شغل پیامبر خاتم در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\>\n\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\>\n\n' به '{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = $2 | عنوان مدخل = $4 | مداخل مرتبط = $6 | پرسش مرتبط = }} ')
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[شغل پیامبر خاتم]]''' است. "'''[[شغل پیامبر خاتم]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[شغل پیامبر خاتم در تاریخ اسلامی]] - [[شغل پیامبر خاتم در معارف و سیره نبوی]]</div>
| موضوع مرتبط = شغل پیامبر خاتم
| عنوان مدخل  = [[شغل پیامبر خاتم]]
| مداخل مرتبط = [[شغل پیامبر خاتم در تاریخ اسلامی]] - [[شغل پیامبر خاتم در معارف و سیره نبوی]]
| پرسش مرتبط  =
}}


==پیشه‌های [[حضرت محمد]]{{صل}}==
==پیشه‌های [[حضرت محمد]]{{صل}}==

نسخهٔ ‏۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۸

پیشه‌های حضرت محمد(ص)

«پیامبر اکرم(ص) جز شبانی و بازرگانی، شغل و کار دیگری [نداشته اند]. بسیاری از پیغمبران در دوران قبل از رسالتشان شبانی می‌کرده‌اند، (حالا این چه راز الهی دارد که ما درست نمی‌دانیم). همچنان که موسی شبانی کرده است. پیغمبر اکرم(ص) هم قدر مسلّم این است که شبانی کرده است. گوسفندانی را با خودش به صحرا می‌برده... و می‌چرانیده و برمی‌گشته است. بازرگانی هم کرده است. با اینکه سفر اولی بود که خودش به بازرگانی می‌رفت (فقط یک سفر در دوازده سالگی همراه عمویش رفته بود)، آن سفر را با چنان مهارتی انجام داد که موجب تعجب همگان شد»[۱].[۲].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. مرتضی مطهری، سیری در سیره نبوی، ص۲۶۹ و ۲۷۰.
  2. اردشیری لاجیمی، حسن، سیره نبوی از نگاه استاد مطهری ص ۲۶.