ابراهیم بن عبده نیشابوری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == از علمای امامیه و از اصحاب امام هادی و امام حسن عسکری{{عم}} است. او یکی از ثقات نیشابور بود<ref>طوسی، رجال، ص۴۱۰؛ اختیار معرفة رجال، ص۸۴۸؛ تنقیح ا...» ایجاد کرد)
 
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
از [[علمای امامیه]] و از [[اصحاب]] [[امام هادی]] و [[امام حسن عسکری]]{{عم}} است. او یکی از [[ثقات]] [[نیشابور]] بود<ref>طوسی، رجال، ص۴۱۰؛ اختیار معرفة رجال، ص۸۴۸؛ تنقیح المقال، ج۱، ص۲۴.</ref>.
ابراهیم بن عبده نیشابوری از [[علمای امامیه]] و از [[اصحاب]] [[امام هادی]] و [[امام حسن عسکری]]{{عم}} است. او یکی از [[ثقات]] [[نیشابور]] بود<ref>طوسی، رجال، ص۴۱۰؛ اختیار معرفة رجال، ص۸۴۸؛ تنقیح المقال، ج۱، ص۲۴.</ref>.


امام حسن عسکری{{ع}} در توقیعی که به نام [[اسحاق بن اسماعیل نیشابوری]] - از روات بزرگ و از [[اصحاب امام حسن عسکری]]{{ع}} که از سوی [[امام]] در نیشابور عامل مواظبت از [[شریعت]] بود - صادر کرده است؛ از [[ابراهیم بن عبده]] به عنوان [[وکیل]] خود یاد کرده است<ref>نیشابور شهر فیروز، ص۵۲۸.</ref>.
امام حسن عسکری{{ع}} در توقیعی که به نام [[اسحاق بن اسماعیل نیشابوری]] - از روات بزرگ و از [[اصحاب امام حسن عسکری]]{{ع}} که از سوی [[امام]] در نیشابور عامل مواظبت از [[شریعت]] بود - صادر کرده است؛ از [[ابراهیم بن عبده]] به عنوان [[وکیل]] خود یاد کرده است<ref>نیشابور شهر فیروز، ص۵۲۸.</ref>.

نسخهٔ ‏۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۱

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابراهیم بن عبده نیشابوری از علمای امامیه و از اصحاب امام هادی و امام حسن عسکری(ع) است. او یکی از ثقات نیشابور بود[۱].

امام حسن عسکری(ع) در توقیعی که به نام اسحاق بن اسماعیل نیشابوری - از روات بزرگ و از اصحاب امام حسن عسکری(ع) که از سوی امام در نیشابور عامل مواظبت از شریعت بود - صادر کرده است؛ از ابراهیم بن عبده به عنوان وکیل خود یاد کرده است[۲].

امام حسن عسکری(ع) او را برای دریافت حقوق شرعیه وکیل خود قرار داد[۳]. آن حضرت، ابراهیم را نزد عبدالله بن حمدویه بیهقی فرستاد و به او نامه‌ای داد که در آن نامه آمده است: ...باری ابراهیم بن عبده را به سوی شما فرستادم تا آن نواحی و مردم ناحیه شما حقوقی را که از ما بر گردن شماست به او بپردازند، او مورد اطمینان و امین من نزد دوستان ما در آنجاست. پس باید از خدا بترسند و حقوق واجبه را به او بپردازند و هیچ بهانه‌ای در ترک و تأخیر آن ندارند.

از خادم ابراهیم نقل شده است که در صفا با ابراهیم ایستاده بودیم که حضرت مهدی(ع) نزد ابراهیم آمد و دست مبارک خود را بر مناسک وی نهاد و مطالبی به او فرمود [۴].

این حکایت، حاکی از آن است که ابراهیم در عصر غیبت صغرا نیز زنده بود و مورد عنایت امام عصر(ع) قرار داشت.[۵]

منابع

پانویس

  1. طوسی، رجال، ص۴۱۰؛ اختیار معرفة رجال، ص۸۴۸؛ تنقیح المقال، ج۱، ص۲۴.
  2. نیشابور شهر فیروز، ص۵۲۸.
  3. کشی، رجال، ص۴۸۵.
  4. دایرة المعارف شیعه، ج۱، ص۲۷۶.
  5. قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص 294-295.