جز
جایگزینی متن - 'باقی' به 'باقی'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'باقی' به 'باقی') |
||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
*آریوس (۳۳۶- ۲۵۶ م.) [[حضرت مسیح]] را مخلوق دانست و مغضوب [[کلیسا]] گشت. قسطنطنین برای [[حل اختلافات]]، نمایندگانی را از [[مسیحیان]] [[جهان]] گرد آورد و در سال ۳۲۵ م. شورایی را سامان داد که آن را "شورای نیقیه" میخوانند. این [[شورا]]، [[تثلیث]] را به عنوان [[اعتقاد]] رسمی [[مسیحیت]] معتبر شمرد و اناجیل چهارگانه را به رسمیت [[شناخت]]. از آن پس، شوراهای دیگری نیز بر پا شد که مصوبات آنها را "[[قانون]] [[شرع]]" میگویند<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۵۸.</ref>. | *آریوس (۳۳۶- ۲۵۶ م.) [[حضرت مسیح]] را مخلوق دانست و مغضوب [[کلیسا]] گشت. قسطنطنین برای [[حل اختلافات]]، نمایندگانی را از [[مسیحیان]] [[جهان]] گرد آورد و در سال ۳۲۵ م. شورایی را سامان داد که آن را "شورای نیقیه" میخوانند. این [[شورا]]، [[تثلیث]] را به عنوان [[اعتقاد]] رسمی [[مسیحیت]] معتبر شمرد و اناجیل چهارگانه را به رسمیت [[شناخت]]. از آن پس، شوراهای دیگری نیز بر پا شد که مصوبات آنها را "[[قانون]] [[شرع]]" میگویند<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۵۸.</ref>. | ||
==تصلیب و [[تثلیث]]== | ==تصلیب و [[تثلیث]]== | ||
*تصلیب برای [[مسیحیان]] اهمیت بالایی دارد. آنها معتقدند [[عیسی]] به [[صلیب]] کشیده شد و [[دفن]] شد، ولی پس از ۳ روز زنده شد و به [[آسمان]] رفت و نزد [[خداوند]] جای گرفت. هنگامی که بزرگان [[یهود]] دیدند [[تعالیم]] [[حضرت عیسی]] در تضاد با [[منافع]] آنهاست، برای کشتن او [[توطئه]] کردند، یهودای اسخریوطی یکی از ۱۲ [[حواری]] او، [[عیسی]] {{ع}} را به مأموران [[یهودی]] [[تسلیم]] کرد. هر چهار [[انجیل]]، داستان به [[صلیب]] کشیده شدن [[عیسی]] را با اندک اختلافی [[بیان]] میکنند. این اتفاق در سال ۳۳ برای [[حضرت عیسی]] رخ داد که مبدا [[تاریخ]] میلادی نیز گردید؛ زیرا [[مسیح]]، لعنتی را که در اثر [[گناهان]] ما به وجود آمد، به خود گرفت و این موجب شد این کار همواره در حافظۀ [[تاریخ]] | *تصلیب برای [[مسیحیان]] اهمیت بالایی دارد. آنها معتقدند [[عیسی]] به [[صلیب]] کشیده شد و [[دفن]] شد، ولی پس از ۳ روز زنده شد و به [[آسمان]] رفت و نزد [[خداوند]] جای گرفت. هنگامی که بزرگان [[یهود]] دیدند [[تعالیم]] [[حضرت عیسی]] در تضاد با [[منافع]] آنهاست، برای کشتن او [[توطئه]] کردند، یهودای اسخریوطی یکی از ۱۲ [[حواری]] او، [[عیسی]] {{ع}} را به مأموران [[یهودی]] [[تسلیم]] کرد. هر چهار [[انجیل]]، داستان به [[صلیب]] کشیده شدن [[عیسی]] را با اندک اختلافی [[بیان]] میکنند. این اتفاق در سال ۳۳ برای [[حضرت عیسی]] رخ داد که مبدا [[تاریخ]] میلادی نیز گردید؛ زیرا [[مسیح]]، لعنتی را که در اثر [[گناهان]] ما به وجود آمد، به خود گرفت و این موجب شد این کار همواره در حافظۀ [[تاریخ]] باقی بماند و آغاز سال [[مسیحیان]] گردد<ref>ر.ک: [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۳۲۸. </ref>. | ||
*به عقیدۀ [[مسیحیان]] از آنجا که [[بشر]] از [[حضرت آدم]] تاکنون گرفتار [[گناهان]] مختلف بوده و اثر آن پس از [[توبه]] نیز همچنان | *به عقیدۀ [[مسیحیان]] از آنجا که [[بشر]] از [[حضرت آدم]] تاکنون گرفتار [[گناهان]] مختلف بوده و اثر آن پس از [[توبه]] نیز همچنان باقی است، [[عیسی]] {{ع}} با [[تسلیم]] مطلق خود در مقابل [[خدا]]، کفارۀ [[گناه]] [[بشریت]] شد. بنابر نظر [[انجیل]]، [[عیسی]] هنگام [[شام]] آخر، نان و شراب به [[شاگردان]] خود تقدیم کرد که آن را به عنوان [[خون]] [[مسیح]] بنوشند و گناهانشان ریخته میشود<ref>ر.ک: [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۳۲۹.</ref>. | ||
*اولین کاربرد تثلیث به صورت مشخص در سال ۱۸۰ م. به چشم میخورد. به صورت صریح و [[آشکار]] [[تثلیث]] در [[کتاب مقدس]] [[مسیحیان]] وارد نشده است، هرچند گفته میشود ریشههای آن به برخی عبارات [[عهد جدید]] برمیگردد. مانند این عبارت که در پایان [[انجیل]] [[متی]] آمده است: "ایشان را به اسم اب، ابن و [[روحالقدس]] تعمید دهید". | *اولین کاربرد تثلیث به صورت مشخص در سال ۱۸۰ م. به چشم میخورد. به صورت صریح و [[آشکار]] [[تثلیث]] در [[کتاب مقدس]] [[مسیحیان]] وارد نشده است، هرچند گفته میشود ریشههای آن به برخی عبارات [[عهد جدید]] برمیگردد. مانند این عبارت که در پایان [[انجیل]] [[متی]] آمده است: "ایشان را به اسم اب، ابن و [[روحالقدس]] تعمید دهید". | ||
*واژۀ [[پدر]] دربارۀ [[خدا]] را [[عیسی]] به کار میبرد، آنجا که در [[انجیل]] [[متی]] از قول آو آمده است: "نزد خدای خود و [[پدر]] خود میرود". [[الوهیت]] [[عیسی]] نیز در شورای نیقیه در سال ۳۲۵ م [[تأیید]] و پذیرفته شد. | *واژۀ [[پدر]] دربارۀ [[خدا]] را [[عیسی]] به کار میبرد، آنجا که در [[انجیل]] [[متی]] از قول آو آمده است: "نزد خدای خود و [[پدر]] خود میرود". [[الوهیت]] [[عیسی]] نیز در شورای نیقیه در سال ۳۲۵ م [[تأیید]] و پذیرفته شد. |