عثو: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}}))
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[عثو در قرآن]] - [[عثو در حدیث]] - [[عثو در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = عثو (پرسش)}}


{{امامت}}
== مقدمه ==
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[عثو در قرآن]] - [[عثو در حدیث]] - [[عثو در فقه سیاسی]] </div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[عثو (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
 
==مقدمه==
بدترین اِفساد<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۵، ص۲۹.</ref>، مفسده‌جویی، [[سرکشی]]، [[فتنه]] و [[فساد]] کردن <ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۹.</ref>. اصل آن "عثی" یا "عیث" به معنای سرعت در فساد<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۱۹۰.</ref>، امتداد در [[خروج]] از [[اعتدال]].  
بدترین اِفساد<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۵، ص۲۹.</ref>، مفسده‌جویی، [[سرکشی]]، [[فتنه]] و [[فساد]] کردن <ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۹.</ref>. اصل آن "عثی" یا "عیث" به معنای سرعت در فساد<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۱۹۰.</ref>، امتداد در [[خروج]] از [[اعتدال]].  


خط ۱۶: خط ۸:
[[جامعه انسانی]] جامعه‌ای ارتباطی و متصل به هم است که [[انسان‌ها]] با [[تعاون]] با یکدیگر، هر یک از دیگری فایده می‌برد و به او فایده می‌رساند؛ امّا فساد وقتی در [[جامعه]] شایع شود، [[اعتماد]] و تعاون از میان انسان‌ها رخت بر می‌بندد و جامعه‌ای بر اساس [[مکر]] و [[مفسده]] جویی پی‌ریزی می‌گردد و [[ارتباطات]] صحیح در جامعه از بین می‌رود. این بالاترین [[فساد اجتماعی]] است که جامعه را تا مرز نابودی پیش می‌برد<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۰، ص۳۶۲-۳۶۴.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۰۹-۴۱۰.</ref>
[[جامعه انسانی]] جامعه‌ای ارتباطی و متصل به هم است که [[انسان‌ها]] با [[تعاون]] با یکدیگر، هر یک از دیگری فایده می‌برد و به او فایده می‌رساند؛ امّا فساد وقتی در [[جامعه]] شایع شود، [[اعتماد]] و تعاون از میان انسان‌ها رخت بر می‌بندد و جامعه‌ای بر اساس [[مکر]] و [[مفسده]] جویی پی‌ریزی می‌گردد و [[ارتباطات]] صحیح در جامعه از بین می‌رود. این بالاترین [[فساد اجتماعی]] است که جامعه را تا مرز نابودی پیش می‌برد<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۰، ص۳۶۲-۳۶۴.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۰۹-۴۱۰.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده: مدخل]]
[[رده: مدخل]]
[[رده:عثو]]
[[رده:عثو]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۷

مقدمه

بدترین اِفساد[۱]، مفسده‌جویی، سرکشی، فتنه و فساد کردن [۲]. اصل آن "عثی" یا "عیث" به معنای سرعت در فساد[۳]، امتداد در خروج از اعتدال.

﴿وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ[۴].

جامعه انسانی جامعه‌ای ارتباطی و متصل به هم است که انسان‌ها با تعاون با یکدیگر، هر یک از دیگری فایده می‌برد و به او فایده می‌رساند؛ امّا فساد وقتی در جامعه شایع شود، اعتماد و تعاون از میان انسان‌ها رخت بر می‌بندد و جامعه‌ای بر اساس مکر و مفسده جویی پی‌ریزی می‌گردد و ارتباطات صحیح در جامعه از بین می‌رود. این بالاترین فساد اجتماعی است که جامعه را تا مرز نابودی پیش می‌برد[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۵، ص۲۹.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۹.
  3. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۱۹۰.
  4. «و ای قوم من! پیمانه و ترازو را با دادگری، تمام بپیمایید و چیزهای مردم را به آنان کم ندهید و در زمین تبهکارانه آشوب نورزید» سوره هود، آیه ۸۵.
  5. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۰، ص۳۶۲-۳۶۴.
  6. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۰۹-۴۱۰.