دین مسیحیت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۰: خط ۵۰:
*در حال حاضر نیز "[[مسیحیت صهیونیستی]]" جریانی [[فرهنگی]] ـ [[سیاسی]] است که با تکیه بر آموزه‌های [[تورات]]، [[تمایلات]] [[سیاسی]] [[صهیونیستی]] و امکانات نظامی [[آمریکا]] سعی در کسب سلطۀ کامل بر جغرافیای [[فرهنگی]] و خاکی [[مسلمین]] (از نیل تا [[فرات]]) دارد. این جریان موضوع [[زمینه‌سازی ظهور]] [[مقدس]] را بهانۀ حضور در خاورمیانه، [[حمایت]] از [[اسرائیل]]، تسلط‍‌ بر [[عراق]] و... ساخته و "[[ظهور حضرت عیسی]] {{ع}}" را مشروط‍‌ به تشکیل [[اسرائیل]] بزرگ، انهدام [[بیت المقدس]]، بنای هیکل [[سلیمان]] و بالاخره واقعۀ "[[آرماگدون]]" می‌شناسند و حذف عوامل تحقق این [[استراتژی]]، مقابله با [[مسلمین]] و روحیۀ جهادی [[شیعیان]]، سلطۀ کامل بر [[ایران]] [[اسلامی]] و قتل‌عام [[مخالفان]] سلطل [[صهیونیسم]] بر [[سرزمین‌های اسلامی]] را مقدمۀ لازم به شمار می‌آورد. متمسک شدن به موضوع "قریب الوقوع بودن [[ظهور]] [[حضرت مسیح]] {{ع}}" برای محتوم جلوه دادن سلطۀ [[یهودیت]] و [[مسیحیت]] بر کل [[جهان]] در هیئت [[حکومت جهانی]]، حکایت از طرح زیرکانه و سلطه‌جویانۀ آنها دارد<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۶۱.</ref>.
*در حال حاضر نیز "[[مسیحیت صهیونیستی]]" جریانی [[فرهنگی]] ـ [[سیاسی]] است که با تکیه بر آموزه‌های [[تورات]]، [[تمایلات]] [[سیاسی]] [[صهیونیستی]] و امکانات نظامی [[آمریکا]] سعی در کسب سلطۀ کامل بر جغرافیای [[فرهنگی]] و خاکی [[مسلمین]] (از نیل تا [[فرات]]) دارد. این جریان موضوع [[زمینه‌سازی ظهور]] [[مقدس]] را بهانۀ حضور در خاورمیانه، [[حمایت]] از [[اسرائیل]]، تسلط‍‌ بر [[عراق]] و... ساخته و "[[ظهور حضرت عیسی]] {{ع}}" را مشروط‍‌ به تشکیل [[اسرائیل]] بزرگ، انهدام [[بیت المقدس]]، بنای هیکل [[سلیمان]] و بالاخره واقعۀ "[[آرماگدون]]" می‌شناسند و حذف عوامل تحقق این [[استراتژی]]، مقابله با [[مسلمین]] و روحیۀ جهادی [[شیعیان]]، سلطۀ کامل بر [[ایران]] [[اسلامی]] و قتل‌عام [[مخالفان]] سلطل [[صهیونیسم]] بر [[سرزمین‌های اسلامی]] را مقدمۀ لازم به شمار می‌آورد. متمسک شدن به موضوع "قریب الوقوع بودن [[ظهور]] [[حضرت مسیح]] {{ع}}" برای محتوم جلوه دادن سلطۀ [[یهودیت]] و [[مسیحیت]] بر کل [[جهان]] در هیئت [[حکومت جهانی]]، حکایت از طرح زیرکانه و سلطه‌جویانۀ آنها دارد<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۶۱.</ref>.
==تاریخچه [[مسیحیّت]] در [[جزیرة العرب]]==
==تاریخچه [[مسیحیّت]] در [[جزیرة العرب]]==
*[[تعیین زمان]] دقیق ورود [[نصرانیت]] به [[جزیرة العرب]] معلوم نیست، اما مبشران [[مسیحی]] در قالب کاروان‌های تجاری و غیر تجاری به این دیار سفر می‌کردند و به [[تبلیغ]] [[آیین]] خود می‌پرداختند. حتی تجار [[مسیحی]] نیز [[فرصت]] را [[غنیمت]] شمرده، برای به دست آوردن [[منفعت]] [[معنوی]]، افزون بر سود مادی به [[تبلیغ]] [[آیین]] خود می‌پرداختند. از سوی دیگر، راهبانی نیز در سرتاسر بلاد [[عرب]] به سر می‌بردند که از [[لذایذ]] [[دنیا]] دست شسته، با [[اعراب]] به [[مدارا]] [[زندگی]] می‌کردند، با آنها در خیمه‌هاشان به سر می‌بردند و از این‌رو به "اساقفه خیام" معروف بودند<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مسیحیت، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۹۵-۹۶.</ref>.
*[[تعیین زمان]] دقیق ورود [[نصرانیت]] به [[جزیرة العرب]] معلوم نیست، اما مبشران [[مسیحی]] در قالب کاروان‌های تجاری و غیر تجاری به این دیار سفر می‌کردند و به [[تبلیغ]] [[آیین]] خود می‌پرداختند. حتی تجار [[مسیحی]] نیز [[فرصت]] را [[غنیمت]] شمرده، برای به دست آوردن [[منفعت]] [[معنوی]]، افزون بر سود مادی به [[تبلیغ]] [[آیین]] خود می‌پرداختند. از سوی دیگر، راهبانی نیز در سرتاسر بلاد [[عرب]] به سر می‌بردند که از [[لذایذ]] [[دنیا]] دست شسته، با [[اعراب]] به [[مدارا]] [[زندگی]] می‌کردند، با آنها در خیمه‌هاشان به سر می‌بردند و از این‌رو به "اساقفه خیام" معروف بودند<ref>ر.ک: [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[مسیحیت (مقاله)|مسیحیت]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص۹۵-۹۶.</ref>.
*مجاورت و رفت و آمدهای مکرر تجاری به کشورهای مختلف از یک سو و پناه‌جویی دیندارانی که از [[ستم]] می‌گریختند و این سرزمین را مأوای خویش قرار می‌دادند از سوی دیگر، موجب شد در کنار [[بت‌پرستی]] که بزرگ‌ترین [[دین]] شبه جزیره به شمار می‌آمد، ادیانی چون [[یهودیّت]]، [[مسیحیّت]]، [[ثنویت]] و دهریه نیز به سرزمین [[عرب]] راه یابند. این [[ادیان]] رونق چندانی نداشتند؛ ولی از عوامل تأثیرگذار [[فرهنگی]] و [[اجتماعی]] [[جامعه]] [[عربی]] بودند<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مسیحیت، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۹۴.</ref>.
*مجاورت و رفت و آمدهای مکرر تجاری به کشورهای مختلف از یک سو و پناه‌جویی دیندارانی که از [[ستم]] می‌گریختند و این سرزمین را مأوای خویش قرار می‌دادند از سوی دیگر، موجب شد در کنار [[بت‌پرستی]] که بزرگ‌ترین [[دین]] شبه جزیره به شمار می‌آمد، ادیانی چون [[یهودیّت]]، [[مسیحیّت]]، [[ثنویت]] و دهریه نیز به سرزمین [[عرب]] راه یابند. این [[ادیان]] رونق چندانی نداشتند؛ ولی از عوامل تأثیرگذار [[فرهنگی]] و [[اجتماعی]] [[جامعه]] [[عربی]] بودند<ref>ر.ک: [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[مسیحیت (مقاله)|مسیحیت]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص۹۴.</ref>.
===[[مسیحیان]] در [[یمن]]===
===[[مسیحیان]] در [[یمن]]===
*[[تاریخ]] انتشار [[مسیحیّت]] را در [[یمن]]، اوایل [[قرن چهارم]] میلادی بیان کرده‌اند و "[[نجران]]" مهم‌ترین موطن این [[دین]] در بلاد [[عرب]] به شمار می‌آمد. رواج این [[دین]] در [[نجران]] را به یکی از [[پیروان]] آن به نام فیمیون منسوب کرده‌اند. او مردی [[پارسا]] و کوشا و [[زاهد]] از بلاد [[شام]] بود که طی سفری [[تبلیغی]] به دست راهزنان ربوده و به اهالی [[بت‌پرست]] [[نجران]] فروخته شد. با تلاش‌های او و سپس [[عبدالله]] بن تامر، [[آیین مسیحیت]] در [[نجران]] [[رشد]] کرد تا اینکه خبر آن به ذونواس، [[حاکم]] [[حمیری]] [[یمن]] رسید. او به تحریک [[یهودیان]] بر نجرانیان سخت گرفت و شمار زیادی از آنان را در [[آتش]] سوزاند. این امر، [[خشم]] [[مسیحیان]] را در پی داشت؛ تا اینکه با اعزام [[سپاه]] بزرگی از [[حبشه]] به [[یمن]]، [[انتقام]] [[سختی]] از آنان گرفتند<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مسیحیت، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۹۵-۹۶.</ref>.
*[[تاریخ]] انتشار [[مسیحیّت]] را در [[یمن]]، اوایل [[قرن چهارم]] میلادی بیان کرده‌اند و "[[نجران]]" مهم‌ترین موطن این [[دین]] در بلاد [[عرب]] به شمار می‌آمد. رواج این [[دین]] در [[نجران]] را به یکی از [[پیروان]] آن به نام فیمیون منسوب کرده‌اند. او مردی [[پارسا]] و کوشا و [[زاهد]] از بلاد [[شام]] بود که طی سفری [[تبلیغی]] به دست راهزنان ربوده و به اهالی [[بت‌پرست]] [[نجران]] فروخته شد. با تلاش‌های او و سپس [[عبدالله]] بن تامر، [[آیین مسیحیت]] در [[نجران]] [[رشد]] کرد تا اینکه خبر آن به ذونواس، [[حاکم]] [[حمیری]] [[یمن]] رسید. او به تحریک [[یهودیان]] بر نجرانیان سخت گرفت و شمار زیادی از آنان را در [[آتش]] سوزاند. این امر، [[خشم]] [[مسیحیان]] را در پی داشت؛ تا اینکه با اعزام [[سپاه]] بزرگی از [[حبشه]] به [[یمن]]، [[انتقام]] [[سختی]] از آنان گرفتند<ref>ر.ک: [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[مسیحیت (مقاله)|مسیحیت]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص۹۵-۹۶.</ref>.
*حضور بیست‌ ساله [[حبشیان]] در [[یمن]]، باعث تقویت [[آیین مسیحیّت]] در آن سرزمین شد؛ از این‌رو بسیاری از [[مردم]] [[دین]] [[مسیحیّت]] را [[انتخاب]] کردند. کنیسه‌های مجلل بسیاری در [[یمن]] بنا شد که کنیسه بسیار باشکوه [[نجران]] از مشهورترین آنها بود. [[نصرانیت]] در [[قبایل]] "[[ربیعه]]" و "غسان" و بعضی از [[مردم]] "قضاعه" رواج یافت و بسیاری از بزرگان [[عرب]] [[نصرانی]] شدند. [[قبیله]] "طی" هم از جمله قبایلی بود که [[مسیحیّت]] در آن راه یافته بود و [[عدی بن حاتم]] طایی، از چهره‌های بارز این [[دین]] در [[عربستان]] شمرده می‌شد<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مسیحیت، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص۹۵-۹۶.</ref>.
*حضور بیست‌ ساله [[حبشیان]] در [[یمن]]، باعث تقویت [[آیین مسیحیّت]] در آن سرزمین شد؛ از این‌رو بسیاری از [[مردم]] [[دین]] [[مسیحیّت]] را [[انتخاب]] کردند. کنیسه‌های مجلل بسیاری در [[یمن]] بنا شد که کنیسه بسیار باشکوه [[نجران]] از مشهورترین آنها بود. [[نصرانیت]] در [[قبایل]] "[[ربیعه]]" و "غسان" و بعضی از [[مردم]] "قضاعه" رواج یافت و بسیاری از بزرگان [[عرب]] [[نصرانی]] شدند. [[قبیله]] "طی" هم از جمله قبایلی بود که [[مسیحیّت]] در آن راه یافته بود و [[عدی بن حاتم]] طایی، از چهره‌های بارز این [[دین]] در [[عربستان]] شمرده می‌شد<ref>ر.ک: [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[مسیحیت (مقاله)|مسیحیت]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص۹۵-۹۶.</ref>.
===[[مسیحیان]] [[حجاز]]===
===[[مسیحیان]] [[حجاز]]===
*[[مسیحیان]] منطقه [[حجاز]] را افراد غریبی تشکیل می‌دادند که در قالب اشتغال، [[تجارت]] و [[بندگی]]، در منطقه حضور داشتند. علاوه بر اینها حضور مبلغان [[مسیحی]] در سرتاسر [[حجاز]] را نیز باید به جمع [[مسیحیان]] منطقه اضافه کرد. [[مؤرخان]] از رویارویی [[مسیحیان]] [[حجاز]] با [[مسلمانان]]، چیزی نگفته‌اند. این امر می‌تواند [[دلیل]] [[قوت]] نداشتن [[نصرانیت]] در منطقه [[حجاز]] باشد. علاوه بر وجود بردگان سیاه و سفید [[مسیحی]] در [[مکه]] و یثرب، عده‌ای از [[مردم]] [[مکه]] نیز [[مسیحی]] شده بودند که از جمله آنها [[ورقه بن نوفل]] بود. از دیگر مکان‌های [[مسیحیان]] در [[حجاز]]، ایله و وادی القری و تیما و [[تبوک]] بودند که از مکان‌های [[یهود]] به شمار می‌آمدند؛ با این حال، شماری [[مسیحی]] در کنار [[یهودیان]] [[زندگی]] می‌کردند. در [[طائف]] نیز مانند دیگر نقاط [[حجاز]]، تعدادی [[مسیحی]] به سر می‌بردند. آنان در اجرای [[فرایض]] [[دینی]]، [[آزاد]] بودند و بزرگان [[قوم]] به آنان سخت نمی‌گرفتند. از جمله این افراد، عداس بود<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مسیحیت، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص:۹۷-۹۸.</ref>.
*[[مسیحیان]] منطقه [[حجاز]] را افراد غریبی تشکیل می‌دادند که در قالب اشتغال، [[تجارت]] و [[بندگی]]، در منطقه حضور داشتند. علاوه بر اینها حضور مبلغان [[مسیحی]] در سرتاسر [[حجاز]] را نیز باید به جمع [[مسیحیان]] منطقه اضافه کرد. [[مؤرخان]] از رویارویی [[مسیحیان]] [[حجاز]] با [[مسلمانان]]، چیزی نگفته‌اند. این امر می‌تواند [[دلیل]] [[قوت]] نداشتن [[نصرانیت]] در منطقه [[حجاز]] باشد. علاوه بر وجود بردگان سیاه و سفید [[مسیحی]] در [[مکه]] و یثرب، عده‌ای از [[مردم]] [[مکه]] نیز [[مسیحی]] شده بودند که از جمله آنها [[ورقه بن نوفل]] بود. از دیگر مکان‌های [[مسیحیان]] در [[حجاز]]، ایله و وادی القری و تیما و [[تبوک]] بودند که از مکان‌های [[یهود]] به شمار می‌آمدند؛ با این حال، شماری [[مسیحی]] در کنار [[یهودیان]] [[زندگی]] می‌کردند. در [[طائف]] نیز مانند دیگر نقاط [[حجاز]]، تعدادی [[مسیحی]] به سر می‌بردند. آنان در اجرای [[فرایض]] [[دینی]]، [[آزاد]] بودند و بزرگان [[قوم]] به آنان سخت نمی‌گرفتند. از جمله این افراد، عداس بود<ref>ر.ک: [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[مسیحیت (مقاله)|مسیحیت]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص:۹۷-۹۸.</ref>.
===[[مسیحیان]] [[شرق]] [[عربستان]]===
===[[مسیحیان]] [[شرق]] [[عربستان]]===
*[[مسیحیت]] از طریق [[عراق]]، عمان و [[بحرین]]، به [[شرق]] [[عربستان]] راه یافته بود. افزون بر آن، رومی‌ها هم از طریق دریا به آنجا رفتند و در مناطقی چون [[بحرین]] ساکن شدند. در قطر و هجر و بعضی از جزایر خلیج [[فارس]] نیز مسیحیانی [[زندگی]] می‌‌کردند که غالباً مذهبشان را از [[مسیحیان]] [[حیره]] گرفته بودند<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مسیحیت، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص:۹۷-۹۸.</ref>.
*[[مسیحیت]] از طریق [[عراق]]، عمان و [[بحرین]]، به [[شرق]] [[عربستان]] راه یافته بود. افزون بر آن، رومی‌ها هم از طریق دریا به آنجا رفتند و در مناطقی چون [[بحرین]] ساکن شدند. در قطر و هجر و بعضی از جزایر خلیج [[فارس]] نیز مسیحیانی [[زندگی]] می‌‌کردند که غالباً مذهبشان را از [[مسیحیان]] [[حیره]] گرفته بودند<ref>ر.ک: [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[مسیحیت (مقاله)|مسیحیت]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص:۹۷-۹۸.</ref>.
==[[مذاهب]] [[نصرانیه]]==
==[[مذاهب]] [[نصرانیه]]==
*[[مذاهب]] [[نصرانی]] که به [[عربستان]] راه یافته بودند عبارت‌اند از:
*[[مذاهب]] [[نصرانی]] که به [[عربستان]] راه یافته بودند عبارت‌اند از:
# [[مذهب]] [[یعقوبیه]] که به [[یعقوب]] البرادعی منسوب‌اند. آنها برای [[حضرت مسیح]]{{ع}} قائل به [[طبیعت]] [[واحد]] بودند و به "منوفیزیست‌ها" معروف‌اند. مرکز این [[مذهب]]، [[عراق]] بود و از آنجا به منطقه [[بادیه]] و [[شرق]] [[جزیرة العرب]] راه یافت.
# [[مذهب]] [[یعقوبیه]] که به [[یعقوب]] البرادعی منسوب‌اند. آنها برای [[حضرت مسیح]]{{ع}} قائل به [[طبیعت]] [[واحد]] بودند و به "منوفیزیست‌ها" معروف‌اند. مرکز این [[مذهب]]، [[عراق]] بود و از آنجا به منطقه [[بادیه]] و [[شرق]] [[جزیرة العرب]] راه یافت.
# [[مذهب]] نسطوریه نیز منسوب به نسطوریوس بودند. آنان قائل به دو طبیعتی بودن [[حضرت مسیح]]{{ع}} (طبیعتی [[انسانی]] و طبیعتی [[الهی]]) بودند. این [[مذهب]]، نخست به "[[حیره]]" راه یافت و از آنجا به واسطه قافله‌های تجاری و مبلغان [[مسیحی]] که دائم بین [[حیره]] و [[یمن]] در حرکت بودند، به یمامه و بعد به [[نجران]] و [[یمن]] راه یافت و سپس از راه [[عراق]] و [[یمن]] به قطر، [[بحرین]]، عمان و دیگر نواحی شبه‌ جزیره منتشر شد. نسطوریان تا [[ظهور اسلام]] در [[یمن]] پابرجا بودند<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مسیحیت، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص:۹۷-۹۸.</ref>.
# [[مذهب]] نسطوریه نیز منسوب به نسطوریوس بودند. آنان قائل به دو طبیعتی بودن [[حضرت مسیح]]{{ع}} (طبیعتی [[انسانی]] و طبیعتی [[الهی]]) بودند. این [[مذهب]]، نخست به "[[حیره]]" راه یافت و از آنجا به واسطه قافله‌های تجاری و مبلغان [[مسیحی]] که دائم بین [[حیره]] و [[یمن]] در حرکت بودند، به یمامه و بعد به [[نجران]] و [[یمن]] راه یافت و سپس از راه [[عراق]] و [[یمن]] به قطر، [[بحرین]]، عمان و دیگر نواحی شبه‌ جزیره منتشر شد. نسطوریان تا [[ظهور اسلام]] در [[یمن]] پابرجا بودند<ref>ر.ک: [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[مسیحیت (مقاله)|مسیحیت]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص:۹۷-۹۸.</ref>.
==[[مسیحیان]] در [[عصر ظهور]] [[پیامبر خاتم]]{{صل}}==
==[[مسیحیان]] در [[عصر ظهور]] [[پیامبر خاتم]]{{صل}}==
*در [[زمان ظهور]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}}، [[نجران]] مرکز [[مسیحیان]] در بلاد [[عرب]] به شمار می‌رفت و [[نظام سیاسی]] و [[اداری]] خاصی داشت. "[[اسقف]]" [[امام]] و [[رئیس]] مدارس آنها، "العاقب" [[امیر]] [[قوم]] و [[صاحب]] رأی‌شان و "السید" [[رئیس]] اجتماعاتشان بود. [[خداوند]] در [[قرآن]]، [[مسیحیان]] [[جزیرة العرب]] را به علت مواضع ملایم‌تری که در برابر [[پیامبر]]{{صل}} اتخاذ می‌کردند، [[تمجید]] و آنان را نزدیک‌ترین [[دوستان]] [[مسلمانان]] معرفی کرده است. [[جریان مباهله]] جدی‌ترین رودررویی [[مسیحیان]] و [[مسلمانان]] است که در پی انصراف [[مسیحیان]] از [[مباهله]]، [[پیامبر]]{{صل}} آنان را به پرداخت [[جزیه]]، ملزم کردند<ref>ر.ک: حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مسیحیت، فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم، ج۱، ص:۹۸-۹۹.</ref>.
*در [[زمان ظهور]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}}، [[نجران]] مرکز [[مسیحیان]] در بلاد [[عرب]] به شمار می‌رفت و [[نظام سیاسی]] و [[اداری]] خاصی داشت. "[[اسقف]]" [[امام]] و [[رئیس]] مدارس آنها، "العاقب" [[امیر]] [[قوم]] و [[صاحب]] رأی‌شان و "السید" [[رئیس]] اجتماعاتشان بود. [[خداوند]] در [[قرآن]]، [[مسیحیان]] [[جزیرة العرب]] را به علت مواضع ملایم‌تری که در برابر [[پیامبر]]{{صل}} اتخاذ می‌کردند، [[تمجید]] و آنان را نزدیک‌ترین [[دوستان]] [[مسلمانان]] معرفی کرده است. [[جریان مباهله]] جدی‌ترین رودررویی [[مسیحیان]] و [[مسلمانان]] است که در پی انصراف [[مسیحیان]] از [[مباهله]]، [[پیامبر]]{{صل}} آنان را به پرداخت [[جزیه]]، ملزم کردند<ref>ر.ک: [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[مسیحیت (مقاله)|مسیحیت]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ص:۹۸-۹۹.</ref>.


==منابع==
==منابع==
۷۵٬۹۱۶

ویرایش