صحابه در اصول فقه: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «صحابه، جمع صاحب و در لغت به معناى يار و همراه است. علماى مذاهب اسلامى درباره...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف')
 
(۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
صحابه، جمع صاحب و در لغت به معناى يار و همراه است.
{{نبوت}}
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = صحابه
| عنوان مدخل  = [[صحابه]]
| مداخل مرتبط = [[صحابه در قرآن]] - [[صحابه در علوم حدیث]] - [[صحابه در نهج البلاغه]] - [[صحابه در اصول فقه]] - [[صحابه در معارف دعا و زیارات]] - [[صحابه در معارف و سیره سجادی]] - [[صحابه در فقه اسلامی]] - [[صحابه در کلام اسلامی]] - [[صحابه از دیدگاه اهل سنت]]
| پرسش مرتبط  =
}}
== مقدمه ==
[[صحابه]]، جمع صاحب و در لغت به معنای [[یار]] و همراه است.


علماى مذاهب اسلامى درباره معناى اصطلاحى واژه صحابى اختلاف نظر دارند:
علمای [[مذاهب]] [[اسلامی]] درباره معنای اصطلاحی واژه [[صحابی]] [[اختلاف]] نظر دارند:
# گروهی از [[اهل سنت]]، همانند [[ابن حجر عسقلانی]]، معتقدند [[صحابی]] بر کسی اطلاق می‌شود که در حال [[ایمان]]، [[پیامبر]] {{صل}} را [[ملاقات]] کرده و با همان حال از [[دنیا]] رفته باشد؛
# گروهی هم چون [[شهید ثانی]] معتقدند [[صحابی]] کسی است که [[رسول خدا]] را در حال [[ایمان]] [[ملاقات]] کرده و در حال [[ایمان]] و [[اسلام]] مرده باشد، اگر چه در این بین [[مرتد]] شده باشد؛
# بعضی گفته‌اند: [[صحابی]] یعنی کسی که یک یا دو سال با [[رسول خدا]] {{صل}} بوده و به همراه ایشان در یک یا دو [[جنگ]] بر ضد [[کفار]] شرکت داشته است؛
# جمعی گفته‌اند: هر کس [[پیامبر]] {{صل}} را دیده باشد [[صحابی]] است؛
# گروهی گفته‌اند: [[صحابی]] کسی است که سابقه [[هم نشینی]] و پیروی‌اش از [[رسول خدا]] {{صل}} طولانی باشد؛
# برخی دیگر گفته‌اند: [[صحابی]] به کسی اطلاق می‌‌شود که یکی از چهار وصف زیر را به طریق " منع الخلو " دارا باشد:
## مجالست با [[پیامبر]] {{صل}} در مدت طولانی؛
## [[تحمل]] [[حفظ]] [[روایت]] (شنیدن مستقیم و به خاطر سپردن [[روایت]]) از [[رسول خدا]] {{صل}}؛
## شرکت در [[جنگ]] بر ضد کفار به همراه [[رسول خدا]] {{صل}}؛
## [[شهادت]] در زمان [[پیامبر]] {{صل}} در [[جنگ]] با [[کفار]].
# عده‌ای، [[صحابی]] را کسی می‌‌دانند که در حالی که [[مسلمان]] بوده، [[پیامبر]] {{صل}} را در مدت طولانی [[دیدار]] کرده و [[حفظ]] [[حدیث]] (شنیدن و به خاطر سپردن [[حدیث]] از [[رسول خدا]]) نموده و در حال [[ایمان]] هم از [[دنیا]] رفته باشد؛
# برخی دیگر، عنوان [[صحابی]] را بر کسی اطلاق می‌‌کنند که به [[خدا]] و [[رسول]] او [[ایمان]] داشته و با [[رسول خدا]] {{صل}} در یک [[جنگ]] و یا بیشتر شرکت نموده و معروف به [[فقه]] و [[فتوا]] و دارای [[ملکه]] [[اجتهاد]] باشد<ref>اصول الفقه الاسلامی، ج۲، ص۸۵۰؛ منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، ج۱، ص۳۵۷.</ref>.


1. گروهى از اهل سنت، همانند ابن حجر عسقلانى، معتقدند صحابى بر کسى اطلاق مى شود که در حال ايمان، پيامبر (ص) را ملاقات کرده و با همان حال از دنيا رفته باشد؛
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
* [[حضرت محمد]]
* [[تعریف صحابه]]
* [[عدالت صحابه]]
* [[آیه انقلاب]]
* [[انقلاب صحابه]]
* [[انحراف صحابه]]
* [[مذهب صحابی]]
* [[سنت صحابه]]
* [[اعمال صحابه]]
* [[افضلیت امام علی بر صحابه]]
* [[افضلیت صحابه]]
* [[مرجعیت دینی صحابه]]
* [[جایگاه صحابه]]
* [[فضایل صحابه]]
* [[محبت به صحابه]]
* [[مظاهر حب نبی]]
{{پایان منبع جامع}}


2. گروهى هم چون " شهيد ثانى " معتقدند صحابى کسى است که رسول خدا را در حال ايمان ملاقات کرده و در حال ايمان و اسلام مرده باشد، اگر چه در اين بين مرتد شده باشد؛
== پانویس ==
{{پانویس}}


3. بعضى گفته اند: صحابى يعنى کسى که يک يا دو سال با رسول خدا (ص) بوده و به همراه ايشان در يک يا دو جنگ بر ضد کفار شرکت داشته است؛
[[رده:اصحاب پیامبر]]
 
4. جمعى گفته اند: هر کس پيامبر (ص) را ديده باشد صحابى است؛
 
5. گروهى گفته اند: صحابى کسى است که سابقه هم نشينى و پيروى اش از رسول خدا (ص) طولانى باشد؛
 
6. برخى ديگر گفته اند: صحابى به کسى اطلاق مى شود که يکى از چهار وصف زير را به طريق " منع الخلو " دارا باشد:
 
أ. مجالست با پيامبر (ص) در مدت طولانى؛
 
ب. تحمل حفظ روايت (شنيدن مستقيم و به خاطر سپردن روايت) از رسول خدا (ص) ؛
 
ج. شرکت در جنگ بر ضدکفار به همراه رسول خدا (ص) ؛
 
د. شهادت در زمان پيامبر (ص) در جنگ با کفار.
 
7. عده اى، صحابى را کسى مى دانند که در حالى که مسلمان بوده، پيامبر (ص) را در مدت طولانى ديدار کرده و حفظ حديث (شنيدن و به خاطر سپردن حديث از رسول خدا) نموده و در حال ايمان هم از دنيا رفته باشد؛
 
8. برخى ديگر، عنوان صحابى را بر کسى اطلاق مى کنند که به خدا و رسول او ايمان داشته و با رسول خدا (ص) در يک جنگ و يا بيشتر شرکت نموده و معروف به فقه و فتوا و داراى ملکه اجتهاد باشد.[1]
 
1. اصول الفقه الاسلامی، ج2، ص850؛ منابع اجتهاد (ازدیدگاه مذاهب اسلامی)، ج1، ص357

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۲۸

مقدمه

صحابه، جمع صاحب و در لغت به معنای یار و همراه است.

علمای مذاهب اسلامی درباره معنای اصطلاحی واژه صحابی اختلاف نظر دارند:

  1. گروهی از اهل سنت، همانند ابن حجر عسقلانی، معتقدند صحابی بر کسی اطلاق می‌شود که در حال ایمان، پیامبر (ص) را ملاقات کرده و با همان حال از دنیا رفته باشد؛
  2. گروهی هم چون شهید ثانی معتقدند صحابی کسی است که رسول خدا را در حال ایمان ملاقات کرده و در حال ایمان و اسلام مرده باشد، اگر چه در این بین مرتد شده باشد؛
  3. بعضی گفته‌اند: صحابی یعنی کسی که یک یا دو سال با رسول خدا (ص) بوده و به همراه ایشان در یک یا دو جنگ بر ضد کفار شرکت داشته است؛
  4. جمعی گفته‌اند: هر کس پیامبر (ص) را دیده باشد صحابی است؛
  5. گروهی گفته‌اند: صحابی کسی است که سابقه هم نشینی و پیروی‌اش از رسول خدا (ص) طولانی باشد؛
  6. برخی دیگر گفته‌اند: صحابی به کسی اطلاق می‌‌شود که یکی از چهار وصف زیر را به طریق " منع الخلو " دارا باشد:
    1. مجالست با پیامبر (ص) در مدت طولانی؛
    2. تحمل حفظ روایت (شنیدن مستقیم و به خاطر سپردن روایت) از رسول خدا (ص)؛
    3. شرکت در جنگ بر ضد کفار به همراه رسول خدا (ص)؛
    4. شهادت در زمان پیامبر (ص) در جنگ با کفار.
  7. عده‌ای، صحابی را کسی می‌‌دانند که در حالی که مسلمان بوده، پیامبر (ص) را در مدت طولانی دیدار کرده و حفظ حدیث (شنیدن و به خاطر سپردن حدیث از رسول خدا) نموده و در حال ایمان هم از دنیا رفته باشد؛
  8. برخی دیگر، عنوان صحابی را بر کسی اطلاق می‌‌کنند که به خدا و رسول او ایمان داشته و با رسول خدا (ص) در یک جنگ و یا بیشتر شرکت نموده و معروف به فقه و فتوا و دارای ملکه اجتهاد باشد[۱].

جستارهای وابسته

پانویس

  1. اصول الفقه الاسلامی، ج۲، ص۸۵۰؛ منابع اجتهاد (از دیدگاه مذاهب اسلامی)، ج۱، ص۳۵۷.