مغیرة بن نوفل بن حارث: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\[\[رده\:مدخل\]\]↵\[\[رده\:امام علی\]\]↵\[\[رده\:(.*)\]\]↵\[\[رده\:اعلام\]\]' به 'رده:مدخل رده:اصحاب امام علی رده:اعلام')
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط =  [[مغیره بن نوفل بن حارث در تاریخ اسلامی]] - [[مغیره بن نوفل بن حارث در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط =  [[مغیره بن نوفل بن حارث در تاریخ اسلامی]] - [[مغیره بن نوفل بن حارث در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}


خط ۸: خط ۷:


مغیره شخصیتی بزرگ و بانفوذ بود که در زمان [[خلافت عثمان]] قاضیِ [[مدینه]] بود. او در [[جنگ صفین]] در رکاب [[حضرت علی]]{{ع}} [[مجاهدت]] کرد و [[امام]]{{ع}} را [[یاری]] نمود. وی مردی [[شجاع]] و [[دلاور]] بود و لذا هنگامی که [[ابن ملجم]] لعین [[حضرت علی]]{{ع}} را مجروح کرد و فرار نمود، [[مردم]] برای [[دستگیری]] او را تعقیب کردند اما به [[مردم]] با [[شمشیر]] حمله کرد و از دست [[مردم]] فرار کرد، تا این که مغیره او را دید، بلافاصله پارچه‌ای روی صورت او انداخت و توان حمله را از او گرفت، بعد او را به [[زمین]] زد و شمشیرش را گرفت و او را در [[منزل]] خود [[حبس]] کرد و پس از [[شهادت]] [[امام امیرالمؤمنین]]{{ع}}<ref>اسدالغابه، ج۴، ص۴۰۷؛ و ر.ک: رجال طوسی، ص۵۸، ش۳.</ref> بلافاصله این مرد نگون‌بخت و اشقی الأولین و الآخرین و [[قاتل]] [[امام المتقین]] را تحویل [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} داد و به [[دستور]] [[حضرت]] او را به دار [[مجازات]] کشیدند و به [[جهنم]] واصل نمودند.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۳۳۷-۱۳۳۸.</ref>
مغیره شخصیتی بزرگ و بانفوذ بود که در زمان [[خلافت عثمان]] قاضیِ [[مدینه]] بود. او در [[جنگ صفین]] در رکاب [[حضرت علی]]{{ع}} [[مجاهدت]] کرد و [[امام]]{{ع}} را [[یاری]] نمود. وی مردی [[شجاع]] و [[دلاور]] بود و لذا هنگامی که [[ابن ملجم]] لعین [[حضرت علی]]{{ع}} را مجروح کرد و فرار نمود، [[مردم]] برای [[دستگیری]] او را تعقیب کردند اما به [[مردم]] با [[شمشیر]] حمله کرد و از دست [[مردم]] فرار کرد، تا این که مغیره او را دید، بلافاصله پارچه‌ای روی صورت او انداخت و توان حمله را از او گرفت، بعد او را به [[زمین]] زد و شمشیرش را گرفت و او را در [[منزل]] خود [[حبس]] کرد و پس از [[شهادت]] [[امام امیرالمؤمنین]]{{ع}}<ref>اسدالغابه، ج۴، ص۴۰۷؛ و ر.ک: رجال طوسی، ص۵۸، ش۳.</ref> بلافاصله این مرد نگون‌بخت و اشقی الأولین و الآخرین و [[قاتل]] [[امام المتقین]] را تحویل [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} داد و به [[دستور]] [[حضرت]] او را به دار [[مجازات]] کشیدند و به [[جهنم]] واصل نمودند.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۳۳۷-۱۳۳۸.</ref>
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۹: خط ۱۶:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۳

مقدمه

مغیره، فرزند نوفل بن حارث بن عبدالمطلب کنیه‌اش ابویحیی از قبیلۀ قریش و هاشمی بود و زمان پیامبر خدا(ص) - قبل از هجرت - در مکه به دنیا آمد. برخی نیز گفته‌اند: وی حدود شش سال از حیات پیامبر(ص) را درک کرد[۱].

مغیره، با امامه دختر ابی العاص که قبلاً همسر امیرالمؤمنین(ع) بود ازدواج کرد، زیرا حضرت پس از ضربت خوردن و هنگام شهادت، وصیت کرد نشد که او با مغیره ازدواج کند. با این که معاویه به خواستگاری امامه آمد ولی او حاضر نشد با او ازدواج کند و طبق سفارش امیرالمؤمنین(ع)، با مغیره ازدواج کرد و از او یحیی را به دنیا آورد[۲].

مغیره شخصیتی بزرگ و بانفوذ بود که در زمان خلافت عثمان قاضیِ مدینه بود. او در جنگ صفین در رکاب حضرت علی(ع) مجاهدت کرد و امام(ع) را یاری نمود. وی مردی شجاع و دلاور بود و لذا هنگامی که ابن ملجم لعین حضرت علی(ع) را مجروح کرد و فرار نمود، مردم برای دستگیری او را تعقیب کردند اما به مردم با شمشیر حمله کرد و از دست مردم فرار کرد، تا این که مغیره او را دید، بلافاصله پارچه‌ای روی صورت او انداخت و توان حمله را از او گرفت، بعد او را به زمین زد و شمشیرش را گرفت و او را در منزل خود حبس کرد و پس از شهادت امام امیرالمؤمنین(ع)[۳] بلافاصله این مرد نگون‌بخت و اشقی الأولین و الآخرین و قاتل امام المتقین را تحویل امام حسن مجتبی(ع) داد و به دستور حضرت او را به دار مجازات کشیدند و به جهنم واصل نمودند.[۴]

منابع

پانویس

  1. اسدالغابه، ج۴، ص۴۰۷.
  2. اسدالغابه، ج۴، ص۴۰۷؛ و ر.ک: الاصابه، ج۶، ص۲۰۱.
  3. اسدالغابه، ج۴، ص۴۰۷؛ و ر.ک: رجال طوسی، ص۵۸، ش۳.
  4. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۳۳۷-۱۳۳۸.