خصائص النبی در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{خرد}} +))
خط ۱: خط ۱:
{{خرد}}
 
{{نبوت}}
{{نبوت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">

نسخهٔ ‏۱۹ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۰۴


اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث خصائص النبی است. "خصائص النبی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل خصائص النبی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.


مقدمه

برای پیامبر خاتم(ص) چند ویژگی و حکم اختصاصی ذکر کرده‌اند که در اصطلاح به آنها خصائص النبی گفته می‌شود. برخی قریشیان از پیامبر(ص) پرسیدند به چه چیزی بر انبیا پیشی گرفتی، درحالی که تو آخرین نفر و خاتم آنان هستی که برانگیخته شدی. فرمود: من اولین فردی بودم که به پروردگارم ایمان آوردم و اولین شخصی بودم که پاسخ دادم وقتی از پیامبران میثاق گرفته شد و آنان را بر جان‌هایشان گواه گرفت. خداوند فرمود: آیا من پروردگار شما نیستم؟ گفتند: آری! پس من اولین پیامبری بودم که آری و بلی گفتم و بر آنان در اقرار به خدا پیشی گرفتم[۱].

بخشی از این ویژگی‌ها مربوط به احکام شرعی، اعم از واجب و حرام و مستحب و مکروه است. برخی فقهای شیعه پانزده ویژگی برای حضرت بیان کرده‌اند[۲] که به دو مورد آن اشاره می‌شود: اول) پیامبر می‌تواند بیش از چهار همسر داشته باشد. همسران متعدد حضرت ناشی از همین حکم اختصاصی است و باید توجه کرد که بسیاری از آنان بیوه بودند و پیامبر به جهت تألیف قلوب قبایل مختلف و پیوند با آنها، با آنان ازدواج کرده است نه چیز دیگر. دوم) نماز شب مستحب است، اما بر پیامبر واجب بوده است. افزون بر این حضرت دارای ویژگی‌های خاص دیگری نیز بود. در روایتی امام باقر(ع) دراین باره می‌فرماید: برای رسول خدا(ص) سه ویژگی بود که برای دیگران نیست:

  1. برای او سایه‌ای نبود (زیرا وی تحت تأثیر شعاع نور خورشید قرار نمی‌گرفت).
  2. از راهی نمی‌گذشت مگر اینکه اگر بعد از دو یا سه روز از آن مسیر می‌گذشتی، درمی‌یافتی پیامبر(ص) از آنجا گذشته است؛ زیرا بوی عطر وی باقی مانده بود.
  3. بر هیچ سنگ و درختی نمی‌گذشت جز اینکه به ایشان سجده می‌کردند و احترام می‌گذاشتند[۳].
  4. امام صادق(ع) در روایتی معتبر خصوصیت پیامبر(ص) را چنین بیان می‌کند: پیامبر این‌گونه بود که هرگاه در شب تاریک دیده می‌شد، برای او نوری بود؛ گویا پاره‌ای از ماه است[۴][۵]

جستارهای وابسته

منابع

  1. اکبر ذاکری، علی، درآمدی بر سیره معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه


جستارهای وابسته

پانویس

  1. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۴۴۲.
  2. نجم الدین جعفر بن حسن محقق حلّی، شرائع الإسلام، ج۲، ص۲۱۵.
  3. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۴۴۲.
  4. محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۴۴۶.
  5. اکبر ذاکری، علی، درآمدی بر سیره معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه، ص ؟؟؟.