بحث:آثار تربیتی انتظار چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جمع شدن|۱. آقای شرفی جم؛}}
[[پرونده:16667.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[محمد رضا شرفی جم]]]]
::::::آقای '''[[محمد رضا شرفی جم]]'''، در مقاله ''«[[آثار تربیتی فرهنگ انتظار در تقابل با چالش‌های جدید خانواده (مقاله)|آثار تربیتی فرهنگ انتظار در تقابل با چالش‌های جدید خانواده]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«'''توسعه امیدهای واقعی:'''
::::::[[امید]]، محرک [[انسان]] برای رویارویی با [[آینده]] است‌. برخی آن را انگیزه و پاره‌ای دیگر آن را [[نیاز]] [[آدمی]] می‌‌دانند. [[امام مجتبی]]{{ع}} از [[پدر]] بزرگوارش [[نقل]] می‌‌کند: "در [[دولت مهدی]]{{ع}}، درندگان [[سازش]] می‌‌کنند‌، نباتات از [[دل]] [[زمین]] می‌‌رویند و [[آسمان]] برکاتش را فرو می‌‌فرستد. [[گنج‌های نهفته]] در [[دل]] [[زمین]] برای او [[آشکار]] می‌‌شود و بین [[مشرق]] و [[مغرب]] را مالک می‌‌شود‌. خوشا به حال کسی که آن روزگار مسعود را [[درک]] کند و دستوراتش را با گوش [[جان]] بشنود‌"<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵٢، ص ٢٨٠.</ref>. مفهوم [[انتظار]] در [[حقیقت]]، [[امید]] به فردای [[ظهور]] است‌؛ فردایی که هرگز با [[دوران غیبت]] قابل مقایسه نیست‌؛
:::::::'''[[پویایی]] معطوف به هدف‌:'''
:::::::[[انتظار]] از دیدگاهی‌، به معنای عدم [[رضایت]] از وضع موجود و تلاش برای تحقق وضع مطلوب است. یکی از روان‌شناسان می‌‌نویسد: "چیزی که به [[زندگی]] [[شور و هیجان]] می‌‌بخشد‌، تعقیب است نه تسخیر‌. راه است نه مقصد، تلاش است نه کامیابی"<ref>شولتس، دوآن، روان‌شناسی کمال، ترجمه گیتی خوشدل، ص ۴۴.</ref>. [[پویایی]] از دو نظر قابل تأمل است. [[انسان]] پویا ابتدا به نفی [[بی‌تفاوتی]] برمی‌خیزد و همین امر [[زمینه‌ساز]] نوآوری، خلاقیت و [[شکوفایی]] می‌‌شود. دیگر این که [[پویایی]] فارغ از [[هدف]]، عقیم و ناکارآمد است. [[پویایی]] [[منتظران حقیقی]]، نیل به [[جامعه موعود]] [[انبیا]] و [[اوصیا]] است. [[تجلی]] این نوع تلاش را در فرمایش [[امام صادق]]{{ع}} می‌‌بینیم: "هر کس [[دوست]] دارد از [[یاران حضرت مهدی]]{{ع}} باشد، باید [[انتظار]] او را داشته باشد و به نیکویی و [[پرهیزکاری]] [[رفتار]] کند. پس اگر او به این حال، پیش از [[قیام]] [[حضرت]] از [[دنیا]] برود، [[پاداش]] [[یاران مهدی]]{{ع}} را خواهد گرفت. بنابراین بکوشید و [[جدیت]] کنید و [[چشم به راه]] باشید که بر شما گوارا [[باد]]"<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵٢، ص ١۴٠.</ref>.
:::::::'''استقرار [[وحدت]] و همبستگی:'''
:::::::چنانچه [[انتظار]] را [[آرمان]] مشترک بدانیم، این احساس، از حیث فردی موجب تمرکز [[افکار]] و نیروهای [[آدمی]] می‌‌شود و ازحیث جمعی، موجب هم دلی، هم نوایی و هم اندیشی [[امت]] [[منتظر]] خواهد شد. آلپورت می‌‌گوید: "تلاش برای [[آینده]]، به همه شخصیت [[آدمی]]، [[یگانگی]] و [[یکپارچگی]] می‌‌بخشد"<ref>شولتس، دوآن، روان‌شناسی کمال، ترجمه گیتی خوشدل.</ref>؛ به عبارت دیگر، می‌‌توان با کوشش برای دست یافتن به مقاصد و رسیدن به [[هدف]] ها، جنبه‌های شخصیت را یکپارچه ساخت و [[جامعیت]] بخشید. تحقق [[آرمان]] مشترک [[انتظار]] در میان [[امت اسلامی]] [[زمینه‌ساز]] احیای [[امر به معروف و نهی از منکر]] یا نظارت همگانی می‌‌شود.
:::::::'''[[مراقبه]] دایمی:'''
::::::: یکی از پیامدهای منطقی [[انتظار]]، احساس حضور است. [[منتظر]] [[حقیقی]] با [[اعتقاد]] به این که اعمالش پیوسته در منظر آن عزیر [[منتظر]] است، هر جا که باشد گویی خود را در [[خیمه]] آن [[حضرت]] و [[گوش به فرمان]] ایشان احساس می‌‌کند<ref>حضرت امام صادق{{ع}} فرمود: «کسی از شما بمیرد در حالی که منتظر امر ظهور باشد، مانند کسی است که در خیمه حضرت‌ قائم‌{{ع}} است». صدرالاسلام همدانی، دبیرالدین، پیوند معنوی با ساحت قدس مهدوی (تکالیف الانام فی غیبة الامام)، ص ٢۵٣؛ ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج ٢، ص ۵۴۶‌.</ref> و لازمه انتظار‌ واقعی را تلاش برای جلب [[رضایت]] [[حضرت]] می‌‌داند. امیرالمؤمنین علی{{ع}} می‌‌فرماید: "هیچ مؤمنی در [[شرق]] و [[غرب]] [[زمین]] از ما [[غایب]] نیست‌"<ref>بنی هاشمی، سید محمد، معرفت امام عصر{{ع}}، ص ٣٠٠.</ref>. بر مبنای بعضی [[آیات]] قرآن‌، [[اعمال]] ما در محضر [[خدای تعالی]]، [[رسول گرامی اسلام]] و [[مؤمنان]] [[حقیقی]] انجام می‌‌گیرد<ref>{{متن قرآن|وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ}} «و بگو (آنچه در سر دارید) انجام دهید، به زودی خداوند و پیامبرش و مؤمنان کار شما را خواهند دید» سوره توبه، آیه ۱۰۵.</ref> و [[حضرت ولی عصر]]{{ع}}، عالی‌ترین مصداق [[مؤمن]] [[حقیقی]] است که بر [[اعمال]] ما نظارت می‌‌کند.
:::::::'''[[سلامت]] [[اخلاقی]] [[جامعه]]:'''
:::::::از حیث ارتباط منطقی و معنایی، [[خانواده]] سالم [[زمینه‌ساز]] [[جامعه]] سالم و [[جامعه]] سالم، عامل تداوم و بقای [[خانواده]] سالم است و این دو با یکدیگر نسبت تعاملی دارند. بنابراین نوعی [[التزام]] منطقی میان [[سلامت]] [[اخلاقی]] [[خانواده]] و [[سلامت]] [[اخلاقی]] [[جامعه]] وجود دارد.  [[حضرت]] در سفارش دیگری می‌‌فرماید: "بر شماست رعایت کردن [[ورع]]، به درستی که [[ورع]] آن [[دینی]] است که ما ملتزم به آن هستیم و [[خدا]] را به وسیله آن [[بندگی]] می‌‌کنیم و همین را از [[اهل ولایت]] و [[محبت]] خود [[انتظار]] داریم. ما را به خاطر [[شفاعت]] کردن به [[سختی]] و زحمت نیندازید"<ref>حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج ١۵، ص ٢۴٨‌.</ref>. لذا [[خانواده]] [[منتظر]] با [[درک]] [[مسؤولیت]] [[اجتماعی]] در برابر [[اصلاح]] [[جامعه‌]]، تا [[حد ]][[توان]] خود تلاش می‌‌کند‌.
:::::::'''الگوسازی:'''
:::::::[[آدمی]]، فطرتاً به کمال [[گرایش]] دارد؛ لازمه نیل به کمال شخصیت‌‌هایی است که وی خود را با آنان همانند کند‌، لذا [[قرآن کریم]] یکی از مصادیق سرمشق [[نیک]] را [[پیامبر اسلام]]{{صل}}<ref>{{متن قرآن|لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ}} «بی‌گمان فرستاده خداوند برای شما نمونه‌ای نیکوست» سوره احزاب، آیه ۲۱.</ref>) و همچنین [[حضرت ابراهیم]]{{ع}}<ref>{{متن قرآن|قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ}} «بی‌گمان برای شما ابراهیم و همراهان وی نمونه‌ای نیکویند» سوره ممتحنه، آیه ۴.</ref> می‌‌داند و هم‌اندیشان<ref>{{متن قرآن|لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِيهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ}} «بی‌گمان برای شما آنان نمونه‌ای نیکویند، برای هر کس که به خداوند و روز بازپسین امید می‌ورزید» سوره ممتحنه، آیه ۶.</ref> او را [[اسوه]] حسنه می‌‌نامد. [[حضرت]] ولی عصر‌{{ع}} نیز [[مادر]] بزرگوارشان را [[اسوه]] حسنه خویش می‌‌دانند<ref>{{متن حدیث|وَ فِي ابْنَةِ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} لِي أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ}}؛ «و در دختر رسول خدا{{صل}} فاطمه زهرا{{س}} برای من الگوی نیکویی است».</ref><ref>خآدمی شیرازی، محمد، تحفه امام مهدی، ص ٩٢.</ref>؛ لذا [[گرایش]] به [[فرهنگ مهدوی]]{{ع}} موجب می‌‌شود که [[آدمی]] الگوی مورد نظر خویش را در شخصیت [[مبارک]] [[امام زمان]]{{ع}} و [[سعادت]] خود را در [[پیروی]] از آن [[حضرت]] بداند.
:::::::'''مداومت بر [[دعا]]:'''
:::::::[[خانواده]] [[منتظر]] برای [[تعجیل در فرج]] [[حضرت]] ولی عصر‌{{ع}}، بر [[دعا]] و به ویژه دعاهایی نظیر [[دعای ندبه]] و [[دعای فرج]] استمرار دارند<ref>موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، مکیال المکارم، ج ١، ص ۶١۴؛ عالم فقید سید محمد تقی موسوی اصفهانی در مکیال المکارم ذیل عنوان «نتایج خوب از دعا برای فرج»، به بیان نود مورد از آثار دعا برای فرج امام زمان{{ع}} می‌پردازد.</ref>؛ به ویژه که [[دعای ندبه]]، دعایی فردی و [[اجتماعی]] است. از آن جایی که [[انبیا]] برای [[تربیت]] فرد<ref>{{متن قرآن|فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَى أَنْ تَزَكَّى}} «(به او) بگو: آیا سر آن داری که پاکیزگی یابی؟» سوره نازعات، آیه ۱۸.</ref> و اجتماع<ref>{{متن قرآن|يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ}} «آیه‌هایت را برای آنها می‌خواند و به آنان کتاب (آسمانی) و فرزانگی می‌آموزد و به آنها پاکیزگی می‌بخشد. بی‌گمان تویی که پیروزمند فرزانه‌ای» سوره بقره، آیه ۱۲۹.</ref> برانگیخته و [[انتخاب]] شده‌اند؛ وقتی از [[اتمام حجت]] [[خدای سبحان]] سخن گفته می‌‌شود، فقط بحث [[اتمام حجت]] بر فرد نیست یا زمانی که از [[منجی]] عالم [[انسانیت]] یاد می‌‌شود او [[آمال]] مشخص نیست، بلکه سخن از فرد و اجتماع است.
:::::::'''سازواری با [[هدف آفرینش]]:'''
:::::::در برخی [[آیات قرآن کریم]] مقصود از [[خلقت]]، [[عبادت]] [[خدای تعالی]] ذکر شده است<ref>{{متن قرآن|وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ}} «و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند» سوره ذاریات، آیه ۵۶.</ref>؛ به لحاظ این که "[[عبودیت]]"، [[روح]] "[[عبادت]]" است و بیشتر ناظر به [[روح]] [[بندگی]] و [[اطاعت]] در پیشگاه [[قادر]] [[متعال]] است؛ لذا آنها که با [[روح]] و انگیزه [[عظیم]] درونی با معبود [[راز]] و [[نیاز]] می‌‌کنند، به [[هدف آفرینش]] نزدیکترند. مداومت بر دعای فرج‌، یکی از مصادیق [[نیایش]] است که [[آدمی]] را به این مقصود نایل می‌گرداند‌. [[امام]] [[جعفر صادق]]{{ع}} از نیاکان [[پاک]] خود [[نقل]] می‌‌کند که [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود‌: "برترین‌ عبادت‌‌های [[مؤمن]]، [[انتظار فرج]] [[حضرت حجت]] از سوی [[خداوند سبحان]] است"<ref>قمی، شیخ عباس، کلیات مفاتیح الجنان، ص ١٣١.</ref>. بر این اساس می‌‌توان نتیجه گرفت که انس و الفت [[آدمی]] با [[دعای فرج]] یا [[دعای ندبه]] برای به پایان رسیدن دوره [[انتظار]] و آغاز [[دوره ظهور]] [[محبوب]]، در راستای [[هدف خلقت]] است و از ویژگی‌های [[خانواده]] [[منتظر]] به حساب می‌‌آید
:::::::'''[[گشایش]] امور:'''
:::::::پیچیدگی سیر [[زندگی]] و مواجهه [[آدمی]] با مسائل و دشواری‌های [[جدید]] از ویژگی‌های عصر حاضر است؛ و بدیهی است که هر فرد در جستجوی راهکارهایی برای [[غلبه]] بر معضلات و تنگناهای موجود برآید و با بهره گیری از [[عقلانیت]] در پرتو استعانت از باری تعالی آنها را پشت سر نهد‌. در برخی [[آیات قرآن]] به رابطه [[تقوا]] و [[خروج]] [[آدمی]] از مشکلات اشاره شده است‌ {{متن قرآن|...وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا}}<ref>«و هر کس از خداوند پروا کند (خداوند) برای او دری می‌گشاید» سوره طلاق، آیه ۲.</ref>. نیز مطابق برخی [[روایات]]، [[انتظار فرج]]، راهی برای [[گشایش]] امور است»<ref>[[محمد رضا شرفی جم|شرفی جم، محمد رضا]]، [[آثار تربیتی فرهنگ انتظار در تقابل با چالش‌های جدید خانواده (مقاله)|آثار تربیتی فرهنگ انتظار در تقابل با چالش‌های جدید خانواده]]، ص ۱۱۶-۱۲۲.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}


==نویسنده: آقای پورانزاب==
==نویسنده: آقای پورانزاب==

نسخهٔ ‏۱۹ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۶

نویسنده: آقای پورانزاب

پاسخ تفصیلی

اثر گذاری تربیتی انتظار

آثار تربیتی انتظار

  1. گسترش امیدهای واقعی: انسان برای تداوم زندگی و تحمل دشواری‌های آن، نیازمند انگیزه‌ای نیرومند است که در پدیده‌ای با نام "امید به آینده" تجلی می‌یابد؛ آینده‌ای که به مراتب، عالی‌تر، زیباتر و بهتر از امروز باشد[۲۲]. لذا انتظار برای مشتاقان و صالحان امیدبخش است و این امیدواری و عشق و شور و نشاط به دنبال آن انتظار پویا و زنده فراهم می‌شود و نیز احساس نظارت او بر ما[۲۳].
  2. معنا یافتن زندگی در پرتو پویایی[۲۴]، در جهت رسیدن[۲۵] به هدف[۲۶]. با نگاه تطبیقی به زندگی بدون هدف و فرجام آن، که تهی شدن از درون و روزمره‌گی است[۲۷]؛ زندگی انسان آن زمان قابل توجیه است که آثار حرکت، پویایی و شادابی در تمام زوایای آن به چشم خورد. آنگاه که انسان، به وضعیت موجود راضی نیست و در صدد ایجاد شرایطی بهتر است، همانا در انتظار به سر می‌‌برد[۲۸].
  3. ایجاد وحدت و همگرایی: انتظار، افزون بر آثار فردی، دارای آثار اجتماعی فراوانی نیز است که از مهم‌ترین آنها می‌توان به وحدت، انسجام و همدلی بین منتظران اشاره کرد. این همدلی، به سبب توجه به هدف مشترکی است که در مسئلۀ انتظار به روشنی تمام در چشم انداز آن، دیدنی است[۲۹].
  4. احساس حضور: یکی دیگر از آثار غیر قابل تردید در انتظار راستین، احساس حضور در محضر آن امام غایب و احساس حضور آن امام غایب در زندگی است. یک منتظر راستین، همواره بر این باور است که همۀ رفتار و اعمال او در نگرگاه آن امام پنهان است و این خود در اصلاح رفتار وی بسیار مؤثر است. این مهم، نه فقط به اصلاح فرد، که رفته رفته به اصلاح و سلامت اخلاقی جامعه می‌‌انجامد که خود در زمینه سازی ظهور، نقشی بس برجسته و انکارناپذیر خواهد داشت[۳۰].
  5. به جریان افتادن نیروهای نهفته و سرمایه‌های راکد انسان در پرتو دوران سخت انتظار[۳۱].
  6. پالایش درون و به مرحلۀ خلوص رسیدن به جهت طولانی شدن دوران غیبت[۳۲].
  7. رشد قدرت تحمل در برابر ناملایمات و تنگناها به جهت قداست و عظمت هدف که در انتظار حضرت بودن، معنا می‌یابد[۳۳].
  8. فراتر رفتن از مرز انسان متعادل و رسیدن به مرحلۀ انسان متعالی[۳۴].
  9. از سطح و مرحلۀ رنج‌های حقیر مادی، رها شدن و به وادی رنج‌های عظیم معنوی و دغدغه‌های بزرگ انسانی، گام نهادن؛ همچون رنج انتظاری راستین و طولانی را بر دوش کشیدن و چشم به دروازه‌های روشن ظهور داشتن[۳۵].
  10. ارتباط پویا و زنده‌ای که فرد را با یک محور موجود و زنده و خبیر و آگاه مرتبط می‌کند[۳۶].
  11. شکوفایی انسان در اثر رابطۀ زنده و سرشار از عواطف و محبت، و جهت دادن به انسان و به افکار و اندیشه‌های وی[۳۷].
  12. پدید آمدن عشق در انسان در اثر ارتباط زنده: آدمی به طبع خود عاشق این الگوهای متعالی است و عشق است که کلید پیشرفت‌های بزرگ در تربیت و اخلاق است[۳۸].
  13. فراهم آمدن منطبق سازی انسان با آن الگوی زنده در اثر تلاش وی[۳۹].

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵٢، ص ٢٨٠.
  2. شولتس، دوآن، روان‌شناسی کمال، ترجمه گیتی خوشدل، ص ۴۴.
  3. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵٢، ص ١۴٠.
  4. شولتس، دوآن، روان‌شناسی کمال، ترجمه گیتی خوشدل.
  5. حضرت امام صادق(ع) فرمود: «کسی از شما بمیرد در حالی که منتظر امر ظهور باشد، مانند کسی است که در خیمه حضرت‌ قائم‌(ع) است». صدرالاسلام همدانی، دبیرالدین، پیوند معنوی با ساحت قدس مهدوی (تکالیف الانام فی غیبة الامام)، ص ٢۵٣؛ ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج ٢، ص ۵۴۶‌.
  6. بنی هاشمی، سید محمد، معرفت امام عصر(ع)، ص ٣٠٠.
  7. ﴿وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ «و بگو (آنچه در سر دارید) انجام دهید، به زودی خداوند و پیامبرش و مؤمنان کار شما را خواهند دید» سوره توبه، آیه ۱۰۵.
  8. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج ١۵، ص ٢۴٨‌.
  9. ﴿لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ «بی‌گمان فرستاده خداوند برای شما نمونه‌ای نیکوست» سوره احزاب، آیه ۲۱.
  10. ﴿قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ «بی‌گمان برای شما ابراهیم و همراهان وی نمونه‌ای نیکویند» سوره ممتحنه، آیه ۴.
  11. ﴿لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِيهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ «بی‌گمان برای شما آنان نمونه‌ای نیکویند، برای هر کس که به خداوند و روز بازپسین امید می‌ورزید» سوره ممتحنه، آیه ۶.
  12. «وَ فِي ابْنَةِ رَسُولِ اللَّهِ(ص) لِي أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ»؛ «و در دختر رسول خدا(ص) فاطمه زهرا(س) برای من الگوی نیکویی است».
  13. خآدمی شیرازی، محمد، تحفه امام مهدی، ص ٩٢.
  14. موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، مکیال المکارم، ج ١، ص ۶١۴؛ عالم فقید سید محمد تقی موسوی اصفهانی در مکیال المکارم ذیل عنوان «نتایج خوب از دعا برای فرج»، به بیان نود مورد از آثار دعا برای فرج امام زمان(ع) می‌پردازد.
  15. ﴿فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَى أَنْ تَزَكَّى «(به او) بگو: آیا سر آن داری که پاکیزگی یابی؟» سوره نازعات، آیه ۱۸.
  16. ﴿يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ «آیه‌هایت را برای آنها می‌خواند و به آنان کتاب (آسمانی) و فرزانگی می‌آموزد و به آنها پاکیزگی می‌بخشد. بی‌گمان تویی که پیروزمند فرزانه‌ای» سوره بقره، آیه ۱۲۹.
  17. ﴿وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ «و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند» سوره ذاریات، آیه ۵۶.
  18. قمی، شیخ عباس، کلیات مفاتیح الجنان، ص ١٣١.
  19. «و هر کس از خداوند پروا کند (خداوند) برای او دری می‌گشاید» سوره طلاق، آیه ۲.
  20. شرفی جم، محمد رضا، آثار تربیتی فرهنگ انتظار در تقابل با چالش‌های جدید خانواده، ص ۱۱۶-۱۲۲.
  21. ر.ک. اعرافی، علی رضا، انتظار با نگاه تربیتی، ص۱۸.
  22. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، انتظار و منتظران، ص ۱۹۷ـ ۱۹۸.
  23. ر.ک. اعرافی، علی رضا، انتظار با نگاه تربیتی، ص۱۸.
  24. ر.ک. شرفی، محمدرضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.
  25. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، انتظار و منتظران، ص ۱۹۷ـ ۱۹۸.
  26. ر.ک. شرفی، محمدرضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴؛ سلیمیان، خدامراد، انتظار و منتظران، ص ۱۹۷ـ ۱۹۸.
  27. ر.ک. شرفی، محمدرضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.
  28. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، انتظار و منتظران، ص ۱۹۷ـ ۱۹۸.
  29. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، انتظار و منتظران، ص ۱۹۷ـ ۱۹۸.
  30. ر.ک. سلیمیان، خدامراد، انتظار و منتظران، ص ۱۹۷ـ ۱۹۸.
  31. ر.ک. شرفی، محمدرضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.
  32. ر.ک. شرفی، محمدرضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.
  33. ر.ک. شرفی، محمدرضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.
  34. ر.ک. شرفی، محمدرضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.
  35. ر.ک. شرفی، محمدرضا، مقدمه‌ای بر آثار تربیتی و روان‌شناختی انتظار، گفتمان مهدویت سخنرانی‌های گفتمان سوم، ص ۱۳۴.
  36. ر.ک. اعرافی، علی رضا، انتظار با نگاه تربیتی، ص۱۸.
  37. ر.ک. اعرافی، علی رضا، انتظار با نگاه تربیتی، ص۱۸.
  38. ر.ک. اعرافی، علی رضا، انتظار با نگاه تربیتی، ص۱۸.
  39. ر.ک. اعرافی، علی رضا، انتظار با نگاه تربیتی، ص۱۸.