آثار فردی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
جز (جایگزینی متن - 'واحد' به 'واحد')
 
(۵۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{پاسخ جامع مهدویت بالا}}
{{جعبه اطلاعات پرسش
{{جعبه اطلاعات پرسش
| موضوع اصلی       = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]
| موضوع فرعی        = آثار فردی [[انتظار امام مهدی]] چیست؟
| تصویر = 7626626268.jpg
| تصویر             = 7626626268.jpg
| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت]] / [[کارکردها، ویژگی‌ها و آثار انتظار]]  
| اندازه تصویر      = 200px
| مدخل اصلی =  [[آثار فردی انتظار]]
| مدخل بالاتر     = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت]] / [[کارکردها، ویژگی‌ها و آثار انتظار]]  
| مدخل وابسته =  
| مدخل اصلی   =  [[آثار فردی انتظار]]
| تعداد پاسخ = ۱
| مدخل وابسته   =
| پاسخ‌دهنده        =  
| پاسخ‌دهندگان      = 1 پاسخ
}}
}}
'''آثار فردی [[انتظار امام مهدی]] چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. در ذیل، پاسخ به این پرسش را بیابید. تلاش بر این است که پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه این پرسش، در یک پاسخ جامع اجمالی تدوین گردد. پرسش‌های وابسته به این سؤال در انتهای صفحه قرار دارند.
'''آثار فردی [[انتظار امام مهدی]] چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. در ذیل، پاسخ به این پرسش را بیابید. تلاش بر این است که پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه این پرسش، در یک پاسخ جامع اجمالی تدوین گردد. پرسش‌های وابسته به این سؤال در انتهای صفحه قرار دارند.


==عبارت‌های دیگری از این پرسش==
== پاسخ جامع اجمالی ==
=== [[اهمیت انتظار]] ===
* [[اعتقاد]] به [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} باعث می‌‌شود [[انسان]] در [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]] خود از [[نعمت]] [[انتظار]] بهره‌مند شود که اگر از آن تهی شود و به [[آینده]] [[امید]] نداشته باشد، [[زندگی]] برایش مفهومی نخواهد داشت و شاید از این جهت است که {{متن حدیث|افضل اعمال امتی انتظار الفرج}}<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۴۴.</ref> بیان شده است<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>.
=== [[آثار فردی انتظار]] ===
* [[آثار فردی انتظار]] - همانند [[آثار انتظار]] به طور عام - دارای مصادیق زیر است:
==== آثار [[فکری]] و [[اعتقادی]] یا [[علمی]] و معرفتی ====
* [[فکر]]، زیربنای [[اعمال]] و [[رفتار]] [[انسان]] است و [[باورهای اساسی]] [[حیات]] [[آدمی]] را در حصار خود حفظ می‌‌کند. [[رسالت]] [[انبیاء]] و [[اولیاء]] [[تربیت]] [[انسان]] و رها ساختن او از [[جهل]] و عرضه حقایق امور است در جریان [[انتظار]]، [[انسان]] با قرار گرفتن تحت [[تربیت]] [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} و [[طهارت]] [[فکری]] و [[عقلی]] رشد می‌کند<ref>ر.ک. [[سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین]]، [[عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]].</ref>. آنچه [[قیام]] و [[انقلاب جهانی امام زمان]] را از دیگر [[انقلاب‌ها]] متمایز و ممتاز می‌سازد، دگرگونی‌های [[اعتقادی]] و [[باور]] انسان‌هاست، که در پرتو تلاش‌های او و یارانش پدید خواهد آمد<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی (کتاب)|نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی]]، ص۶۸.</ref>.
برخی از آثار [[فکری]] و [[اعتقادی]] [[انتظار]] عبارتند از: [[دین‌شناسی]] و [[شناخت]] مفاهیم [[دینی]]<ref>ر.ک. [[علی اوسط خانجانی|خانجانی، علی اوسط]]، [[رسالت فردی و شخصی انسان منتظر (مقاله)|رسالت فردی و شخصی انسان منتظر]].</ref>؛ [[شناخت امام زمان]]<ref>ر.ک. [[سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین]]، [[عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]]؛ [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۱۰-۱۱۸.</ref>، حفظ و نگهبانی از مرزهای [[اعتقادی]]<ref>ر.ک. [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۱۰-۱۱۸.</ref>.
* باید توجه داشت [[انسان]] [[منتظر]] در [[معارف مهدوی]] [[بصیرت]] دارد، یعنی [[انتظار فرج]] باعث می‌شود فرد [[مسلمان]] آنچه در [[توان]] دارد، به کار گیرد تا سطح [[اندیشه]] و [[آگاهی]] خود را بالا ببرد<ref>ر.ک. [[عبدالرحمن انصاری|ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌]]، [[در انتظار خورشید ولایت (کتاب)|در انتظار خورشید ولایت]]، ص ۱۲۰؛ [[علی زینتی|زینتی، علی]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص۳۰۱-۳۰۳.</ref> چون: اولاً: [[معرفت]] اساس [[اعتقاد صحیح]] است و [[اعتقاد صحیح]]، بدون [[شناخت]] [[حضرت حجت]] {{ع}} امکان ندارد<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>، ثانیاً: محبتی [[ارزش]] دارد که با [[معرفت]] همراه باشد، تا با [[شبهات]] [[دشمنان]] آفت نزند و پراستحکام بماند<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} در این باره فرمود: «کسی که بمیرد و [[امام زمان]] خود را بشناسد، همانند کسی است که در [[خیمه]] [[حضرت قائم]] {{ع}} نزد آن [[حضرت]] باشد»<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۲: {{متن حدیث|مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ کَانَ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ}}</ref>.<ref>ر.ک. [[عبدالرحمن انصاری|ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌]]، [[در انتظار خورشید ولایت (کتاب)|در انتظار خورشید ولایت]]، ص ۱۲۰.</ref> در کنار این [[آمادگی فکری]] شخصی، توجیه‌گری نظری و تئوری‌پردازی دقیق در تبیین اندیشۀ [[مهدویت]] در سطح جهانی و [[دفاع]] [[فکری]] و نظری از اندیشۀ [[مهدویت]] و [[پاسخ به شبهات]] مطرح شده و جلوگیری از کوته‌فکری و [[کج‌اندیشی]] و رفتارهای نابخردانه گوشه‌ای دیگر از تأثیرات [[اعتقاد]] به [[انتظار]] است<ref>ر.ک. [[علی زینتی|زینتی، علی]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص۳۰۱-۳۰۳.</ref>.
==== آثار روحی و روانی ====
* برای [[درک]] [[زمان ظهور حضرت مهدی]] {{ع}}، اساسی‌ترین ویژگی در بخش [[رفتار]]، ایجاد [[آمادگی روحی]] و روانی در خود است<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹- ۲۱۲.</ref>. [[آمادگی]] در حوزۀ [[محبت]]، پالایش [[روح]] و تصفیۀ [[باطن]] و [[تطهیر]] درون و نیز انس منطقی با [[ادعیه]] و اذکاری است که از ناحیۀ [[معصومان]] {{ع}} رسیده و رمز ارتباط حبی و [[باطنی]] میان [[شیعه]] و [[امام]] خود است<ref>ر.ک. [[علی اوسط خانجانی|خانجانی، علی اوسط]]، [[رسالت فردی و شخصی انسان منتظر (مقاله)|رسالت فردی و شخصی انسان منتظر]]، ص؟؟؟.</ref>، لذا بیشترین آثاری که در زمینۀ [[انتظار]] وجود دارد در بخش [[رفتار]] ایجاد "[[آمادگی روحی]] و روانی" است<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامۀ مهدویت]]، ج۳، ص۵۴ ـ ۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref>. کسانی که [[صاحب]] [[آمادگی روحی]] و روانی بالایی نشوند، هرگز نمی‌توانند [[یار]] و [[یاور]] خوبی برای [[امام مهدی]] {{ع}} باشند؛ چرا که آنان با کمترین فشاری که به آنها وارد ‌شود، عرصه را خالی می‌کنند<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامۀ مهدویت]]، ج۳، ص۵۴ ـ ۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref>. بنابراین فردی که [[منتظر ظهور]] [[حضرت]] است، این [[انتظار]] در تمام ابعاد روحی و روانی او نیز تأثیرگذار است. لذا از طریق ارتباط [[معنوی]] که فرد با یک [[انسان کامل]] [[الهی]] برقرار می‌‌سازد، حسی در او به وجود می‌‌آید که او را در مقابل بسیاری از [[افکار]] رنج‌آور، [[گرفتاری‌ها]] و بیماری‌های روحی رایج در جامعۀ امروزی مقاوم می‌‌سازد<ref>ر.ک. [[سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین]]، [[عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]]، ص؟؟؟.</ref>.
* یکی از نکات در زمینۀ آثار روحی ایجاد [[امید]] در شخص [[منتظر]] است. [[انسان]] به [[امید]] زنده است و بدون [[امید]] نمی‌توان آینده‌نگر بود و به تحولات [[آینده]] نظر انداخت<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>. [[امید]] به [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} و نصرت و [[پیروزی]] [[حق]] و [[عدالت]] با [[اعتقاد]] به [[آمادگی]] مادی و [[معنوی]] برای ظهور آن [[حضرت]]، زایندۀ [[امید]] است<ref>ر.ک. [[عبدالرحمن انصاری|ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌]]، [[در انتظار خورشید ولایت (کتاب)|در انتظار خورشید ولایت]]، ص ۱۲۰؛ [[علی نقی فقیهی|فقیهی، علی نقی]]، [[شعله امیری|امیری، شعله]] و [[فاطمه شریفی|شریفی، فاطمه]]، [[تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان (مقاله)|تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان]]، ص ۱۰۵-۱۰۷.</ref> و [[حیات]] فردی [[منتظران]] را متحول و پویا می‌سازد<ref>ر.ک. [[علی نقی فقیهی|فقیهی، علی نقی]]، [[شعله امیری|امیری، شعله]] و [[فاطمه شریفی|شریفی، فاطمه]]، [[تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان (مقاله)|تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان]]، ص ۱۰۵-۱۰۷.</ref>.
* همچنین [[انتظار]] از لحاظ فردی، موجب تمرکز [[افکار]] و نیروهای [[آدمی]] می‌شود؛ زیرا همۀ آنها، ناظر به یک [[هدف]]، یعنی [[انتظار ظهور]] می‌‌شوند و این امر موجب [[وحدت]] شخصیت او می‌گردد و این [[وحدت]] شخصیت، از هرز رفتن توانایی‌ها و قابلیت‌ها، جلوگیری می‌کند و زمینۀ رشد و ظهور قدرتی شگرف و فوق العاده را فراهم می‌کند<ref>ر.ک. [[محمد رضا شرفی|شرفی، محمد رضا]]، [[مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار (مقاله)|مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار]]، [[گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم (کتاب)|گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم]]، ص ۱۳۴.</ref> و [[اعتقاد]] به اینکه سرانجام، کرۀ [[زمین]] از [[شر]] [[مستکبران]] و [[ظالمان]] [[نجات]] یافته و [[اصلاح]] خواهد شد و به تمام [[تبعیض‌ها]] و نابسامانی‌ها خاتمه داده می‌شود، [[انسان]] را وادار می‌کند خود [[ظلم]] نکند و دنبال [[فساد]] و بی بند و باری نرود<ref>ر.ک. [[عبدالرحمن انصاری|ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌]]، [[در انتظار خورشید ولایت (کتاب)|در انتظار خورشید ولایت]]، ص ۱۲۰.</ref> و در [[فساد محیط]] منحل نشود<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>، در برابر انواع آلودگی رایج [[جامعه]] و لغزش‌های محیطی [[مقاومت]] ‌‌کند و به یک [[مصونیت]] [[اخلاقی]] و [[اجتماعی]] در ‌‌برابر هر کجروی و [[ناهنجاری]] ‌‌دست یابد<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵؛ [[محمد رضا ضمیری|ضمیری، محمد رضا]]، [[کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌­های اجتماعی (مقاله)|کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌­های اجتماعی]]، ص ۲۹۴-۲۹۶.</ref> و در برابر [[ظالمان]] [[پایداری]] بورزد چراکه بزرگ‌ترین پیامد [[انتظار]]، [[صبر]] و [[مقاومت]] است. اگر بخواهیم جامعه‌ای مقاوم و پایدار داشته باشیم، ابتدا لازم است افراد آن به چنین [[صبر]] و مقاومتی دست یابند<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>.


==پاسخ جامع اجمالی==
==== آثار [[اخلاقی]] و [[رفتاری]] ====
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
* [[انسان]] [[منتظر]] دارای [[اخلاقی]] [[اسلامی]] است و [[جامعۀ منتظر]] [[مظهر]] [[اخلاق اسلامی]] است<ref>ر.ک. [[محبوب شفائی|شفائی، محبوب]]، [[موعود حق (کتاب)|موعود حق]]، ص ۸۴ـ۸۸.</ref>. [[انسان]] با توجه به نیروی [[تفکر]] و [[توانایی]] نگه‌داری و انتقال تجربه‌ها همواره می‌تواند در مسیر‌ رشد‌ [[فکری]] و تعالی [[معنوی]] و اخلاقی‌ گام‌ بردارد و گاه این طی طریق، جهشی و باشتاب باشد. با این حال، به [[دلیل]] ظرفیت‌های بسیار فراوان انسانی می‌توان توقع داشت روزگاری بیابد که با توجه به فراهم بودن زمینه، با‌ امدادهای‌ [[الهی]] و وجود [[رهبری الهی]]، این تعالی، جهشی بسیار فراگیر داشته باشد. در [[انتظار]] این وضعیت به سر بردن، خود عاملی است‌ برای‌ تلاش‌ مضاعف در جهت رسیدن به آن. ارتقای [[عقلانیت]]، [[حکمت]] و [[معرفت]]، بسط و کمال [[علم]]، توسعه دیانت‌، [[معنویت]] و [[اخلاق]] از جمله شاخص‌های جامعۀ [[موعود]] است<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ یَدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ أَکْمَلَ بِهَا أَخْلَاقَهُمْ}}؛ الخرائج و الجرائج‌، ج۲، ص۸۴۱، ح۷۱.</ref><ref>ر.ک. [[عسکر دیرباز|دیرباز، عسکر]]، [[روش‌های اثرگذاری انتظار در جامعه منتظر (مقاله)|روش‌های اثرگذاری انتظار در جامعه منتظر]]، ص ۱۱۸.</ref>
<div style="border-right-style: solid; border-right-color: #FFCC33; background-color: #FFF1B9; font-size: 100%;">* ''<sub>پاسخ جامع به این پرسش، برگرفته از تمامی پاسخ‌ها ودیدگاه‌های متفرقه اندیشمندان و نویسندگانی است که تصویر و متن سخنان آنان در ذیل دیده می‌شود:</sub>''</div>
* یکی از کارکردهای فردی [[انتظار]]، [[معرفت]]، [[محبت]] و علاقه‌مندی [[انسان]] به [[حضرت حق]] است؛ زیرا اگر [[انسان]] [[چشم به راه]] کسی باشد و نتواند حضور او را [[درک]] کند، به کسی که بتواند برای او تکیه‌گاهی محکم و مطلق باشد، [[پناه]] می‌‌برد و او، جز [[خدای سبحان]] نیست [[امام سجاد]] {{ع}} می‌‌فرماید: «کسانی که قائل به [[امامت]] و [[منتظر ظهور]] [[حضرت]] ([[مهدی]]) باشند، [[بهترین]] انسان‌های هر زمان‌اند و [[خداوند]] به آنان [[عقل]]، [[معرفت]] و [[فهم]] می‌دهد که [[غیبت]] نزد آنها، مانند حضورشان نزد ما باشد»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی ذِکْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ}}؛ کمال الدین، ج۱، ص۲۹۹ و ۳۰۰، ح۲.</ref>؛ و بدیهی است این [[عشق]] و [[معرفت]]، در [[خودسازی]] [[انسان]] مؤثر است<ref>ر.ک. [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص ۶۹ ـ ۷۰.</ref>.
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
* [[انتظار فرج]] و ظهور در [[حقیقت]] به معنای آماده باش کامل [[فکری]]، عملی، مادی و [[معنوی]] است<ref>ر.ک. [[عبدالرحمن انصاری|ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌]]، [[در انتظار خورشید ولایت (کتاب)|در انتظار خورشید ولایت]]، ص ۱۲۰.</ref> و [[منتظر واقعی]] کسی است که آلودگی‌های درون را پالایش کند و خانۀ [[دل]] را از زنگار [[گناه]] و ناپاکی‌ها [[پاک]] کند<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref> و خود را به [[صفات]] [[پسندیده]] آراسته و از [[گناه]] و [[دنیاطلبی]] و تجمّل اجتناب ورزد. [[امام صادق]] {{ع}} در این زمینه فرمود: «کسی که علاقه دارد از [[یاران]] و [[اصحاب حضرت قائم]] {{ع}} باشد، باید [[تقوا]] در خود ایجاد کند و خود را به صفات [[نیک]] و [[محاسن اخلاق]] مزین سازد و سپس در [[انتظار]] آن [[حضرت]] باشد. هر کس این [[آمادگی]] را به دست آورد و [[پیش از ظهور]] از [[دنیا]] برود، به اجر و [[پاداش]] [[یاران]] آن [[حضرت]] نایل خواهد شد. کوشش کنید و [[منتظر فرج]] و موفقیت باشید، ‌ای جماعتی که مورد توجه [[خدا]] هستید، [[پیروزی]] گوارایتان [[باد]]!»<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۰: {{متن حدیث|مَنْ سُرَّ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ کَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِیئاً لَکُمْ أَیَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ}}</ref>.<ref>ر.ک. [[عبدالرحمن انصاری|ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌]]، [[در انتظار خورشید ولایت (کتاب)|در انتظار خورشید ولایت]]، ص ۱۲۰؛ [[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۲۰؛ [[حسن عبدی‌پور|عبدی‌پور، حسن]]، [[نقش اجتماعی انتظار (کتاب)|نقش اجتماعی انتظار]]، ص ۴۶-۵۱.</ref> [[منتظر]] باید خود را در منظر [[خدا]] و [[امام]] زمانش می‌‌بیند<ref>ر.ک. [[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۱۵-۱۱۶.</ref> و بی‌مبالاتی نکرده و با [[پرهیزگاری]] به مرزهای [[گناه]] و [[حرام]]، نزدیک نشود<ref>ر.ک. [[حسن عبدی‌پور|عبدی‌پور، حسن]]، [[نقش اجتماعی انتظار (کتاب)|نقش اجتماعی انتظار]]، ص ۴۶-۵۱.</ref>. از طرفی دیگر باید دانست [[امام مهدی]] {{ع}} مصداق بارز زهدورزی و دوری از [[تجملات]] است، کسانی که ادعای [[پیروی]] از این [[امام]] بزرگ را می‌‌کنند نباید حریصانه به دنبال [[دنیا]] باشند و [[همت]] خود را در [[نیکو]] پوشیدن و خوردن و [[لذت]] بردن، خلاصه کنند<ref>ر.ک. [[حسن عبدی‌پور|عبدی‌پور، حسن]]، [[نقش اجتماعی انتظار (کتاب)|نقش اجتماعی انتظار]]، ص ۴۶-۵۱.</ref>.
{| style="text-align: center; background-color:##fff; width:40%; border-radius:0px; align:left !important; margin:left"
|-


|[[پرونده:Pic557.jpg|75px|link=عبدالرحمن انصاری]]||[[پرونده:13681215.jpg|75px|link=علی زینتی]]||[[پرونده:898.jpg|75px|link=علی نقی فقیهی]]||[[پرونده:152021.jpg|75px|link=فرج‌الله هدایت‌نیا]]||[[پرونده:Pic2929.jpg|75px|link=محمد رضا ضمیری]]||[[پرونده:11386.jpg|75px|link=محمد سبحانی‌نیا]]||[[پرونده:16667.jpg|75px|link=محمد رضا شرفی]]||[[پرونده:Pic3001.jpg|75px|link=حسن عبدی‌پور]]||[[پرونده:1368303.jpg|70px|link=پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]
==== آثار [[سیاسی]] ====
|-
* [[انسان‌ها]] خواستار [[حکومتی]] [[صالح]]، دور از منکر و [[ریا]] فریبند و حاکمی را می‌طلبند که بتواند ارزش‌های انسانی را در [[جهان]] [[حاکم]] سازد، [[ظلم]]، اختناق، [[استکبار]] و استعباد را نفی کند. [[انسان‌ها]] خواستار سیاستی [[الهی]] و [[حکومتی]] واحد هستند که مرز جغرافیایی نشناسد، [[رهبر]] و راهنمایشان [[قانون]] واحدی باشد، ضعیف و [[قوی]]، سیاه و سفید، در آن یکی باشد و سخن از رجزخوانی‌ها و حمله‌های [[نظامی]] ابرقدرت‌ها به میان نیاید<ref>ر.ک. [[علی قائمی|قائمی، علی]]، [[نگاهی به مسأله انتظار (کتاب)|نگاهی به مسأله انتظار]]، ص۸۱-۸۶.</ref>. بدون [[شک]] با توجه به جهانی ‌بودن [[حکومت حضرت مهدی]] {{ع}}، [[نیازمند]] بازشناسی و بازنمایی آثار و ابعاد [[سیاسی]] [[حکومت جهانی]] آن [[حضرت]] به جهانیان هستیم و [[مشتاقان]] برپایی [[حکومت عدل جهانی]] ‌باید در دو محور زمینه‌های [[سیاسی]] این اتفاق بزرگ را فراهم نمایند: آشنا شدن با روش‌های [[سیاسی]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} و آشنا کردن دیگران با این اندیشۀ بلند [[سیاسی]]<ref>ر.ک. [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[حکومت جهانی حضرت مهدی (کتاب)|حکومت جهانی حضرت مهدی]] {{ع}}، ص۸۴ - ۷۹.</ref>.
|<sub>[[عبدالرحمن انصاری|انصاری]]</sub>||<sub>[[علی زینتی|زینتی]]</sub>||<sub>[[علی نقی فقیهی|فقیهی]]</sub>||<sub>[[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا]]</sub>||<sub>[[محمد رضا ضمیری|ضمیری]]</sub>||<sub>[[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا]]</sub>||<sub>[[محمد رضا شرفی|شرفی]]</sub>||<sub>[[حسن عبدی‌پور|عبدی‌پور]]</sub>||<sub>[[آینده روشن]]</sub>
==== آثار [[اقتصادی]] ====
* از جملۀ [[وظایف منتظران]] حراست از [[فرهنگ دینی]] و [[اسلامی]] و [[مرزبانی]] اندیشۀ [[اسلامی]] و زنده نگه داشتن آن است. بدون تردید، [[تبلیغ]] این [[فرهنگ]] پویا بدون پشتوانۀ [[مالی]] و [[اقتصادی]] امکان‌پذیر نیست و به همین جهت [[منتظران]] باید با سعی و تلاش در عرصه‌های مختلف [[صنعت]]، [[کشاورزی]] و غیره این [[آرزو]] و خواست را تحقق بخشند<ref>ر.ک. [[صفر فلاحی|فلاحی، صفر]]، [[امام مهدی ذخیره امامت (کتاب)|امام مهدی ذخیره امامت]]، ص ۱۷ ـ ۱۹.</ref>. کسانی که در اندیشۀ [[زمینه‌سازی برای دوران ظهور]] هستند، می‌بایست در [[عصر غیبت]] نیز با تلاش فراوان، مواهب [[الهی]] را برای [[خدمت]] به [[بندگان خدا]] به استخدام در آورند<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref>.
==== آثار [[نظامی]] و انتظامی ====
* از مهم‌ترین [[وظایف]] [[دوران غیبت]] به عنوان [[زمینه‌سازی]]، [[آمادگی]] پیوسته و [[راستین]] از جهت [[توانمندی]] [[نظامی]] و جسمانی است. در این‌باره [[روایات]] فراوانی وجود دارد<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref> مانند اینکه [[امام باقر]] {{ع}} ذیل آیۀ شریفۀ {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید و از مرزها نگهبانی کنید و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.</ref> فرمودند: «بر انجام [[واجبات]] [[شکیبایی]] کنید و برابر [[دشمنان]]، یک دیگر را [[یاری]] نمایید و برای [[یاری]] پیشوای [[منتظَر]]، همواره [[آمادگی]] خود را حفظ کنید»<ref>{{متن حدیث|اصْبِرُوا عَلَی أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّکُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَکُمُ الْمُنْتَظَرَ}}؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص۱۹۹.</ref><ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref>


|-
== پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه ==
|}
{{پاسخ پرسش
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین انصاری؛
| تصویر = Pic557.jpg
| پاسخ‌دهنده = عبدالرحمن انصاری
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[عبدالرحمن انصاری]]'''، در کتاب ''«[[در انتظار خورشید ولایت (کتاب)|در انتظار خورشید ولایت]]»'' در این‌باره گفته است:
 
«[[اعتقاد]] به [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} و اینکه سرانجام نزاع‌ها و [[جنگ‌ها]] و زحمت‌ها، [[صلح]] و [[صفا]] و [[امنیت]] و [[آسایش]] است، سبب می‌شود که [[انسان]] خود را بسازد و شرایط لازم برای قرار گرفتن در صف [[منتظران واقعی]] را پیدا کند و این افتخار نصیبش شود که یکی از [[زمینه سازان]] [[حکومت]] [[مهدی موعود]] {{ع}} باشد. [[انتظار فرج]] باعث می‌شود که فرد [[مسلمان]] آنچه در [[توان]] دارد، به کار گیرد تا سطح [[اندیشه]] و [[آگاهی]] و [[آمادگی]] روحی و جسمی و مادی و معنوی خود را بالا ببرد تا بتواند در پیاده کردن آن [[اصلاحات]] عمیق و همه جانبه و گسترش [[قسط]] و [[عدل]] و [[یکتاپرستی]] در سراسر [[گیتی]] سهیم باشد. کسی که خود [[فاسد]] و [[ناصالح]] است، نمی‌تواند در [[انتظار]] [[حکومتی]] باشد که با افراد [[فاسد]] بشدت [[مبارزه]] می‌کند و آنها را از خود می‌راند. [[اعتقاد]] به اینکه سرانجام، کره [[زمین]] از [[شر]] [[مستکبران]] و [[ظالمان]] [[نجات]] یافته و [[اصلاح]] خواهد شد و به تمام [[تبعیض‌ها]] و نابسامانی‌ها خاتمه داده می‌شود، [[انسان]] را وادار می‌کند که خود [[ظلم]] نکند و دنبال [[فساد]] و بی بند و باری نرود و در حد امکان با آنها [[مبارزه]] کند. [[انتظار فرج]] و ظهور [[مصلح کل]] [[حضرت صاحب الزمان]] {{ع}} در [[حقیقت]] به معنای آماده باش کامل [[فکری]]، عملی، مادی و معنوی است. چنین فردی باید خود را بسازد که [[شایستگی]] شرکت در چنین برنامه بزرگی را به دست آورد. بنابراین، لازمه [[فرج]] این است که ابتدا خود را بسازیم و [[رفتار]] و گفتارمان مورد پسند [[خدا]] و [[رسول]] {{صل}} باشد و سپس به [[سازندگی]] [[جامعه]] و [[تربیت]] دیگران، بخصوص [[خانواده]] و نزدیکان‌مان بپردازیم. با توجه به این تلازم، روشن می‌شود که [[بینش]] [[انتظار]] و [[امید]] به [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} و [[اعتقاد]] به [[آمادگی]] مادی و معنوی برای ظهور آن [[حضرت]]، در [[سازندگی]] و [[تربیت]] [[انسان]] بسیار مؤثر و نقش آفرین است. از این رو، در [[روایات]] مربوط به [[انتظار فرج]] آمده است که [[مسلمان]] باید [[امام زمان]] خود را بشناسد و [[رفتار]] و گفتارش بگونه‌ای [[امام]] پسند باشد و آن [[حضرت]] را [[شاهد]] و ناظر [[اعمال]] خود بداند. و در این صورت است که در زمره [[منتظران واقعی]] [[ظهور حضرت حجت]] {{ع}} محسوب خواهد شد.
 
[[امام محمد باقر]] {{ع}} در این باره فرمود: {{متن حدیث|مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ كَانَ كَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِهِ}}<ref>«کسی که بمیرد و [[امام زمان]] خود را بشناسد، همانند کسی است که در [[خیمه]] [[حضرت قائم]] {{ع}} نزد آن [[حضرت]] باشد» بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۲، بیروت.</ref>.  در این [[روایت]] و نظایر آن به [[شناخت امام]] اشاره شده است؛ یعنی اجر و [[پاداش]] و [[ارزش]] حقیقی مربوط به [[مسلمان]] منتظری است که [[امام]] خود را بشناسد. روشن است که مراد از [[شناخت امام]] تنها دانستن نام و خصوصیات و صفات آن [[حضرت]] نیست، بلکه باید علاوه بر آنها [[هدف امام]] را بشناسد و [[رفتار]] و گفتارش مورد پسند ایشان باشد و خود را برای پیاده کردن اهداف [[حیات]] بخش و [[انسان]] ساز آن [[مصلح کل]]، آماده کرده باشد. چنین شناختی او را از [[بدی‌ها]]، تنگ نظری‌ها، اختلاف‌ها و حسادت‌ها باز می‌دارد و وی را به [[خوبی‌ها]]. و [[کمالات انسانی]] سوق می‌دهد و تحول و انقلابی ژرف در [[فکر]] و عمل او ایجاد می‌کند. [[امام]] [[جعفر صادق]] {{ع}} در این زمینه فرمود: {{متن حدیث|مَنْ سُرَّ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَ لْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ كَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَكَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِيئاً لَكُمْ أَيَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ}}<ref>«کسی که علاقه دارد از [[یاران]] و [[اصحاب حضرت قائم]] {{ع}} باشد، باید [[تقوا]] در خود ایجاد کند و خود را به صفات [[نیک]] و [[محاسن اخلاق]] مزین سازد و سپس در [[انتظار]] آن [[حضرت]] باشد. هر کس این [[آمادگی]] را به دست آورد و [[پیش از ظهور]] از [[دنیا]] برود، به اجر و [[پاداش]] [[یاران]] آن [[حضرت]] نایل خواهد شد. کوشش کنید و [[منتظر فرج]] و موفقیت باشید، ‌ای جماعتی که مورد توجه [[خدا]] هستید، [[پیروزی]] گوارایتان باد!» بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۰، بیروت.</ref>؛
 
دقت در [[روایت]] بالا این نکته را اثبات می‌کند که [[منتظران]] [[مهدی موعود]] {{ع}} باید خود را به صفات [[پسندیده]] آراسته کرده و از [[گناه]] و [[دنیاطلبی]] و تجمّل اجتناب ورزند و با جدیّت و [[تلاش]] پیگیر و [[مبارزه]] با [[هواهای نفسانی]] و خودخواهی‌ها، ملکه [[تقوا]] را در خود ایجاد کنند و چنان در [[تربیت]] و تزکیه [[نفس]] خود بکوشند که از هر جهت، [[بنده]] و [[مطیع]] [[دستورات الهی]] باشد. چنین افرادی می‌توانند خود را جزو [[منتظران]] آن [[حضرت]] به حساب آورند»<ref>[[عبدالرحمن انصاری|ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌]]، [[در انتظار خورشید ولایت (کتاب)|در انتظار خورشید ولایت]]، ص ۱۲۰.</ref>.
}}
{{پاسخ پرسش
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. حجت الاسلام و المسلمین زینتی؛
| تصویر = 13681215.jpg
| پاسخ‌دهنده = علی زینتی
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[علی زینتی]]'''، در مقاله ''«[[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]»'' در این‌باره گفته است:


===[[اهمیت انتظار]]===
«شخص [[منتظر]] برای [[همراهی]] در یک تحول اصلاح‌گرانه فراگیر که [[جهان]] درون و بیرون و عالم [[کبیر]] و صغیر را فرا می‌گیرد، باید خود را مهیا و آماده سازد. و الا فارغ از [[آمادگی]] لازم نه تنها [[همراهی]] ممکن نمی‌شود بلکه از [[درک]] تحول و [[درک]] [[منتظر]] باز می‌ماند. ایفای [[نقش انتظار]]، [[منتظر]] را به ایجاد تحولات و [[اصلاحات]] اساسی در حطیه شناختی و [[رفتاری]] و انگیزشی فرا می‌خواند. این [[آمادگی]] در حوزه‌های زیر قابل گزارش است:
*[[اعتقاد]] به [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} باعث می‌‌شود [[انسان]] در [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]] خود از [[نعمت]] [[انتظار]] بهره‌مند شود که اگر از آن تهی شود و به [[آینده]] [[امید]] نداشته باشد، [[زندگی]] برایش مفهومی نخواهد داشت و شاید از این جهت است که {{متن حدیث|افضل اعمال امتی انتظار الفرج}}<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۴۴.</ref> بیان شده است<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>.
# اولین اثر [[انتظار]] در فرد [[منتظر]]، [[خودسازی]] [[اخلاقی]] و [[کسب آمادگی]] نفسی و روحی و تحصیل صفای [[دل]] و [[طهارت]] درون برای مشارکت در [[زمینه‌سازی ظهور]] و [[همراهی]] با [[امام]] [[منتظر]] {{ع}} [[بعد از ظهور]] است. این تأثیر بر تمام تحولات فردی دیگر مقدم است و باید قبل از تمام تغییرات دیگر جامه عمل پوشد. چه انجام دیگر تحولات منوط به این تحول است و بدون تحقق این تحول، دیگر تحولات ممکن نمی‌شود.
===[[آثار فردی انتظار]]===
# [[آمادگی فکری]] و [[علمی]] و [[شناخت]] دقیق از [[حقیقت انتظار]] و [[وظایف]] [[منتظر]] به عنوان [[زمینه‌سازی]] در راستای انجام [[وظایف]] وی در [[عصر غیبت]] و [[زمان ظهور]]. شخص [[منتظر]] باید به این سطح از [[دانش]] و [[معرفت]] برسد تا بتواند طبق آنچه آن [[امام همام]] [[دوست]] دارند [[اقدام]] نماید. افزون بر انجام این [[وظایف]] شخصی، وی باید دیگران را با وظایفشان [[آگاه]] سازد. در کنار این [[آمادگی فکری]] شخصی، توجیه‌گری نظری و تئوری‌پردازی دقیق در تبیین [[اندیشه مهدویت]] در سطح جهانی و [[دفاع]] [[فکری]] و نظری از [[اندیشه مهدویت]] و [[پاسخ به شبهات]] مطرح شده و جلوگیری از کوته‌فکری و [[کج‌اندیشی]] و رفتارهای نابخردانه گوشه‌ای دیگر از تأثیرات [[اعتقاد]] به [[انتظار]] است.
*[[آثار فردی انتظار]] - همانند [[آثار انتظار]] به طور عام - دارای مصادیق زیر است:
# حفظ و افزایش [[توان]] جسمی و فیزیکی فردی لازم در سطح مطلوب و کارآمد به شکلی که [[همراهی]] لازم با تحول فراگیر را برای فرد [[منتظر]] ممکن سازد. انتقال [[پیام]] [[انتظار]] و ارتباط با [[منتظران]] و ایجاد هم‌آهنگی لازم جهت [[زمینه‌سازی ظهور]] بر پایه [[نظام]] طبیعی موجود و لوازم و امکانات در دسترس و عادی و توان‌مندی‌های فردی و عمومی متداول انجام می‌گیرد نه براساس [[نظام]] [[بدیع]] و نو و یا به صورت تصادفی و بدون قاعده و [[قانون]] و یا با تکیه بر نیروی [[معجزه]] و عوامل خارج [[قانون]] [[طبیعت]] و [[خارق العاده]]. بر همین اساس فرد [[منتظر]] در راستای فراهم‌سازی مقدمات این تحول جهانی باید در خود این توان‌مندی‌ها را فراهم آورد و نیروی جسمی و فیزیکی و [[توان]] شخصی خود را جهت [[همراهی]] با [[امام]] خود تحصیل نماید تا عقب نماند.
====آثار [[فکری]] و [[اعتقادی]] یا [[علمی]] و معرفتی====
# تأمین و افزایش نیروی انگیزشی و [[توان]] روانی همراه با [[طهارت]] [[نیت]] و انگیزه لازم جهت [[زمینه‌سازی ظهور]] و [[همراهی]] لحظه‌به‌لحظه با [[امام]] [[منتظر]] {{ع}}. فرد [[منتظر]] افزون بر برخورداری از انگیزه بالا در [[همراهی]] و [[زمینه‌سازی برای ظهور]] باید این فعالیت‌های متنوع را با نیتی [[الهی]] و به منظور تأمین [[رضایت]] [[حضرت حق]] انجام دهد. و الا انجام کاری فیزیکی و تحقق صرفا خارجی و بیرونی در دستگاه [[الهی]] [[اسلام]] مفید و مؤثر نیست تا آن را به عنوان تأثیر یک [[رفتار]] مذهبی و [[اعتقاد]] [[دینی]] برشمرد. [[اندیشه]] [[دینی]] و خدایی [[مهدویت]] به عنوان یک [[اعتقاد]] [[ناب]] به فرد [[معتقد]] انگیزه‌ای بالا و [[خلوص]] نیتی مضاعف جهت تأمین [[زمینه‌های ظهور]] و [[همراهی]] خالصانه می‌بخشد»<ref>[[علی زینتی|زینتی، علی]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص۳۰۱-۳۰۳.</ref>.
*[[فکر]]، زیربنای [[اعمال]] و [[رفتار]] [[انسان]] است و [[باورهای اساسی]] [[حیات]] [[آدمی]] را در حصار خود حفظ می‌‌کند. [[رسالت]] [[انبیاء]] و [[اولیاء]] [[تربیت]] [[انسان]] و رها ساختن او از [[جهل]] و عرضه حقایق امور است در جریان [[انتظار]]، [[انسان]] با قرار گرفتن تحت [[تربیت]] [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} و [[طهارت]] [[فکری]] و [[عقلی]] رشد می‌کند<ref>ر.ک. [[سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین]]، [[عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]].</ref>. آنچه [[قیام]] و [[انقلاب جهانی امام زمان]] را از دیگر [[انقلاب‌ها]] متمایز و ممتاز می‌سازد، دگرگونی‌های [[اعتقادی]] و [[باور]] انسان‌هاست، که در پرتو تلاش‌های او و یارانش پدید خواهد آمد<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی (کتاب)|نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی]]، ص۶۸.</ref>.  
}}
برخی از آثار [[فکری]] و [[اعتقادی]] [[انتظار]] عبارتند از: [[دین‌شناسی]] و [[شناخت]] مفاهیم [[دینی]]<ref>ر.ک. [[علی اوسط خانجانی|خانجانی، علی اوسط]]، [[رسالت فردی و شخصی انسان منتظر (مقاله)|رسالت فردی و شخصی انسان منتظر]].</ref>؛ [[شناخت امام زمان]]<ref>ر.ک. [[سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین]]، [[عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]]؛ [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۱۰-۱۱۸.</ref>، حفظ و نگهبانی از مرزهای [[اعتقادی]]<ref>ر.ک. [[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۱۰-۱۱۸.</ref>.
{{پاسخ پرسش
*باید توجه داشت [[انسان]] [[منتظر]] در [[معارف مهدوی]] [[بصیرت]] دارد، یعنی [[انتظار فرج]] باعث می‌شود فرد [[مسلمان]] آنچه در [[توان]] دارد، به کار گیرد تا سطح [[اندیشه]] و [[آگاهی]] خود را بالا ببرد<ref>ر.ک. [[عبدالرحمن انصاری|ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌]]، [[در انتظار خورشید ولایت (کتاب)|در انتظار خورشید ولایت]]، ص ۱۲۰؛ [[علی زینتی|زینتی، علی]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص۳۰۱-۳۰۳.</ref> چون: اولاً: [[معرفت]] اساس [[اعتقاد صحیح]] است و [[اعتقاد صحیح]]، بدون [[شناخت]] [[حضرت حجت]] {{ع}} امکان ندارد<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>، ثانیاً: محبتی [[ارزش]] دارد که با [[معرفت]] همراه باشد، تا با [[شبهات]] [[دشمنان]] آفت نزند و پراستحکام بماند<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} در این باره فرمود: «کسی که بمیرد و [[امام زمان]] خود را بشناسد، همانند کسی است که در [[خیمه]] [[حضرت قائم]] {{ع}} نزد آن [[حضرت]] باشد»<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۲: {{متن حدیث|مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ کَانَ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ}}</ref>.<ref>ر.ک. [[عبدالرحمن انصاری|ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌]]، [[در انتظار خورشید ولایت (کتاب)|در انتظار خورشید ولایت]]، ص ۱۲۰.</ref> در کنار این [[آمادگی فکری]] شخصی، توجیه‌گری نظری و تئوری‌پردازی دقیق در [[تبیین]] اندیشۀ [[مهدویت]] در سطح جهانی و [[دفاع]] [[فکری]] و نظری از اندیشۀ [[مهدویت]] و [[پاسخ به شبهات]] مطرح شده و جلوگیری از کوته‌فکری و [[کج‌اندیشی]] و رفتارهای نابخردانه گوشه‌ای دیگر از تأثیرات [[اعتقاد]] به [[انتظار]] است<ref>ر.ک. [[علی زینتی|زینتی، علی]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص۳۰۱-۳۰۳.</ref>.
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. حجت الاسلام و المسلمین فقیهی؛
====آثار روحی و روانی====
| تصویر = 898.jpg
*برای [[درک]] [[زمان ظهور حضرت مهدی]] {{ع}}، اساسی‌ترین ویژگی در بخش [[رفتار]]، ایجاد [[آمادگی روحی]] و روانی در خود است<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹- ۲۱۲.</ref>. [[آمادگی]] در حوزۀ [[محبت]]، پالایش [[روح]] و تصفیۀ [[باطن]] و [[تطهیر]] درون و نیز انس منطقی با [[ادعیه]] و اذکاری است که از ناحیۀ [[معصومان]]{{ع}} رسیده و رمز ارتباط حبی و [[باطنی]] میان [[شیعه]] و [[امام]] خود است<ref>ر.ک. [[علی اوسط خانجانی|خانجانی، علی اوسط]]، [[رسالت فردی و شخصی انسان منتظر (مقاله)|رسالت فردی و شخصی انسان منتظر]]، ص؟؟؟.</ref>، لذا بیشترین آثاری که در زمینۀ [[انتظار]] وجود دارد در بخش [[رفتار]] ایجاد "[[آمادگی روحی]] و روانی" است<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامۀ مهدویت]]، ج۳، ص۵۴ ـ ۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref>. کسانی که [[صاحب]] [[آمادگی روحی]] و روانی بالایی نشوند، هرگز نمی‌توانند [[یار]] و [[یاور]] خوبی برای [[امام مهدی]]{{ع}} باشند؛ چرا که آنان با کمترین فشاری که به آنها وارد ‌شود، عرصه را خالی می‌کنند<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامۀ مهدویت]]، ج۳، ص۵۴ ـ ۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref>. بنابراین فردی که [[منتظر ظهور]] [[حضرت]] است، این [[انتظار]] در تمام ابعاد روحی و روانی او نیز تأثیرگذار است. لذا از طریق ارتباط [[معنوی]] که فرد با یک [[انسان کامل]] [[الهی]] برقرار می‌‌سازد، حسی در او به وجود می‌‌آید که او را در مقابل بسیاری از [[افکار]] رنج‌آور، [[گرفتاری‌ها]] و بیماری‌های روحی رایج در جامعۀ امروزی مقاوم می‌‌سازد<ref>ر.ک. [[سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین]]، [[عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]]، ص؟؟؟.</ref>.
| پاسخ‌دهنده = علی نقی فقیهی
*یکی از نکات در زمینۀ آثار روحی ایجاد [[امید]] در شخص [[منتظر]] است. [[انسان]] به [[امید]] زنده است و بدون [[امید]] نمی‌توان آینده‌نگر بود و به تحولات [[آینده]] نظر انداخت<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>. [[امید]] به [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} و نصرت و [[پیروزی]] [[حق]] و [[عدالت]] با [[اعتقاد]] به [[آمادگی]] مادی و [[معنوی]] برای [[ظهور]] آن [[حضرت]]، زایندۀ [[امید]] است<ref>ر.ک. [[عبدالرحمن انصاری|ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌]]، [[در انتظار خورشید ولایت (کتاب)|در انتظار خورشید ولایت]]، ص ۱۲۰؛ [[علی نقی فقیهی|فقیهی، علی نقی]]، [[شعله امیری|امیری، شعله]] و [[فاطمه شریفی|شریفی، فاطمه]]، [[تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان (مقاله)|تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان]]، ص ۱۰۵-۱۰۷.</ref> و [[حیات]] فردی [[منتظران]] را متحول و  پویا می‌سازد<ref>ر.ک. [[علی نقی فقیهی|فقیهی، علی نقی]]، [[شعله امیری|امیری، شعله]] و [[فاطمه شریفی|شریفی، فاطمه]]، [[تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان (مقاله)|تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان]]، ص ۱۰۵-۱۰۷.</ref>.
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[علی نقی فقیهی]]''' و همکاران، در مقاله ''«[[تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان (مقاله)|تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان]]»'' در این‌باره گفته است:
*همچنین [[انتظار]] از لحاظ فردی، موجب تمرکز [[افکار]] و نیروهای [[آدمی]] می‌شود؛ زیرا همۀ آنها، ناظر به یک [[هدف]]، یعنی [[انتظار ظهور]] می‌‌شوند و این امر موجب [[وحدت]] شخصیت او می‌گردد و این [[وحدت]] شخصیت، از هرز رفتن توانایی‌ها و قابلیت‌ها، جلوگیری می‌کند و زمینۀ رشد و [[ظهور]] قدرتی شگرف و فوق العاده را فراهم می‌کند<ref>ر.ک. [[محمد رضا شرفی|شرفی، محمد رضا]]، [[مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار (مقاله)|مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار]]، [[گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم (کتاب)|گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم]]، ص ۱۳۴.</ref> و [[اعتقاد]] به اینکه سرانجام، کرۀ [[زمین]] از [[شر]] [[مستکبران]] و [[ظالمان]] [[نجات]] یافته و [[اصلاح]] خواهد شد و به تمام [[تبعیض‌ها]] و نابسامانی‌ها خاتمه داده می‌شود، [[انسان]] را وادار می‌کند خود [[ظلم]] نکند و دنبال [[فساد]] و بی بند و باری نرود<ref>ر.ک. [[عبدالرحمن انصاری|ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌]]، [[در انتظار خورشید ولایت (کتاب)|در انتظار خورشید ولایت]]، ص ۱۲۰.</ref> و در [[فساد محیط]] منحل نشود<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>، در برابر انواع آلودگی رایج [[جامعه]] و لغزش‌های محیطی [[مقاومت]] ‌‌کند و به یک [[مصونیت]] [[اخلاقی]] و [[اجتماعی]] در ‌‌برابر هر کجروی و [[ناهنجاری]] ‌‌دست یابد<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵؛ [[محمد رضا ضمیری|ضمیری، محمد رضا]]، [[کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌­های اجتماعی (مقاله)|کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌­های اجتماعی]]، ص ۲۹۴-۲۹۶.</ref> و در برابر [[ظالمان]] [[پایداری]] بورزد چراکه بزرگ‌ترین پیامد [[انتظار]]، [[صبر]] و [[مقاومت]] است. اگر بخواهیم جامعه‌ای مقاوم و پایدار داشته باشیم، ابتدا لازم است افراد آن به چنین [[صبر]] و مقاومتی دست یابند<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>.


====آثار [[اخلاقی]] و [[رفتاری]]====
«در [[فرهنگ شیعی]] [[انتظار]]، [[امید]] به [[نصرت]] و [[پیروزی]] [[حق]] و [[عدالت]]، [[حاکمیت]] ارزش‌های انسانی و ارتقای [[معنوی]] [[بشر]] است که با زمینه‌سازی‌های افراد [[منتظر]] برای تحقق آنها و تشکیل [[حکومت عدل علوی]] میسر می‌شود. [[انتظار]] [[حیات]] فردی و [[اجتماعی]] [[شیعیان]] را متحول می‌سازد و [[امید]]، حرکت و [[پویایی]] به آن می‌بخشد. در عمکرد [[اخلاقی]]، [[زمینه‌سازی]] و به‌کارگیری عوامل روانی بسیار مؤثر است، فرد [[منتظر]] به [[دلیل]] داشتن [[انتظار ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} احقاق [[حقوق]]، برجستگی [[حق]] بر [[باطل]]، [[حاکمیت]] [[عدالت]] در [[جامعه]] و... [[آمادگی]] رفتارهای [[اخلاقی]] را به صورت مناسب‌تر دارد. به عبارت دیگر، [[انتظار]] در بستر سازی، تقویت و عملیاتی ساختن [[هویت]] [[اخلاقی]] مؤثر است. همچنین با توجه به اینکه لازمه [[انتظار واقعی]] [[صبر]] همه‌جانبه از سوی فرد [[منتظر]] است، بروز و ظهور [[صبر]] بر [[سختی‌ها]]، [[مصیبت‌ها]] ومقاومت در برابر [[معصیت]] - که از مهم‌ترین ویژگی‌های [[هویت]] [[اخلاقی]] فرد [[مسلمان]] است - را در فرد تقویت می‌کند. از سویی با توجه به شخصیت [[منتظر]] و نقش خاصی که باید در [[زمینه‌سازی ظهور]] داشته باشد، در تزاحم رفتارهای فردی و [[اجتماعی]] به الویت‌بندی دست می‌زند و [[اخلاق اجتماعی]] را ترجیح می‌دهد. به بیان دیگر، [[هویت]] [[اخلاقی]] فرد [[منتظر]] با مفهوم [[انتظار]] پیوند می‌یابد و [[روح]] تازه‌ای در آن دمیده می‌شود. [[هویت]] [[اخلاقی]] [[انسان]] [[منتظر]] با اعتقادش به [[ولایت]]، [[اهداف امامت]] و تلاش و [[زمینه‌سازی برای ظهور]] گره می‌خورد. در [[هویت]] [[اخلاقی]] فرد [[منتظر]]، [[اعتقاد]] او به [[ولایت]] با احساس [[محبت]] و [[عشق]] او به [[ولایت الهی]] و [[معصومین]] {{عم}} و [[امام زمان]] {{ع}} خویش عجین می‌شود و در [[رفتار]] او نمود می‌یابد.
*[[انسان]] [[منتظر]] دارای [[اخلاقی]] [[اسلامی]] است و [[جامعۀ منتظر]] [[مظهر]] [[اخلاق اسلامی]] است<ref>ر.ک. [[محبوب شفائی|شفائی، محبوب]]، [[موعود حق (کتاب)|موعود حق]]، ص ۸۴ـ۸۸.</ref>. [[انسان]] با توجه به نیروی [[تفکر]] و [[توانایی]] نگه‌داری و انتقال تجربه‌ها همواره می‌تواند در مسیر‌ رشد‌ [[فکری]] و تعالی [[معنوی]] و اخلاقی‌ گام‌ بردارد و گاه این طی طریق، جهشی و باشتاب باشد. با این حال، به [[دلیل]] ظرفیت‌های بسیار فراوان انسانی می‌توان توقع داشت روزگاری بیابد که با توجه به فراهم بودن زمینه، با‌ امدادهای‌ [[الهی]] و وجود [[رهبری الهی]]، این تعالی، جهشی بسیار فراگیر داشته باشد. در [[انتظار]] این وضعیت به سر بردن، خود عاملی است‌ برای‌ تلاش‌ مضاعف در جهت رسیدن به آن. ارتقای [[عقلانیت]]، [[حکمت]] و [[معرفت]]، بسط و کمال [[علم]]، توسعه دیانت‌، [[معنویت]] و [[اخلاق]] از جمله شاخص‌های جامعۀ [[موعود]] است<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ یَدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ أَکْمَلَ بِهَا أَخْلَاقَهُمْ}}؛ الخرائج و الجرائج‌، ج۲، ص۸۴۱، ح۷۱.</ref>.<ref>ر.ک. [[عسکر دیرباز|دیرباز، عسکر]]، [[روش‌های اثرگذاری انتظار در جامعه منتظر (مقاله)|روش‌های اثرگذاری انتظار در جامعه منتظر]]، ص ۱۱۸.</ref>
*یکی از کارکردهای فردی [[انتظار]]، [[معرفت]]، [[محبت]] و علاقه‌مندی [[انسان]] به [[حضرت حق]] است؛ زیرا اگر [[انسان]] [[چشم به راه]] کسی باشد و نتواند حضور او را [[درک]] کند، به کسی که بتواند برای او تکیه‌گاهی محکم و مطلق باشد، [[پناه]] می‌‌برد و او، جز [[خدای سبحان]] نیست [[امام سجاد]] {{ع}} می‌‌فرماید: «کسانی که قائل به [[امامت]] و [[منتظر ظهور]] [[حضرت]] ([[مهدی]]) باشند، [[بهترین]] انسان‌های هر زمان‌اند و [[خداوند]] به آنان [[عقل]]، [[معرفت]] و [[فهم]] می‌دهد که [[غیبت]] نزد آنها، مانند حضورشان نزد ما باشد»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی ذِکْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ}}؛ کمال الدین، ج۱، ص۲۹۹ و ۳۰۰، ح۲.</ref>؛ و بدیهی است این [[عشق]] و [[معرفت]]، در [[خودسازی]] [[انسان]] مؤثر است<ref>ر.ک. [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص ۶۹ ـ ۷۰.</ref>.
*[[انتظار فرج]] و [[ظهور]] در [[حقیقت]] به معنای آماده باش کامل [[فکری]]، عملی، مادی و [[معنوی]] است<ref>ر.ک. [[عبدالرحمن انصاری|ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌]]، [[در انتظار خورشید ولایت (کتاب)|در انتظار خورشید ولایت]]، ص ۱۲۰.</ref> و [[منتظر واقعی]] کسی است که آلودگی‌های درون را پالایش کند و خانۀ [[دل]] را از زنگار [[گناه]] و ناپاکی‌ها [[پاک]] کند<ref>ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref> و خود را به [[صفات ]] [[پسندیده]] آراسته و از [[گناه]] و [[دنیاطلبی]] و تجمّل اجتناب ورزد. [[امام صادق]] {{ع}} در این زمینه فرمود: «کسی که علاقه دارد از [[یاران]] و [[اصحاب حضرت قائم]] {{ع}} باشد، باید [[تقوا]] در خود ایجاد کند و خود را به صفات [[نیک]] و [[محاسن اخلاق]] مزین سازد و سپس در [[انتظار]] آن [[حضرت]] باشد. هر کس این [[آمادگی]] را به دست آورد و [[پیش از ظهور]] از [[دنیا]] برود، به اجر و [[پاداش]] [[یاران]] آن [[حضرت]] نایل خواهد شد. کوشش کنید و [[منتظر فرج]] و موفقیت باشید، ‌ای جماعتی که مورد توجه [[خدا]] هستید، [[پیروزی]] گوارایتان [[باد]]!»<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۰: {{متن حدیث|مَنْ سُرَّ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ کَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِیئاً لَکُمْ أَیَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ}}</ref>.<ref>ر.ک. [[عبدالرحمن انصاری|ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌]]، [[در انتظار خورشید ولایت (کتاب)|در انتظار خورشید ولایت]]، ص ۱۲۰؛ [[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۲۰؛ [[حسن عبدی‌پور|عبدی‌پور، حسن]]، [[نقش اجتماعی انتظار (کتاب)|نقش اجتماعی انتظار]]، ص ۴۶-۵۱.</ref> [[منتظر]] باید خود را در منظر [[خدا]] و [[امام]] زمانش می‌‌بیند<ref>ر.ک. [[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۱۵-۱۱۶.</ref> و بی‌مبالاتی نکرده و با [[پرهیزگاری]] به مرزهای [[گناه]] و [[حرام]]، نزدیک نشود<ref>ر.ک. [[حسن عبدی‌پور|عبدی‌پور، حسن]]، [[نقش اجتماعی انتظار (کتاب)|نقش اجتماعی انتظار]]، ص ۴۶-۵۱.</ref>. از طرفی دیگر باید دانست [[امام مهدی]] {{ع}} مصداق بارز زهدورزی و دوری از [[تجملات]] است، کسانی که ادعای [[پیروی]] از این [[امام]] بزرگ را می‌‌کنند نباید حریصانه به دنبال [[دنیا]] باشند و [[همت]] خود را در [[نیکو]] پوشیدن و خوردن و [[لذت]] بردن، خلاصه کنند<ref>ر.ک. [[حسن عبدی‌پور|عبدی‌پور، حسن]]، [[نقش اجتماعی انتظار (کتاب)|نقش اجتماعی انتظار]]، ص ۴۶-۵۱.</ref>.


====آثار [[سیاسی]]====
به دیگر سخن، [[هویت]] [[اخلاقی]] [[منتظر]] در ابعاد گوناگون [[شناخت]] و [[ایمان]]، عواطف و منش شخصیتی و [[افعال]] ارزشی تبیین می‌شود. در بعد شناختی در ادامه [[شناخت]] [[پروردگار]] با [[نبوت]] و [[امامت]] آشنا می‌گردد، [[امام زمان]] خویش را می‌شناسد و در این راستا نسبت به اهداف و [[فلسفه]] [[ولایت]] [[آگاهی]] می‌یابد و آنها را پاسخی به عطش درونی خود و در پاسخ به نیازهای فطری خود می‌یابد؛ این [[معرفت]] زمینه [[عشق]] و [[محبت]] را در فرد ایجاد می‌کند. به عبارت دیگر، [[هویت]] [[اخلاقی]] فرد [[منتظر حقیقی]]، ریشه در [[معرفت]] به [[حق]]، [[عدل]]، [[ایمان]] و [[عشق]] به آن دارد.
*[[انسان‌ها]] خواستار [[حکومتی]] [[صالح]]، دور از منکر و [[ریا]] فریبند و حاکمی را می‌طلبند که بتواند ارزش‌های انسانی را در [[جهان]] [[حاکم]] سازد، [[ظلم]]، اختناق، [[استکبار]] و استعباد را نفی کند. [[انسان‌ها]] خواستار سیاستی [[الهی]] و [[حکومتی]] واحد هستند که مرز جغرافیایی نشناسد، [[رهبر]] و راهنمایشان [[قانون]] واحدی باشد، ضعیف و [[قوی]]، سیاه و سفید، در آن یکی باشد و سخن از رجزخوانی‌ها و حمله‌های [[نظامی]] ابرقدرت‌ها به میان نیاید<ref>ر.ک. [[علی قائمی|قائمی، علی]]، [[نگاهی به مسأله انتظار (کتاب)|نگاهی به مسأله انتظار]]، ص۸۱-۸۶.</ref>. بدون [[شک]] با توجه به جهانی ‌بودن [[حکومت حضرت مهدی]] {{ع}}، [[نیازمند]] بازشناسی و بازنمایی آثار و ابعاد [[سیاسی]] [[حکومت جهانی]] آن [[حضرت]] به جهانیان هستیم و [[مشتاقان]] برپایی [[حکومت عدل جهانی]] ‌باید در دو محور زمینه‌های [[سیاسی]] این اتفاق بزرگ را فراهم نمایند: آشنا شدن با روش‌های [[سیاسی]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} و آشنا کردن دیگران با این اندیشۀ بلند [[سیاسی]]<ref>ر.ک. [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[حکومت جهانی حضرت مهدی (کتاب)|حکومت جهانی حضرت مهدی]]{{ع}}، ص۸۴ - ۷۹.</ref>.
====آثار [[اقتصادی]]====
*از جملۀ [[وظایف منتظران]] حراست از [[فرهنگ دینی]] و [[اسلامی]] و [[مرزبانی]] اندیشۀ [[اسلامی]] و زنده نگه داشتن آن است. بدون تردید، [[تبلیغ]] این [[فرهنگ]] پویا بدون پشتوانۀ [[مالی]] و [[اقتصادی]] امکان‌پذیر نیست و به همین جهت [[منتظران]] باید با سعی و تلاش در عرصه‌های مختلف [[صنعت]]، [[کشاورزی]] و غیره این [[آرزو]] و خواست را تحقق بخشند<ref>ر.ک. [[صفر فلاحی|فلاحی، صفر]]، [[امام مهدی ذخیره امامت (کتاب)|امام مهدی ذخیره امامت]]، ص ۱۷ ـ ۱۹.</ref>. کسانی که در اندیشۀ [[زمینه‌سازی برای دوران ظهور]] هستند، می‌بایست در [[عصر غیبت]] نیز با تلاش فراوان، مواهب [[الهی]] را برای [[خدمت]] به [[بندگان خدا]] به استخدام در آورند<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref>.
====آثار [[نظامی]] و انتظامی====
*از مهم‌ترین [[وظایف]] [[دوران غیبت]] به عنوان [[زمینه‌سازی]]، [[آمادگی]] پیوسته و [[راستین]] از جهت [[توانمندی]] [[نظامی]] و جسمانی است. در این‌باره [[روایات]] فراوانی وجود دارد<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref> مانند اینکه [[امام باقر]]{{ع}} ذیل آیۀ شریفۀ {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید  و از مرزها نگهبانی کنید  و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.</ref> فرمودند: «بر انجام [[واجبات]] [[شکیبایی]] کنید و برابر [[دشمنان]]، یک دیگر را [[یاری]] نمایید و برای [[یاری]] پیشوای [[منتظَر]]، همواره [[آمادگی]] خود را حفظ کنید»<ref>{{متن حدیث|اصْبِرُوا عَلَی أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّکُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَکُمُ الْمُنْتَظَرَ}}؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص۱۹۹.</ref>.<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref>


==پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه==
به طور خلاصه، بعد [[عاطفی]] [[هویت]] [[اخلاقی]] با بعد شناختی آن در هم تنیده است و [[معرفت]] به [[خدا]]، [[شناخت]] نسبت به [[امام زمان]] {{ع}}، اهداف و [[فلسفه]] ظهور، زمینه [[عشق]] و [[محبت]] نسبت آنها را در فرد ایجاد می‌کند و این [[عشق]] و [[محبت]] زمینه [[اطاعت]] و [[پیروی]] و [[انتظار حقیقی]] را در فرد ایجاد می‌کند و به فرد انگیزه می‌دهد [[امام]] خویش را [[الگو]] قرار دهد و در راستای اهداف او گام بردارد. بعد [[رفتاری]] [[هویت]] [[اخلاقی]] نمود و بروز بعد معرفتی وعاطفی [[هویت]] [[اخلاقی]] است؛ آن‌چنان که در [[روایات]] [[اهل‌بیت]] {{عم}} ذکر شده است با پشتوانه معرفتی و [[عاطفی]] - که در فرد [[منتظر]] وجود دارد - صفات و ویژگی‌هایی همچون [[تقوا]] و [[خویشتن‌داری]] در برابر آلودگی‌ها، [[حسن خلق]]، [[حسن معاشرت]]، [[دوستی]] با [[دوستان]] [[خدا]] و [[دشمنی]] با [[دشمنان]] [[خدا]]، رسیدگی به حال [[مستضعفان]] [[جامعه]]، تلاش و [[مجاهده]] در روز و [[عبادت]] و [[راز]] و نیاز شبانه، [[صبر]] و [[شکیبایی]] در آنها بروز می‌یابد؛ زیرا فرد [[منتظر]] نه‌تنها الگوی خویش را [[امام زمان]] خویش قرار می‌دهد، بلکه در [[انتظار]] تحقق [[حق]]، [[عدل]] و تمام ارزش‌های متعالی انسانی است و خود را موظف به پای‌بندی و [[زمینه‌سازی]] برای تحقق آنها می‌داند»<ref>[[علی نقی فقیهی|فقیهی، علی نقی]]، [[شعله امیری|امیری، شعله]] و [[فاطمه شریفی|شریفی، فاطمه]]، [[تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان (مقاله)|تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان]]، ص ۱۰۵-۱۰۷.</ref>.
{{یادآوری پاسخ}}
}}
{{جمع شدن|۱. حجت الاسلام و المسلمین انصاری؛}}
{{پاسخ پرسش
[[پرونده:Pic557.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[عبدالرحمن انصاری]]]]
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۴. حجت الاسلام و المسلمین هدایت‌نیا؛
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[عبدالرحمن انصاری]]'''، در کتاب ''«[[در انتظار خورشید ولایت (کتاب)|در انتظار خورشید ولایت]]»'' در این‌باره گفته است:
| تصویر = 152021.jpg
::::::«[[اعتقاد]] به [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} و اینکه سرانجام نزاع‌ها و [[جنگ‌ها]] و زحمت‌ها، [[صلح]] و [[صفا]] و [[امنیت]] و [[آسایش]] است، سبب می‌شود که [[انسان]] خود را بسازد و شرایط لازم برای قرار گرفتن در صف [[منتظران واقعی]] را پیدا کند و این افتخار نصیبش شود که یکی از [[زمینه سازان]] [[حکومت]] [[مهدی موعود]] {{ع}} باشد. [[انتظار فرج]] باعث می‌شود که فرد [[مسلمان]] آنچه در [[توان]] دارد، به کار گیرد تا سطح [[اندیشه]] و [[آگاهی]] و [[آمادگی]] روحی و جسمی و مادی و معنوی خود را بالا ببرد تا بتواند در پیاده کردن آن [[اصلاحات]] عمیق و همه جانبه و گسترش [[قسط]] و [[عدل]] و [[یکتاپرستی]] در سراسر [[گیتی]] سهیم باشد. کسی که خود [[فاسد]] و [[ناصالح]] است، نمی‌تواند در [[انتظار]] [[حکومتی]] باشد که با افراد [[فاسد]] بشدت [[مبارزه]] می‌کند و آنها را از خود می‌راند. [[اعتقاد]] به اینکه سرانجام، کره [[زمین]] از [[شر]] [[مستکبران]] و [[ظالمان]] [[نجات]] یافته و [[اصلاح]] خواهد شد و به تمام [[تبعیض‌ها]] و نابسامانی‌ها خاتمه داده می‌شود، [[انسان]] را وادار می‌کند که خود [[ظلم]] نکند و دنبال [[فساد]] و بی بند و باری نرود و در حد امکان با آنها [[مبارزه]] کند. [[انتظار فرج]] و [[ظهور]] [[مصلح کل]] [[حضرت صاحب الزمان]] {{ع}} در [[حقیقت]] به معنای آماده باش کامل [[فکری]]، عملی، مادی و معنوی است. چنین فردی باید خود را بسازد که [[شایستگی]] شرکت در چنین برنامه بزرگی را به دست آورد. بنابراین، لازمه [[فرج]] این است که ابتدا خود را بسازیم و [[رفتار]] و گفتارمان مورد پسند [[خدا]] و [[رسول]] {{صل}} باشد و سپس به [[سازندگی]] [[جامعه]] و [[تربیت]] دیگران، بخصوص [[خانواده]] و نزدیکان‌مان بپردازیم. با توجه به این تلازم، روشن می‌شود که [[بینش]] [[انتظار]] و [[امید]] به [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} و [[اعتقاد]] به [[آمادگی]] مادی و معنوی برای [[ظهور]] آن [[حضرت]]، در [[سازندگی]] و [[تربیت]] [[انسان]] بسیار مؤثر و نقش آفرین است. از این رو، در [[روایات]] مربوط به [[انتظار فرج]] آمده است که [[مسلمان]] باید [[امام زمان]] خود را بشناسد و [[رفتار]] و گفتارش بگونه‌ای [[امام]] پسند باشد و آن [[حضرت]] را [[شاهد]] و ناظر [[اعمال]] خود بداند. و در این صورت است که در زمره [[منتظران واقعی]] [[ظهور حضرت حجت]] {{ع}} محسوب خواهد شد.  
| پاسخ‌دهنده = فرج‌الله هدایت‌نیا
::::::[[امام محمد باقر]] {{ع}} در این باره فرمود: {{متن حدیث|مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ كَانَ كَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِهِ}}<ref>«کسی که بمیرد و [[امام زمان]] خود را بشناسد، همانند کسی است که در [[خیمه]] [[حضرت قائم]] {{ع}} نزد آن [[حضرت]] باشد» بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۲، بیروت.</ref>.  در این [[روایت]] و نظایر آن به [[شناخت امام]] اشاره شده است؛ یعنی اجر و [[پاداش]] و [[ارزش]] حقیقی مربوط به [[مسلمان]] منتظری است که [[امام]] خود را بشناسد. روشن است که مراد از [[شناخت امام]] تنها دانستن نام و خصوصیات و صفات آن [[حضرت]] نیست، بلکه باید علاوه بر آنها [[هدف امام]] را بشناسد و [[رفتار]] و گفتارش مورد پسند ایشان باشد و خود را برای پیاده کردن اهداف [[حیات]] بخش و [[انسان]] ساز آن [[مصلح کل]]، آماده کرده باشد. چنین شناختی او را از [[بدی‌ها]]، تنگ نظری‌ها، اختلاف‌ها و حسادت‌ها باز می‌دارد و وی را به [[خوبی‌ها]]. و [[کمالات انسانی]] سوق می‌دهد و تحول و انقلابی ژرف در [[فکر]] و عمل او ایجاد می‌کند. [[امام]] [[جعفر صادق]] {{ع}} در این زمینه فرمود: {{متن حدیث|مَنْ سُرَّ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَ لْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ كَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَكَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِيئاً لَكُمْ أَيَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ}}<ref>«کسی که علاقه دارد از [[یاران]] و [[اصحاب حضرت قائم]] {{ع}} باشد، باید [[تقوا]] در خود ایجاد کند و خود را به صفات [[نیک]] و [[محاسن اخلاق]] مزین سازد و سپس در [[انتظار]] آن [[حضرت]] باشد. هر کس این [[آمادگی]] را به دست آورد و [[پیش از ظهور]] از [[دنیا]] برود، به اجر و [[پاداش]] [[یاران]] آن [[حضرت]] نایل خواهد شد. کوشش کنید و [[منتظر فرج]] و موفقیت باشید، ‌ای جماعتی که مورد توجه [[خدا]] هستید، [[پیروزی]] گوارایتان باد!» بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۰، بیروت.</ref>؛
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[فرج‌الله هدایت‌نیا]]'''، در مقاله ''«[[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::دقت در [[روایت]] بالا این نکته را اثبات می‌کند که [[منتظران]] [[مهدی موعود]] {{ع}} باید خود را به صفات [[پسندیده]] آراسته کرده و از [[گناه]] و [[دنیاطلبی]] و تجمّل اجتناب ورزند و با جدیّت و [[تلاش]] پیگیر و [[مبارزه]] با [[هواهای نفسانی]] و خودخواهی‌ها، ملکه [[تقوا]] را در خود ایجاد کنند و چنان در [[تربیت]] و تزکیه [[نفس]] خود بکوشند که از هر جهت، [[بنده]] و [[مطیع]] [[دستورات الهی]] باشد. چنین افرادی می‌توانند خود را جزو [[منتظران]] آن [[حضرت]] به حساب آورند»<ref>[[عبدالرحمن انصاری|ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌]]، [[در انتظار خورشید ولایت (کتاب)|در انتظار خورشید ولایت]]، ص ۱۲۰.</ref>.
#«'''بُعد فردی [[انتظار]]:''' [[دینداری]] و [[پارسایی]] از مهم‌ترین خصوصیات [[منتظران]] [[دینداری]]، [[پارسایی]] و [[پرهیزگاری]] است. شخص [[منتظر]] خود را در منظر [[خدا]] و اولیای او می‌‌بیند. نظارت [[خدا]] و [[پیامبر]] و [[امامان]] بر [[اعمال]] ما از حقایق [[قرآنی]] است. [[قرآن کریم]] می‌‌فرماید: {{متن قرآن|اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ}}<ref>«و بگو (آنچه در سر دارید) انجام دهید، به زودی خداوند و پیامبرش و مؤمنان کار شما را خواهند دید» سوره توبه، آیه ۱۰۵.</ref>. لفظ {{متن قرآن|المُؤْمِنُونَ}} به [[امام]] [[معصوم]] و [[اوصیاء]] [[رسول خدا]] [[تفسیر]] شده است<ref>ر.ک: [[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، المیزان، ج۹، ص۲۸۰ – ۳۷۸.</ref>. بنابراین مقصود از مؤمنون در این [[آیه]] [[ائمه معصومین]] هستند. در روایتی از [[امام رضا]] {{ع}} به عرضه [[اعمال شیعیان]] به [[امام]] زمانشان اشاره شده است: [[موسی]] بن سیار که که [[راوی]] این [[حدیث]] است می‌‌گوید: با آقا [[امام]] ‌رضا {{ع}} در حال حرکت بودیم که صدای مردمی که جنازه‌ای را حمل می‌کردند به گوشمان رسید.[[امام رضا]] {{ع}} پیاده شد و به طرف آنان راه افتاد. پس از [[دفن]] میت، [[امام]] او را به [[عاقبت]] [[نیکو]] و [[بهشت]] برین [[بشارت]] داد. پرسیدم: مگر او را می‌‌شناسی؟ در پاسخ فرمود: "آیا نمی‌دانی که ما گروه [[امامان]]، [[اعمال شیعیان]] ما هر صبح و [[شام]] به ما عرضه می‌‌شود؟"<ref>بحارالانوار، ج۴۹، ص۹۹.</ref>. بنابراین، [[اعمال]] [[شیعه]] در هر دوره‌ای به محضر [[امام]] زمانش عرضه می‌‌شود. [[امام زمان]] ما نیز [[حضرت مهدی]] {{ع}} است و اوست که از حال ما خبر دارد و برای او [[غیبت]] و حضور فرقی ندارد<ref>[[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۱۵-۱۱۶.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
# '''[[آگاهی]] و هوشیاری:''' [[آگاهی]]، [[دانایی]] و هوشیاری از دیگر اوصاف [[منتظران]] است. [[منتظر]] با [[نادانی]] میانه‌ای ندارد. او اهل [[معرفت]] است؛ [[معرفت]] به [[خدای سبحان]] {{متن حدیث|اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي نَفْسَكَ}}، [[معرفت]] به [[پیامبر]] {{متن حدیث| اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي رَسُولَكَ}} و [[معرفت]] نسبت به [[حجت خدا]] بر خود {{متن حدیث|اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ}}. او نسبت به موقعیت خود و شرایط زمانی که در آن به سر می‌‌برد، [[شناخت کامل]] دارد. به [[دلیل]] همین [[شناخت]] و [[آگاهی]]، آنان بر [[مردم]] [[عصر حضور]] [[برتری]] دارند. در روایتی از [[رسول گرامی اسلام]]، آنان به {{متن حدیث|أَعْظَمَ النَّاسِ يَقِيناً}} توصیف شده‌اند. سبب را اینگونه معرفی می‌‌کند که به [[پیامبر]] و [[جانشینان]] وی [[اعتقاد]] دارند، در حالی که آنان را ندیده‌اند. به همین [[دلیل]]، از کسانی که [[رسول خدا]] را دیده و به او [[ایمان]] آورده‌اند، بهتر هستند<ref>{{متن حدیث|وَ اعْلَمْ أَنَّ أَعْظَمَ النَّاسِ يَقِيناً- قَوْمٌ يَكُونُونَ فِي آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ يَلْحَقُوا النَّبِيَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ فِي بَيَاضٍ}}. بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۵۲.</ref><ref>[[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۱۶-۱۱۷.</ref>.
# '''[[امیدواری]]:''' [[غیبت امام زمان]] {{ع}} هرچند طولانی شود، شخص [[منتظر]] را مأیوس نمی‌سازد و موجب نمی‌شود که او [[امام]] خود را فراموش کند. در فرمانی از [[امیر]] بیان، [[علی]] {{ع}}، خطاب به [[منتظران]] چنین آمده است:"[[چشم به راه]] رسیدن [[فرج]] باشید و از کارگشایی و آسایش‌ رسانی نومید نشوید، زیرا که [[بهترین]] [[اعمال]]، [[انتظار فرج]] است" <ref>{{متن حدیث|انْتَظِرُوا الْفَرَجَ وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ فَإِنَّ أَحَبَّ الْأُمُورِ إِلَى اللَّهِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۲۳.</ref>. فرد [[منتظر]] [[امیدوار]] است و همواره [[چشم به راه]] [[ظهور امام]] خود خواهد بود. او در [[دوران غیبت]] با [[امام]] در ارتباط است. [[امام باقر]] {{ع}} جمله "رابطوا" را در در [[آیه]] ۲۰۰ سوره [[مبارکه]] [[آل عمران]]<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}} «ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید و از مرزها نگهبانی کنید  و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید».</ref> به ارتباط با [[امام]] [[منتظر]] معنا کرده و فرموده است: {{متن حدیث|وَ رَابِطُوا إِمَامَكُمْ الْمُنْتَظَرَ}}<ref>{{متن حدیث|فِي مَعْنَى قَوْلِهِ تَعَالَى: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا}}، قَالَ اصْبِرُوا عَلَى أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّكُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَكُمُ الْمُنْتَظَرَ}}؛ النعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص۲۶.</ref>. [[شیعه]] [[منتظر]] به طور مداوم برای [[ظهور امام]] [[دعا]] می‌‌کند و از [[خدای سبحان]] می‌‌خواهد که [[توفیق]] حضور در رکابش را به او [[عنایت]] کند. این آرزوی همه [[شیعیان]] و دعای همیشگی آنان است:{{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنْ حَالَ بَيْنِي وَ بَيْنَهُ الْمَوْتُ الَّذِي جَعَلْتَهُ عَلَى عِبَادِكَ حَتْماً مَقْضِيّاً فَأَخْرِجْنِي مِنْ قَبْرِي مُؤْتَزِراً كَفَنِي شَاهِراً سَيْفِي مُجَرِّداً قَنَاتِي مُلَبِّياً دَعْوَةَ الدَّاعِي فِي الْحَاضِرِ وَ الْبَادِي}}.<ref>[[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۱۸-۱۱۹.</ref>.
# '''[[بردباری]] و [[استواری]]:''' از دیگر اوصاف [[منتظران]] [[استواری]] و [[بردباری]] است. [[استوار]] در [[ولایت امام]] [[منتظر]] و بردبار در سختی‌های دوران [[انتظار]]. این [[استواری]] و [[بردباری]] نتیجه همان [[آگاهی]] و هوشیاری است که در سطور گذشته بیان شده است. [[منتظران]] با [[آگاهی]] از درستی باورهای خود و [[حقانیت]] اعتقادشان در [[امامت حضرت مهدی]] {{ع}}، بر سر [[عقیده]] خویش [[ایستادگی]] و در برابر دشواری‌های دوران [[انتظار]] [[صبر]] می‌کنند. [[رسول گرامی اسلام]] در توصیف [[بردباری]] آنان فرموده است: "پس از شما مردمی خواهند آمد که به یک تن از آنان [[پاداش]] پنجاه تن از شما داده خواهد شد. [[اصحاب]] گفتند: ای [[رسول خدا]]! ما در جنگ‌های [[بدر]] و [[احد]] و [[حنین]] با تو بوده‌ایم و درباره ما آیاتی از [[قرآن]] نازل شده است. حال چگونه است که [[پاداش]] آنان از اجر ما بیشتر است؟ [[رسول خدا]] در پاسخ فرمود: اگر شما در شرایطی که آنان قرار خواهند گرفت قرار بگیرید، [[تحمل]] و [[شکیبایی]] آنان را نخواهید داشت"<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۳۱.</ref>.[[امام]] [[موسی بن جعفر]] {{ع}} نیز فرموده است: "خوشا به حال [[شیعیان]] ما که در [[دوران غیبت]] [[قائم]] ما به [[محبت]] ما چنگ می‌‌زنند و به [[ولایت]] ما و [[برائت]] از [[دشمنان]] ما ثابت هستند. آنان از ما و ما نیز از آنان هستیم: آنان به [[امامت]] ما [[راضی]] و ما به [[تشیع]] آنان [[راضی]] هستیم"<ref>{{متن حدیث|طُوبَى لِشِيعَتِنَا الْمُتَمَسِّكِينَ بِحُبِّنَا فِي غَيْبَةِ قَائِمِنَا الثَّابِتِينَ عَلَى مُوَالاتِنَا وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِنَا أُولَئِكَ مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ قَدْ رَضُوا بِنَا أَئِمَّةً وَ رَضِينَا بِهِمْ شِيعَةً وَ طُوبَى لَهُمْ هُمْ وَ اللَّهِ مَعَنَا فِي دَرَجَتِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ}}؛ بحارالانوار، ج۵۱، ص۱۵۱.</ref><ref>[[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۱۹.</ref>.
# '''[[اخلاق]] [[اسلامی]]:''' در [[روایات معصومین]] {{ع}} بر این ویژگی تأکید شده است؛ که فرد [[منتظر]] [[صاحب]] خلق [[نیکو]] و [[مظهر]] [[اخلاق]] [[اسلامی]] است. [[امام صادق]] {{ع}} درباره این ویژگی [[منتظر]] فرموده است: "هر کس خوش دارد در شمار [[اصحاب حضرت مهدی]] باشد، پس باید [[منتظر]] باشد و ترک [[معصیت]] کند و به [[اخلاق]] حسنه آراسته شود"<ref>{{متن حدیث|مَنْ سُرَّ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَ لْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ}}؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۷.</ref>. بنابراین فرد [[منتظر]] با دیگران خوش‌رفتار است. او در [[خانواده]]، با [[همسایگان]] و در [[جامعه]] خوش‌رو و خوش‌گو است و معاشرتش با دیگران به گونه‌ای است که زینت [[امام]] است.<ref>[[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۲۰.</ref>.
}}
{{پاسخ پرسش
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۵. حجت الاسلام و المسلمین ضمیری؛
| تصویر = Pic2929.jpg
| پاسخ‌دهنده = محمد رضا ضمیری
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[محمد رضا ضمیری]]'''، در مقاله ''«[[کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌­های اجتماعی (مقاله)|کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌­های اجتماعی]]»'' در این‌باره گفته است:


{{جمع شدن|۲. حجت الاسلام و المسلمین زینتی؛}}
«[[انتظار]] شخصیت فرد [[منتظر]] را تقویت می‌‌کند و او را برای ایفای نقش‌های [[جدید]] [[اجتماعی]] [[کمک]] می‌‌رساند. [[انتظار]]، صفتی است که موجب می‌‌شود شخصیت فرد دگرگون شود. [[انتظار]] به عادت‌ها، نگرش فرد [[منتظر]] به خود موجب و [[جامعه]] و مجموعه‌ تصورات او از [[نفس]] و [[جامعه]] اثر می‌‌گذارد و موجب بروز نقش‌های جدیدی برای فرد [[منتظر]] می‌شود و پایگاه [[اجتماعی]] او در [[جامعه]] در اثر [[پویایی]] و تحرک و تحول در [[جامعه]] تغییر می‌‌یابد.
[[پرونده:13681215.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[علی زینتی]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[علی زینتی]]'''، در مقاله ''«[[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«شخص [[منتظر]] برای [[همراهی]] در یک تحول اصلاح‌گرانه فراگیر که [[جهان]] درون و بیرون و عالم [[کبیر]] و صغیر را فرا می‌گیرد، باید خود را مهیا و آماده سازد. و الا فارغ از [[آمادگی]] لازم نه تنها [[همراهی]] ممکن نمی‌شود بلکه از [[درک]] تحول و [[درک]] [[منتظر]] باز می‌ماند. ایفای [[نقش انتظار]]، [[منتظر]] را به ایجاد تحولات و [[اصلاحات]] اساسی در حطیه شناختی و [[رفتاری]] و انگیزشی فرا می‌خواند. این [[آمادگی]] در حوزه‌های زیر قابل گزارش است:
:::::#اولین اثر [[انتظار]] در فرد [[منتظر]]، [[خودسازی]] [[اخلاقی]] و [[کسب آمادگی]] نفسی و روحی و تحصیل صفای [[دل]] و [[طهارت]] درون برای مشارکت در [[زمینه‌سازی ظهور]] و [[همراهی]] با [[امام]] [[منتظر]]{{ع}} [[بعد از ظهور]] است. این تأثیر بر تمام تحولات فردی دیگر مقدم است و باید قبل از تمام تغییرات دیگر جامه عمل پوشد. چه انجام دیگر تحولات منوط به این تحول است و بدون تحقق این تحول، دیگر تحولات ممکن نمی‌شود.
:::::#[[آمادگی فکری]] و [[علمی]] و [[شناخت]] دقیق از [[حقیقت انتظار]] و [[وظایف]] [[منتظر]] به عنوان [[زمینه‌سازی]] در راستای انجام [[وظایف]] وی در [[عصر غیبت]] و [[زمان ظهور]]. شخص [[منتظر]] باید به این سطح از [[دانش]] و [[معرفت]] برسد تا بتواند طبق آنچه آن [[امام همام]] [[دوست]] دارند [[اقدام]] نماید. افزون بر انجام این [[وظایف]] شخصی، وی باید دیگران را با وظایفشان [[آگاه]] سازد. در کنار این [[آمادگی فکری]] شخصی، توجیه‌گری نظری و تئوری‌پردازی دقیق در [[تبیین]] [[اندیشه مهدویت]] در سطح جهانی و [[دفاع]] [[فکری]] و نظری از [[اندیشه مهدویت]] و [[پاسخ به شبهات]] مطرح شده و جلوگیری از کوته‌فکری و [[کج‌اندیشی]] و رفتارهای نابخردانه گوشه‌ای دیگر از تأثیرات [[اعتقاد]] به [[انتظار]] است.
:::::#حفظ و افزایش [[توان]] جسمی و فیزیکی فردی لازم در سطح مطلوب و کارآمد به شکلی که [[همراهی]] لازم با تحول فراگیر را برای فرد [[منتظر]] ممکن سازد. انتقال [[پیام]] [[انتظار]] و ارتباط با [[منتظران]] و ایجاد هم‌آهنگی لازم جهت [[زمینه‌سازی ظهور]] بر پایه [[نظام]] طبیعی موجود و لوازم و امکانات در دسترس و عادی و توان‌مندی‌های فردی و عمومی متداول انجام می‌گیرد نه براساس [[نظام]] [[بدیع]] و نو و یا به صورت تصادفی و بدون قاعده و [[قانون]] و یا با تکیه بر نیروی [[معجزه]] و عوامل خارج [[قانون]] [[طبیعت]] و [[خارق العاده]]. بر همین اساس فرد [[منتظر]] در راستای فراهم‌سازی مقدمات این تحول جهانی باید در خود این توان‌مندی‌ها را فراهم آورد و نیروی جسمی و فیزیکی و [[توان]] شخصی خود را جهت [[همراهی]] با [[امام]] خود تحصیل نماید تا عقب نماند.
:::::#تأمین و افزایش نیروی انگیزشی و [[توان]] روانی همراه با [[طهارت]] [[نیت]] و انگیزه لازم جهت [[زمینه‌سازی ظهور]] و [[همراهی]] لحظه‌به‌لحظه با [[امام]] [[منتظر]]{{ع}}. فرد [[منتظر]] افزون بر برخورداری از انگیزه بالا در [[همراهی]] و [[زمینه‌سازی برای ظهور]] باید این فعالیت‌های متنوع را با نیتی [[الهی]] و به منظور تأمین [[رضایت]] [[حضرت حق]] انجام دهد. و الا انجام کاری فیزیکی و تحقق صرفا خارجی و بیرونی در دستگاه [[الهی]] [[اسلام]] مفید و مؤثر نیست تا آن را به عنوان تأثیر یک [[رفتار]] مذهبی و [[اعتقاد]] [[دینی]] برشمرد. [[اندیشه]] [[دینی]] و خدایی [[مهدویت]] به عنوان یک [[اعتقاد]] [[ناب]] به فرد [[معتقد]] انگیزه‌ای بالا و [[خلوص]] نیتی مضاعف جهت تأمین [[زمینه‌های ظهور]] و [[همراهی]] خالصانه می‌بخشد»<ref>[[علی زینتی|زینتی، علی]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص۳۰۱-۳۰۳.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}


{{جمع شدن|۳. حجت الاسلام و المسلمین فقیهی؛}}
[[شخصیت انسان]] [[منتظر]] در اثر [[انتظار]] [[موعود]] [[عدالت‌گستر]] و [[امید]] [[اصلاح جامعه]] و [[زمینه‌سازی]] برای [[حکومت]] [[انتظار]] جهانی به قول یونک به یک شخصیت که دارای دو خصوصیت است تبدیل می‌‌گردد. از بُعد درونی به یک نوع خود هشیاری می‌‌رسد که [[آینده]] را به گونه‌ای روشن می‌‌بیند که باید زمینه را برای آمدن [[موعود منتظر]] فراهم کند و از بعد بیرونی که این شخصیت دارای نقش و بالطبع پایگاه [[جدید]] [[اجتماعی]] می‌گردد. چرا که در تمام لحظات شب و روز از هر تلاشی برای تحقق آرمان‌های [[مهدوی]] فروگذار نمی‌کند.
[[پرونده:898.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[علی نقی فقیهی]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[علی نقی فقیهی]]''' و همکاران، در مقاله ''«[[تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان (مقاله)|تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«در [[فرهنگ شیعی]] [[انتظار]]، [[امید]] به [[نصرت]] و [[پیروزی]] [[حق]] و [[عدالت]]، [[حاکمیت]] ارزش‌های انسانی و ارتقای [[معنوی]] [[بشر]] است که با زمینه‌سازی‌های افراد [[منتظر]] برای تحقق آنها و تشکیل [[حکومت عدل علوی]] میسر می‌شود. [[انتظار]] [[حیات]] فردی و [[اجتماعی]] [[شیعیان]] را متحول می‌سازد و [[امید]]، حرکت و [[پویایی]] به آن می‌بخشد. در عمکرد [[اخلاقی]]، [[زمینه‌سازی]] و به‌کارگیری عوامل روانی بسیار مؤثر است، فرد [[منتظر]] به [[دلیل]] داشتن [[انتظار ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} احقاق [[حقوق]]، برجستگی [[حق]] بر [[باطل]]، [[حاکمیت]] [[عدالت]] در [[جامعه]] و... [[آمادگی]] رفتارهای [[اخلاقی]] را به صورت مناسب‌تر دارد. به عبارت دیگر، [[انتظار]] در بستر سازی، تقویت و عملیاتی ساختن [[هویت]] [[اخلاقی]] مؤثر است. همچنین با توجه به اینکه لازمه [[انتظار واقعی]] [[صبر]] همه‌جانبه از سوی فرد [[منتظر]] است، بروز و [[ظهور]] [[صبر]] بر [[سختی‌ها]]، [[مصیبت‌ها]] ومقاومت در برابر [[معصیت]] - که از مهم‌ترین ویژگی‌های [[هویت]] [[اخلاقی]] فرد [[مسلمان]] است - را در فرد تقویت می‌کند. از سویی با توجه به شخصیت [[منتظر]] و نقش خاصی که باید در [[زمینه‌سازی ظهور]] داشته باشد، در تزاحم رفتارهای فردی و [[اجتماعی]] به الویت‌بندی دست می‌زند و [[اخلاق اجتماعی]] را ترجیح می‌دهد. به بیان دیگر، [[هویت]] [[اخلاقی]] فرد [[منتظر]] با مفهوم [[انتظار]] پیوند می‌یابد و [[روح]] تازه‌ای در آن دمیده می‌شود. [[هویت]] [[اخلاقی]] [[انسان]] [[منتظر]] با اعتقادش به [[ولایت]]، [[اهداف امامت]] و تلاش و [[زمینه‌سازی برای ظهور]] گره می‌خورد. در [[هویت]] [[اخلاقی]] فرد [[منتظر]]، [[اعتقاد]] او به [[ولایت]] با احساس [[محبت]] و [[عشق]] او به [[ولایت الهی]] و [[معصومین]]{{عم}} و [[امام زمان]]{{ع}} خویش عجین می‌شود و در [[رفتار]] او نمود می‌یابد.
::::::به دیگر سخن، [[هویت]] [[اخلاقی]] [[منتظر]] در ابعاد گوناگون [[شناخت]] و [[ایمان]]، عواطف و منش شخصیتی و [[افعال]] ارزشی [[تبیین]] می‌شود. در بعد شناختی در ادامه [[شناخت]] [[پروردگار]] با [[نبوت]] و [[امامت]] آشنا می‌گردد، [[امام زمان]] خویش را می‌شناسد و در این راستا نسبت به اهداف و [[فلسفه]] [[ولایت]] [[آگاهی]] می‌یابد و آنها را پاسخی به عطش درونی خود و در پاسخ به نیازهای فطری خود می‌یابد؛ این [[معرفت]] زمینه [[عشق]] و [[محبت]] را در فرد ایجاد می‌کند. به عبارت دیگر، [[هویت]] [[اخلاقی]] فرد [[منتظر حقیقی]]، ریشه در [[معرفت]] به [[حق]]، [[عدل]]، [[ایمان]] و [[عشق]] به آن دارد.
::::::به طور خلاصه، بعد [[عاطفی]] [[هویت]] [[اخلاقی]] با بعد شناختی آن در هم تنیده است و [[معرفت]] به [[خدا]]، [[شناخت]] نسبت به [[امام زمان]]{{ع}}، اهداف و [[فلسفه]] [[ظهور]]، زمینه [[عشق]] و [[محبت]] نسبت آنها را در فرد ایجاد می‌کند و این [[عشق]] و [[محبت]] زمینه [[اطاعت]] و [[پیروی]] و [[انتظار حقیقی]] را در فرد ایجاد می‌کند و به فرد انگیزه می‌دهد [[امام]] خویش را [[الگو]] قرار دهد و در راستای اهداف او گام بردارد. بعد [[رفتاری]] [[هویت]] [[اخلاقی]] نمود و بروز بعد معرفتی وعاطفی [[هویت]] [[اخلاقی]] است؛ آن‌چنان که در [[روایات]] [[اهل‌بیت]]{{عم}} ذکر شده است با پشتوانه معرفتی و [[عاطفی]] - که در فرد [[منتظر]] وجود دارد - صفات و ویژگی‌هایی همچون [[تقوا]] و [[خویشتن‌داری]] در برابر آلودگی‌ها، [[حسن خلق]]، [[حسن معاشرت]]، [[دوستی]] با [[دوستان]] [[خدا]] و [[دشمنی]] با [[دشمنان]] [[خدا]]، رسیدگی به حال [[مستضعفان]] [[جامعه]]، تلاش و [[مجاهده]] در روز و [[عبادت]] و [[راز]] و نیاز شبانه، [[صبر]] و [[شکیبایی]] در آنها بروز می‌یابد؛ زیرا فرد [[منتظر]] نه‌تنها الگوی خویش را [[امام زمان]] خویش قرار می‌دهد، بلکه در [[انتظار]] تحقق [[حق]]، [[عدل]] و تمام ارزش‌های متعالی انسانی است و خود را موظف به پای‌بندی و [[زمینه‌سازی]] برای تحقق آنها می‌داند»<ref>[[علی نقی فقیهی|فقیهی، علی نقی]]، [[شعله امیری|امیری، شعله]] و [[فاطمه شریفی|شریفی، فاطمه]]، [[تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان (مقاله)|تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان]]، ص ۱۰۵-۱۰۷.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}


{{جمع شدن|۴. حجت الاسلام و المسلمین هدایت‌نیا؛}}
این شخصیت در برابر انواع آلودگی رایج [[جامعه]] [[مقاومت]] می‌‌کند. زیرا خود را برای دریافت واقعیت روشن و جدیدی آماده ساخته است. [[جامعه]] موعودی که سرتاسر [[عدالت]] و [[پاکی]] و [[قداست]] است، این [[آمادگی]] او را از درون چنان مقاوم می‌‌سازد باشد که در برابر هر [[ناهنجاری]] که در تضاد با آرمان‌های [[مهدی منتظر]] باشد، [[ایستادگی]] می‌کند. [[شخصیت انسان]] [[منتظر]] به یک [[مصونیت]] [[اخلاقی]] و [[اجتماعی]] ‌‌دست یابد که [[صلابت]] و [[نیرومندی]] آن می‌‌تواند [[انسان]] [[منتظر]] را در ‌‌برابر هر کجروی و [[ناهنجاری]] حفظ کند.
[[پرونده:152021.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[فرج‌الله هدایت‌نیا]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[فرج‌الله هدایت‌نیا]]'''، در مقاله ''«[[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]»'' در این‌باره گفته است:
:::::#«'''بُعد فردی [[انتظار]]:''' [[دینداری]] و [[پارسایی]] از مهم‌ترین خصوصیات [[منتظران]] [[دینداری]]، [[پارسایی]] و [[پرهیزگاری]] است. شخص [[منتظر]] خود را در منظر [[خدا]] و اولیای او می‌‌بیند. نظارت [[خدا]] و [[پیامبر]] و [[امامان]] بر [[اعمال]] ما از حقایق [[قرآنی]] است. [[قرآن کریم]] می‌‌فرماید: {{متن قرآن|اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ}}<ref>«و بگو (آنچه در سر دارید) انجام دهید، به زودی خداوند و پیامبرش و مؤمنان کار شما را خواهند دید» سوره توبه، آیه ۱۰۵.</ref>. لفظ {{متن قرآن|المُؤْمِنُونَ}} به [[امام]] [[معصوم]] و [[اوصیاء]] [[رسول خدا]] [[تفسیر]] شده است<ref>ر.ک: [[سید محمد حسین  طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، المیزان، ج۹، ص۲۸۰ – ۳۷۸.</ref>. بنابراین مقصود از مؤمنون در این [[آیه]] [[ائمه معصومین]] هستند. در روایتی از [[امام رضا]]{{ع}} به عرضه [[اعمال شیعیان]] به [[امام]] زمانشان اشاره شده است: [[موسی]] بن سیار که که [[راوی]] این [[حدیث]] است می‌‌گوید: با آقا [[امام]] ‌رضا{{ع}} در حال حرکت بودیم که صدای مردمی که جنازه‌ای را حمل می‌کردند به گوشمان رسید.[[امام رضا]]{{ع}} پیاده شد و به طرف آنان راه افتاد. پس از [[دفن]] میت، [[امام]] او را به [[عاقبت]] [[نیکو]] و [[بهشت]] برین [[بشارت]] داد. پرسیدم: مگر او را می‌‌شناسی؟ در پاسخ فرمود: "آیا نمی‌دانی که ما گروه [[امامان]]، [[اعمال شیعیان]] ما هر صبح و [[شام]] به ما عرضه می‌‌شود؟"<ref>بحارالانوار، ج۴۹، ص۹۹.</ref>. بنابراین، [[اعمال]] [[شیعه]] در هر دوره‌ای به محضر [[امام]] زمانش عرضه می‌‌شود. [[امام زمان]] ما نیز [[حضرت مهدی]]{{ع}} است و اوست که از حال ما خبر دارد و برای او [[غیبت]] و حضور فرقی ندارد<ref>[[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۱۵-۱۱۶.</ref>.
:::::#'''[[آگاهی]] و هوشیاری:''' [[آگاهی]]، [[دانایی]] و هوشیاری از دیگر اوصاف [[منتظران]] است. [[منتظر]] با [[نادانی]] میانه‌ای ندارد. او اهل [[معرفت]] است؛ [[معرفت]] به [[خدای سبحان]] {{متن حدیث|اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي نَفْسَكَ}}، [[معرفت]] به [[پیامبر]] {{متن حدیث| اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي رَسُولَكَ}} و [[معرفت]] نسبت به [[حجت خدا]] بر خود {{متن حدیث|اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ}}. او نسبت به [[موقعیت]] خود و شرایط زمانی که در آن به سر می‌‌برد، [[شناخت کامل]] دارد. به [[دلیل]] همین [[شناخت]] و [[آگاهی]]، آنان بر [[مردم]] [[عصر حضور]] [[برتری]] دارند. در روایتی از [[رسول گرامی اسلام]]، آنان به {{متن حدیث|أَعْظَمَ النَّاسِ يَقِيناً}} توصیف شده‌اند. سبب را اینگونه معرفی می‌‌کند که به [[پیامبر]] و [[جانشینان]] وی [[اعتقاد]] دارند، در حالی که آنان را ندیده‌اند. به همین [[دلیل]]، از کسانی که [[رسول خدا]] را دیده و به او [[ایمان]] آورده‌اند، بهتر هستند<ref>{{متن حدیث|وَ اعْلَمْ أَنَّ أَعْظَمَ النَّاسِ يَقِيناً- قَوْمٌ يَكُونُونَ فِي آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ يَلْحَقُوا النَّبِيَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ فِي بَيَاضٍ}}. بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۵۲.</ref><ref>[[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۱۶-۱۱۷.</ref>.
:::::#'''[[امیدواری]]:''' [[غیبت امام زمان]]{{ع}} هرچند طولانی شود، شخص [[منتظر]] را مأیوس نمی‌سازد و موجب نمی‌شود که او [[امام]] خود را فراموش کند. در فرمانی از [[امیر]] بیان، [[علی]]{{ع}}، خطاب به [[منتظران]] چنین آمده است:"[[چشم به راه]] رسیدن [[فرج]] باشید و از کارگشایی و آسایش‌ رسانی نومید نشوید، زیرا که [[بهترین]] [[اعمال]]، [[انتظار فرج]] است" <ref>{{متن حدیث|انْتَظِرُوا الْفَرَجَ وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ فَإِنَّ أَحَبَّ الْأُمُورِ إِلَى اللَّهِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۲۳.</ref>. فرد [[منتظر]] [[امیدوار]] است و همواره [[چشم به راه]] [[ظهور امام]] خود خواهد بود. او در [[دوران غیبت]] با [[امام]] در ارتباط است. [[امام باقر]]{{ع}} جمله "رابطوا" را در در [[آیه]] ۲۰۰ سوره [[مبارکه]] [[آل عمران]]<ref>{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}} «ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید و از مرزها نگهبانی کنید  و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید».</ref> به ارتباط با [[امام]] [[منتظر]] معنا کرده و فرموده است: {{متن حدیث|وَ رَابِطُوا إِمَامَكُمْ الْمُنْتَظَرَ}}<ref>{{متن حدیث|فِي مَعْنَى قَوْلِهِ تَعَالَى: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا}}، قَالَ اصْبِرُوا عَلَى أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّكُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَكُمُ الْمُنْتَظَرَ}}؛ النعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص۲۶.</ref>. [[شیعه]] [[منتظر]] به طور مداوم برای [[ظهور امام]] [[دعا]] می‌‌کند و از [[خدای سبحان]] می‌‌خواهد که [[توفیق]] حضور در رکابش را به او [[عنایت]] کند. این آرزوی همه [[شیعیان]] و دعای همیشگی آنان است:{{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنْ حَالَ بَيْنِي وَ بَيْنَهُ الْمَوْتُ الَّذِي جَعَلْتَهُ عَلَى عِبَادِكَ حَتْماً مَقْضِيّاً فَأَخْرِجْنِي مِنْ قَبْرِي مُؤْتَزِراً كَفَنِي شَاهِراً سَيْفِي مُجَرِّداً قَنَاتِي مُلَبِّياً دَعْوَةَ الدَّاعِي فِي الْحَاضِرِ وَ الْبَادِي}}.<ref>[[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۱۸-۱۱۹.</ref>.
:::::#'''[[بردباری]] و [[استواری]]:''' از دیگر اوصاف [[منتظران]] [[استواری]] و [[بردباری]] است. [[استوار]] در [[ولایت امام]] [[منتظر]] و بردبار در سختی‌های دوران [[انتظار]]. این [[استواری]] و [[بردباری]] نتیجه همان [[آگاهی]] و هوشیاری است که در سطور گذشته بیان شده است. [[منتظران]] با [[آگاهی]] از درستی باورهای خود و [[حقانیت]] اعتقادشان در [[امامت حضرت مهدی]]{{ع}}، بر سر [[عقیده]] خویش [[ایستادگی]] و در برابر دشواری‌های دوران [[انتظار]] [[صبر]] می‌کنند. [[رسول گرامی اسلام]] در توصیف [[بردباری]] آنان فرموده است: "پس از شما مردمی خواهند آمد که به یک تن از آنان [[پاداش]] پنجاه تن از شما داده خواهد شد. [[اصحاب]] گفتند: ای [[رسول خدا]]! ما در جنگ‌های [[بدر]] و [[احد]] و [[حنین]] با تو بوده‌ایم و درباره ما آیاتی از [[قرآن]] نازل شده است. حال چگونه است که [[پاداش]] آنان از اجر ما بیشتر است؟ [[رسول خدا]] در پاسخ فرمود: اگر شما در شرایطی که آنان قرار خواهند گرفت قرار بگیرید، [[تحمل]] و [[شکیبایی]] آنان را نخواهید داشت"<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۳۱.</ref>.[[امام]] [[موسی بن جعفر]]{{ع}} نیز فرموده است: "خوشا به حال [[شیعیان]] ما که در [[دوران غیبت]] [[قائم]] ما به [[محبت]] ما چنگ می‌‌زنند و به [[ولایت]] ما و [[برائت]] از [[دشمنان]] ما ثابت هستند. آنان از ما و ما نیز از آنان هستیم: آنان به [[امامت]] ما [[راضی]] و ما به [[تشیع]] آنان [[راضی]] هستیم"<ref>{{متن حدیث|طُوبَى لِشِيعَتِنَا الْمُتَمَسِّكِينَ بِحُبِّنَا فِي غَيْبَةِ قَائِمِنَا الثَّابِتِينَ عَلَى مُوَالاتِنَا وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِنَا أُولَئِكَ مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ قَدْ رَضُوا بِنَا أَئِمَّةً وَ رَضِينَا بِهِمْ شِيعَةً وَ طُوبَى لَهُمْ هُمْ وَ اللَّهِ مَعَنَا فِي دَرَجَتِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ}}؛ بحارالانوار، ج۵۱، ص۱۵۱.</ref><ref>[[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۱۹.</ref>.
:::::#'''[[اخلاق]] [[اسلامی]]:''' در [[روایات معصومین]]{{ع}} بر این ویژگی تأکید شده است؛ که فرد [[منتظر]] [[صاحب]] خلق [[نیکو]] و [[مظهر]] [[اخلاق]] [[اسلامی]] است. [[امام صادق]]{{ع}} درباره این ویژگی [[منتظر]] فرموده است: "هر کس خوش دارد در شمار [[اصحاب حضرت مهدی]] باشد، پس باید [[منتظر]] باشد و ترک [[معصیت]] کند و به [[اخلاق]] حسنه آراسته شود"<ref>{{متن حدیث|مَنْ سُرَّ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَ لْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ}}؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۷.</ref>. بنابراین فرد [[منتظر]] با دیگران خوش‌رفتار است. او در [[خانواده]]، با [[همسایگان]] و در [[جامعه]] خوش‌رو و خوش‌گو است و معاشرتش با دیگران به گونه‌ای است که زینت [[امام]] است.<ref>[[فرج‌الله هدایت‌نیا|هدایت‌نیا، فرج‌الله]]، [[ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات (مقاله)|ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات]]، ص۱۲۰.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}


{{جمع شدن|۵. حجت الاسلام و المسلمین ضمیری؛}}
از بُعد بیرونی [[شخصیت انسان]] [[منتظر]] نقش [[اجتماعی]] تازه‌ای برای او تعریف می‌‌کند. این نقش همانا عدالت‌جویی و [[مبارزه]] با هر گونه [[فساد]] و [[تبعیض]] است. بنابراین یکی از مهم‌ترین کارکردهای [[اجتماعی]] [[انتظار]] در بعد [[اصلاح]] ناهنجاریها است.، تقویت [[نظام]] [[شخصیت انسان]] [[منتظر]] در بعد درونی و بیرونی است.
[[پرونده:Pic2929.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[محمد رضا ضمیری]]]]
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[محمد رضا ضمیری]]'''، در مقاله ''«[[کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌­های اجتماعی (مقاله)|کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌­های اجتماعی]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«[[انتظار]] شخصیت فرد [[منتظر]] را تقویت می‌‌کند و او را برای ایفای نقش‌های [[جدید]] [[اجتماعی]] [[کمک]] می‌‌رساند. [[انتظار]]، صفتی است که موجب می‌‌شود شخصیت فرد دگرگون شود. [[انتظار]] به عادت‌ها، نگرش فرد [[منتظر]] به خود موجب و [[جامعه]] و مجموعه‌ تصورات او از [[نفس]] و [[جامعه]] اثر می‌‌گذارد و موجب بروز نقش‌های جدیدی برای فرد [[منتظر]] می‌شود و پایگاه [[اجتماعی]] او در [[جامعه]] در اثر [[پویایی]] و تحرک و تحول در [[جامعه]] تغییر می‌‌یابد.
::::::[[شخصیت انسان]] [[منتظر]] در اثر [[انتظار]] [[موعود]] [[عدالت‌گستر]] و [[امید]] [[اصلاح جامعه]] و [[زمینه‌سازی]] برای [[حکومت]] [[انتظار]] جهانی به قول یونک به یک شخصیت که دارای دو خصوصیت است تبدیل می‌‌گردد. از بُعد درونی به یک نوع خود هشیاری می‌‌رسد که [[آینده]] را به گونه‌ای روشن می‌‌بیند که باید زمینه را برای آمدن [[موعود منتظر]] فراهم کند و از بعد بیرونی که این شخصیت دارای نقش و بالطبع پایگاه [[جدید]] [[اجتماعی]] می‌گردد. چرا که در تمام لحظات شب و روز از هر تلاشی برای تحقق آرمان‌های [[مهدوی]] فروگذار نمی‌کند.
::::::این شخصیت در برابر انواع آلودگی رایج [[جامعه]] [[مقاومت]] می‌‌کند. زیرا خود را برای دریافت واقعیت روشن و جدیدی آماده ساخته است. [[جامعه]] موعودی که سرتاسر [[عدالت]] و [[پاکی]] و [[قداست]] است، این [[آمادگی]] او را از درون چنان مقاوم می‌‌سازد باشد که در برابر هر [[ناهنجاری]] که در تضاد با آرمان‌های [[مهدی منتظر]] باشد، [[ایستادگی]] می‌کند. [[شخصیت انسان]] [[منتظر]] به یک [[مصونیت]] [[اخلاقی]] و [[اجتماعی]] ‌‌دست یابد که [[صلابت]] و [[نیرومندی]] آن می‌‌تواند [[انسان]] [[منتظر]] را در ‌‌برابر هر کجروی و [[ناهنجاری]] حفظ کند.
::::::از بُعد بیرونی [[شخصیت انسان]] [[منتظر]] نقش [[اجتماعی]] تازه‌ای برای او تعریف می‌‌کند. این نقش همانا عدالت‌جویی و [[مبارزه]] با هر گونه [[فساد]] و [[تبعیض]] است. بنابراین یکی از مهم‌ترین کارکردهای [[اجتماعی]] [[انتظار]] در بعد [[اصلاح]] ناهنجاریها است.، تقویت [[نظام]] [[شخصیت انسان]] [[منتظر]] در بعد درونی و بیرونی است.  
::::::در روایتی از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] شده است که آن [[حضرت]] در [[تفسیر]] [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید  و از مرزها نگهبانی کنید  و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.</ref> فرمودند: "بر انجام [[واجبات]] [[صبر]] کنید و با دشمنان‌تان [[پایداری]] کنید و پیوند خود را با [[امام]] منتظرتان مستحکم کنید"<ref>{{متن حدیث|اصْبِرُوا عَلَى أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّكُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَكُمُ الْمُنْتَظَرَ}}؛ بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۳۴.</ref>.
::::::جمله اول، که سفارش [[صبر]] بر انجام [[تکالیف]] است، اشاره به بعد درونی شخصیت دارد که [[انسان]] [[منتظر]] می‌‌بایست از درون شخصیت خویش را برای انجام [[تکالیف]] متناسب با [[انتظار]] مستحکم و از تزلزل‌ها حفظ کند و جمله دوم که [[پایداری]] با [[دشمنان]] را بیان می‌‌دارد، به بعد بیرونی شخصیت [[منتظر]] اشارت دارد که فرد [[منتظر]] می‌‌بایست نقش [[اجتماعی]] مهم خویش را که همانا [[پایداری]] در [[ستیز]] با [[دشمنان]] است در [[عصر غیبت]] تقویت سازد»<ref>[[محمد رضا ضمیری|ضمیری، محمد رضا]]، [[کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌­های اجتماعی (مقاله)|کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌­های اجتماعی]]، ص ۲۹۴-۲۹۶.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}


{{جمع شدن|۶. حجت الاسلام و المسلمین سبحانی‌نیا؛}}
در روایتی از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] شده است که آن [[حضرت]] در [[تفسیر]] [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید  و از مرزها نگهبانی کنید  و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.</ref> فرمودند: "بر انجام [[واجبات]] [[صبر]] کنید و با دشمنان‌تان [[پایداری]] کنید و پیوند خود را با [[امام]] منتظرتان مستحکم کنید"<ref>{{متن حدیث|اصْبِرُوا عَلَى أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّكُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَكُمُ الْمُنْتَظَرَ}}؛ بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۳۴.</ref>.
[[پرونده:11386.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[محمد سبحانی‌نیا]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[محمد سبحانی‌نیا]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«یکی از کارکردهای فردی [[انتظار]]، [[معرفت]]، [[محبت]] و علاقه‌مندی [[انسان]] به [[حضرت حق]] است؛ زیرا اگر [[انسان]] [[چشم به راه]] کسی باشد و نتواند حضور او را [[درک]] کند، به کسی که بتواند برای او تکیه‌گاهی محکم و مطلق باشد، [[پناه]] می‌‌برد و او، جز [[خدای سبحان]] نیست؛ چنان‌که [[رسول گرامی اسلام]] {{صل}} از قول [[خداوند]] می‌‌فرماید: "هرگاه اشتغال من برجان [[بنده]] غالب آید، خواهش ولذت او را در یاد خود قرار دهم و چون خواهش و لذتش را در یاد خویش قرار دهم، [[عاشق]] می‌‌گردد و من نیز [[عاشق]] او می‌‌شوم و چون [[عاشق]] یکدیگر شدیم، پرده میان خود و او را بالا می‌‌زنم و مشاهد جلال و [[جمال]] خود را بر [[جان]] او مسلط می‌کنم؛ طوری‌که وقتی [[مردم]] دچار [[سهو]] و اشتباه می‌‌شوند، او دست‌خوش [[سهو]] نمی‌شود<ref>{{متن حدیث|إذا کان الغالب علی العبد الاشتغال بی‌ جعلت بغیته و لذته فی ذکری، فإذا جعلت بغیته و لذته فی ذکری، عشقنی وعشقته، فإذا عشقنی وعشقته رفعت الحجاب فیما بینی وبینه و صیرت ذلک تغالبا علیه، لا یسهو إذاسها الناس}}؛ متقی هندی، کنزالعمال، ج۱، ص۴۳۳، ح۱۸۷۲.</ref>؛ [[امام سجاد]]{{ع}} می‌‌فرماید: "کسانی که قائل به [[امامت]] و [[منتظر ظهور]] [[حضرت]] ([[مهدی]]) باشند، [[بهترین]] انسان‌های هر زمان‌اند و [[خداوند]] به آنان [[عقل]]، [[معرفت]] و [[فهم]] می‌دهد که [[غیبت]] نزد آنها، مانند حضورشان نزد ما باشد"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَى ذِكْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ}}؛ کمال الدین، ج۱، ص۲۹۹ و ۳۰۰، ح۲.</ref>؛ و بدیهی است این [[عشق]] و معرفت، در [[خودسازی]] [[انسان]] مؤثر است»<ref>[[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۶۹-۷۰.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}


{{جمع شدن|۷. آقای دکتر شرفی (متخصص روان‌شناسی و علوم تربیتی)؛}}
جمله اول، که سفارش [[صبر]] بر انجام [[تکالیف]] است، اشاره به بعد درونی شخصیت دارد که [[انسان]] [[منتظر]] می‌‌بایست از درون شخصیت خویش را برای انجام [[تکالیف]] متناسب با [[انتظار]] مستحکم و از تزلزل‌ها حفظ کند و جمله دوم که [[پایداری]] با [[دشمنان]] را بیان می‌‌دارد، به بعد بیرونی شخصیت [[منتظر]] اشارت دارد که فرد [[منتظر]] می‌‌بایست نقش [[اجتماعی]] مهم خویش را که همانا [[پایداری]] در [[ستیز]] با [[دشمنان]] است در [[عصر غیبت]] تقویت سازد»<ref>[[محمد رضا ضمیری|ضمیری، محمد رضا]]، [[کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌­های اجتماعی (مقاله)|کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌­های اجتماعی]]، ص ۲۹۴-۲۹۶.</ref>.
[[پرونده:16667.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[محمد رضا شرفی]]]]
}}
::::::آقای دکتر '''[[محمد رضا شرفی]]'''، در مقاله ''«[[مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار (مقاله)|مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار]]»'' در این‌باره گفته است:
{{پاسخ پرسش
::::::«از لحاظ فردی، موجب تمرکز افکار و نیروهای [[آدمی]] می‌شود؛ زیرا همه آنها، ناظر به یک [[هدف]]، یعنی [[انتظار ظهور]] هستند و این امر به نوبه خود، موجب [[وحدت]] شخصیت او می‌گردد. در مقابل، می‌توان به پراکنده بودن و متفرق بودن تلاش‌های [[انسان]] اشاره نمود که هیچ نتیجه‌ای در پی نخواهد داشت. این معنا در [[قرآن کریم]] چنین آمده است: «هر آینه سعی و کوشش شما پراکنده است»<ref>لیل(۹۲) آیه ۴.</ref>.
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۶. حجت الاسلام و المسلمین سبحانی‌نیا؛
::::::آلپورت در بیان چنین رابطه‌ای می‌نویسد: تلاش برای [[آینده]]، به کل شخصیت [[آدمی]]، [[یگانگی]] و یک‌پارچگی می‌بخشد... به عبارت دیگر، می‌توان با کوشش برای دست یافتن به مقاصد و رسیدن به [[هدف‌ها]]، جنبه‌های شخصیت را یک‌پارچه ساخت و [[جامعیت]] بخشید<ref>روان‌شناسی کمال، ص ۱۹ و ۲۰.</ref>. [[وحدت]] شخصیت، از هرز رفتن توانایی‌ها و قابلیت‌ها، جلوگیری می‌کند و زمینه رشد و [[ظهور]] قدرتی شگرف و فوق العاده را فراهم می‌کند؛ زیرا چنین وحدتی در درون [[آدمی]]، تضادهای درونی را از میان برمی‌دارد؛ همان تضادهایی که برخی [[انسان‌ها]] را پیوسته [[رنج]] داده، توان‌شان را به شدت می‌کاهد»<ref>[[محمد رضا شرفی|شرفی، محمد رضا]]، [[مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار (مقاله)|مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار]]، [[گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم (کتاب)|گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم]]، ص ۱۳۴.</ref>.
| تصویر = 11386.jpg
{{پایان جمع شدن}}
| پاسخ‌دهنده = محمد سبحانی‌نیا
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[محمد سبحانی‌نیا]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]»'' در این‌باره گفته است:


{{جمع شدن|۸. آقای دکتر عبدی‌پور؛}}
«یکی از کارکردهای فردی [[انتظار]]، [[معرفت]]، [[محبت]] و علاقه‌مندی [[انسان]] به [[حضرت حق]] است؛ زیرا اگر [[انسان]] [[چشم به راه]] کسی باشد و نتواند حضور او را [[درک]] کند، به کسی که بتواند برای او تکیه‌گاهی محکم و مطلق باشد، [[پناه]] می‌‌برد و او، جز [[خدای سبحان]] نیست؛ چنان‌که [[رسول گرامی اسلام]] {{صل}} از قول [[خداوند]] می‌‌فرماید: "هرگاه اشتغال من برجان [[بنده]] غالب آید، خواهش ولذت او را در یاد خود قرار دهم و چون خواهش و لذتش را در یاد خویش قرار دهم، [[عاشق]] می‌‌گردد و من نیز [[عاشق]] او می‌‌شوم و چون [[عاشق]] یکدیگر شدیم، پرده میان خود و او را بالا می‌‌زنم و مشاهد جلال و [[جمال]] خود را بر [[جان]] او مسلط می‌کنم؛ طوری‌که وقتی [[مردم]] دچار [[سهو]] و اشتباه می‌‌شوند، او دست‌خوش [[سهو]] نمی‌شود<ref>{{متن حدیث|إذا کان الغالب علی العبد الاشتغال بی‌ جعلت بغیته و لذته فی ذکری، فإذا جعلت بغیته و لذته فی ذکری، عشقنی وعشقته، فإذا عشقنی وعشقته رفعت الحجاب فیما بینی وبینه و صیرت ذلک تغالبا علیه، لا یسهو إذاسها الناس}}؛ متقی هندی، کنزالعمال، ج۱، ص۴۳۳، ح۱۸۷۲.</ref>؛ [[امام سجاد]] {{ع}} می‌‌فرماید: "کسانی که قائل به [[امامت]] و [[منتظر ظهور]] [[حضرت]] ([[مهدی]]) باشند، [[بهترین]] انسان‌های هر زمان‌اند و [[خداوند]] به آنان [[عقل]]، [[معرفت]] و [[فهم]] می‌دهد که [[غیبت]] نزد آنها، مانند حضورشان نزد ما باشد"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَى ذِكْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ}}؛ کمال الدین، ج۱، ص۲۹۹ و ۳۰۰، ح۲.</ref>؛ و بدیهی است این [[عشق]] و معرفت، در [[خودسازی]] [[انسان]] مؤثر است»<ref>[[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۶۹-۷۰.</ref>.
[[پرونده:Pic3001.jpg|بندانگشتی|100px|right|[[حسن عبدی‌پور]]]]
}}
::::::آقای دکتر '''[[حسن عبدی‌پور]]'''، در کتاب ''«[[نقش اجتماعی انتظار (کتاب)|نقش اجتماعی انتظار]]»'' در این‌باره گفته است:
{{پاسخ پرسش
:::::#«'''[[خداپرستی]]:''' گام نخست برای فرد [[منتظر]] در مسیر [[خودسازی]]، "[[خداپرستی]]" و اجتناب از شیطان‌پرستی است. [[توحید]] و [[یکتاپرستی]] و [[مبارزه با شیطان]] است که [[انتظار]] را معنا می‌‌بخشد و همه حرکت‌های [[انسان]] را به سمت و سوی واحدی سوق می‌‌دهد. [[پرستش]] [[خدا]]، در واقع عهدی است که از روز ازل و هنگام [[آفرینش]]، [[خدا]] با [[بشر]] بسته است، در [[قرآن]] می‌‌خوانیم: {{متن قرآن|أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ * وَأَنِ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ}}<ref>«ای فرزندان آدم! آیا به شما سفارش  نکردم که شیطان را نپرستید که او دشمن آشکار شماست؟ * و اینکه مرا بپرستید که این راهی است راست؟» سوره یس، آیه ۶۰-۶۱.</ref>. دغدغه مهم [[حضرت]] هم آن است که [[بشر]] به این [[عهد الهی]]، پای‌بند باشد؛ چنان که ایشان فرموده است: "اگر [[شیعیان]] ما - که [[خداوند]] آنان را به [[اطاعت]] خویش موفق گرداند. در [[وفای به عهد الهی]]، هم‌دل و هم‌پیمان می‌‌شدند، [[سعادت]] [[دیدار]] ما از آنان به تأخیر نمی‌افتاد"<ref>{{متن حدیث|وَ لَوْ أَنَّ أَشْيَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِي الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقَائِنَا}}؛ بحار الانوار، ج۵۳، ص۱۷۷.</ref>. شایان ذکر است، [[عهد الهی]]، چیزی جز [[پرستش]] [[خداوند متعال]] نیست و این کارکرد مهم [[انتظار]] است که [[آدمی]] را به [[پیمان]] نخستینی که با [[حضرت حق]]، برای [[پرستش]] او بسته است، رهنمون می‌‌کند.  
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۷. آقای دکتر شرفی (متخصص روان‌شناسی و علوم تربیتی)؛
:::::#'''[[پرهیزگاری]]:''' [[پرهیزگاری]]، ملاک و معیاری است که همه رفتارهای [[آدمی]] را با آن می‌سنجند و قوه‌ای است که [[آدمی]] با ایجاد آن، تمام [[اعمال]] خویش را جهت‌دار و پرمعنا می‌‌سازد. [[جایگاه]] [[تقوا]] و [[پرهیزگاری]] در [[آموزه‌های دینی]]، چنان رفیع و پر [[عظمت]] است که [[تقرب]] و ارجمندی [[آدمیان]] در نزد [[خدا]]، با آن سنجیده می‌‌شود: {{متن قرآن|إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ}}<ref>«بی‌گمان گرامی‌ترین شما نزد خداوند پرهیزگارترین شماست» سوره حجرات، آیه ۱۳.</ref>. بی‌شک این مهم از مقوله "تقوای [[گریز]]" نیست، بلکه تقوایی است که هم فرد و هم اجتماع را به [[سازندگی]] سوق می‌‌دهد و [[منتظر]] کسی است که "تقوای مثبت" را در خود، پرورش دهد و کارکرد مهم [[انتظار]]، بروز چنین حالتی در وجود شخص است. با این مبنا فرد [[منتظر]]، بی‌مبالات نیست و با [[پرهیزگاری]] به مرزهای [[گناه]] و [[حرام]]، نزدیک نمی‌شود. در [[احادیث اسلامی]] به [[دلیل]] پراهمیت بودن "[[انتظار]]" آن را هم ردیف [[پرهیزگاری]] قلمداد کرده‌اند چنان که [[امام صادق]] می‌‌فرماید: {{متن حدیث|اجْتِنَابَ الْمَحَارِمِ وَ انْتِظَارَ الْفَرَجِ}}<ref>شیخ صدوق، خصال، ج۲، ص۷۹. </ref>. و در جای دیگر، [[انتظار]] و [[پرهیزگاری]] را شرط [[یاری]] [[امام زمان]] قرار داده است: "هر کس شادمان می‌‌شود به این که از [[یاران حضرت قائم]] باشد، پس [[انتظار]] بورزد و بر پایه [[تقوا]] و خوش خلقی، [[رفتار]] نماید، در حالی‌که [[منتظر]] است"<ref>{{متن حدیث|مَنْ سُرَّ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَ لْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ}}؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۴۰. </ref>.
| تصویر = 16667.jpg
:::::#'''[[اخلاق نیکو]]:''' کار کرد مهمی که می‌‌توان از "[[انتظار]]" توقع داشت، آراستن فرد [[منتظر]] به [[اخلاق پسندیده]] و [[حسن معاشرت]] با [[مردم]] است. بی‌شک [[منتظران واقعی]] [[حضرت]]، وی را همچون [[پیامبر گرامی اسلام]]، تلاش‌گری بزرگ در جهت تکمیل [[مکارم اخلاق]] می‌‌دانند و اساساً [[ظهور]] او را برای همین منظور، لازم می‌‌دانند؛ یعنی برای [[اصلاح]] زشتی‌های [[اخلاقی]] و پلیدی‌های [[اجتماعی]]. از این رو، خود باید به [[بهترین]] [[اخلاق]] آراسته باشند. [[یاوران]] آن [[حضرت]]، خوش اخلاق‌ترین افراد [[جامعه]] اسلامی‌اند. در [[حدیثی]] از [[امام صادق]] آمده است که: {{عربی|وَ انْتِظَارَ الْفَرَجِ بِالصَّبْرِ وَ حُسْنَ الصُّحْبَةِ وَ حُسْنَ الْجِوَارِ}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۴۰.</ref>. مطابق این [[حدیث]]، [[انتظار]] به حرف و سخن نیست، بلکه در [[کردار]] نیکوی شخص، نمودار می‌‌گردد. باصبر، بانیکو سخن گفتن با رفتارهای [[پسندیده]] در [[همسایگی]] و [[هم‌نشینی]].
| پاسخ‌دهنده = محمد رضا شرفی
:::::#'''[[مهرورزی]]:''' [[انسان]] منتظری که خود و هستی را شناخته و با این [[شناخت]]، "[[خدا]]" را دریافته است به او [[عشق]] می‌‌ورزد و با همین ویژگی، [[عاشق]] همه موجودات او نیز می‌‌شود: "عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست". در این میان، بیشترین علاقه او، به "[[انسان]]" است که هم‌نوع خویش می‌‌باشد و نیازها و خواسته‌های همانند او دارد. لذا در سراسر [[آموزه‌های دینی]]، مهر و [[محبت]] به [[بندگان خدا]]، نشانه بارز [[ایمان]] شناخته شده است. اساسا بنا به فرمایش [[امام صادق]] [[دین]] چیزی جز [[محبت]] نیست: {{متن حدیث|هَلِ الدِّينُ إِلَّا الْحُبُّ}}<ref>تفسیر عیاشی، ج۱، ص۱۶۷ و بحارالانوار، ج۲۷، ص۹۵.</ref>. کارکرد [[انتظار]] آن است که این حالت [[مهرورزی]] را در فرد [[منتظر]]، تقویت می‌کند، زیرا باید [[منتظران ظهور]] او را [[دوست]] داشت و از احوال‌شان جویا شد و به آنان مهر ورزید. [[رسول خدا]] فرمود: "خوشا به حال کسی‌که "[[قائم اهل بیت]]" مرا [[درک]] کند در حالی‌که در زمان غیبتش و قبل از [[قیام]] به او [[اقتدا]] نموده و [[دوست]] بدارد دوستانش را و با دشمنانش [[دشمنی]] کند"<ref>{{متن حدیث|طُوبَى لِمَنْ أَدْرَكَ قَائِمَ أَهْلِ بَيْتِي وَ هُوَ يَأْتَمُّ بِهِ فِي غَيْبَتِهِ قَبْلَ قِيَامِهِ وَ يَتَوَلَّى أَوْلِيَاءَهُ وَ يُعَادِي أَعْدَاءَهُ}}؛
| پاسخ = آقای دکتر '''[[محمد رضا شرفی]]'''، در مقاله ''«[[مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار (مقاله)|مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار]]»'' در این‌باره گفته است:
 
«از لحاظ فردی، موجب تمرکز افکار و نیروهای [[آدمی]] می‌شود؛ زیرا همه آنها، ناظر به یک [[هدف]]، یعنی [[انتظار ظهور]] هستند و این امر به نوبه خود، موجب [[وحدت]] شخصیت او می‌گردد. در مقابل، می‌توان به پراکنده بودن و متفرق بودن تلاش‌های [[انسان]] اشاره نمود که هیچ نتیجه‌ای در پی نخواهد داشت. این معنا در [[قرآن کریم]] چنین آمده است: «هر آینه سعی و کوشش شما پراکنده است»<ref>لیل(۹۲) آیه ۴.</ref>.
 
آلپورت در بیان چنین رابطه‌ای می‌نویسد: تلاش برای [[آینده]]، به کل شخصیت [[آدمی]]، [[یگانگی]] و یک‌پارچگی می‌بخشد... به عبارت دیگر، می‌توان با کوشش برای دست یافتن به مقاصد و رسیدن به [[هدف‌ها]]، جنبه‌های شخصیت را یک‌پارچه ساخت و [[جامعیت]] بخشید<ref>روان‌شناسی کمال، ص ۱۹ و ۲۰.</ref>. [[وحدت]] شخصیت، از هرز رفتن توانایی‌ها و قابلیت‌ها، جلوگیری می‌کند و زمینه رشد و ظهور قدرتی شگرف و فوق العاده را فراهم می‌کند؛ زیرا چنین وحدتی در درون [[آدمی]]، تضادهای درونی را از میان برمی‌دارد؛ همان تضادهایی که برخی [[انسان‌ها]] را پیوسته [[رنج]] داده، توان‌شان را به شدت می‌کاهد»<ref>[[محمد رضا شرفی|شرفی، محمد رضا]]، [[مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار (مقاله)|مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار]]، [[گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم (کتاب)|گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم]]، ص ۱۳۴.</ref>.
}}
{{پاسخ پرسش
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۸. آقای دکتر عبدی‌پور؛
| تصویر = Pic3001.jpg
| پاسخ‌دهنده = حسن عبدی‌پور
| پاسخ = آقای دکتر '''[[حسن عبدی‌پور]]'''، در کتاب ''«[[نقش اجتماعی انتظار (کتاب)|نقش اجتماعی انتظار]]»'' در این‌باره گفته است:
#«'''[[خداپرستی]]:''' گام نخست برای فرد [[منتظر]] در مسیر [[خودسازی]]، "[[خداپرستی]]" و اجتناب از شیطان‌پرستی است. [[توحید]] و [[یکتاپرستی]] و [[مبارزه با شیطان]] است که [[انتظار]] را معنا می‌‌بخشد و همه حرکت‌های [[انسان]] را به سمت و سوی واحدی سوق می‌‌دهد. [[پرستش]] [[خدا]]، در واقع عهدی است که از روز ازل و هنگام [[آفرینش]]، [[خدا]] با [[بشر]] بسته است، در [[قرآن]] می‌‌خوانیم: {{متن قرآن|أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ * وَأَنِ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ}}<ref>«ای فرزندان آدم! آیا به شما سفارش  نکردم که شیطان را نپرستید که او دشمن آشکار شماست؟ * و اینکه مرا بپرستید که این راهی است راست؟» سوره یس، آیه ۶۰-۶۱.</ref>. دغدغه مهم [[حضرت]] هم آن است که [[بشر]] به این [[عهد الهی]]، پای‌بند باشد؛ چنان که ایشان فرموده است: "اگر [[شیعیان]] ما - که [[خداوند]] آنان را به [[اطاعت]] خویش موفق گرداند. در [[وفای به عهد الهی]]، هم‌دل و هم‌پیمان می‌‌شدند، [[سعادت]] [[دیدار]] ما از آنان به تأخیر نمی‌افتاد"<ref>{{متن حدیث|وَ لَوْ أَنَّ أَشْيَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِي الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقَائِنَا}}؛ بحار الانوار، ج۵۳، ص۱۷۷.</ref>. شایان ذکر است، [[عهد الهی]]، چیزی جز [[پرستش]] [[خداوند متعال]] نیست و این کارکرد مهم [[انتظار]] است که [[آدمی]] را به [[پیمان]] نخستینی که با [[حضرت حق]]، برای [[پرستش]] او بسته است، رهنمون می‌‌کند.  
# '''[[پرهیزگاری]]:''' [[پرهیزگاری]]، ملاک و معیاری است که همه رفتارهای [[آدمی]] را با آن می‌سنجند و قوه‌ای است که [[آدمی]] با ایجاد آن، تمام [[اعمال]] خویش را جهت‌دار و پرمعنا می‌‌سازد. [[جایگاه]] [[تقوا]] و [[پرهیزگاری]] در [[آموزه‌های دینی]]، چنان رفیع و پر [[عظمت]] است که [[تقرب]] و ارجمندی [[آدمیان]] در نزد [[خدا]]، با آن سنجیده می‌‌شود: {{متن قرآن|إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ}}<ref>«بی‌گمان گرامی‌ترین شما نزد خداوند پرهیزگارترین شماست» سوره حجرات، آیه ۱۳.</ref>. بی‌شک این مهم از مقوله "تقوای [[گریز]]" نیست، بلکه تقوایی است که هم فرد و هم اجتماع را به [[سازندگی]] سوق می‌‌دهد و [[منتظر]] کسی است که "تقوای مثبت" را در خود، پرورش دهد و کارکرد مهم [[انتظار]]، بروز چنین حالتی در وجود شخص است. با این مبنا فرد [[منتظر]]، بی‌مبالات نیست و با [[پرهیزگاری]] به مرزهای [[گناه]] و [[حرام]]، نزدیک نمی‌شود. در [[احادیث اسلامی]] به [[دلیل]] پراهمیت بودن "[[انتظار]]" آن را هم ردیف [[پرهیزگاری]] قلمداد کرده‌اند چنان که [[امام صادق]] می‌‌فرماید: {{متن حدیث|اجْتِنَابَ الْمَحَارِمِ وَ انْتِظَارَ الْفَرَجِ}}<ref>شیخ صدوق، خصال، ج۲، ص۷۹. </ref>. و در جای دیگر، [[انتظار]] و [[پرهیزگاری]] را شرط [[یاری]] [[امام زمان]] قرار داده است: "هر کس شادمان می‌‌شود به این که از [[یاران حضرت قائم]] باشد، پس [[انتظار]] بورزد و بر پایه [[تقوا]] و خوش خلقی، [[رفتار]] نماید، در حالی‌که [[منتظر]] است"<ref>{{متن حدیث|مَنْ سُرَّ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَ لْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ}}؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۴۰. </ref>.
# '''[[اخلاق نیکو]]:''' کار کرد مهمی که می‌‌توان از "[[انتظار]]" توقع داشت، آراستن فرد [[منتظر]] به [[اخلاق پسندیده]] و [[حسن معاشرت]] با [[مردم]] است. بی‌شک [[منتظران واقعی]] [[حضرت]]، وی را همچون [[پیامبر گرامی اسلام]]، تلاش‌گری بزرگ در جهت تکمیل [[مکارم اخلاق]] می‌‌دانند و اساساً ظهور او را برای همین منظور، لازم می‌‌دانند؛ یعنی برای [[اصلاح]] زشتی‌های [[اخلاقی]] و پلیدی‌های [[اجتماعی]]. از این رو، خود باید به [[بهترین]] [[اخلاق]] آراسته باشند. [[یاوران]] آن [[حضرت]]، خوش اخلاق‌ترین افراد [[جامعه]] اسلامی‌اند. در [[حدیثی]] از [[امام صادق]] آمده است که: {{عربی|وَ انْتِظَارَ الْفَرَجِ بِالصَّبْرِ وَ حُسْنَ الصُّحْبَةِ وَ حُسْنَ الْجِوَارِ}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۴۰.</ref>. مطابق این [[حدیث]]، [[انتظار]] به حرف و سخن نیست، بلکه در [[کردار]] نیکوی شخص، نمودار می‌‌گردد. باصبر، بانیکو سخن گفتن با رفتارهای [[پسندیده]] در [[همسایگی]] و [[هم‌نشینی]].
# '''[[مهرورزی]]:''' [[انسان]] منتظری که خود و هستی را شناخته و با این [[شناخت]]، "[[خدا]]" را دریافته است به او [[عشق]] می‌‌ورزد و با همین ویژگی، [[عاشق]] همه موجودات او نیز می‌‌شود: "عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست". در این میان، بیشترین علاقه او، به "[[انسان]]" است که هم‌نوع خویش می‌‌باشد و نیازها و خواسته‌های همانند او دارد. لذا در سراسر [[آموزه‌های دینی]]، مهر و [[محبت]] به [[بندگان خدا]]، نشانه بارز [[ایمان]] شناخته شده است. اساسا بنا به فرمایش [[امام صادق]] [[دین]] چیزی جز [[محبت]] نیست: {{متن حدیث|هَلِ الدِّينُ إِلَّا الْحُبُّ}}<ref>تفسیر عیاشی، ج۱، ص۱۶۷ و بحارالانوار، ج۲۷، ص۹۵.</ref>. کارکرد [[انتظار]] آن است که این حالت [[مهرورزی]] را در فرد [[منتظر]]، تقویت می‌کند، زیرا باید [[منتظران ظهور]] او را [[دوست]] داشت و از احوال‌شان جویا شد و به آنان مهر ورزید. [[رسول خدا]] فرمود: "خوشا به حال کسی‌که "[[قائم اهل بیت]]" مرا [[درک]] کند در حالی‌که در زمان غیبتش و قبل از [[قیام]] به او [[اقتدا]] نموده و [[دوست]] بدارد دوستانش را و با دشمنانش [[دشمنی]] کند"<ref>{{متن حدیث|طُوبَى لِمَنْ أَدْرَكَ قَائِمَ أَهْلِ بَيْتِي وَ هُوَ يَأْتَمُّ بِهِ فِي غَيْبَتِهِ قَبْلَ قِيَامِهِ وَ يَتَوَلَّى أَوْلِيَاءَهُ وَ يُعَادِي أَعْدَاءَهُ}}؛
بحار الانوار، ج۵۱، ص۷۲.</ref>. این [[محبت]] و [[مهرورزی]] باید به [[بندگان]] ویژه [[خدا]] بیشتر باشد و هر مؤمنی به [[دلیل]] ویژگی‌های [[فطری]] خود باید بکوشد با [[عمل به واجبات]] و ترک [[محرمات]] و نیز دیگر وسیله‌ها، زمینه‌های [[محبت]]، به [[اهل‌بیت]] را فراهم آورد، [[امام زمان]] می‌‌فرماید: {{متن حدیث|فَلْيَعْمَلْ كُلُّ امْرِئٍ مِنْكُمْ بِمَا يَقْرُبُ بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنَا}}<ref> بحار الانوار، ج۵۳، ص۱۷۵</ref>.
بحار الانوار، ج۵۱، ص۷۲.</ref>. این [[محبت]] و [[مهرورزی]] باید به [[بندگان]] ویژه [[خدا]] بیشتر باشد و هر مؤمنی به [[دلیل]] ویژگی‌های [[فطری]] خود باید بکوشد با [[عمل به واجبات]] و ترک [[محرمات]] و نیز دیگر وسیله‌ها، زمینه‌های [[محبت]]، به [[اهل‌بیت]] را فراهم آورد، [[امام زمان]] می‌‌فرماید: {{متن حدیث|فَلْيَعْمَلْ كُلُّ امْرِئٍ مِنْكُمْ بِمَا يَقْرُبُ بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنَا}}<ref> بحار الانوار، ج۵۳، ص۱۷۵</ref>.
:::::#'''[[زهد]] ورزی:''' سالک با [[زهد]] ورزی، [[مقامات]] [[سلوک]] را چالاکانه می‌‌پیماید و به قله‌های رفیع [[معنویت]]، دست می‌‌یازد. همه سالکانی که در این مسیر گام نهاده‌اند، ملاک و معیار مهم را "[[زهد]]" دانسته‌اند. تعریف درست [[زهد]] به قول [[امام علی]]<ref>نهج البلاغه، کلمات القصار ۴۳۹، «الزهد کله بین کلمتین من القرآن..».</ref> در این آیت [[قرآنی]] است که: {{متن قرآن|لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ}}<ref>«تا بر آنچه از دست شما رفت دریغ نخورید و بر آنچه به شما دهد شادی نکنید» سوره حدید، آیه ۲۳.</ref>. اما تردیدی نیست که یکی از جنبه‌های مهم [[زهد]]، [[ساده‌زیستی]] است. اساسا [[گرایش]] به "تجمل" با [[سلوک]]، سازگار نیست. انسان‌هایی که برای خود، [[زندگی]] پر زرق و برقی، فراهم آورده‌اند و در عین حال از [[زهد]] و عرفان، دم می‌‌زنند، به تناقض گرفتار آمده‌اند و ادعای پوچ می‌کنند. [[امام]] و [[اسوه]] ما در روزگار کنونی یعنی [[حضرت حجت]]، مصداق بارز زهدورزی و دوری از [[تجملات]] است، چنان که [[امام رضا]] در توصیف ایشان می‌‌فرماید: "[[لباس]] [[قائم]] ما چیزی نیست جز پوشاکی [[خشن]] و غذای او چیزی نیست جز طعامی خشک"<ref>{{متن حدیث|مَا لِبَاسُ الْقَائِمِ إِلَّا الْغَلِيظُ وَ مَا طَعَامُهُ إِلَّا الْجَشِبُ}}؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۵۸.</ref>. کسانی که ادعای [[پیروی]] از این [[امام]] بزرگ را می‌‌کنند نباید حریصانه به دنبال [[دنیا]] باشند و [[همت]] خود را در [[نیکو]] پوشیدن و خوردن و [[لذت]] بردن، خلاصه کنند»<ref>[[حسن عبدی‌پور|عبدی‌پور، حسن]]، [[نقش اجتماعی انتظار (کتاب)|نقش اجتماعی انتظار]]، ص ۴۶-۵۱.</ref>.
# '''[[زهد]] ورزی:''' سالک با [[زهد]] ورزی، [[مقامات]] [[سلوک]] را چالاکانه می‌‌پیماید و به قله‌های رفیع [[معنویت]]، دست می‌‌یازد. همه سالکانی که در این مسیر گام نهاده‌اند، ملاک و معیار مهم را "[[زهد]]" دانسته‌اند. تعریف درست [[زهد]] به قول [[امام علی]]<ref>نهج البلاغه، کلمات القصار ۴۳۹، «الزهد کله بین کلمتین من القرآن..».</ref> در این آیت [[قرآنی]] است که: {{متن قرآن|لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ}}<ref>«تا بر آنچه از دست شما رفت دریغ نخورید و بر آنچه به شما دهد شادی نکنید» سوره حدید، آیه ۲۳.</ref>. اما تردیدی نیست که یکی از جنبه‌های مهم [[زهد]]، [[ساده‌زیستی]] است. اساسا [[گرایش]] به "تجمل" با [[سلوک]]، سازگار نیست. انسان‌هایی که برای خود، [[زندگی]] پر زرق و برقی، فراهم آورده‌اند و در عین حال از [[زهد]] و عرفان، دم می‌‌زنند، به تناقض گرفتار آمده‌اند و ادعای پوچ می‌کنند. [[امام]] و [[اسوه]] ما در روزگار کنونی یعنی [[حضرت حجت]]، مصداق بارز زهدورزی و دوری از [[تجملات]] است، چنان که [[امام رضا]] در توصیف ایشان می‌‌فرماید: "[[لباس]] [[قائم]] ما چیزی نیست جز پوشاکی [[خشن]] و غذای او چیزی نیست جز طعامی خشک"<ref>{{متن حدیث|مَا لِبَاسُ الْقَائِمِ إِلَّا الْغَلِيظُ وَ مَا طَعَامُهُ إِلَّا الْجَشِبُ}}؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۵۸.</ref>. کسانی که ادعای [[پیروی]] از این [[امام]] بزرگ را می‌‌کنند نباید حریصانه به دنبال [[دنیا]] باشند و [[همت]] خود را در [[نیکو]] پوشیدن و خوردن و [[لذت]] بردن، خلاصه کنند»<ref>[[حسن عبدی‌پور|عبدی‌پور، حسن]]، [[نقش اجتماعی انتظار (کتاب)|نقش اجتماعی انتظار]]، ص ۴۶-۵۱.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
}}
{{پاسخ پرسش
| عنوان پاسخ‌دهنده = ۹. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛
| تصویر = 1368303.jpg
| پاسخ‌دهنده = پژوهشگران مؤسسه آینده روشن
| پاسخ = '''پژوهشگران مؤسسه آینده روشن'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]»'' در این‌باره گفته‌اند:


{{جمع شدن|۹. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛}}
«[[بشر]] در زندگی فردی و [[اجتماعی]] خود از [[نعمت]] [[انتظار]] بهره‌مند است و اگر از آن تهی شود و به آینده [[امید]] نداشته باشد، زندگی برایش مفهومی نخواهد داشت و گرفتار بی‌هدفی و پوچی می‌گردد.
[[پرونده:1368303.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]]]
::::::'''[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]»'' در این‌باره گفته‌اند:
::::::«[[بشر]] در زندگی فردی و [[اجتماعی]] خود از [[نعمت]] [[انتظار]] بهره‌مند است و اگر از آن تهی شود و به آینده [[امید]] نداشته باشد، زندگی برایش مفهومی نخواهد داشت و گرفتار بی‌هدفی و پوچی می‌گردد.
::::::[[اسلام]] با [[تعالیم]] مترقی‌اش، سعی دارد نگاه به آینده [[جوامع]] را در نگاه [[آدمیان]] و به‌ویژه [[مسلمانان]] بسیار روشن و پرگشایش جلوه دهد و شاید از این جهت است که گزاره [[افضل]] اعمال امتی [[انتظار]] الفرج به کار می‌رود. [[روایات]] فراوانی درباره [[انتظار]] وجود دارد که نشان از اهمیت آن است. در اینجا به اختصار به آثار و پی‌آمدهای فردی [[انتظار]] می‌پردازیم:
:::::#[[امید به آینده]]: [[انسان]] به [[امید]] زنده است. بدون [[امید]] نمی‌توان آینده‌نگر بود و به تحولات آینده نظر انداخت. امروزه روان‌شناسان در تلاش‌اند که [[امید]] را در [[انسان‌ها]] زنده نگه دارند و [[مهدویت]]، زاینده [[امید]] است؛
:::::#[[خودسازی]]: [[منتظر واقعی]] کسی است که آلودگی‌های درون را پالایش کند و عوامل تأخیر در [[انتظار]] را در خود بپیراید. نمی‌توان در [[حق]] خود و دیگران [[ظلم]] روا داشت و [[منتظر]] [[مصلح جهانی]] و ایجاد [[عدالت]] بود. باید خانه [[دل]] را از زنگار [[گناه]] و ناپاکی‌ها [[پاک]] کرد و مهر [[محبوب]] را بر جای آن نشاند و آنگاه به [[انتظار]] نشست؛
:::::#[[بصیرت]] در [[معارف مهدوی]]: اولاً: [[معرفت]] اساس [[اعتقاد]] صحیح است. هرگاه [[اعتقاد]] صحیح شکل نگیرد نمی‌توان پی‌آمد مثبت از آن [[انتظار]] داشت و [[اعتقاد]] صحیح، بدون [[شناخت]] [[حضرت حجت]] {{ع}} امکان ندارد. ازاین‌رو در [[روایات]] آمده است: هرکه بدون [[معرفت]] [[امام زمان]]ش بمیرد، به [[مرگ جاهلیت]] مرده است. همچنین فرموده‌اند: عملی را قبول می‌کنند که همراه با [[معرفت]] ما [[ائمه اطهار]] {{عم}} باشد. ثانیاً: صرف [[محبت]] به [[حضرت]] کارگشا نیست. محبتی [[ارزش]] دارد که با [[معرفت]] همراه باشد، زیرا اگر [[محبت]] در پرتو [[شناخت]] شکل گیرد، با [[شبهات]] [[دشمنان]] آفت نمی‌زند و پراستحکام خواهد بود؛
:::::#منحل نشدن در [[فساد محیط]]: اگر [[اعتقاد]] به شکل صحیح در [[انسان]] ایجاد و پایه‌های آن مستحکم شود، چنین [[اعتقادی]] [[انسان]] را در برابر لغزش‌های محیطی حفظ می‌کند و مانع درآمیختن او در [[فساد محیط]] است؛
:::::#[[پایداری]] در برابر [[حاکمان]] فاسد: بزرگ‌ترین پی‌آمد [[انتظار]] [[صبر]] و [[مقاومت]] است. اگر بخواهیم جامعه‌ای مقاوم و پایدار داشته باشیم، ابتدا لازم است افراد آن به چنین [[صبر]] و مقاومتی دست یابند. زیرا [[آرمان]] [[مهدوی]] ابتدا درون [[انسان‌ها]] نهادینه می‌شود و در مرحله بعد به [[جامعه]] سرایت می‌کند؛
:::::#[[فرهنگ‌سازی]]: [[انسان]] [[منتظر]] موظف است [[تلاش]] کند تا دیگران هم مانند او [[منتظر]] [[امام زمان]] {{ع}} باشند.
::::::البته آثار دیگری نیز وجود دارد که به همین اندازه اکتفا می‌کنیم»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}


{{پرسمان آثار انتظار}}
[[اسلام]] با [[تعالیم]] مترقی‌اش، سعی دارد نگاه به آینده [[جوامع]] را در نگاه [[آدمیان]] و به‌ویژه [[مسلمانان]] بسیار روشن و پرگشایش جلوه دهد و شاید از این جهت است که گزاره [[افضل]] اعمال امتی [[انتظار]] الفرج به کار می‌رود. [[روایات]] فراوانی درباره [[انتظار]] وجود دارد که نشان از اهمیت آن است. در اینجا به اختصار به آثار و پی‌آمدهای فردی [[انتظار]] می‌پردازیم:
# [[امید به آینده]]: [[انسان]] به [[امید]] زنده است. بدون [[امید]] نمی‌توان آینده‌نگر بود و به تحولات آینده نظر انداخت. امروزه روان‌شناسان در تلاش‌اند که [[امید]] را در [[انسان‌ها]] زنده نگه دارند و [[مهدویت]]، زاینده [[امید]] است؛
# [[خودسازی]]: [[منتظر واقعی]] کسی است که آلودگی‌های درون را پالایش کند و عوامل تأخیر در [[انتظار]] را در خود بپیراید. نمی‌توان در [[حق]] خود و دیگران [[ظلم]] روا داشت و [[منتظر]] [[مصلح جهانی]] و ایجاد [[عدالت]] بود. باید خانه [[دل]] را از زنگار [[گناه]] و ناپاکی‌ها [[پاک]] کرد و مهر [[محبوب]] را بر جای آن نشاند و آنگاه به [[انتظار]] نشست؛
# [[بصیرت]] در [[معارف مهدوی]]: اولاً: [[معرفت]] اساس [[اعتقاد]] صحیح است. هرگاه [[اعتقاد]] صحیح شکل نگیرد نمی‌توان پی‌آمد مثبت از آن [[انتظار]] داشت و [[اعتقاد]] صحیح، بدون [[شناخت]] [[حضرت حجت]] {{ع}} امکان ندارد. ازاین‌رو در [[روایات]] آمده است: هرکه بدون [[معرفت]] [[امام زمان]]ش بمیرد، به [[مرگ جاهلیت]] مرده است. همچنین فرموده‌اند: عملی را قبول می‌کنند که همراه با [[معرفت]] ما [[ائمه اطهار]] {{عم}} باشد. ثانیاً: صرف [[محبت]] به [[حضرت]] کارگشا نیست. محبتی [[ارزش]] دارد که با [[معرفت]] همراه باشد، زیرا اگر [[محبت]] در پرتو [[شناخت]] شکل گیرد، با [[شبهات]] [[دشمنان]] آفت نمی‌زند و پراستحکام خواهد بود؛
# منحل نشدن در [[فساد محیط]]: اگر [[اعتقاد]] به شکل صحیح در [[انسان]] ایجاد و پایه‌های آن مستحکم شود، چنین [[اعتقادی]] [[انسان]] را در برابر لغزش‌های محیطی حفظ می‌کند و مانع درآمیختن او در [[فساد محیط]] است؛
# [[پایداری]] در برابر [[حاکمان]] فاسد: بزرگ‌ترین پی‌آمد [[انتظار]] [[صبر]] و [[مقاومت]] است. اگر بخواهیم جامعه‌ای مقاوم و پایدار داشته باشیم، ابتدا لازم است افراد آن به چنین [[صبر]] و مقاومتی دست یابند. زیرا [[آرمان]] [[مهدوی]] ابتدا درون [[انسان‌ها]] نهادینه می‌شود و در مرحله بعد به [[جامعه]] سرایت می‌کند؛
# [[فرهنگ‌سازی]]: [[انسان]] [[منتظر]] موظف است [[تلاش]] کند تا دیگران هم مانند او [[منتظر]] [[امام زمان]] {{ع}} باشند.


==منبع‌شناسی جامع مهدویت==
البته آثار دیگری نیز وجود دارد که به همین اندازه اکتفا می‌کنیم»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.</ref>.
{{پرسش‌های وابسته}}
}}
{{ستون-شروع|3}}
* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های مهدویت|کتاب‌شناسی مهدویت]]؛
* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های مهدویت|مقاله‌شناسی مهدویت]]؛
* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های مهدویت|پایان‌نامه‌شناسی مهدویت]].  
{{پایان}}
{{پایان}}


==پانویس==
== پرسش‌های وابسته ==
{{یادآوری پانویس}}
{{پرسمان آثار انتظار}}
{{پانویس2}}
{{انتظار افقی}}


== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده:پرسش]]
[[رده:پرسش]]
[[رده:مهدویت]]
[[رده:پرسمان مهدویت]]
[[رده:پرسش‌]]
 
[[رده:پرسش‌های مهدویت]]
[[رده:(اا): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]]
[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]]
[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]]
[[رده:پرسش‌های مربوط به فواید و آثار انتظار]]
[[رده:پرسش‌های مربوط به انتظار فرج]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۳۶

آثار فردی انتظار امام مهدی چیست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاترمهدویت / غیبت امام مهدی / وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت / کارکردها، ویژگی‌ها و آثار انتظار
مدخل اصلیآثار فردی انتظار
تعداد پاسخ۱ پاسخ

آثار فردی انتظار امام مهدی چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. در ذیل، پاسخ به این پرسش را بیابید. تلاش بر این است که پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه این پرسش، در یک پاسخ جامع اجمالی تدوین گردد. پرسش‌های وابسته به این سؤال در انتهای صفحه قرار دارند.

پاسخ جامع اجمالی

اهمیت انتظار

آثار فردی انتظار

آثار فکری و اعتقادی یا علمی و معرفتی

برخی از آثار فکری و اعتقادی انتظار عبارتند از: دین‌شناسی و شناخت مفاهیم دینی[۵]؛ شناخت امام زمان[۶]، حفظ و نگهبانی از مرزهای اعتقادی[۷].

آثار روحی و روانی

آثار اخلاقی و رفتاری

آثار سیاسی

آثار اقتصادی

آثار نظامی و انتظامی

پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه

۱. حجت الاسلام و المسلمین انصاری؛
حجت الاسلام و المسلمین عبدالرحمن انصاری، در کتاب «در انتظار خورشید ولایت» در این‌باره گفته است:

«اعتقاد به ظهور حضرت مهدی (ع) و اینکه سرانجام نزاع‌ها و جنگ‌ها و زحمت‌ها، صلح و صفا و امنیت و آسایش است، سبب می‌شود که انسان خود را بسازد و شرایط لازم برای قرار گرفتن در صف منتظران واقعی را پیدا کند و این افتخار نصیبش شود که یکی از زمینه سازان حکومت مهدی موعود (ع) باشد. انتظار فرج باعث می‌شود که فرد مسلمان آنچه در توان دارد، به کار گیرد تا سطح اندیشه و آگاهی و آمادگی روحی و جسمی و مادی و معنوی خود را بالا ببرد تا بتواند در پیاده کردن آن اصلاحات عمیق و همه جانبه و گسترش قسط و عدل و یکتاپرستی در سراسر گیتی سهیم باشد. کسی که خود فاسد و ناصالح است، نمی‌تواند در انتظار حکومتی باشد که با افراد فاسد بشدت مبارزه می‌کند و آنها را از خود می‌راند. اعتقاد به اینکه سرانجام، کره زمین از شر مستکبران و ظالمان نجات یافته و اصلاح خواهد شد و به تمام تبعیض‌ها و نابسامانی‌ها خاتمه داده می‌شود، انسان را وادار می‌کند که خود ظلم نکند و دنبال فساد و بی بند و باری نرود و در حد امکان با آنها مبارزه کند. انتظار فرج و ظهور مصلح کل حضرت صاحب الزمان (ع) در حقیقت به معنای آماده باش کامل فکری، عملی، مادی و معنوی است. چنین فردی باید خود را بسازد که شایستگی شرکت در چنین برنامه بزرگی را به دست آورد. بنابراین، لازمه فرج این است که ابتدا خود را بسازیم و رفتار و گفتارمان مورد پسند خدا و رسول (ص) باشد و سپس به سازندگی جامعه و تربیت دیگران، بخصوص خانواده و نزدیکان‌مان بپردازیم. با توجه به این تلازم، روشن می‌شود که بینش انتظار و امید به ظهور حضرت مهدی (ع) و اعتقاد به آمادگی مادی و معنوی برای ظهور آن حضرت، در سازندگی و تربیت انسان بسیار مؤثر و نقش آفرین است. از این رو، در روایات مربوط به انتظار فرج آمده است که مسلمان باید امام زمان خود را بشناسد و رفتار و گفتارش بگونه‌ای امام پسند باشد و آن حضرت را شاهد و ناظر اعمال خود بداند. و در این صورت است که در زمره منتظران واقعی ظهور حضرت حجت (ع) محسوب خواهد شد.

امام محمد باقر (ع) در این باره فرمود: «مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ كَانَ كَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِهِ»[۴۷]. در این روایت و نظایر آن به شناخت امام اشاره شده است؛ یعنی اجر و پاداش و ارزش حقیقی مربوط به مسلمان منتظری است که امام خود را بشناسد. روشن است که مراد از شناخت امام تنها دانستن نام و خصوصیات و صفات آن حضرت نیست، بلکه باید علاوه بر آنها هدف امام را بشناسد و رفتار و گفتارش مورد پسند ایشان باشد و خود را برای پیاده کردن اهداف حیات بخش و انسان ساز آن مصلح کل، آماده کرده باشد. چنین شناختی او را از بدی‌ها، تنگ نظری‌ها، اختلاف‌ها و حسادت‌ها باز می‌دارد و وی را به خوبی‌ها. و کمالات انسانی سوق می‌دهد و تحول و انقلابی ژرف در فکر و عمل او ایجاد می‌کند. امام جعفر صادق (ع) در این زمینه فرمود: «مَنْ سُرَّ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَ لْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ كَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَكَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِيئاً لَكُمْ أَيَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ»[۴۸]؛

دقت در روایت بالا این نکته را اثبات می‌کند که منتظران مهدی موعود (ع) باید خود را به صفات پسندیده آراسته کرده و از گناه و دنیاطلبی و تجمّل اجتناب ورزند و با جدیّت و تلاش پیگیر و مبارزه با هواهای نفسانی و خودخواهی‌ها، ملکه تقوا را در خود ایجاد کنند و چنان در تربیت و تزکیه نفس خود بکوشند که از هر جهت، بنده و مطیع دستورات الهی باشد. چنین افرادی می‌توانند خود را جزو منتظران آن حضرت به حساب آورند»[۴۹].
۲. حجت الاسلام و المسلمین زینتی؛
حجت الاسلام و المسلمین دکتر علی زینتی، در مقاله «انتظار و امنیت روانی» در این‌باره گفته است:

«شخص منتظر برای همراهی در یک تحول اصلاح‌گرانه فراگیر که جهان درون و بیرون و عالم کبیر و صغیر را فرا می‌گیرد، باید خود را مهیا و آماده سازد. و الا فارغ از آمادگی لازم نه تنها همراهی ممکن نمی‌شود بلکه از درک تحول و درک منتظر باز می‌ماند. ایفای نقش انتظار، منتظر را به ایجاد تحولات و اصلاحات اساسی در حطیه شناختی و رفتاری و انگیزشی فرا می‌خواند. این آمادگی در حوزه‌های زیر قابل گزارش است:

  1. اولین اثر انتظار در فرد منتظر، خودسازی اخلاقی و کسب آمادگی نفسی و روحی و تحصیل صفای دل و طهارت درون برای مشارکت در زمینه‌سازی ظهور و همراهی با امام منتظر (ع) بعد از ظهور است. این تأثیر بر تمام تحولات فردی دیگر مقدم است و باید قبل از تمام تغییرات دیگر جامه عمل پوشد. چه انجام دیگر تحولات منوط به این تحول است و بدون تحقق این تحول، دیگر تحولات ممکن نمی‌شود.
  2. آمادگی فکری و علمی و شناخت دقیق از حقیقت انتظار و وظایف منتظر به عنوان زمینه‌سازی در راستای انجام وظایف وی در عصر غیبت و زمان ظهور. شخص منتظر باید به این سطح از دانش و معرفت برسد تا بتواند طبق آنچه آن امام همام دوست دارند اقدام نماید. افزون بر انجام این وظایف شخصی، وی باید دیگران را با وظایفشان آگاه سازد. در کنار این آمادگی فکری شخصی، توجیه‌گری نظری و تئوری‌پردازی دقیق در تبیین اندیشه مهدویت در سطح جهانی و دفاع فکری و نظری از اندیشه مهدویت و پاسخ به شبهات مطرح شده و جلوگیری از کوته‌فکری و کج‌اندیشی و رفتارهای نابخردانه گوشه‌ای دیگر از تأثیرات اعتقاد به انتظار است.
  3. حفظ و افزایش توان جسمی و فیزیکی فردی لازم در سطح مطلوب و کارآمد به شکلی که همراهی لازم با تحول فراگیر را برای فرد منتظر ممکن سازد. انتقال پیام انتظار و ارتباط با منتظران و ایجاد هم‌آهنگی لازم جهت زمینه‌سازی ظهور بر پایه نظام طبیعی موجود و لوازم و امکانات در دسترس و عادی و توان‌مندی‌های فردی و عمومی متداول انجام می‌گیرد نه براساس نظام بدیع و نو و یا به صورت تصادفی و بدون قاعده و قانون و یا با تکیه بر نیروی معجزه و عوامل خارج قانون طبیعت و خارق العاده. بر همین اساس فرد منتظر در راستای فراهم‌سازی مقدمات این تحول جهانی باید در خود این توان‌مندی‌ها را فراهم آورد و نیروی جسمی و فیزیکی و توان شخصی خود را جهت همراهی با امام خود تحصیل نماید تا عقب نماند.
  4. تأمین و افزایش نیروی انگیزشی و توان روانی همراه با طهارت نیت و انگیزه لازم جهت زمینه‌سازی ظهور و همراهی لحظه‌به‌لحظه با امام منتظر (ع). فرد منتظر افزون بر برخورداری از انگیزه بالا در همراهی و زمینه‌سازی برای ظهور باید این فعالیت‌های متنوع را با نیتی الهی و به منظور تأمین رضایت حضرت حق انجام دهد. و الا انجام کاری فیزیکی و تحقق صرفا خارجی و بیرونی در دستگاه الهی اسلام مفید و مؤثر نیست تا آن را به عنوان تأثیر یک رفتار مذهبی و اعتقاد دینی برشمرد. اندیشه دینی و خدایی مهدویت به عنوان یک اعتقاد ناب به فرد معتقد انگیزه‌ای بالا و خلوص نیتی مضاعف جهت تأمین زمینه‌های ظهور و همراهی خالصانه می‌بخشد»[۵۰].
۳. حجت الاسلام و المسلمین فقیهی؛
حجت الاسلام و المسلمین علی نقی فقیهی و همکاران، در مقاله «تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان» در این‌باره گفته است:

«در فرهنگ شیعی انتظار، امید به نصرت و پیروزی حق و عدالت، حاکمیت ارزش‌های انسانی و ارتقای معنوی بشر است که با زمینه‌سازی‌های افراد منتظر برای تحقق آنها و تشکیل حکومت عدل علوی میسر می‌شود. انتظار حیات فردی و اجتماعی شیعیان را متحول می‌سازد و امید، حرکت و پویایی به آن می‌بخشد. در عمکرد اخلاقی، زمینه‌سازی و به‌کارگیری عوامل روانی بسیار مؤثر است، فرد منتظر به دلیل داشتن انتظار ظهور حضرت مهدی (ع) احقاق حقوق، برجستگی حق بر باطل، حاکمیت عدالت در جامعه و... آمادگی رفتارهای اخلاقی را به صورت مناسب‌تر دارد. به عبارت دیگر، انتظار در بستر سازی، تقویت و عملیاتی ساختن هویت اخلاقی مؤثر است. همچنین با توجه به اینکه لازمه انتظار واقعی صبر همه‌جانبه از سوی فرد منتظر است، بروز و ظهور صبر بر سختی‌ها، مصیبت‌ها ومقاومت در برابر معصیت - که از مهم‌ترین ویژگی‌های هویت اخلاقی فرد مسلمان است - را در فرد تقویت می‌کند. از سویی با توجه به شخصیت منتظر و نقش خاصی که باید در زمینه‌سازی ظهور داشته باشد، در تزاحم رفتارهای فردی و اجتماعی به الویت‌بندی دست می‌زند و اخلاق اجتماعی را ترجیح می‌دهد. به بیان دیگر، هویت اخلاقی فرد منتظر با مفهوم انتظار پیوند می‌یابد و روح تازه‌ای در آن دمیده می‌شود. هویت اخلاقی انسان منتظر با اعتقادش به ولایت، اهداف امامت و تلاش و زمینه‌سازی برای ظهور گره می‌خورد. در هویت اخلاقی فرد منتظر، اعتقاد او به ولایت با احساس محبت و عشق او به ولایت الهی و معصومین (ع) و امام زمان (ع) خویش عجین می‌شود و در رفتار او نمود می‌یابد.

به دیگر سخن، هویت اخلاقی منتظر در ابعاد گوناگون شناخت و ایمان، عواطف و منش شخصیتی و افعال ارزشی تبیین می‌شود. در بعد شناختی در ادامه شناخت پروردگار با نبوت و امامت آشنا می‌گردد، امام زمان خویش را می‌شناسد و در این راستا نسبت به اهداف و فلسفه ولایت آگاهی می‌یابد و آنها را پاسخی به عطش درونی خود و در پاسخ به نیازهای فطری خود می‌یابد؛ این معرفت زمینه عشق و محبت را در فرد ایجاد می‌کند. به عبارت دیگر، هویت اخلاقی فرد منتظر حقیقی، ریشه در معرفت به حق، عدل، ایمان و عشق به آن دارد.

به طور خلاصه، بعد عاطفی هویت اخلاقی با بعد شناختی آن در هم تنیده است و معرفت به خدا، شناخت نسبت به امام زمان (ع)، اهداف و فلسفه ظهور، زمینه عشق و محبت نسبت آنها را در فرد ایجاد می‌کند و این عشق و محبت زمینه اطاعت و پیروی و انتظار حقیقی را در فرد ایجاد می‌کند و به فرد انگیزه می‌دهد امام خویش را الگو قرار دهد و در راستای اهداف او گام بردارد. بعد رفتاری هویت اخلاقی نمود و بروز بعد معرفتی وعاطفی هویت اخلاقی است؛ آن‌چنان که در روایات اهل‌بیت (ع) ذکر شده است با پشتوانه معرفتی و عاطفی - که در فرد منتظر وجود دارد - صفات و ویژگی‌هایی همچون تقوا و خویشتن‌داری در برابر آلودگی‌ها، حسن خلق، حسن معاشرت، دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا، رسیدگی به حال مستضعفان جامعه، تلاش و مجاهده در روز و عبادت و راز و نیاز شبانه، صبر و شکیبایی در آنها بروز می‌یابد؛ زیرا فرد منتظر نه‌تنها الگوی خویش را امام زمان خویش قرار می‌دهد، بلکه در انتظار تحقق حق، عدل و تمام ارزش‌های متعالی انسانی است و خود را موظف به پای‌بندی و زمینه‌سازی برای تحقق آنها می‌داند»[۵۱].
۴. حجت الاسلام و المسلمین هدایت‌نیا؛
حجت الاسلام و المسلمین فرج‌الله هدایت‌نیا، در مقاله «ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات» در این‌باره گفته است:
  1. «بُعد فردی انتظار: دینداری و پارسایی از مهم‌ترین خصوصیات منتظران دینداری، پارسایی و پرهیزگاری است. شخص منتظر خود را در منظر خدا و اولیای او می‌‌بیند. نظارت خدا و پیامبر و امامان بر اعمال ما از حقایق قرآنی است. قرآن کریم می‌‌فرماید: ﴿اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ﴾[۵۲]. لفظ ﴿المُؤْمِنُونَ﴾ به امام معصوم و اوصیاء رسول خدا تفسیر شده است[۵۳]. بنابراین مقصود از مؤمنون در این آیه ائمه معصومین هستند. در روایتی از امام رضا (ع) به عرضه اعمال شیعیان به امام زمانشان اشاره شده است: موسی بن سیار که که راوی این حدیث است می‌‌گوید: با آقا امام ‌رضا (ع) در حال حرکت بودیم که صدای مردمی که جنازه‌ای را حمل می‌کردند به گوشمان رسید.امام رضا (ع) پیاده شد و به طرف آنان راه افتاد. پس از دفن میت، امام او را به عاقبت نیکو و بهشت برین بشارت داد. پرسیدم: مگر او را می‌‌شناسی؟ در پاسخ فرمود: "آیا نمی‌دانی که ما گروه امامان، اعمال شیعیان ما هر صبح و شام به ما عرضه می‌‌شود؟"[۵۴]. بنابراین، اعمال شیعه در هر دوره‌ای به محضر امام زمانش عرضه می‌‌شود. امام زمان ما نیز حضرت مهدی (ع) است و اوست که از حال ما خبر دارد و برای او غیبت و حضور فرقی ندارد[۵۵].
  2. آگاهی و هوشیاری: آگاهی، دانایی و هوشیاری از دیگر اوصاف منتظران است. منتظر با نادانی میانه‌ای ندارد. او اهل معرفت است؛ معرفت به خدای سبحان «اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي نَفْسَكَ»، معرفت به پیامبر « اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي رَسُولَكَ» و معرفت نسبت به حجت خدا بر خود «اللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ». او نسبت به موقعیت خود و شرایط زمانی که در آن به سر می‌‌برد، شناخت کامل دارد. به دلیل همین شناخت و آگاهی، آنان بر مردم عصر حضور برتری دارند. در روایتی از رسول گرامی اسلام، آنان به «أَعْظَمَ النَّاسِ يَقِيناً» توصیف شده‌اند. سبب را اینگونه معرفی می‌‌کند که به پیامبر و جانشینان وی اعتقاد دارند، در حالی که آنان را ندیده‌اند. به همین دلیل، از کسانی که رسول خدا را دیده و به او ایمان آورده‌اند، بهتر هستند[۵۶][۵۷].
  3. امیدواری: غیبت امام زمان (ع) هرچند طولانی شود، شخص منتظر را مأیوس نمی‌سازد و موجب نمی‌شود که او امام خود را فراموش کند. در فرمانی از امیر بیان، علی (ع)، خطاب به منتظران چنین آمده است:"چشم به راه رسیدن فرج باشید و از کارگشایی و آسایش‌ رسانی نومید نشوید، زیرا که بهترین اعمال، انتظار فرج است" [۵۸]. فرد منتظر امیدوار است و همواره چشم به راه ظهور امام خود خواهد بود. او در دوران غیبت با امام در ارتباط است. امام باقر (ع) جمله "رابطوا" را در در آیه ۲۰۰ سوره مبارکه آل عمران[۵۹] به ارتباط با امام منتظر معنا کرده و فرموده است: «وَ رَابِطُوا إِمَامَكُمْ الْمُنْتَظَرَ»[۶۰]. شیعه منتظر به طور مداوم برای ظهور امام دعا می‌‌کند و از خدای سبحان می‌‌خواهد که توفیق حضور در رکابش را به او عنایت کند. این آرزوی همه شیعیان و دعای همیشگی آنان است:«اللَّهُمَّ إِنْ حَالَ بَيْنِي وَ بَيْنَهُ الْمَوْتُ الَّذِي جَعَلْتَهُ عَلَى عِبَادِكَ حَتْماً مَقْضِيّاً فَأَخْرِجْنِي مِنْ قَبْرِي مُؤْتَزِراً كَفَنِي شَاهِراً سَيْفِي مُجَرِّداً قَنَاتِي مُلَبِّياً دَعْوَةَ الدَّاعِي فِي الْحَاضِرِ وَ الْبَادِي».[۶۱].
  4. بردباری و استواری: از دیگر اوصاف منتظران استواری و بردباری است. استوار در ولایت امام منتظر و بردبار در سختی‌های دوران انتظار. این استواری و بردباری نتیجه همان آگاهی و هوشیاری است که در سطور گذشته بیان شده است. منتظران با آگاهی از درستی باورهای خود و حقانیت اعتقادشان در امامت حضرت مهدی (ع)، بر سر عقیده خویش ایستادگی و در برابر دشواری‌های دوران انتظار صبر می‌کنند. رسول گرامی اسلام در توصیف بردباری آنان فرموده است: "پس از شما مردمی خواهند آمد که به یک تن از آنان پاداش پنجاه تن از شما داده خواهد شد. اصحاب گفتند: ای رسول خدا! ما در جنگ‌های بدر و احد و حنین با تو بوده‌ایم و درباره ما آیاتی از قرآن نازل شده است. حال چگونه است که پاداش آنان از اجر ما بیشتر است؟ رسول خدا در پاسخ فرمود: اگر شما در شرایطی که آنان قرار خواهند گرفت قرار بگیرید، تحمل و شکیبایی آنان را نخواهید داشت"[۶۲].امام موسی بن جعفر (ع) نیز فرموده است: "خوشا به حال شیعیان ما که در دوران غیبت قائم ما به محبت ما چنگ می‌‌زنند و به ولایت ما و برائت از دشمنان ما ثابت هستند. آنان از ما و ما نیز از آنان هستیم: آنان به امامت ما راضی و ما به تشیع آنان راضی هستیم"[۶۳][۶۴].
  5. اخلاق اسلامی: در روایات معصومین (ع) بر این ویژگی تأکید شده است؛ که فرد منتظر صاحب خلق نیکو و مظهر اخلاق اسلامی است. امام صادق (ع) درباره این ویژگی منتظر فرموده است: "هر کس خوش دارد در شمار اصحاب حضرت مهدی باشد، پس باید منتظر باشد و ترک معصیت کند و به اخلاق حسنه آراسته شود"[۶۵]. بنابراین فرد منتظر با دیگران خوش‌رفتار است. او در خانواده، با همسایگان و در جامعه خوش‌رو و خوش‌گو است و معاشرتش با دیگران به گونه‌ای است که زینت امام است.[۶۶].
۵. حجت الاسلام و المسلمین ضمیری؛
حجت الاسلام و المسلمین محمد رضا ضمیری، در مقاله «کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌­های اجتماعی» در این‌باره گفته است:

«انتظار شخصیت فرد منتظر را تقویت می‌‌کند و او را برای ایفای نقش‌های جدید اجتماعی کمک می‌‌رساند. انتظار، صفتی است که موجب می‌‌شود شخصیت فرد دگرگون شود. انتظار به عادت‌ها، نگرش فرد منتظر به خود موجب و جامعه و مجموعه‌ تصورات او از نفس و جامعه اثر می‌‌گذارد و موجب بروز نقش‌های جدیدی برای فرد منتظر می‌شود و پایگاه اجتماعی او در جامعه در اثر پویایی و تحرک و تحول در جامعه تغییر می‌‌یابد.

شخصیت انسان منتظر در اثر انتظار موعود عدالت‌گستر و امید اصلاح جامعه و زمینه‌سازی برای حکومت انتظار جهانی به قول یونک به یک شخصیت که دارای دو خصوصیت است تبدیل می‌‌گردد. از بُعد درونی به یک نوع خود هشیاری می‌‌رسد که آینده را به گونه‌ای روشن می‌‌بیند که باید زمینه را برای آمدن موعود منتظر فراهم کند و از بعد بیرونی که این شخصیت دارای نقش و بالطبع پایگاه جدید اجتماعی می‌گردد. چرا که در تمام لحظات شب و روز از هر تلاشی برای تحقق آرمان‌های مهدوی فروگذار نمی‌کند.

این شخصیت در برابر انواع آلودگی رایج جامعه مقاومت می‌‌کند. زیرا خود را برای دریافت واقعیت روشن و جدیدی آماده ساخته است. جامعه موعودی که سرتاسر عدالت و پاکی و قداست است، این آمادگی او را از درون چنان مقاوم می‌‌سازد باشد که در برابر هر ناهنجاری که در تضاد با آرمان‌های مهدی منتظر باشد، ایستادگی می‌کند. شخصیت انسان منتظر به یک مصونیت اخلاقی و اجتماعی ‌‌دست یابد که صلابت و نیرومندی آن می‌‌تواند انسان منتظر را در ‌‌برابر هر کجروی و ناهنجاری حفظ کند.

از بُعد بیرونی شخصیت انسان منتظر نقش اجتماعی تازه‌ای برای او تعریف می‌‌کند. این نقش همانا عدالت‌جویی و مبارزه با هر گونه فساد و تبعیض است. بنابراین یکی از مهم‌ترین کارکردهای اجتماعی انتظار در بعد اصلاح ناهنجاریها است.، تقویت نظام شخصیت انسان منتظر در بعد درونی و بیرونی است.

در روایتی از امام باقر (ع) نقل شده است که آن حضرت در تفسیر آیه شریفه ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ﴾[۶۷] فرمودند: "بر انجام واجبات صبر کنید و با دشمنان‌تان پایداری کنید و پیوند خود را با امام منتظرتان مستحکم کنید"[۶۸].

جمله اول، که سفارش صبر بر انجام تکالیف است، اشاره به بعد درونی شخصیت دارد که انسان منتظر می‌‌بایست از درون شخصیت خویش را برای انجام تکالیف متناسب با انتظار مستحکم و از تزلزل‌ها حفظ کند و جمله دوم که پایداری با دشمنان را بیان می‌‌دارد، به بعد بیرونی شخصیت منتظر اشارت دارد که فرد منتظر می‌‌بایست نقش اجتماعی مهم خویش را که همانا پایداری در ستیز با دشمنان است در عصر غیبت تقویت سازد»[۶۹].
۶. حجت الاسلام و المسلمین سبحانی‌نیا؛
حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمد سبحانی‌نیا، در کتاب «مهدویت و آرامش روان» در این‌باره گفته است: «یکی از کارکردهای فردی انتظار، معرفت، محبت و علاقه‌مندی انسان به حضرت حق است؛ زیرا اگر انسان چشم به راه کسی باشد و نتواند حضور او را درک کند، به کسی که بتواند برای او تکیه‌گاهی محکم و مطلق باشد، پناه می‌‌برد و او، جز خدای سبحان نیست؛ چنان‌که رسول گرامی اسلام (ص) از قول خداوند می‌‌فرماید: "هرگاه اشتغال من برجان بنده غالب آید، خواهش ولذت او را در یاد خود قرار دهم و چون خواهش و لذتش را در یاد خویش قرار دهم، عاشق می‌‌گردد و من نیز عاشق او می‌‌شوم و چون عاشق یکدیگر شدیم، پرده میان خود و او را بالا می‌‌زنم و مشاهد جلال و جمال خود را بر جان او مسلط می‌کنم؛ طوری‌که وقتی مردم دچار سهو و اشتباه می‌‌شوند، او دست‌خوش سهو نمی‌شود[۷۰]؛ امام سجاد (ع) می‌‌فرماید: "کسانی که قائل به امامت و منتظر ظهور حضرت (مهدی) باشند، بهترین انسان‌های هر زمان‌اند و خداوند به آنان عقل، معرفت و فهم می‌دهد که غیبت نزد آنها، مانند حضورشان نزد ما باشد"[۷۱]؛ و بدیهی است این عشق و معرفت، در خودسازی انسان مؤثر است»[۷۲].
۷. آقای دکتر شرفی (متخصص روان‌شناسی و علوم تربیتی)؛
آقای دکتر محمد رضا شرفی، در مقاله «مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار» در این‌باره گفته است:

«از لحاظ فردی، موجب تمرکز افکار و نیروهای آدمی می‌شود؛ زیرا همه آنها، ناظر به یک هدف، یعنی انتظار ظهور هستند و این امر به نوبه خود، موجب وحدت شخصیت او می‌گردد. در مقابل، می‌توان به پراکنده بودن و متفرق بودن تلاش‌های انسان اشاره نمود که هیچ نتیجه‌ای در پی نخواهد داشت. این معنا در قرآن کریم چنین آمده است: «هر آینه سعی و کوشش شما پراکنده است»[۷۳].

آلپورت در بیان چنین رابطه‌ای می‌نویسد: تلاش برای آینده، به کل شخصیت آدمی، یگانگی و یک‌پارچگی می‌بخشد... به عبارت دیگر، می‌توان با کوشش برای دست یافتن به مقاصد و رسیدن به هدف‌ها، جنبه‌های شخصیت را یک‌پارچه ساخت و جامعیت بخشید[۷۴]. وحدت شخصیت، از هرز رفتن توانایی‌ها و قابلیت‌ها، جلوگیری می‌کند و زمینه رشد و ظهور قدرتی شگرف و فوق العاده را فراهم می‌کند؛ زیرا چنین وحدتی در درون آدمی، تضادهای درونی را از میان برمی‌دارد؛ همان تضادهایی که برخی انسان‌ها را پیوسته رنج داده، توان‌شان را به شدت می‌کاهد»[۷۵].
۸. آقای دکتر عبدی‌پور؛
آقای دکتر حسن عبدی‌پور، در کتاب «نقش اجتماعی انتظار» در این‌باره گفته است:
  1. «خداپرستی: گام نخست برای فرد منتظر در مسیر خودسازی، "خداپرستی" و اجتناب از شیطان‌پرستی است. توحید و یکتاپرستی و مبارزه با شیطان است که انتظار را معنا می‌‌بخشد و همه حرکت‌های انسان را به سمت و سوی واحدی سوق می‌‌دهد. پرستش خدا، در واقع عهدی است که از روز ازل و هنگام آفرینش، خدا با بشر بسته است، در قرآن می‌‌خوانیم: ﴿أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ * وَأَنِ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ﴾[۷۶]. دغدغه مهم حضرت هم آن است که بشر به این عهد الهی، پای‌بند باشد؛ چنان که ایشان فرموده است: "اگر شیعیان ما - که خداوند آنان را به اطاعت خویش موفق گرداند. در وفای به عهد الهی، هم‌دل و هم‌پیمان می‌‌شدند، سعادت دیدار ما از آنان به تأخیر نمی‌افتاد"[۷۷]. شایان ذکر است، عهد الهی، چیزی جز پرستش خداوند متعال نیست و این کارکرد مهم انتظار است که آدمی را به پیمان نخستینی که با حضرت حق، برای پرستش او بسته است، رهنمون می‌‌کند.
  2. پرهیزگاری: پرهیزگاری، ملاک و معیاری است که همه رفتارهای آدمی را با آن می‌سنجند و قوه‌ای است که آدمی با ایجاد آن، تمام اعمال خویش را جهت‌دار و پرمعنا می‌‌سازد. جایگاه تقوا و پرهیزگاری در آموزه‌های دینی، چنان رفیع و پر عظمت است که تقرب و ارجمندی آدمیان در نزد خدا، با آن سنجیده می‌‌شود: ﴿إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ﴾[۷۸]. بی‌شک این مهم از مقوله "تقوای گریز" نیست، بلکه تقوایی است که هم فرد و هم اجتماع را به سازندگی سوق می‌‌دهد و منتظر کسی است که "تقوای مثبت" را در خود، پرورش دهد و کارکرد مهم انتظار، بروز چنین حالتی در وجود شخص است. با این مبنا فرد منتظر، بی‌مبالات نیست و با پرهیزگاری به مرزهای گناه و حرام، نزدیک نمی‌شود. در احادیث اسلامی به دلیل پراهمیت بودن "انتظار" آن را هم ردیف پرهیزگاری قلمداد کرده‌اند چنان که امام صادق می‌‌فرماید: «اجْتِنَابَ الْمَحَارِمِ وَ انْتِظَارَ الْفَرَجِ»[۷۹]. و در جای دیگر، انتظار و پرهیزگاری را شرط یاری امام زمان قرار داده است: "هر کس شادمان می‌‌شود به این که از یاران حضرت قائم باشد، پس انتظار بورزد و بر پایه تقوا و خوش خلقی، رفتار نماید، در حالی‌که منتظر است"[۸۰].
  3. اخلاق نیکو: کار کرد مهمی که می‌‌توان از "انتظار" توقع داشت، آراستن فرد منتظر به اخلاق پسندیده و حسن معاشرت با مردم است. بی‌شک منتظران واقعی حضرت، وی را همچون پیامبر گرامی اسلام، تلاش‌گری بزرگ در جهت تکمیل مکارم اخلاق می‌‌دانند و اساساً ظهور او را برای همین منظور، لازم می‌‌دانند؛ یعنی برای اصلاح زشتی‌های اخلاقی و پلیدی‌های اجتماعی. از این رو، خود باید به بهترین اخلاق آراسته باشند. یاوران آن حضرت، خوش اخلاق‌ترین افراد جامعه اسلامی‌اند. در حدیثی از امام صادق آمده است که: وَ انْتِظَارَ الْفَرَجِ بِالصَّبْرِ وَ حُسْنَ الصُّحْبَةِ وَ حُسْنَ الْجِوَارِ[۸۱]. مطابق این حدیث، انتظار به حرف و سخن نیست، بلکه در کردار نیکوی شخص، نمودار می‌‌گردد. باصبر، بانیکو سخن گفتن با رفتارهای پسندیده در همسایگی و هم‌نشینی.
  4. مهرورزی: انسان منتظری که خود و هستی را شناخته و با این شناخت، "خدا" را دریافته است به او عشق می‌‌ورزد و با همین ویژگی، عاشق همه موجودات او نیز می‌‌شود: "عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست". در این میان، بیشترین علاقه او، به "انسان" است که هم‌نوع خویش می‌‌باشد و نیازها و خواسته‌های همانند او دارد. لذا در سراسر آموزه‌های دینی، مهر و محبت به بندگان خدا، نشانه بارز ایمان شناخته شده است. اساسا بنا به فرمایش امام صادق دین چیزی جز محبت نیست: «هَلِ الدِّينُ إِلَّا الْحُبُّ»[۸۲]. کارکرد انتظار آن است که این حالت مهرورزی را در فرد منتظر، تقویت می‌کند، زیرا باید منتظران ظهور او را دوست داشت و از احوال‌شان جویا شد و به آنان مهر ورزید. رسول خدا فرمود: "خوشا به حال کسی‌که "قائم اهل بیت" مرا درک کند در حالی‌که در زمان غیبتش و قبل از قیام به او اقتدا نموده و دوست بدارد دوستانش را و با دشمنانش دشمنی کند"[۸۳]. این محبت و مهرورزی باید به بندگان ویژه خدا بیشتر باشد و هر مؤمنی به دلیل ویژگی‌های فطری خود باید بکوشد با عمل به واجبات و ترک محرمات و نیز دیگر وسیله‌ها، زمینه‌های محبت، به اهل‌بیت را فراهم آورد، امام زمان می‌‌فرماید: «فَلْيَعْمَلْ كُلُّ امْرِئٍ مِنْكُمْ بِمَا يَقْرُبُ بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنَا»[۸۴].
  5. زهد ورزی: سالک با زهد ورزی، مقامات سلوک را چالاکانه می‌‌پیماید و به قله‌های رفیع معنویت، دست می‌‌یازد. همه سالکانی که در این مسیر گام نهاده‌اند، ملاک و معیار مهم را "زهد" دانسته‌اند. تعریف درست زهد به قول امام علی[۸۵] در این آیت قرآنی است که: ﴿لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ﴾[۸۶]. اما تردیدی نیست که یکی از جنبه‌های مهم زهد، ساده‌زیستی است. اساسا گرایش به "تجمل" با سلوک، سازگار نیست. انسان‌هایی که برای خود، زندگی پر زرق و برقی، فراهم آورده‌اند و در عین حال از زهد و عرفان، دم می‌‌زنند، به تناقض گرفتار آمده‌اند و ادعای پوچ می‌کنند. امام و اسوه ما در روزگار کنونی یعنی حضرت حجت، مصداق بارز زهدورزی و دوری از تجملات است، چنان که امام رضا در توصیف ایشان می‌‌فرماید: "لباس قائم ما چیزی نیست جز پوشاکی خشن و غذای او چیزی نیست جز طعامی خشک"[۸۷]. کسانی که ادعای پیروی از این امام بزرگ را می‌‌کنند نباید حریصانه به دنبال دنیا باشند و همت خود را در نیکو پوشیدن و خوردن و لذت بردن، خلاصه کنند»[۸۸].
۹. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن؛
پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، در کتاب «مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها» در این‌باره گفته‌اند:

«بشر در زندگی فردی و اجتماعی خود از نعمت انتظار بهره‌مند است و اگر از آن تهی شود و به آینده امید نداشته باشد، زندگی برایش مفهومی نخواهد داشت و گرفتار بی‌هدفی و پوچی می‌گردد.

اسلام با تعالیم مترقی‌اش، سعی دارد نگاه به آینده جوامع را در نگاه آدمیان و به‌ویژه مسلمانان بسیار روشن و پرگشایش جلوه دهد و شاید از این جهت است که گزاره افضل اعمال امتی انتظار الفرج به کار می‌رود. روایات فراوانی درباره انتظار وجود دارد که نشان از اهمیت آن است. در اینجا به اختصار به آثار و پی‌آمدهای فردی انتظار می‌پردازیم:

  1. امید به آینده: انسان به امید زنده است. بدون امید نمی‌توان آینده‌نگر بود و به تحولات آینده نظر انداخت. امروزه روان‌شناسان در تلاش‌اند که امید را در انسان‌ها زنده نگه دارند و مهدویت، زاینده امید است؛
  2. خودسازی: منتظر واقعی کسی است که آلودگی‌های درون را پالایش کند و عوامل تأخیر در انتظار را در خود بپیراید. نمی‌توان در حق خود و دیگران ظلم روا داشت و منتظر مصلح جهانی و ایجاد عدالت بود. باید خانه دل را از زنگار گناه و ناپاکی‌ها پاک کرد و مهر محبوب را بر جای آن نشاند و آنگاه به انتظار نشست؛
  3. بصیرت در معارف مهدوی: اولاً: معرفت اساس اعتقاد صحیح است. هرگاه اعتقاد صحیح شکل نگیرد نمی‌توان پی‌آمد مثبت از آن انتظار داشت و اعتقاد صحیح، بدون شناخت حضرت حجت (ع) امکان ندارد. ازاین‌رو در روایات آمده است: هرکه بدون معرفت امام زمانش بمیرد، به مرگ جاهلیت مرده است. همچنین فرموده‌اند: عملی را قبول می‌کنند که همراه با معرفت ما ائمه اطهار (ع) باشد. ثانیاً: صرف محبت به حضرت کارگشا نیست. محبتی ارزش دارد که با معرفت همراه باشد، زیرا اگر محبت در پرتو شناخت شکل گیرد، با شبهات دشمنان آفت نمی‌زند و پراستحکام خواهد بود؛
  4. منحل نشدن در فساد محیط: اگر اعتقاد به شکل صحیح در انسان ایجاد و پایه‌های آن مستحکم شود، چنین اعتقادی انسان را در برابر لغزش‌های محیطی حفظ می‌کند و مانع درآمیختن او در فساد محیط است؛
  5. پایداری در برابر حاکمان فاسد: بزرگ‌ترین پی‌آمد انتظار صبر و مقاومت است. اگر بخواهیم جامعه‌ای مقاوم و پایدار داشته باشیم، ابتدا لازم است افراد آن به چنین صبر و مقاومتی دست یابند. زیرا آرمان مهدوی ابتدا درون انسان‌ها نهادینه می‌شود و در مرحله بعد به جامعه سرایت می‌کند؛
  6. فرهنگ‌سازی: انسان منتظر موظف است تلاش کند تا دیگران هم مانند او منتظر امام زمان (ع) باشند.
البته آثار دیگری نیز وجود دارد که به همین اندازه اکتفا می‌کنیم»[۸۹].

پرسش‌های وابسته

  1. فواید و آثار انتظار چیست؟ (پرسش)
    1. آثار فردی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)
    2. آثار اجتماعی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)
    3. آثار تربیتی انتظار چیست؟ (پرسش)
    4. آثار فکری و اعتقادی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)
    5. آثار روان‌شناختی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)
    6. آثار سیاسی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)
    7. آثار اقتصادی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)
    8. آثار نظامی و انتظامی انتظار امام مهدی چیست؟ (پرسش)
  2. چرا انتظار فرج امام مهدی موجب گشایش می‌شود؟ (پرسش)
  3. آیا انتظار فرج منشأ فرج‌های مادی برای منتظر خواهد بود؟ (پرسش)
  4. آیا انتظار طولانی فرج خسته کننده و ملالت‌‏آور است؟ (پرسش)

پانویس

  1. ↑ کمال الدین، ج ۲، ص ۶۴۴.
  2. ↑ ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.
  3. ↑ ر.ک. صمیمی، سیمین، عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث.
  4. ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی، ص۶۸.
  5. ↑ ر.ک. خانجانی، علی اوسط، رسالت فردی و شخصی انسان منتظر.
  6. ↑ ر.ک. صمیمی، سیمین، عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث؛ مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۱۰-۱۱۸.
  7. ↑ ر.ک. مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۱۱۰-۱۱۸.
  8. ↑ ر.ک. ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰؛ زینتی، علی، انتظار و امنیت روانی، ص۳۰۱-۳۰۳.
  9. ↑ ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.
  10. ↑ ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.
  11. ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۲: «مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ کَانَ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ»
  12. ↑ ر.ک. ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰.
  13. ↑ ر.ک. زینتی، علی، انتظار و امنیت روانی، ص۳۰۱-۳۰۳.
  14. ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹- ۲۱۲.
  15. ↑ ر.ک. خانجانی، علی اوسط، رسالت فردی و شخصی انسان منتظر، ص؟؟؟.
  16. ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامۀ مهدویت، ج۳، ص۵۴ ـ ۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.
  17. ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، درسنامۀ مهدویت، ج۳، ص۵۴ ـ ۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.
  18. ↑ ر.ک. صمیمی، سیمین، عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث، ص؟؟؟.
  19. ↑ ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.
  20. ↑ ر.ک. ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰؛ فقیهی، علی نقی، امیری، شعله و شریفی، فاطمه، تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان، ص ۱۰۵-۱۰۷.
  21. ↑ ر.ک. فقیهی، علی نقی، امیری، شعله و شریفی، فاطمه، تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان، ص ۱۰۵-۱۰۷.
  22. ↑ ر.ک. شرفی، محمد رضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.
  23. ↑ ر.ک. ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰.
  24. ↑ ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.
  25. ↑ ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵؛ ضمیری، محمد رضا، کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌­های اجتماعی، ص ۲۹۴-۲۹۶.
  26. ↑ ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.
  27. ↑ ر.ک. شفائی، محبوب، موعود حق، ص ۸۴ـ۸۸.
  28. ↑ «إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ یَدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ أَکْمَلَ بِهَا أَخْلَاقَهُمْ»؛ الخرائج و الجرائج‌، ج۲، ص۸۴۱، ح۷۱.
  29. ↑ ر.ک. دیرباز، عسکر، روش‌های اثرگذاری انتظار در جامعه منتظر، ص ۱۱۸.
  30. ↑ «إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی ذِکْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ»؛ کمال الدین، ج۱، ص۲۹۹ و ۳۰۰، ح۲.
  31. ↑ ر.ک. سبحانی‌نیا، محمد، مهدویت و آرامش روان، ص ۶۹ ـ ۷۰.
  32. ↑ ر.ک. ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰.
  33. ↑ ر.ک. پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.
  34. ↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۰: «مَنْ سُرَّ أَنْ یَکُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَ لْیَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ کَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِیئاً لَکُمْ أَیَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ»
  35. ↑ ر.ک. ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰؛ هدایت‌نیا، فرج‌الله، ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات، ص۱۲۰؛ عبدی‌پور، حسن، نقش اجتماعی انتظار، ص ۴۶-۵۱.
  36. ↑ ر.ک. هدایت‌نیا، فرج‌الله، ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات، ص۱۱۵-۱۱۶.
  37. ↑ ر.ک. عبدی‌پور، حسن، نقش اجتماعی انتظار، ص ۴۶-۵۱.
  38. ↑ ر.ک. عبدی‌پور، حسن، نقش اجتماعی انتظار، ص ۴۶-۵۱.
  39. ↑ ر.ک. قائمی، علی، نگاهی به مسأله انتظار، ص۸۱-۸۶.
  40. ↑ ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی حضرت مهدی (ع)، ص۸۴ - ۷۹.
  41. ↑ ر.ک. فلاحی، صفر، امام مهدی ذخیره امامت، ص ۱۷ ـ ۱۹.
  42. ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.
  43. ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.
  44. ↑ «ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید و از مرزها نگهبانی کنید و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.
  45. ↑ «اصْبِرُوا عَلَی أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّکُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَکُمُ الْمُنْتَظَرَ»؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص۱۹۹.
  46. ↑ ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.
  47. ↑ «کسی که بمیرد و امام زمان خود را بشناسد، همانند کسی است که در خیمه حضرت قائم (ع) نزد آن حضرت باشد» بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۲، بیروت.
  48. ↑ «کسی که علاقه دارد از یاران و اصحاب حضرت قائم (ع) باشد، باید تقوا در خود ایجاد کند و خود را به صفات نیک و محاسن اخلاق مزین سازد و سپس در انتظار آن حضرت باشد. هر کس این آمادگی را به دست آورد و پیش از ظهور از دنیا برود، به اجر و پاداش یاران آن حضرت نایل خواهد شد. کوشش کنید و منتظر فرج و موفقیت باشید، ‌ای جماعتی که مورد توجه خدا هستید، پیروزی گوارایتان باد!» بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۰، بیروت.
  49. ↑ ان‍ص‍اری‌؛ع‍ب‍دال‍رح‍م‍ن‌، در انتظار خورشید ولایت، ص ۱۲۰.
  50. ↑ زینتی، علی، انتظار و امنیت روانی، ص۳۰۱-۳۰۳.
  51. ↑ فقیهی، علی نقی، امیری، شعله و شریفی، فاطمه، تبیین هویت اخلاقی فرد منتظر و راهکارهای پرورش آن در نوجوانان، ص ۱۰۵-۱۰۷.
  52. ↑ «و بگو (آنچه در سر دارید) انجام دهید، به زودی خداوند و پیامبرش و مؤمنان کار شما را خواهند دید» سوره توبه، آیه ۱۰۵.
  53. ↑ ر.ک: طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان، ج۹، ص۲۸۰ – ۳۷۸.
  54. ↑ بحارالانوار، ج۴۹، ص۹۹.
  55. ↑ هدایت‌نیا، فرج‌الله، ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات، ص۱۱۵-۱۱۶.
  56. ↑ «وَ اعْلَمْ أَنَّ أَعْظَمَ النَّاسِ يَقِيناً- قَوْمٌ يَكُونُونَ فِي آخِرِ الزَّمَانِ لَمْ يَلْحَقُوا النَّبِيَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوَادٍ فِي بَيَاضٍ». بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۵۲.
  57. ↑ هدایت‌نیا، فرج‌الله، ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات، ص۱۱۶-۱۱۷.
  58. ↑ «انْتَظِرُوا الْفَرَجَ وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ فَإِنَّ أَحَبَّ الْأُمُورِ إِلَى اللَّهِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ»؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۲۳.
  59. ↑ ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ﴾ «ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید و از مرزها نگهبانی کنید و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید».
  60. ↑ «فِي مَعْنَى قَوْلِهِ تَعَالَى: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصَابِرُوا وَرَابِطُوا﴾، قَالَ اصْبِرُوا عَلَى أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّكُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَكُمُ الْمُنْتَظَرَ»؛ النعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص۲۶.
  61. ↑ هدایت‌نیا، فرج‌الله، ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات، ص۱۱۸-۱۱۹.
  62. ↑ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۳۱.
  63. ↑ «طُوبَى لِشِيعَتِنَا الْمُتَمَسِّكِينَ بِحُبِّنَا فِي غَيْبَةِ قَائِمِنَا الثَّابِتِينَ عَلَى مُوَالاتِنَا وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِنَا أُولَئِكَ مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ قَدْ رَضُوا بِنَا أَئِمَّةً وَ رَضِينَا بِهِمْ شِيعَةً وَ طُوبَى لَهُمْ هُمْ وَ اللَّهِ مَعَنَا فِي دَرَجَتِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ»؛ بحارالانوار، ج۵۱، ص۱۵۱.
  64. ↑ هدایت‌نیا، فرج‌الله، ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات، ص۱۱۹.
  65. ↑ «مَنْ سُرَّ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَ لْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ»؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۷.
  66. ↑ هدایت‌نیا، فرج‌الله، ابعاد انتظار در قرآن کریم و روایات، ص۱۲۰.
  67. ↑ «ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید و از مرزها نگهبانی کنید و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.
  68. ↑ «اصْبِرُوا عَلَى أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّكُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَكُمُ الْمُنْتَظَرَ»؛ بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۳۴.
  69. ↑ ضمیری، محمد رضا، کارکردهای انتظار سازنده در اصلاح ناهنجاری‌­های اجتماعی، ص ۲۹۴-۲۹۶.
  70. ↑ «إذا کان الغالب علی العبد الاشتغال بی‌ جعلت بغیته و لذته فی ذکری، فإذا جعلت بغیته و لذته فی ذکری، عشقنی وعشقته، فإذا عشقنی وعشقته رفعت الحجاب فیما بینی وبینه و صیرت ذلک تغالبا علیه، لا یسهو إذاسها الناس»؛ متقی هندی، کنزالعمال، ج۱، ص۴۳۳، ح۱۸۷۲.
  71. ↑ «إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَى ذِكْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ»؛ کمال الدین، ج۱، ص۲۹۹ و ۳۰۰، ح۲.
  72. ↑ سبحانی‌نیا، محمد، مهدویت و آرامش روان، ص۶۹-۷۰.
  73. ↑ لیل(۹۲) آیه ۴.
  74. ↑ روان‌شناسی کمال، ص ۱۹ و ۲۰.
  75. ↑ شرفی، محمد رضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.
  76. ↑ «ای فرزندان آدم! آیا به شما سفارش نکردم که شیطان را نپرستید که او دشمن آشکار شماست؟ * و اینکه مرا بپرستید که این راهی است راست؟» سوره یس، آیه ۶۰-۶۱.
  77. ↑ «وَ لَوْ أَنَّ أَشْيَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِي الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقَائِنَا»؛ بحار الانوار، ج۵۳، ص۱۷۷.
  78. ↑ «بی‌گمان گرامی‌ترین شما نزد خداوند پرهیزگارترین شماست» سوره حجرات، آیه ۱۳.
  79. ↑ شیخ صدوق، خصال، ج۲، ص۷۹.
  80. ↑ «مَنْ سُرَّ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَ لْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ»؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۴۰.
  81. ↑ بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۴۰.
  82. ↑ تفسیر عیاشی، ج۱، ص۱۶۷ و بحارالانوار، ج۲۷، ص۹۵.
  83. ↑ «طُوبَى لِمَنْ أَدْرَكَ قَائِمَ أَهْلِ بَيْتِي وَ هُوَ يَأْتَمُّ بِهِ فِي غَيْبَتِهِ قَبْلَ قِيَامِهِ وَ يَتَوَلَّى أَوْلِيَاءَهُ وَ يُعَادِي أَعْدَاءَهُ»؛ بحار الانوار، ج۵۱، ص۷۲.
  84. ↑ بحار الانوار، ج۵۳، ص۱۷۵
  85. ↑ نهج البلاغه، کلمات القصار ۴۳۹، «الزهد کله بین کلمتین من القرآن..».
  86. ↑ «تا بر آنچه از دست شما رفت دریغ نخورید و بر آنچه به شما دهد شادی نکنید» سوره حدید، آیه ۲۳.
  87. ↑ «مَا لِبَاسُ الْقَائِمِ إِلَّا الْغَلِيظُ وَ مَا طَعَامُهُ إِلَّا الْجَشِبُ»؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۵۸.
  88. ↑ عبدی‌پور، حسن، نقش اجتماعی انتظار، ص ۴۶-۵۱.
  89. ↑ مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۱۲ الی ۱۱۵.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=آثار_فردی_انتظار_امام_مهدی_چیست؟_(پرسش)&oldid=1180035»