دین مسیحیت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار'
جز (جایگزینی متن - 'قوت' به 'قوت')
جز (جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار')
خط ۲۵: خط ۲۵:
*[[پولس]] [[رسول]]، مبلغ مشهور [[مسیحیت]] در قرن نخست میلادی است. [[پولس]] نخست [[یهودی]] بود و با [[مسیحیت]] [[مبارزه]] می‌کرد؛ اما می‌‌گویند در پی انقلابی روحی به کلی دگرگون گشت و به [[مسیح]] [[ایمان]] آورد و خویشتن را [[وقف]] [[تبلیغ]] [[مسیحیت]] در [[مغرب]] [[زمین]] ساخت و سرانجام پس از مدت‌ها حبس در زندان به [[دستور]] نرون [[پادشاه روم]] به [[قتل]] رسید. [[پولس]] برای [[عیسی]] {{ع}} مقامی [[برتر]] از [[مسیح]] [[یهود]] قائل شد. او [[مسیح]] را نجات‌دهنده‌ای می‌دانست که آمده است تا [[ملکوت]] [[الهی]] را بر [[زمین]] [[حاکم]] سازد. آموزۀ [[رجعت]] را ـ که ریشۀ [[یهودی]] دارد ـ وی به [[مسیحیت]] راه داد و همچنین آموزۀ [[گناه]] و [[رستگاری]] را. [[یهودیان]] بر آن بودند که [[حضرت آدم]] {{ع}} [[گناه]] کرد و از [[بهشت]] رانده شد و اثر این [[گناه]] تا ابد دامان [[فرزندان]] او را گرفته است. [[پولس]] گفت: [[عیسی]] {{ع}} موجودی آسمانی است و [[طبیعت]] خدایی دارد؛ اما خود را تنزل‌ داده و به صورت انسانی درآمده است و [[رضا]] داده است که او را به [[صلیب]] کشند و بدین‌سان [[گناه]] آدمی‌زادگان به [[آمرزش]] رسد<ref>ر.ک: [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۳۲۷-۳۲۸؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۵۷.</ref>.
*[[پولس]] [[رسول]]، مبلغ مشهور [[مسیحیت]] در قرن نخست میلادی است. [[پولس]] نخست [[یهودی]] بود و با [[مسیحیت]] [[مبارزه]] می‌کرد؛ اما می‌‌گویند در پی انقلابی روحی به کلی دگرگون گشت و به [[مسیح]] [[ایمان]] آورد و خویشتن را [[وقف]] [[تبلیغ]] [[مسیحیت]] در [[مغرب]] [[زمین]] ساخت و سرانجام پس از مدت‌ها حبس در زندان به [[دستور]] نرون [[پادشاه روم]] به [[قتل]] رسید. [[پولس]] برای [[عیسی]] {{ع}} مقامی [[برتر]] از [[مسیح]] [[یهود]] قائل شد. او [[مسیح]] را نجات‌دهنده‌ای می‌دانست که آمده است تا [[ملکوت]] [[الهی]] را بر [[زمین]] [[حاکم]] سازد. آموزۀ [[رجعت]] را ـ که ریشۀ [[یهودی]] دارد ـ وی به [[مسیحیت]] راه داد و همچنین آموزۀ [[گناه]] و [[رستگاری]] را. [[یهودیان]] بر آن بودند که [[حضرت آدم]] {{ع}} [[گناه]] کرد و از [[بهشت]] رانده شد و اثر این [[گناه]] تا ابد دامان [[فرزندان]] او را گرفته است. [[پولس]] گفت: [[عیسی]] {{ع}} موجودی آسمانی است و [[طبیعت]] خدایی دارد؛ اما خود را تنزل‌ داده و به صورت انسانی درآمده است و [[رضا]] داده است که او را به [[صلیب]] کشند و بدین‌سان [[گناه]] آدمی‌زادگان به [[آمرزش]] رسد<ref>ر.ک: [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۳۲۷-۳۲۸؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۵۷.</ref>.
==رسمیت یافتن [[مسیحیت]]==
==رسمیت یافتن [[مسیحیت]]==
*تا زمانی که [[مسیحیت]] فرقه‌ای [[یهودی]] به شمار می‌رفت، [[دولت]] [[روم]] توجهی به آن نداشت و [[مسیحیان]] در عقیدۀ خویش آزاد بودند. با گسترش [[دین]] [[مسیح]] و [[آشکار]] شدن آن به صورت [[دینی]] [[جدید]] با سخنانی نو، [[دولت]] [[روم]] برآشفت و [[مسیحیت]] را غیر قانونی خواند و بر [[مسیحیان]] سخت گرفت. سرانجام، قسطنطنین [[کبیر]] در سال ۳۱۳ م. به [[مسیحیت]] گروید و با فرمانی، [[آزادی]] این [[آیین]] را اعلام کرد و بدین‌سان، [[مسیحیت]] [[کیش]] رسمی [[دولت]] [[روم]] شد. در این هنگام، [[اختلافات]] [[کلامی]] میان بزرگان [[مسیحیت]] رخ نمود.
*تا زمانی که [[مسیحیت]] فرقه‌ای [[یهودی]] به شمار می‌رفت، [[دولت]] [[روم]] توجهی به آن نداشت و [[مسیحیان]] در عقیدۀ خویش آزاد بودند. با گسترش [[دین]] [[مسیح]] و آشکار شدن آن به صورت [[دینی]] [[جدید]] با سخنانی نو، [[دولت]] [[روم]] برآشفت و [[مسیحیت]] را غیر قانونی خواند و بر [[مسیحیان]] سخت گرفت. سرانجام، قسطنطنین [[کبیر]] در سال ۳۱۳ م. به [[مسیحیت]] گروید و با فرمانی، [[آزادی]] این [[آیین]] را اعلام کرد و بدین‌سان، [[مسیحیت]] [[کیش]] رسمی [[دولت]] [[روم]] شد. در این هنگام، [[اختلافات]] [[کلامی]] میان بزرگان [[مسیحیت]] رخ نمود.
*آریوس (۳۳۶- ۲۵۶ م.) [[حضرت مسیح]] را مخلوق دانست و مغضوب [[کلیسا]] گشت. قسطنطنین برای [[حل اختلافات]]، نمایندگانی را از [[مسیحیان]] [[جهان]] گرد آورد و در سال ۳۲۵ م. شورایی را سامان داد که آن را "شورای نیقیه" می‌خوانند. این [[شورا]]، [[تثلیث]] را به عنوان [[اعتقاد]] رسمی [[مسیحیت]] معتبر شمرد و اناجیل چهارگانه‌ را به رسمیت [[شناخت]]. از آن پس، شوراهای دیگری نیز بر پا شد که مصوبات آنها را "[[قانون]] [[شرع]]" می‌گویند<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۵۸.</ref>.
*آریوس (۳۳۶- ۲۵۶ م.) [[حضرت مسیح]] را مخلوق دانست و مغضوب [[کلیسا]] گشت. قسطنطنین برای [[حل اختلافات]]، نمایندگانی را از [[مسیحیان]] [[جهان]] گرد آورد و در سال ۳۲۵ م. شورایی را سامان داد که آن را "شورای نیقیه" می‌خوانند. این [[شورا]]، [[تثلیث]] را به عنوان [[اعتقاد]] رسمی [[مسیحیت]] معتبر شمرد و اناجیل چهارگانه‌ را به رسمیت [[شناخت]]. از آن پس، شوراهای دیگری نیز بر پا شد که مصوبات آنها را "[[قانون]] [[شرع]]" می‌گویند<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۵۸.</ref>.
==تصلیب و [[تثلیث]]==
==تصلیب و [[تثلیث]]==
*تصلیب برای [[مسیحیان]] اهمیت بالایی دارد. آنها معتقدند [[عیسی]] به [[صلیب]] کشیده شد و [[دفن]] شد، ولی پس از ۳ روز زنده شد و به [[آسمان]] رفت و نزد [[خداوند]] جای گرفت. هنگامی که بزرگان [[یهود]] دیدند [[تعالیم]] [[حضرت عیسی]] در تضاد با [[منافع]] آنهاست، برای کشتن او [[توطئه]] کردند، یهودای اسخریوطی یکی از ۱۲ [[حواری]] او، [[عیسی]] {{ع}} را به مأموران [[یهودی]] [[تسلیم]] کرد. هر چهار [[انجیل]]، داستان به [[صلیب]] کشیده شدن [[عیسی]] را با اندک اختلافی [[بیان]] می‌‌کنند. این اتفاق در سال ۳۳ برای [[حضرت عیسی]] رخ داد که مبدا [[تاریخ]] میلادی نیز گردید؛ زیرا [[مسیح]]، لعنتی را که در اثر [[گناهان]] ما به وجود آمد، به خود گرفت و این موجب شد این کار همواره در حافظۀ [[تاریخ]] باقی بماند و آغاز سال [[مسیحیان]] گردد<ref>ر.ک: [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۳۲۸. </ref>.   
*تصلیب برای [[مسیحیان]] اهمیت بالایی دارد. آنها معتقدند [[عیسی]] به [[صلیب]] کشیده شد و [[دفن]] شد، ولی پس از ۳ روز زنده شد و به [[آسمان]] رفت و نزد [[خداوند]] جای گرفت. هنگامی که بزرگان [[یهود]] دیدند [[تعالیم]] [[حضرت عیسی]] در تضاد با [[منافع]] آنهاست، برای کشتن او [[توطئه]] کردند، یهودای اسخریوطی یکی از ۱۲ [[حواری]] او، [[عیسی]] {{ع}} را به مأموران [[یهودی]] [[تسلیم]] کرد. هر چهار [[انجیل]]، داستان به [[صلیب]] کشیده شدن [[عیسی]] را با اندک اختلافی [[بیان]] می‌‌کنند. این اتفاق در سال ۳۳ برای [[حضرت عیسی]] رخ داد که مبدا [[تاریخ]] میلادی نیز گردید؛ زیرا [[مسیح]]، لعنتی را که در اثر [[گناهان]] ما به وجود آمد، به خود گرفت و این موجب شد این کار همواره در حافظۀ [[تاریخ]] باقی بماند و آغاز سال [[مسیحیان]] گردد<ref>ر.ک: [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۳۲۸. </ref>.   
*به‌ عقیدۀ [[مسیحیان]] از آنجا که [[بشر]] از [[حضرت آدم]] تاکنون گرفتار [[گناهان]] مختلف بوده و اثر آن پس از [[توبه]] نیز همچنان باقی است، [[عیسی]] {{ع}} با [[تسلیم]] مطلق خود در مقابل [[خدا]]، کفارۀ [[گناه]] [[بشریت]] شد. بنابر نظر [[انجیل]]، [[عیسی]] هنگام [[شام]] آخر، نان و شراب به [[شاگردان]] خود تقدیم کرد که آن را به عنوان [[خون]] [[مسیح]] بنوشند و گناهانشان ریخته می‌‌شود<ref>ر.ک: [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۳۲۹.</ref>.
*به‌ عقیدۀ [[مسیحیان]] از آنجا که [[بشر]] از [[حضرت آدم]] تاکنون گرفتار [[گناهان]] مختلف بوده و اثر آن پس از [[توبه]] نیز همچنان باقی است، [[عیسی]] {{ع}} با [[تسلیم]] مطلق خود در مقابل [[خدا]]، کفارۀ [[گناه]] [[بشریت]] شد. بنابر نظر [[انجیل]]، [[عیسی]] هنگام [[شام]] آخر، نان و شراب به [[شاگردان]] خود تقدیم کرد که آن را به عنوان [[خون]] [[مسیح]] بنوشند و گناهانشان ریخته می‌‌شود<ref>ر.ک: [[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۳۲۹.</ref>.
*اولین کاربرد تثلیث به‌ صورت مشخص در سال ۱۸۰ م. به چشم می‌‌خورد. به صورت صریح و [[آشکار]] [[تثلیث]] در [[کتاب مقدس]] [[مسیحیان]] وارد نشده است، هرچند گفته می‌‌شود ریشه‌های آن به برخی عبارات [[عهد جدید]] برمی‌گردد. مانند این عبارت که در پایان [[انجیل]] [[متی]] آمده است: "ایشان را به اسم اب، ابن و [[روح‌القدس]] تعمید دهید".
*اولین کاربرد تثلیث به‌ صورت مشخص در سال ۱۸۰ م. به چشم می‌‌خورد. به صورت صریح و آشکار [[تثلیث]] در [[کتاب مقدس]] [[مسیحیان]] وارد نشده است، هرچند گفته می‌‌شود ریشه‌های آن به برخی عبارات [[عهد جدید]] برمی‌گردد. مانند این عبارت که در پایان [[انجیل]] [[متی]] آمده است: "ایشان را به اسم اب، ابن و [[روح‌القدس]] تعمید دهید".
*واژۀ [[پدر]] دربارۀ [[خدا]] را [[عیسی]] به کار می‌‌برد، آنجا که در [[انجیل]] [[متی]] از قول آو آمده است: "نزد خدای خود و [[پدر]] خود می‌‌رود". [[الوهیت]] [[عیسی]] نیز در شورای نیقیه در سال ۳۲۵ م [[تأیید]] و پذیرفته شد.
*واژۀ [[پدر]] دربارۀ [[خدا]] را [[عیسی]] به کار می‌‌برد، آنجا که در [[انجیل]] [[متی]] از قول آو آمده است: "نزد خدای خود و [[پدر]] خود می‌‌رود". [[الوهیت]] [[عیسی]] نیز در شورای نیقیه در سال ۳۲۵ م [[تأیید]] و پذیرفته شد.
*[[روح‌القدس]] هم به عقیدۀ [[مسیحیان]] [[فرشته]] [[خدا]] نیست، بلکه او خود خداست که در [[جهان]] بشری زیست می‌‌کند، جامعۀ [[مسیحی]] را [[ارشاد]] می‌‌کند، همان‌گونه که همواره، همراه [[عیسی]] {{ع}} بوده و به مدد [[الهامات]] او به [[حواریون]] بود که [[عهد جدید]] را به [[نگارش]] درآوردند.
*[[روح‌القدس]] هم به عقیدۀ [[مسیحیان]] [[فرشته]] [[خدا]] نیست، بلکه او خود خداست که در [[جهان]] بشری زیست می‌‌کند، جامعۀ [[مسیحی]] را [[ارشاد]] می‌‌کند، همان‌گونه که همواره، همراه [[عیسی]] {{ع}} بوده و به مدد [[الهامات]] او به [[حواریون]] بود که [[عهد جدید]] را به [[نگارش]] درآوردند.
۲۱۸٬۸۵۱

ویرایش