←سیره عملی امام خمینی
(←منابع) برچسبها: برگرداندهشده پیوندهای ابهامزدایی |
برچسب: واگردانی دستی |
||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
[[امام خمینی]] نیز [[عید قربان]] را نماد ایثار و فداکاری در [[اسلام]] و [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} را بنیانگذار آن میداند<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۹، ص۴۸ – ۴۹.</ref> و بر این [[باور]] است که قربانیکردن اسماعیل{{ع}} در [[راه خدا]] به دست پدرش، [[ابراهیم]]{{ع}}، پیش از آنکه جنبه [[توحیدی]] و [[عبادی]] داشته باشد، عبادتی با جنبههای [[سیاسی]] و ارزشهای [[اجتماعی]] است؛ زیرا به معنای فداکردن عزیزان خویش در راه [[خداوند]] است<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۸، ص۸۶.</ref> و ثمره آن برپایی [[دین خدا]] و [[نظام]] [[عدل و داد]] است. به [[باور]] ایشان، ابراهیم{{ع}} به همه [[دینداران]] آموخت که [[مکه]] و [[منا]] [[قربانگاه]] [[عاشقان]] و محل نشر [[توحید]] و [[نفی شرک]] است و [[دلبستگی]] به [[جان]] و عزیزان از مصادیق [[شرک]] به شمار میآید و لازم است در این مکان [[عظیم]]، [[ایثار]]، [[فداکاری]] و [[از خودگذشتگی]] در راه [[حق]] و [[اقامه عدل]] [[الهی]] و کوتاه کردن دست [[مشرکان]] [[زمان]] به جهانیان [[ابلاغ]] شود؛ البته به باور ایشان کار ابراهیم{{ع}} و اسماعیل{{ع}} که در نگاه عرف، ایثار و کمال بزرگی است، برای آنان معنای دیگری دارد؛ زیرا ایثار در جایی است که نفسانیت و خودیت [[انسان]] باقی باشد و ایثارکننده، خود و عمل ایثار و شخصی را که برای او ایثار میکند، ببیند؛ اما آنان خود را نمیبینند تا ایثاری کرده باشند. دیدن خود و عمل خود و دیدن دیگری به جز [[حق تعالی]] در نگاه بزرگان [[معرفت]] و [[اولیای خدا]] شرک است<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۹، ص۴۹.</ref>. نمونه روشن دیگر ایثار، [[شهادت]] [[سیدالشهدا]]{{ع}} است که با ایثار [[خون]] خود و عزیزانش، [[اسلام]] و [[عدالت]] را [[نجات]] داد و دستگاه [[بنیامیه]] را نابود کرد<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۵، ص۲۸۳.</ref>. به باور [[امام خمینی]]، [[الهام]] گرفتن از [[ایثارگری]] و [[شهادت امام علی]]{{ع}} و [[امام حسین]]{{ع}} و [[روز عاشورا]] سبب شد [[مردم]] [[قیام]] کنند و خود را ادامهدهنده آن راه بدانند و در نتیجه از ایثار و شهادت در راه [[انقلاب]] به هیچوجه، هراسی به [[دل]] راه ندهند و حتی مشتاقانه به سوی آن گام بردارند<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۲۰، ص۱۹۷ – ۱۹۹.</ref>. همانگونه که در [[جنگ]] تحمیلی هشت ساله [[عراق]] علیه [[ایران]]، مفهوم ایثار و [[شهادت]] در میان [[رزمندگان]] بسیار [[مقدس]] و [[الهی]] شد. [[امام خمینی]] [[باور]] داشت در حوادث پس از [[پیروزی انقلاب]]، گروههای فراوانی با [[ایثار]] و [[فداکاری]] و [[شهادتطلبی]]، [[کشور]] را بیمه کردند که مصداق کامل آن بسیجیاناند<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۲۱، ص۱۹۴.</ref>.<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[ایثار - گرامی (مقاله)| مقاله «ایثار»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]] ص ۵۰۹.</ref> | [[امام خمینی]] نیز [[عید قربان]] را نماد ایثار و فداکاری در [[اسلام]] و [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} را بنیانگذار آن میداند<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۹، ص۴۸ – ۴۹.</ref> و بر این [[باور]] است که قربانیکردن اسماعیل{{ع}} در [[راه خدا]] به دست پدرش، [[ابراهیم]]{{ع}}، پیش از آنکه جنبه [[توحیدی]] و [[عبادی]] داشته باشد، عبادتی با جنبههای [[سیاسی]] و ارزشهای [[اجتماعی]] است؛ زیرا به معنای فداکردن عزیزان خویش در راه [[خداوند]] است<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۸، ص۸۶.</ref> و ثمره آن برپایی [[دین خدا]] و [[نظام]] [[عدل و داد]] است. به [[باور]] ایشان، ابراهیم{{ع}} به همه [[دینداران]] آموخت که [[مکه]] و [[منا]] [[قربانگاه]] [[عاشقان]] و محل نشر [[توحید]] و [[نفی شرک]] است و [[دلبستگی]] به [[جان]] و عزیزان از مصادیق [[شرک]] به شمار میآید و لازم است در این مکان [[عظیم]]، [[ایثار]]، [[فداکاری]] و [[از خودگذشتگی]] در راه [[حق]] و [[اقامه عدل]] [[الهی]] و کوتاه کردن دست [[مشرکان]] [[زمان]] به جهانیان [[ابلاغ]] شود؛ البته به باور ایشان کار ابراهیم{{ع}} و اسماعیل{{ع}} که در نگاه عرف، ایثار و کمال بزرگی است، برای آنان معنای دیگری دارد؛ زیرا ایثار در جایی است که نفسانیت و خودیت [[انسان]] باقی باشد و ایثارکننده، خود و عمل ایثار و شخصی را که برای او ایثار میکند، ببیند؛ اما آنان خود را نمیبینند تا ایثاری کرده باشند. دیدن خود و عمل خود و دیدن دیگری به جز [[حق تعالی]] در نگاه بزرگان [[معرفت]] و [[اولیای خدا]] شرک است<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۹، ص۴۹.</ref>. نمونه روشن دیگر ایثار، [[شهادت]] [[سیدالشهدا]]{{ع}} است که با ایثار [[خون]] خود و عزیزانش، [[اسلام]] و [[عدالت]] را [[نجات]] داد و دستگاه [[بنیامیه]] را نابود کرد<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۵، ص۲۸۳.</ref>. به باور [[امام خمینی]]، [[الهام]] گرفتن از [[ایثارگری]] و [[شهادت امام علی]]{{ع}} و [[امام حسین]]{{ع}} و [[روز عاشورا]] سبب شد [[مردم]] [[قیام]] کنند و خود را ادامهدهنده آن راه بدانند و در نتیجه از ایثار و شهادت در راه [[انقلاب]] به هیچوجه، هراسی به [[دل]] راه ندهند و حتی مشتاقانه به سوی آن گام بردارند<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۲۰، ص۱۹۷ – ۱۹۹.</ref>. همانگونه که در [[جنگ]] تحمیلی هشت ساله [[عراق]] علیه [[ایران]]، مفهوم ایثار و [[شهادت]] در میان [[رزمندگان]] بسیار [[مقدس]] و [[الهی]] شد. [[امام خمینی]] [[باور]] داشت در حوادث پس از [[پیروزی انقلاب]]، گروههای فراوانی با [[ایثار]] و [[فداکاری]] و [[شهادتطلبی]]، [[کشور]] را بیمه کردند که مصداق کامل آن بسیجیاناند<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۲۱، ص۱۹۴.</ref>.<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[ایثار - گرامی (مقاله)| مقاله «ایثار»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]] ص ۵۰۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |