مراقبه در معارف مهدویت

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث مراقبه است. "مراقبه" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مراقبه در قرآن | مراقبه در حدیث | مراقبه در نهج البلاغه | مراقبه در معارف دعا و زیارات

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل مراقبه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• "مراقبه" به این معنا است که مؤمن در تمام اعمال و در هرسخن خود، مراقب باشد و بداند که حضرت مهدی(ع) همه‌جا با اوست و هیچ‌گاه او را فراموش نمی‌نماید؛ زیرا حضرت فرموده است: "همانا بر احوال و اخبار شما آگاهیم و هیچ‌چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده نیست" و نیز فرموده: "ما از رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی نمی‌کنیم و یاد شما را فراموش نکرده‌ایم".
• مراقبه، یکی از وظایف انسان منتظر در دوران غیبت است. براساس روایات، اعمال شیعه بر امام زمان(ع) عرضه می‌شود، به‌ویژه در روزهای دوشنبه، پنج‌شنبه. در این صورت بر شیعه لازم است، مراقب باشد و عملی را مرتکب نشود که حین عرضه اعمال، باعث شرمندگی او نزد امام(ع) شده و آن وجود نازنین را برنجاند.

منابع

• مجتبی تونه‌ای، موعودنامه

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: