فرزند در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = فرزند | |||
| عنوان مدخل = فرزند | |||
| مداخل مرتبط = [[فرزند در قرآن]] - [[فرزند در فقه اسلامی]] - [[فرزند در معارف مهدویت]] - [[فرزند در معارف دعا و زیارات]] - [[فرزند در معارف و سیره سجادی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
اهمیت [[فرزندان]] و پرورش مطلوب آنها بر کسی پوشیده نیست. بدون [[شک]] | اهمیت [[فرزندان]] و پرورش مطلوب آنها بر کسی پوشیده نیست. بدون [[شک]] تعالیم [[قرآنی]] و توصیه‌های [[اهل‌بیت]] {{عم}} دستورالعمل خوبی در این زمینه است. [[امام سجاد]] {{ع}} در [[صحیفه]] دعای مستقلی درباره فرزندان خویش دارد. حضرت در [[نیایش]] بیست‌و‌پنجم از [[خدای متعال]] همه خیرها و خوبی‌های مادی و [[معنوی]] را در [[دنیا]] و [[آخرت]] برای فرزندان خود درخواست می‌نماید. بخش‌هایی از آن [[دعا]] چنین است: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ وَ مُنَّ عَلَيَّ بِبَقَاءِ وُلْدِي وَ بِإِصْلَاحِهِمْ لِي و بِإِمْتَاعِي بِهِمْ...}}؛ «ای [[خداوند]] بر من [[احسان]] کن و فرزندانم را برایم باقی بگذار و شایستگیشان بخش و مرا از ایشان بهره‌مند گردان... خردسالشان را پرورش ده، ناتوانشان توانا گردان، تنشان و دینشان و اخلاقشان به [[سلامت]] دار... ای خداوند فرزندان مرا [[نیکان]] و [[پرهیزگاران]] و بینایان قرار ده و چنان کن که فرمان‌های تو را بنیوشند و [[اطاعت]] کنند.... بار خدایا بازوی من به نیروی فرزندانم توانا گردان و به آنان نابسامانی‌های من به سامان آور... و نام من به ایشان زنده‌دار و در غیاب من ایشان را کارساز من گردان... ای خداوند چنان کن که فرزندان من [[دوستداران]] من باشند و بر من مهر ورزند... و مرا به [[تربیت]] ایشان و [[تأدیب]] ایشان و [[نیکی]] و [[مهربانی]] در [[حق]] ایشان [[یاری]] فرما و افزون بر ایشان مرا فرزندانی نرینه (ذکور) عطا کن و خیر مرا در آن قرار ده، و آنان را [[یاوران]] من بر هرچه از تو می‌طلبم. ای خداوند مرا و نسل مرا از [[شیطان]] رجیم در پناه خود دار...». | ||
نکته قابل توجه این است که [[امام]] ما را به [[وظیفه]] بسیار مهم تربیت و تأدیب فرزندان متذکر می‌شوند و اینکه در انجام این مهم باید از خداوند کمک خواست و البته این [[هدف]] از رهگذر نیکی و مهربانی در حق ایشان حاصل می‌آید. | نکته قابل توجه این است که [[امام]] ما را به [[وظیفه]] بسیار مهم تربیت و تأدیب فرزندان متذکر می‌شوند و اینکه در انجام این مهم باید از خداوند کمک خواست و البته این [[هدف]] از رهگذر نیکی و مهربانی در حق ایشان حاصل می‌آید. | ||
آن‌گاه حضرت آنچه را که برای خود و فرزندان خود خواسته برای همه مردان و [[زنان]] [[مسلمان]] و [[مؤمن]] نیز درخواست می‌نماید: «ای [[خداوند]]... و همه مردان [[مسلمان]] و [[زنان]] مسلمان و همه مردان [[مؤمن]] و زنان مؤمن را در این [[جهان]] گذران و آن جهان [[آینده]]، هرچه را برای خود و فرزندانم از تو | آن‌گاه حضرت آنچه را که برای خود و فرزندان خود خواسته برای همه مردان و [[زنان]] [[مسلمان]] و [[مؤمن]] نیز درخواست می‌نماید: «ای [[خداوند]]... و همه مردان [[مسلمان]] و [[زنان]] مسلمان و همه مردان [[مؤمن]] و زنان مؤمن را در این [[جهان]] گذران و آن جهان [[آینده]]، هرچه را برای خود و فرزندانم از تو طلب داشته‌ام عنایت فرما...»<ref>نیایش چهل‌وهفتم.</ref>. | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} در ضمن دعاهای دیگر<ref>نک: نیایش هفدهم.</ref> نیز برای [[فرزندان]] خود و دیگران [[دعا]] فرموده است که بیشتر مضامین آنها به آنچه در [[نیایش]] بیست‌و‌پنجم اشاره شد باز می‌گردد | [[امام سجاد]] {{ع}} در ضمن دعاهای دیگر<ref>نک: نیایش هفدهم.</ref> نیز برای [[فرزندان]] خود و دیگران [[دعا]] فرموده است که بیشتر مضامین آنها به آنچه در [[نیایش]] بیست‌و‌پنجم اشاره شد باز می‌گردد<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.</ref>.<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «فرزند»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۴۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۸: | خط ۲۰: | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:فرزند | [[رده:فرزند]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث فرزند است. فرزند از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: فرزند در قرآن - فرزند در فقه اسلامی - فرزند در معارف مهدویت - فرزند در معارف دعا و زیارات - فرزند در معارف و سیره سجادی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
اهمیت فرزندان و پرورش مطلوب آنها بر کسی پوشیده نیست. بدون شک تعالیم قرآنی و توصیه‌های اهل‌بیت (ع) دستورالعمل خوبی در این زمینه است. امام سجاد (ع) در صحیفه دعای مستقلی درباره فرزندان خویش دارد. حضرت در نیایش بیست‌و‌پنجم از خدای متعال همه خیرها و خوبی‌های مادی و معنوی را در دنیا و آخرت برای فرزندان خود درخواست می‌نماید. بخش‌هایی از آن دعا چنین است: «اللَّهُمَّ وَ مُنَّ عَلَيَّ بِبَقَاءِ وُلْدِي وَ بِإِصْلَاحِهِمْ لِي و بِإِمْتَاعِي بِهِمْ...»؛ «ای خداوند بر من احسان کن و فرزندانم را برایم باقی بگذار و شایستگیشان بخش و مرا از ایشان بهره‌مند گردان... خردسالشان را پرورش ده، ناتوانشان توانا گردان، تنشان و دینشان و اخلاقشان به سلامت دار... ای خداوند فرزندان مرا نیکان و پرهیزگاران و بینایان قرار ده و چنان کن که فرمان‌های تو را بنیوشند و اطاعت کنند.... بار خدایا بازوی من به نیروی فرزندانم توانا گردان و به آنان نابسامانی‌های من به سامان آور... و نام من به ایشان زنده‌دار و در غیاب من ایشان را کارساز من گردان... ای خداوند چنان کن که فرزندان من دوستداران من باشند و بر من مهر ورزند... و مرا به تربیت ایشان و تأدیب ایشان و نیکی و مهربانی در حق ایشان یاری فرما و افزون بر ایشان مرا فرزندانی نرینه (ذکور) عطا کن و خیر مرا در آن قرار ده، و آنان را یاوران من بر هرچه از تو می‌طلبم. ای خداوند مرا و نسل مرا از شیطان رجیم در پناه خود دار...».
نکته قابل توجه این است که امام ما را به وظیفه بسیار مهم تربیت و تأدیب فرزندان متذکر می‌شوند و اینکه در انجام این مهم باید از خداوند کمک خواست و البته این هدف از رهگذر نیکی و مهربانی در حق ایشان حاصل می‌آید.
آن‌گاه حضرت آنچه را که برای خود و فرزندان خود خواسته برای همه مردان و زنان مسلمان و مؤمن نیز درخواست می‌نماید: «ای خداوند... و همه مردان مسلمان و زنان مسلمان و همه مردان مؤمن و زنان مؤمن را در این جهان گذران و آن جهان آینده، هرچه را برای خود و فرزندانم از تو طلب داشته‌ام عنایت فرما...»[۱].
امام سجاد (ع) در ضمن دعاهای دیگر[۲] نیز برای فرزندان خود و دیگران دعا فرموده است که بیشتر مضامین آنها به آنچه در نیایش بیست‌و‌پنجم اشاره شد باز می‌گردد[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ نیایش چهل‌وهفتم.
- ↑ نک: نیایش هفدهم.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.
- ↑ خالقیان، فضل‌الله، مقاله «فرزند»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۴۵.