دریاچه طبریه: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۰۴

مقدمه

حضرت مهدی (ع) کتاب زبور داود (ع) را از دریاچه طبرستان بیرون می‌آورد^[۱]. و در روایتی آمده است که دجّال، پس از خشک شدن دریاچه طبریه خروج می‌کند^[۲]. از بررسی روایاتی که درباره شورش‌ها آمده به این نتیجه می‌رسیم که سپاه حضرت مهدی (ع) از طریق فلسطین شرقی عازم عراق می‌شود، در کرانه‌های دریاچه طبریّه، با سپاه سفیانی روبرو می‌شوند که از عراق برمی‌گردد. جنگ سختی بین دو سپاه درمی‌گیرد که سفیانی در آن شکست می‌خورد و همه سپاهیانش بدون استثنا در آن‌جا کشته می‌شوند و فقط‍‌ خودش می‌ماند. یکی از یاران امام به نام صیاح (و یا صباح) با گروهی از سپاهیان بر او می‌تازند و او را دستگیر می‌کنند و به محضر امام (ع) می‌آورند. هنگامی او را می‌آورند که امام مشغول نماز عشا هستند. نمازشان را تخفیف می‌دهند و به طرف او برمی‌گردند. سفیانی می‌گوید: "ای پسرعمو! مرا آزاد کن و برای خودت نگه دار، تا یکی از یاران تو باشم!" حضرت مهدی (ع) به اصحاب خود می‌فرماید: "درباره او و سخنانش چه می‌گویید؟ همگی می‌گویند: به خدا سوگند به کمتر از قتل او راضی نمی‌شویم. او چقدر خون ریخته، چقدر به حریم جان و مال و ناموس مردم تجاوز کرده است و انتظار عفو دارد! حضرت مهدی (ع) می‌فرماید: هرچه می‌خواهید انجام دهید. گروهی از یاران او را می‌گیرند و روی سنگی در کرانه دریاچه طبریه می‌خوابانند و همانند گوسفند او را ذبح می‌کنند. با ذبح او فتنه‌ها ذبح می‌شود و ریشه جنایت‌ها می‌خشکد و بزرگ‌ترین فاجعه خونین جهان پایان می‌پذیرد^[۳]^[۴].

پرسش مستقیم

امام مهدی در کجا با سپاه سفیانی روبه‌رو می‌شود و به نبرد می‌پردازد؟ (پرسش)

پرسش‌های وابسته

منابع

مجتبی تونه‌ای، موعودنامه

پانویس

↑ ملاحم ابن طاووس، ص ۶۷؛ ینابیع الموده، ص ۴۰۱.
↑ الزام الناصب، ص ۲۶۱.
↑ روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۱۳۵.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۲۰.

[1] ملاحم ابن طاووس، ص ۶۷؛ ینابیع الموده، ص ۴۰۱.

[2] الزام الناصب، ص ۲۶۱.

[3] روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۱۳۵.

[4] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۲۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-* [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} کتاب [[زبور داود]] {{ع}} را از دریاچه [[طبرستان]] بیرون می‌آورد<ref>ملاحم ابن طاووس، ص ۶۷؛ ینابیع الموده، ص ۴۰۱.</ref>. و در روایتی آمده است که [[دجّال]]، پس از خشک شدن [[دریاچه طبریه]] [[خروج]] می‌کند<ref>الزام الناصب، ص ۲۶۱.</ref>. از بررسی روایاتی که درباره [[شورش‌ها]] آمده به این نتیجه می‌رسیم که [[سپاه]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} از طریق [[فلسطین]] شرقی عازم [[عراق]] می‌شود، در کرانه‌های دریاچه طبریّه، با [[سپاه]] [[سفیانی]] روبرو می‌شوند که از [[عراق]] برمی‌گردد. [[جنگ]] [[سختی]] بین دو [[سپاه]] درمی‌گیرد که [[سفیانی]] در آن [[شکست]] می‌خورد و همه سپاهیانش بدون استثنا در آن‌جا کشته می‌شوند و فقط‍‌ خودش می‌ماند. یکی از [[یاران]] [[امام]] به نام [[صیاح]] (و یا صباح) با گروهی از [[سپاهیان]] بر او می‌تازند و او را دستگیر می‌کنند و به محضر [[امام]]{{ع}} می‌آورند. هنگامی او را می‌آورند که [[امام]] مشغول [[نماز]] عشا هستند. نمازشان را تخفیف می‌دهند و به طرف او برمی‌گردند. [[سفیانی]] می‌گوید: "ای پسرعمو! مرا آزاد کن و برای خودت نگه دار، تا یکی از [[یاران]] تو باشم!" [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به [[اصحاب]] خود می‌فرماید: "درباره او و سخنانش چه می‌گویید؟ همگی می‌گویند: به [[خدا]] [[سوگند]] به کمتر از [[قتل]] او [[راضی]] نمی‌شویم. او چقدر [[خون]] ریخته، چقدر به [[حریم]] [[جان]] و [[مال]] و ناموس [[مردم]] [[تجاوز]] کرده است و [[انتظار]] عفو دارد! [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} می‌فرماید: هرچه می‌خواهید انجام دهید. گروهی از [[یاران]] او را می‌گیرند و روی سنگی در کرانه [[دریاچه طبریه]] می‌خوابانند و همانند گوسفند او را [[ذبح]] می‌کنند. با [[ذبح]] او [[فتنه‌ها]] [[ذبح]] می‌شود و ریشه جنایت‌ها می‌خشکد و بزرگ‌ترین فاجعه خونین [[جهان]] پایان می‌پذیرد<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۱۳۵.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۲۰.</ref>.
+* [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} کتاب [[زبور داود]] {{ع}} را از دریاچه [[طبرستان]] بیرون می‌آورد<ref>ملاحم ابن طاووس، ص ۶۷؛ ینابیع الموده، ص ۴۰۱.</ref>. و در روایتی آمده است که [[دجّال]]، پس از خشک شدن [[دریاچه طبریه]] [[خروج]] می‌کند<ref>الزام الناصب، ص ۲۶۱.</ref>. از بررسی روایاتی که درباره [[شورش‌ها]] آمده به این نتیجه می‌رسیم که [[سپاه]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} از طریق [[فلسطین]] شرقی عازم [[عراق]] می‌شود، در کرانه‌های دریاچه طبریّه، با [[سپاه]] [[سفیانی]] روبرو می‌شوند که از [[عراق]] برمی‌گردد. [[جنگ]] [[سختی]] بین دو [[سپاه]] درمی‌گیرد که [[سفیانی]] در آن [[شکست]] می‌خورد و همه سپاهیانش بدون استثنا در آن‌جا کشته می‌شوند و فقط‍‌ خودش می‌ماند. یکی از [[یاران]] [[امام]] به نام [[صیاح]] (و یا صباح) با گروهی از [[سپاهیان]] بر او می‌تازند و او را دستگیر می‌کنند و به محضر [[امام]] {{ع}} می‌آورند. هنگامی او را می‌آورند که [[امام]] مشغول [[نماز]] عشا هستند. نمازشان را تخفیف می‌دهند و به طرف او برمی‌گردند. [[سفیانی]] می‌گوید: "ای پسرعمو! مرا آزاد کن و برای خودت نگه دار، تا یکی از [[یاران]] تو باشم!" [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به [[اصحاب]] خود می‌فرماید: "درباره او و سخنانش چه می‌گویید؟ همگی می‌گویند: به [[خدا]] [[سوگند]] به کمتر از [[قتل]] او [[راضی]] نمی‌شویم. او چقدر [[خون]] ریخته، چقدر به [[حریم]] [[جان]] و [[مال]] و ناموس [[مردم]] [[تجاوز]] کرده است و [[انتظار]] عفو دارد! [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} می‌فرماید: هرچه می‌خواهید انجام دهید. گروهی از [[یاران]] او را می‌گیرند و روی سنگی در کرانه [[دریاچه طبریه]] می‌خوابانند و همانند گوسفند او را [[ذبح]] می‌کنند. با [[ذبح]] او [[فتنه‌ها]] [[ذبح]] می‌شود و ریشه جنایت‌ها می‌خشکد و بزرگ‌ترین فاجعه خونین [[جهان]] پایان می‌پذیرد<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۱۳۵.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۲۰.</ref>.
-==پرسش مستقیم==
+== پرسش مستقیم ==
 * [[امام مهدی در کجا با سپاه سفیانی روبه‌رو می‌شود و به نبرد می‌پردازد؟ (پرسش)]]