بیوفایی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - ']] صفحه ' به ']]، ص') |
جز (جایگزینی متن - 'باقی' به 'باقی') |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*از خصلتهای [[مردم]] [[کوفه]] شمرده شده است که هم با [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}} بیوفایی نشان دادند، هم با [[امام حسن|امام مجتبی]]{{ع}}، هم با [[مسلم بن عقیل]] و هم با [[امام حسین|سید الشهدا]] [[بیعت]] کردند و [[پیمان]] شکستند. [[نامه]] [[دعوت]] نوشتند و تیغ کشیدند. این [[خصلت]] کوفیانه در ذهن دیگران مانده بود. هنگامی که [[امام حسین]]{{ع}} تصمیم گرفت به [[کوفه]] [[رود]]، افراد متعددی او را برحذر میداشتند و بی وفایی اهل [[کوفه]] را یادآور میشدند. خود [[امام حسین]]{{ع}} نیز روز [[عاشورا]] به این [[عهد]] شکنی و بیوفایی آنان اشاره کرد و فرمود: وای بر شما ای [[کوفیان]]! [[زشت]] [[باد]] کارتان! ما را به [[یاری]] فراخواندید، چون نزد شما آمدیم و ندایتان را پاسخ گفتیم، همان شمشیرها را که با ما هم قسم بود، به روی ما کشیدید {{متن حدیث|يَا أَهْلَ الْكُوفَةِ قُبْحاً لَكُمْ وَ تَرَحاً وَ بُؤْساً لَكُمْ وَ تَعْساً حِينَ اسْتَصْرَخْتُمُونَا وَلِهِين...}}<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین، ص ۴۶۷</ref>. کوفی در خاطره [[مردم]] همردیف با بیوفا بود. [[حضرت زینب]] نیز در خطبهاش در [[کوفه]]، به [[کوفیان]] چنین خطاب کرد: {{متن حدیث|يَا أَهْلَ الْكُوفَةِ يَا أَهْلَ الْخَتْلِ وَ الْغَدْرِ وَ الْخَذْل}} که اشاره به همان [[ریا]]، [[تزویر]]، [[نفاق]] و [[بی وفایی]] آن [[مردم]] بود. این ذهنیت، همچنان | *از خصلتهای [[مردم]] [[کوفه]] شمرده شده است که هم با [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}} بیوفایی نشان دادند، هم با [[امام حسن|امام مجتبی]]{{ع}}، هم با [[مسلم بن عقیل]] و هم با [[امام حسین|سید الشهدا]] [[بیعت]] کردند و [[پیمان]] شکستند. [[نامه]] [[دعوت]] نوشتند و تیغ کشیدند. این [[خصلت]] کوفیانه در ذهن دیگران مانده بود. هنگامی که [[امام حسین]]{{ع}} تصمیم گرفت به [[کوفه]] [[رود]]، افراد متعددی او را برحذر میداشتند و بی وفایی اهل [[کوفه]] را یادآور میشدند. خود [[امام حسین]]{{ع}} نیز روز [[عاشورا]] به این [[عهد]] شکنی و بیوفایی آنان اشاره کرد و فرمود: وای بر شما ای [[کوفیان]]! [[زشت]] [[باد]] کارتان! ما را به [[یاری]] فراخواندید، چون نزد شما آمدیم و ندایتان را پاسخ گفتیم، همان شمشیرها را که با ما هم قسم بود، به روی ما کشیدید {{متن حدیث|يَا أَهْلَ الْكُوفَةِ قُبْحاً لَكُمْ وَ تَرَحاً وَ بُؤْساً لَكُمْ وَ تَعْساً حِينَ اسْتَصْرَخْتُمُونَا وَلِهِين...}}<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین، ص ۴۶۷</ref>. کوفی در خاطره [[مردم]] همردیف با بیوفا بود. [[حضرت زینب]] نیز در خطبهاش در [[کوفه]]، به [[کوفیان]] چنین خطاب کرد: {{متن حدیث|يَا أَهْلَ الْكُوفَةِ يَا أَهْلَ الْخَتْلِ وَ الْغَدْرِ وَ الْخَذْل}} که اشاره به همان [[ریا]]، [[تزویر]]، [[نفاق]] و [[بی وفایی]] آن [[مردم]] بود. این ذهنیت، همچنان باقی است<ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۹۱.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |
نسخهٔ ۲۳ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۳:۱۴
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل بیوفایی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- از خصلتهای مردم کوفه شمرده شده است که هم با علی بن ابی طالب(ع) بیوفایی نشان دادند، هم با امام مجتبی(ع)، هم با مسلم بن عقیل و هم با سید الشهدا بیعت کردند و پیمان شکستند. نامه دعوت نوشتند و تیغ کشیدند. این خصلت کوفیانه در ذهن دیگران مانده بود. هنگامی که امام حسین(ع) تصمیم گرفت به کوفه رود، افراد متعددی او را برحذر میداشتند و بی وفایی اهل کوفه را یادآور میشدند. خود امام حسین(ع) نیز روز عاشورا به این عهد شکنی و بیوفایی آنان اشاره کرد و فرمود: وای بر شما ای کوفیان! زشت باد کارتان! ما را به یاری فراخواندید، چون نزد شما آمدیم و ندایتان را پاسخ گفتیم، همان شمشیرها را که با ما هم قسم بود، به روی ما کشیدید «يَا أَهْلَ الْكُوفَةِ قُبْحاً لَكُمْ وَ تَرَحاً وَ بُؤْساً لَكُمْ وَ تَعْساً حِينَ اسْتَصْرَخْتُمُونَا وَلِهِين...»[۱]. کوفی در خاطره مردم همردیف با بیوفا بود. حضرت زینب نیز در خطبهاش در کوفه، به کوفیان چنین خطاب کرد: «يَا أَهْلَ الْكُوفَةِ يَا أَهْلَ الْخَتْلِ وَ الْغَدْرِ وَ الْخَذْل» که اشاره به همان ریا، تزویر، نفاق و بی وفایی آن مردم بود. این ذهنیت، همچنان باقی است[۲].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ موسوعة کلمات الامام الحسین، ص ۴۶۷
- ↑ ر. ک. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۹۱.