شبیب بن عبدالله نهشلی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'اعراب عدنانی' به 'اعراب عدنانی') |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
{{متن حدیث|اَلسَّلاَمُ عَلَى شَبِيبِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ اَلنَّهْشَلِيِّ}}<ref>زیارت ناحیه مقدسه، بحارالأنوار، ج۴۵، ص۷۱.</ref>؛ | {{متن حدیث|اَلسَّلاَمُ عَلَى شَبِيبِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ اَلنَّهْشَلِيِّ}}<ref>زیارت ناحیه مقدسه، بحارالأنوار، ج۴۵، ص۷۱.</ref>؛ | ||
[[شبیب]] فرزند [[عبدالله بن دارم بن مالک نهشلی]]، [[غلام]] [[حرث بن سریع همدانی]] بود<ref> ابصارالعین، ص۱۲۰ و ص۱۹۳.</ref>. [[بنی نهشل]] تیره‌ای از [[بنی تمیم]] و از [[اعراب | [[شبیب]] فرزند [[عبدالله بن دارم بن مالک نهشلی]]، [[غلام]] [[حرث بن سریع همدانی]] بود<ref> ابصارالعین، ص۱۲۰ و ص۱۹۳.</ref>. [[بنی نهشل]] تیره‌ای از [[بنی تمیم]] و از [[اعراب عدنانی]] و شمالی می‌‌باشند<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۸۱.</ref>. | ||
او مردی [[دلاور]] و [[شجاع]] و از [[تابعین]] و از [[یاران]] [[امیر مؤمنان]]{{ع}} بود و در جنگ‌های [[جمل]]، [[صفین]] و [[نهروان]] شرکت داشت. بعد از [[شهادت]] آن [[حضرت]] به [[امام حسن]]{{ع}} پیوست و در کنار آن بزرگوار بود و در [[زمان امام حسین]]{{ع}} وی جزء [[اصحاب]] آن حضرت به شمار می‌‌آمد. هنگامی که [[امام]]{{ع}} از [[مدینه]] به سوی [[مکه]] و [[کربلا]] حرکت کرد، وی طبق نقل برخی از منابع، به همراه [[سیف بن حرت بن سریع]] و [[مالک بن عبدالله ابن سریع]] به [[کاروان حسینی]] پیوست و تا کربلا در کنار امام بود<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۸۱.</ref>. | او مردی [[دلاور]] و [[شجاع]] و از [[تابعین]] و از [[یاران]] [[امیر مؤمنان]]{{ع}} بود و در جنگ‌های [[جمل]]، [[صفین]] و [[نهروان]] شرکت داشت. بعد از [[شهادت]] آن [[حضرت]] به [[امام حسن]]{{ع}} پیوست و در کنار آن بزرگوار بود و در [[زمان امام حسین]]{{ع}} وی جزء [[اصحاب]] آن حضرت به شمار می‌‌آمد. هنگامی که [[امام]]{{ع}} از [[مدینه]] به سوی [[مکه]] و [[کربلا]] حرکت کرد، وی طبق نقل برخی از منابع، به همراه [[سیف بن حرت بن سریع]] و [[مالک بن عبدالله ابن سریع]] به [[کاروان حسینی]] پیوست و تا کربلا در کنار امام بود<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۸۱.</ref>. | ||
نسخهٔ ۱ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۱۵
- اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث شبیب بن عبدالله نهشلی است. "شبیب بن عبدالله نهشلی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
«اَلسَّلاَمُ عَلَى شَبِيبِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ اَلنَّهْشَلِيِّ»[۱]؛
شبیب فرزند عبدالله بن دارم بن مالک نهشلی، غلام حرث بن سریع همدانی بود[۲]. بنی نهشل تیره‌ای از بنی تمیم و از اعراب عدنانی و شمالی می‌‌باشند[۳].
او مردی دلاور و شجاع و از تابعین و از یاران امیر مؤمنان(ع) بود و در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان شرکت داشت. بعد از شهادت آن حضرت به امام حسن(ع) پیوست و در کنار آن بزرگوار بود و در زمان امام حسین(ع) وی جزء اصحاب آن حضرت به شمار می‌‌آمد. هنگامی که امام(ع) از مدینه به سوی مکه و کربلا حرکت کرد، وی طبق نقل برخی از منابع، به همراه سیف بن حرت بن سریع و مالک بن عبدالله ابن سریع به کاروان حسینی پیوست و تا کربلا در کنار امام بود[۴].
او در روز عاشورا، در نبرد با دشمنان در حمله اول و قبل از ظهر به شهادت رسید[۵] و در زیارت ناحیه مقدسه به افتخار سلام امام(ع) مشرف شد.[۶]
شبیب بن عبدالله نهشلی در گزیده دانشنامه امام حسین
شَبیب بن عبداللّه نَهشَلی، از یاران امام حسین(ع) و از طایفه بنی نُفَیل بن دارِم بوده است.
در کتاب مثیر الأحزان به نقل از مهران، هم‌پیمان بنی کاهل آمده است: در کربلا با حسین(ع) بودم که دیدم مردی، به شدّت می‌جنگد، و به گروهی حمله نمی‌بَرد، جز آنکه آنها را از هم می‌شکافد و سپس، به سوی حسین(ع) باز می‌گردد و رَجَز می‌خواند و می‌گوید: بشارت ده که به راه درست در آمده‌ای و احمد را دیدار می‌کنی و بر بلندای درِ باغ بهشت، فراز می‌آیی! پرسیدم: این شخص، کیست؟ گفتند: ابو عمر نَهشَلی (نیز گفته شده: خَثعَمی). سپس عامر بن نهشل، یکی از افراد تیره بنی لات از قبیله ثَعلَبه، راه را بر او گرفت و او را کُشت و سرش را جدا نمود. این ابو عمر، از شب زنده دارانِ بسیارْ نمازگزار بود[۷].[۸]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ زیارت ناحیه مقدسه، بحارالأنوار، ج۴۵، ص۷۱.
- ↑ ابصارالعین، ص۱۲۰ و ص۱۹۳.
- ↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۸۱.
- ↑ تنقیح المقال، ج۲، ص۸۱.
- ↑ ابصارالعین، ص۱۲۰؛ و در بحار الأنوار، ج۴۴، ص۱۹۸، تنها اسم او را در زمره شهدای کربلا آورده است.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۴۷۱.
- ↑ «شَهِدْتُ كَرْبَلَاءَ مَعَ الْحُسَيْنِ(ع) فَرَأَيْتُ رَجُلًا يُقَاتِلُ قِتَالًا شَدِيداً لَا يَحْمِلُ عَلَى قَوْمٍ إِلَّا كَشَفَهُمْ ثُمَّ يَرْجِعُ إِلَى الْحُسَيْنِ(ع) وَ يَرْتَجِزُ وَ يَقُولُ: «أَبْشِرْ هُدِيتَ الرُّشْدَ تَلْقَى أَحْمَدَا / فِي جَنَّةِ الْفِرْدَوْسِ تَعْلُو صُعُداً». فَقُلْتُ مَنْ هَذَا؟ فَقَالُوا أَبُو عُمَرَ النَّهْشَلِيُّ وَ قِيلَ الْخَثْعَمِيُّ فَاعْتَرَضَهُ عَامِرُ بْنُ نَهْشَلٍ أَحَدُ بَنِي اللَّاتِ مِنْ ثَعْلَبَةَ فَقَتَلَهُ وَ اجْتَزَّ رَأْسَهُ وَ كَانَ أَبُو عَمْرٍو هَذَا مُتَهَجِّداً كَثِيرَ الصَّلَاةِ» (مثیر الأحزان، ص۵۷).
- ↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۵۵۲.