مقام اختیار الهی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'جامع\}\} \*(.*) \*(.*) \*(.*) \{\{پایان\}\} \{\{پایان\}\}' به 'جامع}} *$1 *$2 *$3 {{پایان منبع جامع}}') |
|||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = مقام معصوم | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
از جمله [[مقامات]] [[امامان معصوم]]{{عم}} مقام [[اختیار]] که در [[زیارت جامعه کبیره]] با عبارت {{متن حدیث|اخْتَارَکُمْ لِسِرِّهِ}}، "[[خداوند]]، شما را برای سرّ خود برگزید" آمده است. | |||
== سرّ [[معصوم]] == | |||
{{متن حدیث|وَ اخْتَارَکُمْ}} به معنای آن است که: "خداوند، شما را برگزید"<ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم ج۲]]؛ ص۱۸۴.</ref>. | |||
جملۀ {{متن حدیث|اِختارَکم لسره}} مرحلۀ مقدّم بر مرحلۀ {{متن حدیث|حفظة لِسرّه}} است؛ یعنی [[خداوند متعال]] ابتدا این [[دودمان]] را برای تحمّل اسرارش برگزید، سپس حضراتشان را حافظ اسرار خود قرار داد. | |||
جملۀ {{ | |||
البتّه این [[گزینش]] و [[انتخاب]] [[حق تعالی]] هم بی‌اساس و بدون حساب نبود و چه بسا خود کلمۀ اِختارَکم مفید این [[حقیقت]] باشد. وقتی عدّه‌ای دانشجو و محصّل قابل، جمع شده و استادِ [[آگاهی]] می‌خواهد چند نفر از آنان را برای رشتۀ خاصّی انتخاب کند، قهراً همۀ ملاک‌ها را در نظر می‌گیرد و بدون حساب و کتاب اختیار و گزینشی نمی‌نماید، هر چند ممکن است دچار [[اشتباه]] بشود. وقتی انتخاب یک [[انسان]] عادی براساس حساب و ضوابط خاصّ است، به طریق اولی انتخاب و اختیار [[پروردگار]] این چنین است. مضاف بر این، در گزینش او هیچ احتمال [[خطا]] و اشتباه و یا سایر جهاتی که ممکن است در مخلوق پیش آید و نتیجه خلاف واقع و حقیقت گردد، راه پیدا نمی‌کند. | |||
چنین خدایی از میان همۀ خلقش این چهارده [[نور]] [[مقدّس]] را برای پذیرا شدن سرش اختیار نموده و اسرارش را به آنان عنایت فرموده، و در مقام فعلیّت و ظهور از نقطۀ ختمیّۀ [[رسالت]] به آخرین حلقۀ رشته [[وصایت]] رسالت، [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} منتقل شده، هم‌چنین از یکی به دیگری انتقال یافته که این [[حدیث]] صریحاً آن را بازگو می‌نماید: [[امام باقر|حضرت باقر]]{{ع}} فرمود: «[[رسول خدا]]{{صل}} علی{{ع}} را در مرضی که از [[دنیا]] رحلت نمود طلبید و به او فرمود: علی [[جان]]، پیش آی تا اسراری که [[خدا]] در اختیار من نهاده و به رسم سرّ سپرده، به تو سپارم، و بر آنچه [[خدا]] مرا [[امین]] شمرده امین گمارم و در اختیارت بگذارم. این عمل را [[پیامبر اکرم]] نسبت به علی{{ع}} انجام داد، و [[امیرالمؤمنین]] در [[حق]] فرزندش حسن{{ع}}، و [[امام مجتبی]] نسبت به برادرش [[سیدالشهدا]]، و [[امام حسین]]{{ع}} در حق پدرم، و پدرم هم نسبت به من این کار را عهده‌دار شد. صلوات خدا بر همۀ آنها باد»<ref>{{متن حدیث|عن ابی جعفر{{ع}} قال: ان رسول الله{{صل}} دعا علیا فی المرض الذی توفی فیه فقال: یا علی، ادن منی حتی اسر الیک ما اسر الله الی و ائتمنک علی ما ائتمنی الله علیه، ففعل ذلک رسول الله{{صل}} بعلی، و فعله علی بالحسن، و فعله الحسن بالحسین، و فعله الحسین بابی، و فعله ابی بی‌صلوات الله علیهم اجمعین}}، الانوار اللامعه ۱۱۸.</ref>. | |||
{{ | یعنی هر کدام که می‌خواستند از [[دنیا]] بروند اسراری که [[خداوند]] به آنها سپرده بود به [[حجت]] بعد از خود، که از سلسلۀ اِختارَکم لسره و از زمرۀ برگزیده شدگان برای سرّ [[حق تعالی]] بود، می‌سپردند تا به آخرین آنها رسید، و امروز در [[اختیار]] حضرت خاتم الاوصیا، [[حجة بن الحسن]]{{ع}} قرار دارد<ref>[[سید مجتبی بحرینی|بحرینی، سید مجتبی]]، [[جامعه در حرم (کتاب)|جامعه در حرم]]، ص۳۲۴</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:10115976.jpg|22px]] [[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|'''در آستان امامان معصوم ج۲''']] | |||
# [[پرونده:10070132.jpg|22px]] [[سید مجتبی بحرینی|بحرینی، سید مجتبی]]، [[جامعه در حرم (کتاب)|'''جامعه در حرم''']] | |||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:مقام معصوم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۶
از جمله مقامات امامان معصوم(ع) مقام اختیار که در زیارت جامعه کبیره با عبارت «اخْتَارَکُمْ لِسِرِّهِ»، "خداوند، شما را برای سرّ خود برگزید" آمده است.
سرّ معصوم
«وَ اخْتَارَکُمْ» به معنای آن است که: "خداوند، شما را برگزید"[۱].
جملۀ «اِختارَکم لسره» مرحلۀ مقدّم بر مرحلۀ «حفظة لِسرّه» است؛ یعنی خداوند متعال ابتدا این دودمان را برای تحمّل اسرارش برگزید، سپس حضراتشان را حافظ اسرار خود قرار داد.
البتّه این گزینش و انتخاب حق تعالی هم بی‌اساس و بدون حساب نبود و چه بسا خود کلمۀ اِختارَکم مفید این حقیقت باشد. وقتی عدّه‌ای دانشجو و محصّل قابل، جمع شده و استادِ آگاهی می‌خواهد چند نفر از آنان را برای رشتۀ خاصّی انتخاب کند، قهراً همۀ ملاک‌ها را در نظر می‌گیرد و بدون حساب و کتاب اختیار و گزینشی نمی‌نماید، هر چند ممکن است دچار اشتباه بشود. وقتی انتخاب یک انسان عادی براساس حساب و ضوابط خاصّ است، به طریق اولی انتخاب و اختیار پروردگار این چنین است. مضاف بر این، در گزینش او هیچ احتمال خطا و اشتباه و یا سایر جهاتی که ممکن است در مخلوق پیش آید و نتیجه خلاف واقع و حقیقت گردد، راه پیدا نمی‌کند.
چنین خدایی از میان همۀ خلقش این چهارده نور مقدّس را برای پذیرا شدن سرش اختیار نموده و اسرارش را به آنان عنایت فرموده، و در مقام فعلیّت و ظهور از نقطۀ ختمیّۀ رسالت به آخرین حلقۀ رشته وصایت رسالت، امیرالمؤمنین(ع) منتقل شده، هم‌چنین از یکی به دیگری انتقال یافته که این حدیث صریحاً آن را بازگو می‌نماید: حضرت باقر(ع) فرمود: «رسول خدا(ص) علی(ع) را در مرضی که از دنیا رحلت نمود طلبید و به او فرمود: علی جان، پیش آی تا اسراری که خدا در اختیار من نهاده و به رسم سرّ سپرده، به تو سپارم، و بر آنچه خدا مرا امین شمرده امین گمارم و در اختیارت بگذارم. این عمل را پیامبر اکرم نسبت به علی(ع) انجام داد، و امیرالمؤمنین در حق فرزندش حسن(ع)، و امام مجتبی نسبت به برادرش سیدالشهدا، و امام حسین(ع) در حق پدرم، و پدرم هم نسبت به من این کار را عهده‌دار شد. صلوات خدا بر همۀ آنها باد»[۲].
یعنی هر کدام که می‌خواستند از دنیا بروند اسراری که خداوند به آنها سپرده بود به حجت بعد از خود، که از سلسلۀ اِختارَکم لسره و از زمرۀ برگزیده شدگان برای سرّ حق تعالی بود، می‌سپردند تا به آخرین آنها رسید، و امروز در اختیار حضرت خاتم الاوصیا، حجة بن الحسن(ع) قرار دارد[۳].
منابع
پانویس
- ↑ خاتمی، سید احمد، در آستان امامان معصوم ج۲؛ ص۱۸۴.
- ↑ «عن ابی جعفر(ع) قال: ان رسول الله(ص) دعا علیا فی المرض الذی توفی فیه فقال: یا علی، ادن منی حتی اسر الیک ما اسر الله الی و ائتمنک علی ما ائتمنی الله علیه، ففعل ذلک رسول الله(ص) بعلی، و فعله علی بالحسن، و فعله الحسن بالحسین، و فعله الحسین بابی، و فعله ابی بی‌صلوات الله علیهم اجمعین»، الانوار اللامعه ۱۱۸.
- ↑ بحرینی، سید مجتبی، جامعه در حرم، ص۳۲۴