است که سیر می‌کند در بلاد به جهت [[ارشاد]] گم شده و حبس کردن حیوان فرار کرده؛ چنان‌چه در "خصال" از [[امام علی|امیرالمؤمنین]] {{ع}} [[روایت]] شده است<ref>نجم الثاقب، باب دوم. </ref>.
+از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] است که فرمود: "هرگاه گم شدی در راه، ندا کن یا بگو: {{متن حدیث|يَا صَالِحُ وَ يَا بَا صَالِحٍ أَرْشِدَانَا إِلَى اَلطَّرِيقِ رَحِمَكُمَا اَللَّهُ}}<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۷۲. </ref> و آورده‌اند که [[صالح]]، اسم جنّی است که سیر می‌کند در بلاد به جهت [[ارشاد]] گم شده و حبس کردن حیوان فرار کرده؛ چنان‌چه در "خصال" از [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} [[روایت]] شده است<ref>نجم الثاقب، باب دوم. </ref>.
 بسیاری از [[منتظران]]، با جمله "یا [[ابا صالح]] المهدی ادرکنی" از حضرت مدد می‌گیرند<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۶.</ref>.