خوش‌رویی در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85...» ایجاد کرد) |
(←پانویس) |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = خوش‌رویی | |||
| عنوان مدخل = خوش‌رویی | |||
| مداخل مرتبط = [[خوش‌رویی در اخلاق اسلامی]] - [[خوش‌رویی در معارف دعا و زیارات]] - [[خوش‌رویی در معارف و سیره سجادی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
دو نفر پیش از آنکه با هم سخنی بگویند یا [[رفتاری]] به هم نشان دهند، با چهره همدیگر مواجه می‌شوند. کیفیت و حالت چهره‌ها به هنگام برخورد اولیه در پیدایش گفتار و [[رفتار]] نقش به‌سزایی دارد؛ به این معنی که می‌تواند باعث [[خوش‌رفتاری]] و خوش‌گفتاری طرف مقابل شود و می‌تواند او را به گفتار [[زشت]] و رفتار ناخوشایند وادارد؛ بنابراین، اولین نماد [[حسن خلق]]، [[خوش‌رویی]] است. چهره باز و شکفته، [[پیام]] [[محبت]] و [[دوستی]] به دیگران می‌فرستد؛ در حالی که چهره [[عبوس]] و ابروهای گره‌خورده راه‌های [[ارتباط]] و روزنه‌های [[صمیمیت]] را به روی دیگران می‌بندد. خوش‌رویی در قالب لبخند و نگاه [[مهربان]] صورت می‌پذیرد. | دو نفر پیش از آنکه با هم سخنی بگویند یا [[رفتاری]] به هم نشان دهند، با چهره همدیگر مواجه می‌شوند. کیفیت و حالت چهره‌ها به هنگام برخورد اولیه در پیدایش گفتار و [[رفتار]] نقش به‌سزایی دارد؛ به این معنی که می‌تواند باعث [[خوش‌رفتاری]] و خوش‌گفتاری طرف مقابل شود و می‌تواند او را به گفتار [[زشت]] و رفتار ناخوشایند وادارد؛ بنابراین، اولین نماد [[حسن خلق]]، [[خوش‌رویی]] است. چهره باز و شکفته، [[پیام]] [[محبت]] و [[دوستی]] به دیگران می‌فرستد؛ در حالی که چهره [[عبوس]] و ابروهای گره‌خورده راه‌های [[ارتباط]] و روزنه‌های [[صمیمیت]] را به روی دیگران می‌بندد. خوش‌رویی در قالب لبخند و نگاه [[مهربان]] صورت می‌پذیرد. | ||
لبخند، مبدأ بسیاری از آشنایی‌ها و زداینده بسیاری از از کدورت‌هاست. روی خندان و چهره بشاش به دیگران جرئت می‌دهد با [[انسان]] ارتباط برقرار کند و از باب صمیمیت سخن آغاز کند. لبخند، [[غم]] را از [[دل]] می‌زداید و [[شادی]] را به جای آن می‌نشاند. کسی که به قصد [[شاد کردن]] [[برادری]] [[مؤمن]] به روی او [[تبسم]] می‌کند، در [[حقیقت]] [[خدا]] را [[عبادت]] کرده است. [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|تَبَسُّمُ الرَّجُلِ فِي وَجْهِ أَخِيهِ حَسَنَةٌ}}<ref>«لبخند انسان در روی برادر مؤمن به عنوان عمل نیک ثبت می‌شود». محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۲، ص۱۸۸.</ref>؛ | لبخند، مبدأ بسیاری از آشنایی‌ها و زداینده بسیاری از از کدورت‌هاست. روی خندان و چهره بشاش به دیگران جرئت می‌دهد با [[انسان]] ارتباط برقرار کند و از باب صمیمیت سخن آغاز کند. لبخند، [[غم]] را از [[دل]] می‌زداید و [[شادی]] را به جای آن می‌نشاند. کسی که به قصد [[شاد کردن]] [[برادری]] [[مؤمن]] به روی او [[تبسم]] می‌کند، در [[حقیقت]] [[خدا]] را [[عبادت]] کرده است. [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|تَبَسُّمُ الرَّجُلِ فِي وَجْهِ أَخِيهِ حَسَنَةٌ}}<ref>«لبخند انسان در روی برادر مؤمن به عنوان عمل نیک ثبت می‌شود». محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۲، ص۱۸۸.</ref>؛ | ||
و [[بدیهی]] است که [[خداوند متعال]] [[عمل نیک]] هیچ بنده‌ای را بی‌پاسخ [[نیک]] نمی‌گذارد. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|أَيُّمَا مُسْلِمٍ لَقِيَ مُسْلِماً فَسَرَّهُ سَرَّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ}}<ref>«هر مسلمانی، مسلمانی را ملاقات کند و او را شادمان سازد خدای عزوجل او را شادمان می‌سازد». محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۲، ص۱۹۲.</ref>؛ | و [[بدیهی]] است که [[خداوند متعال]] [[عمل نیک]] هیچ بنده‌ای را بی‌پاسخ [[نیک]] نمی‌گذارد. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|أَيُّمَا مُسْلِمٍ لَقِيَ مُسْلِماً فَسَرَّهُ سَرَّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ}}<ref>«هر مسلمانی، مسلمانی را ملاقات کند و او را شادمان سازد خدای عزوجل او را شادمان می‌سازد». محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۲، ص۱۹۲.</ref>؛ | ||
نگاه مهربان و صورت گشاده می‌تواند جایگزین بسیاری از نیکی‌هایی شود که انسان میل دارد با [[مردمان]] انجام دهد، ولی [[توانایی]] آن را ندارد؛ [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|إنكم لا تسعون الناس بأموالكم، و لكن ليسعهم منكم بسط الوجه و حسن الخلق}}<ref>«اموال شما به همه مردم نمی‌رسد، ولی چهره گشاده و اخلاق نیکتان به همه می‌رسد». شعرانی، العهود المحمدیة، ص۴۶۵.</ref>؛ | نگاه مهربان و صورت گشاده می‌تواند جایگزین بسیاری از نیکی‌هایی شود که انسان میل دارد با [[مردمان]] انجام دهد، ولی [[توانایی]] آن را ندارد؛ [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: {{متن حدیث|إنكم لا تسعون الناس بأموالكم، و لكن ليسعهم منكم بسط الوجه و حسن الخلق}}<ref>«اموال شما به همه مردم نمی‌رسد، ولی چهره گشاده و اخلاق نیکتان به همه می‌رسد». شعرانی، العهود المحمدیة، ص۴۶۵.</ref>؛ | ||
به همین دلیل [[حضرت علی]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|الْبَشَاشَةٌ إِحْسَانٌ}}<ref>«خوش‌رویی احسان (به دیگران) است». علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۱۸.</ref>؛ | به همین دلیل [[حضرت علی]] {{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|الْبَشَاشَةٌ إِحْسَانٌ}}<ref>«خوش‌رویی احسان (به دیگران) است». علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۱۸.</ref>؛ | ||
شگفتا از کسانی که در این [[احسان]] بی‌هزینه و [[زحمت]]، با این همه آثار و [[برکات]] کوتاهی می‌کنند | شگفتا از کسانی که در این [[احسان]] بی‌هزینه و [[زحمت]]، با این همه آثار و [[برکات]] کوتاهی می‌کنند<ref>[[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|اخلاق الاهی، ج۱۴]]، ص ۱۹۷.</ref>. | ||
== منابع == | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
#[[پرونده:1100254.jpg|22px]] [[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|'''اخلاق الاهی ج۱۴''']] | # [[پرونده:1100254.jpg|22px]] [[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|'''اخلاق الاهی ج۱۴''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:خوش‌رویی]] | [[رده:خوش‌رویی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۹
این مدخل زیرشاخهٔ بحث خوش‌رویی است. خوش‌رویی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: خوش‌رویی در اخلاق اسلامی - خوش‌رویی در معارف دعا و زیارات - خوش‌رویی در معارف و سیره سجادی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
دو نفر پیش از آنکه با هم سخنی بگویند یا رفتاری به هم نشان دهند، با چهره همدیگر مواجه می‌شوند. کیفیت و حالت چهره‌ها به هنگام برخورد اولیه در پیدایش گفتار و رفتار نقش به‌سزایی دارد؛ به این معنی که می‌تواند باعث خوش‌رفتاری و خوش‌گفتاری طرف مقابل شود و می‌تواند او را به گفتار زشت و رفتار ناخوشایند وادارد؛ بنابراین، اولین نماد حسن خلق، خوش‌رویی است. چهره باز و شکفته، پیام محبت و دوستی به دیگران می‌فرستد؛ در حالی که چهره عبوس و ابروهای گره‌خورده راه‌های ارتباط و روزنه‌های صمیمیت را به روی دیگران می‌بندد. خوش‌رویی در قالب لبخند و نگاه مهربان صورت می‌پذیرد. لبخند، مبدأ بسیاری از آشنایی‌ها و زداینده بسیاری از از کدورت‌هاست. روی خندان و چهره بشاش به دیگران جرئت می‌دهد با انسان ارتباط برقرار کند و از باب صمیمیت سخن آغاز کند. لبخند، غم را از دل می‌زداید و شادی را به جای آن می‌نشاند. کسی که به قصد شاد کردن برادری مؤمن به روی او تبسم می‌کند، در حقیقت خدا را عبادت کرده است. امام باقر (ع) می‌فرماید: «تَبَسُّمُ الرَّجُلِ فِي وَجْهِ أَخِيهِ حَسَنَةٌ»[۱]؛
و بدیهی است که خداوند متعال عمل نیک هیچ بنده‌ای را بی‌پاسخ نیک نمی‌گذارد. امام صادق (ع) می‌فرماید: «أَيُّمَا مُسْلِمٍ لَقِيَ مُسْلِماً فَسَرَّهُ سَرَّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ»[۲]؛
نگاه مهربان و صورت گشاده می‌تواند جایگزین بسیاری از نیکی‌هایی شود که انسان میل دارد با مردمان انجام دهد، ولی توانایی آن را ندارد؛ رسول خدا (ص) فرمود: «إنكم لا تسعون الناس بأموالكم، و لكن ليسعهم منكم بسط الوجه و حسن الخلق»[۳]؛
به همین دلیل حضرت علی (ع) می‌فرماید: «الْبَشَاشَةٌ إِحْسَانٌ»[۴]؛
شگفتا از کسانی که در این احسان بی‌هزینه و زحمت، با این همه آثار و برکات کوتاهی می‌کنند[۵].
منابع
پانویس
- ↑ «لبخند انسان در روی برادر مؤمن به عنوان عمل نیک ثبت می‌شود». محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۲، ص۱۸۸.
- ↑ «هر مسلمانی، مسلمانی را ملاقات کند و او را شادمان سازد خدای عزوجل او را شادمان می‌سازد». محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۲، ص۱۹۲.
- ↑ «اموال شما به همه مردم نمی‌رسد، ولی چهره گشاده و اخلاق نیکتان به همه می‌رسد». شعرانی، العهود المحمدیة، ص۴۶۵.
- ↑ «خوش‌رویی احسان (به دیگران) است». علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۱۸.
- ↑ تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی، ج۱۴، ص ۱۹۷.