رضایت به قضا و قدر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = رضایت | |||
| عنوان مدخل = [[رضایت به قضا و قدر]] | |||
| مداخل مرتبط = [[رضایت به قضا و قدر در قرآن]] - [[رضایت به قضا و قدر در حدیث]] - [[رضایت به قضا و قدر در نهج البلاغه]] - [[رضایت به قضا و قدر در معارف دعا و زیارات]] - [[رضایت به قضا و قدر در روان‌شناسی اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = رضایت به قضا و قدر (پرسش) | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
==مقدمه== | |||
{{اصلی|رضایت}} | {{اصلی|رضایت}} | ||
*وقتی [[علم]] و [[معرفت]] [[انسان]] به [[آفریدگار]] هستی و جریان [[تدبیر]] او بر [[نظام هستی]] بیش‌تر باشد، رضایت او در [[زندگی]] افزون‌تر خواهد شد. زیرا، یکی از مسائلی که در افزایش [[رضامندی]] از جریان [[زندگی]] تأثیر دارد [[فهم]] درست تقدیر و [[قدر]] [[خداوند]] است. مسأله تقدیر و قَدَر را [[قرآن کریم]] و [[روایات]] به روشنی در ساختار [[نظام هستی]] و مهندسی [[آفرینش]] مطرح کرده‌اند:{{متن قرآن|إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ}}<ref>«ما هر چیزی را به اندازه‌ای آفریده‌ایم» سوره قمر، آیه ۴۹.</ref>؛ {{متن قرآن|وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى}}<ref>«و آنکه اندازه کرد و راه نمود» سوره اعلی، آیه ۳.</ref>؛ {{متن قرآن|وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ}}<ref>«و هیچ چیز نیست جز آنکه گنجینه‌های آن نزد ماست و ما آن را جز به اندازه معیّن فرو نمی‌فرستیم» سوره حجر، آیه ۲۱.</ref>؛{{متن قرآن|اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ}}<ref>«خداوند برای هر کس از بندگانش که (خود) بخواهد روزی را فراخ یا تنگ می‌دارد» سوره عنکبوت، آیه ۶۲.</ref>. | * وقتی [[علم]] و [[معرفت]] [[انسان]] به [[آفریدگار]] هستی و جریان [[تدبیر]] او بر [[نظام هستی]] بیش‌تر باشد، رضایت او در [[زندگی]] افزون‌تر خواهد شد. زیرا، یکی از مسائلی که در افزایش [[رضامندی]] از جریان [[زندگی]] تأثیر دارد [[فهم]] درست تقدیر و [[قدر]] [[خداوند]] است. مسأله تقدیر و قَدَر را [[قرآن کریم]] و [[روایات]] به روشنی در ساختار [[نظام هستی]] و مهندسی [[آفرینش]] مطرح کرده‌اند:{{متن قرآن|إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ}}<ref>«ما هر چیزی را به اندازه‌ای آفریده‌ایم» سوره قمر، آیه ۴۹.</ref>؛ {{متن قرآن|وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى}}<ref>«و آنکه اندازه کرد و راه نمود» سوره اعلی، آیه ۳.</ref>؛ {{متن قرآن|وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ}}<ref>«و هیچ چیز نیست جز آنکه گنجینه‌های آن نزد ماست و ما آن را جز به اندازه معیّن فرو نمی‌فرستیم» سوره حجر، آیه ۲۱.</ref>؛{{متن قرآن|اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ}}<ref>«خداوند برای هر کس از بندگانش که (خود) بخواهد روزی را فراخ یا تنگ می‌دارد» سوره عنکبوت، آیه ۶۲.</ref>. | ||
*بر اساس [[آیات]] و [[روایات]]، [[رضا]] به قضای [[خداوند]]، با [[فهم]] تقدیر و قَدَر [[الهی]] برای [[انسان]] میسّر می‌شود. قَدَر و تقدیر به معنای اندازه‌گیری است. در [[روایات]]، تقدیر به هندسه و مهندسیِ امور [[تفسیر]] شده است: {{متن حدیث|هِيَ الْهَنْدَسَةُ}}؛ آن (تقدیر) هندسه است<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۱۵۷، ح۴.</ref>. همه عالم با این پدیده‌های بی‌شمار، دارای نقشه و ساختار مهندسی نظام‌مند و دقیق است. لذا در این ساختمان و ساختار نظام‌مند، اگر خالی‌گاه‌هایی وجود دارد، پنجره است که از آن [[نور]] [[هدایت الهی]] می‌تابد، یا دری است که به سوی [[رحمت الهی]] باز می‌شود. [[بصیرت]] [[ایمانی]] و [[قلب]] [[نورانی]] لازم است که این معنای دقیق را در ساختار [[آفرینش]] و [[نظام]] مهندسی [[جهان]] ببیند. افراد [[مؤمن]] که چنین نگرش نافذ به [[زندگی]] دارند، چیزی را در [[نظام]] [[حیات]]، زیاد یا کم نمی‌بینند و کل [[نظام هستی]] را در فرایند تقدیرات [[خداوند]] بدون [[کاستی]] و فزونی، در یک [[نظام]] ارگانیک و وحدت‌محور با کمال [[حکمت]] و [[زیبایی]] ارزیابی می‌کنند<ref>نظری شاری، عبدالله، «رضا به قضا و قدر خداوند و نقش آن در زندگی از منظر منابع اسلامی»، فصلنامه علمی - پژوهشی بلاغ، قم، سال بیستم، شماره ۵۱-۵۲، بهار و تابستان ۹۶، ص۱۶۲.</ref>. برآیند چنین نگرش [[منظم]] به [[زندگی]] و نتیجه این [[جهان‌بینی]] منسجم از [[جهان]]، کمال رضایت و خوشنودی در تمام دوران‌های [[حیات]] است<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت.</ref>. | * بر اساس [[آیات]] و [[روایات]]، [[رضا]] به قضای [[خداوند]]، با [[فهم]] تقدیر و قَدَر [[الهی]] برای [[انسان]] میسّر می‌شود. قَدَر و تقدیر به معنای اندازه‌گیری است. در [[روایات]]، تقدیر به هندسه و مهندسیِ امور [[تفسیر]] شده است: {{متن حدیث|هِيَ الْهَنْدَسَةُ}}؛ آن (تقدیر) هندسه است<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۱۵۷، ح۴.</ref>. همه عالم با این پدیده‌های بی‌شمار، دارای نقشه و ساختار مهندسی نظام‌مند و دقیق است. لذا در این ساختمان و ساختار نظام‌مند، اگر خالی‌گاه‌هایی وجود دارد، پنجره است که از آن [[نور]] [[هدایت الهی]] می‌تابد، یا دری است که به سوی [[رحمت الهی]] باز می‌شود. [[بصیرت]] [[ایمانی]] و [[قلب]] [[نورانی]] لازم است که این معنای دقیق را در ساختار [[آفرینش]] و [[نظام]] مهندسی [[جهان]] ببیند. افراد [[مؤمن]] که چنین نگرش نافذ به [[زندگی]] دارند، چیزی را در [[نظام]] [[حیات]]، زیاد یا کم نمی‌بینند و کل [[نظام هستی]] را در فرایند تقدیرات [[خداوند]] بدون [[کاستی]] و فزونی، در یک [[نظام]] ارگانیک و وحدت‌محور با کمال [[حکمت]] و [[زیبایی]] ارزیابی می‌کنند<ref>نظری شاری، عبدالله، «رضا به قضا و قدر خداوند و نقش آن در زندگی از منظر منابع اسلامی»، فصلنامه علمی - پژوهشی بلاغ، قم، سال بیستم، شماره ۵۱-۵۲، بهار و تابستان ۹۶، ص۱۶۲.</ref>. برآیند چنین نگرش [[منظم]] به [[زندگی]] و نتیجه این [[جهان‌بینی]] منسجم از [[جهان]]، کمال رضایت و خوشنودی در تمام دوران‌های [[حیات]] است<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{مدخل وابسته}} | |||
* [[اطمینان]] | * [[اطمینان]] | ||
* [[آرامش]] | * [[آرامش]] | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۰: | ||
* [[رضایت به تقدیر الهی]] | * [[رضایت به تقدیر الهی]] | ||
* [[ناخشنودی از تقدیر الهی]] | * [[ناخشنودی از تقدیر الهی]] | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
== منابع == | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
{{فضایل اخلاقی}} | {{فضایل اخلاقی}} | ||
[[رده:رضایت]] | [[رده:رضایت]] | ||
[[رده:رضایت به قضا و قدر]] | [[رده:رضایت به قضا و قدر]] | ||
{{فضیلت}} | {{فضیلت}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث رضایت است. رضایت به قضا و قدر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: رضایت به قضا و قدر در قرآن - رضایت به قضا و قدر در حدیث - رضایت به قضا و قدر در نهج البلاغه - رضایت به قضا و قدر در معارف دعا و زیارات - رضایت به قضا و قدر در روان‌شناسی اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- وقتی علم و معرفت انسان به آفریدگار هستی و جریان تدبیر او بر نظام هستی بیش‌تر باشد، رضایت او در زندگی افزون‌تر خواهد شد. زیرا، یکی از مسائلی که در افزایش رضامندی از جریان زندگی تأثیر دارد فهم درست تقدیر و قدر خداوند است. مسأله تقدیر و قَدَر را قرآن کریم و روایات به روشنی در ساختار نظام هستی و مهندسی آفرینش مطرح کرده‌اند:﴿إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ﴾[۱]؛ ﴿وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى﴾[۲]؛ ﴿وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ﴾[۳]؛﴿اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ﴾[۴].
- بر اساس آیات و روایات، رضا به قضای خداوند، با فهم تقدیر و قَدَر الهی برای انسان میسّر می‌شود. قَدَر و تقدیر به معنای اندازه‌گیری است. در روایات، تقدیر به هندسه و مهندسیِ امور تفسیر شده است: «هِيَ الْهَنْدَسَةُ»؛ آن (تقدیر) هندسه است[۵]. همه عالم با این پدیده‌های بی‌شمار، دارای نقشه و ساختار مهندسی نظام‌مند و دقیق است. لذا در این ساختمان و ساختار نظام‌مند، اگر خالی‌گاه‌هایی وجود دارد، پنجره است که از آن نور هدایت الهی می‌تابد، یا دری است که به سوی رحمت الهی باز می‌شود. بصیرت ایمانی و قلب نورانی لازم است که این معنای دقیق را در ساختار آفرینش و نظام مهندسی جهان ببیند. افراد مؤمن که چنین نگرش نافذ به زندگی دارند، چیزی را در نظام حیات، زیاد یا کم نمی‌بینند و کل نظام هستی را در فرایند تقدیرات خداوند بدون کاستی و فزونی، در یک نظام ارگانیک و وحدت‌محور با کمال حکمت و زیبایی ارزیابی می‌کنند[۶]. برآیند چنین نگرش منظم به زندگی و نتیجه این جهان‌بینی منسجم از جهان، کمال رضایت و خوشنودی در تمام دوران‌های حیات است[۷].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «ما هر چیزی را به اندازه‌ای آفریده‌ایم» سوره قمر، آیه ۴۹.
- ↑ «و آنکه اندازه کرد و راه نمود» سوره اعلی، آیه ۳.
- ↑ «و هیچ چیز نیست جز آنکه گنجینه‌های آن نزد ماست و ما آن را جز به اندازه معیّن فرو نمی‌فرستیم» سوره حجر، آیه ۲۱.
- ↑ «خداوند برای هر کس از بندگانش که (خود) بخواهد روزی را فراخ یا تنگ می‌دارد» سوره عنکبوت، آیه ۶۲.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۱۵۷، ح۴.
- ↑ نظری شاری، عبدالله، «رضا به قضا و قدر خداوند و نقش آن در زندگی از منظر منابع اسلامی»، فصلنامه علمی - پژوهشی بلاغ، قم، سال بیستم، شماره ۵۱-۵۲، بهار و تابستان ۹۶، ص۱۶۲.
- ↑ نظری شاری، عبدالله، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت.