ایثار در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

ایثار در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۷

۶٬۴۲۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۲

←‏منابع

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۳٬۶۹۳

ویرایش

@@ خط ۲۷: / خط ۲۷: @@
 [[امام خمینی]] کمال ایثار را در [[اخلاص]]، [[حضور قلب]] و جهات [[باطنی]] آن می‌داند که برای [[اولیای الهی]] حاصل می‌شود<ref>امام خمینی، سرّالصلاة، ص۱۶؛ امام خمینی، صحیفه، ج۱۶، ص۱۹۷ – ۱۹۸.</ref>؛ همان‌طور که [[نزول آیه]] {{متن قرآن|وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ}}<ref>«و خوراک را با دوست داشتنش به بینوا و یتیم و اسیر می‌دهند» سوره انسان، آیه ۸.</ref>؛ در [[مدح]] [[اهل بیت]]{{عم}} به سبب ایثار چند قرص نان نبوده، بلکه جهات باطنی و [[نورانی]] عمل در نظر بوده است<ref>امام خمینی، سرّالصلاة، ص۱۶.</ref>. ایشان ایثار در [[راه خدا]] همراه با اخلاص را آن‌چنان [[ارزشمند]] می‌داند که حتی در ترازوی عالم سنجیدنی نیست و تنها نزد [[خداوند متعال]] سنجیده می‌شود<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۶، ص۱۹۸.</ref>. ایشان ایثار [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} و [[پیامبر اسلام]]{{صل}} در فداکردن ثمره وجودشان را نهایت ایثار و [[فداکاری]] دانسته و [[باور]] دارد مراتب فداکاری به سبب تفاوت [[معرفت]] افراد متفاوت است و هر چه معرفت [[انسان]] بیشتر باشد، مرتبه فداکاری او بالاتر خواهد بود<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۸، ص۱۲۱.</ref>.<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[ایثار - گرامی (مقاله)| مقاله «ایثار»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]] ص ۵۰۷.</ref>
+==ثمره‌ها و آفات==
+در [[روایات]] برای ایثار آثاری، مانند به دست آوردن [[قلوب]] دیگران و رسیدن به مرتبه [[مروت]] بیان شده است<ref>آمدی، عبدالواحد، تصنیف غررالحکم و دررالکلم، ص۳۹۶.</ref>. [[اهل معرفت]]، ایثار را سبب و علامت [[محبت]] و [[معرفت الهی]] می‌دانند<ref>تستری، سهل بن عبدالله، تفسیر التستری، تحقیق باسل عیون السود، ص۱۶۷؛ مکی، ابوطالب محمد بن علی، قوت القلوب فی معاملة المحبوب، ج۲، ص۹۰.</ref>. امام خمینی باور دارد اگر انسان به واسطه [[صدقه دادن]] و ایثار دیگران بر نفس خویش بتواند علاقه‌مندی و محبت به [[مال]] را از میان ببرد یا کم کند، ماده [[فساد]] را در وجود خودش از میان برده و راه به دست آوردن [[معارف]] و [[انقطاع]] به [[عالم غیب]] و [[ملکوت]] و تحصیل [[ملکات فاضله]] را بر خود گشوده است<ref>چهل حدیث، ص۴۹۲.</ref>. ایشان [[روحیه]] [[ایثارگری]] را مقدمه‌ای بر این می‌داند که انسان قابلیت [[خدمت]] کردن به [[اسلام]] را پیدا کند<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۹، ص۵۰.</ref>. همچنین از جمله ثمرهای [[ایثار]] را [[سرافرازی]] و [[روسفیدی]] در پیشگاه [[پروردگار]]، الگوشدن نزد دیگران و [[نجات]] از [[سلطه]] [[مستکبران]] می‌داند<ref>امام خمینی، ج۱۶، ص۲۰۴؛ ج۲۰، ص۲۰۷ و ۲۱۸.</ref>.
+[[امام خمینی]] ایثار و [[از خودگذشتگی]] [[اولیای الهی]] را عامل مهم [[اصلاح]] [[مردم]] و خروج آنان از [[غفلت]] و [[ندامت]] می‌شمرد<ref>حدیث جنود، ص۲۵۶.</ref> و در سطح [[جامعه]]، ارتقای وجودی [[اجتماع]]، برپایی [[کمالات]] والای [[انسانی]] در بستر اجتماع و [[سربلندی]] نسل‌های [[آینده]] را یکی دیگر از ثمرهای ایثار معرفی می‌کند<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۶، ص۲۰۴.</ref>. ایشان ایثار [[ملّت]] [[ایران]] را طی دوران [[نهضت اسلامی]] می‌ستاید و این ایثار [[جان]] و [[مال]] را سبب پاک‌شدن جامعه از لوث [[اجانب]]<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۹، ص۲۵۴ و ۳۸۳.</ref>، [[رهایی]] از بند [[ستمگران]]<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۷، ص۵۰۱.</ref>، [[پیروزی]] [[ملت ایران]]<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۲۰، ص۲۱۷ – ۲۱۸.</ref>، سرفرود آوردن [[دنیا]] در مقابل آنان<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۷، ص۳۰۵.</ref>، نشان‌دهنده [[شکست]] توطئه‌های داخلی و خارجی در مقابل ملّت<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۴، ص۸۰.</ref>، نترسیدن از [[دشمنان]]<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۲۰، ص۱۹۸.</ref> و زمینه ساز [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}}<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۲۱، ص۳۲۵.</ref> می‌شمارد. همچنین ایثار و [[شهادت]] را عامل دوام و [[حیات]] [[انقلاب اسلامی]] می‌داند<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۴، ص۸۰؛ ج۱۶، ص۷۵، ۱۹۶.</ref> که توانست [[کشور]] را در برابر انبوه توطئه‌های استکباری مصون گرداند<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۶، ص۱۹۶ – ۱۹۸.</ref>.
+امام خمینی افزون بر اینکه حجم [[تحمل]] زحمت‌ها و [[رنج‌ها]] و به ویژه ایثارها را متناسب با حجم بزرگی [[هدف]] و [[ارزشمندی]] و بلندی رتبه آن می‌داند، هدفی را که ملّت ایران برای آن به ایثار مال و جان پرداخته است نیز بالاترین و ارزشمندترین هدف برمی‌شمارد<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۲۱، ص۴۴۹.</ref>. ایشان در پیام‌های خود، ایثارگری‌های ملّت ایران را الگوی دیگر ملت‌های [[محروم]] برشمرده است تا با [[الهام]] از آن بتوانند با [[استعمارگران]] [[مبارزه]] کنند<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۲۰، ص۲۱۷ – ۲۱۸.</ref>.
+امام خمینی برای ایثار و [[فداکاری]] آفاتی نیز قائل است که مانع از به ثمر نشستن آن است؛ از جمله: ۱. نداشتن [[اخلاص]]: یکی از اموری که عمل را به [[تباهی]] می‌کشاند، انجام دادن عمل برای [[هوای نفس]] و [[شیطان]] است. از این جهت [[ایثار]] و [[فداکاری]] باید برای رضای [[خداوند]] باشد<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۶، ص۲۰۲.</ref>؛ ۲. [[غرور]]: [[ابتلا]] به غرور سبب می‌شود [[انسان]] به جای [[توکل به خداوند]]، به نیروی خود متکی باشد و از [[کمک‌های غیبی]] [[محروم]] بماند<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۶، ص۲۰۲.</ref> و این یکی از کیدهای شیطان است که انسان را از توجه به خداوند بازمی‌دارد و به [[پیروی از هوا]] و [[شرک خفی]] می‌کشاند<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۸، ص۱۴۸.</ref>. ۳. نداشتن [[تحمل]]: یکی از عواملی که سبب می‌شود ایثار و فداکاری‌ها به نتیجه نرسد، نداشتن [[صبر]] در برابر [[مشکلات]] و تخریب‌های [[دشمنان]] است<ref>امام خمینی، صحیفه، ج۱۵، ص۶۳.</ref>.<ref>[[علی گرامی|گرامی، علی]]، [[ایثار - گرامی (مقاله)| مقاله «ایثار»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]] ص ۵۰۸.</ref>
 == منابع ==