خاتم‌بخشی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
| خط ۱۰: | خط ۹: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
"انفاق انگشتر" در حال [[نماز]] به [[فقیر]] که از سوی [[امام علی]]{{ع}} انجام گرفت، نزول [[آیه ولایت]] را درپی داشت: {{متن قرآن|إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ}}<ref>سوره مائده، آیه ۵۵.</ref>. روز ۲۴ ذی‌حجّه، فقیری به [[مسجد]] [[پیامبر]] آمده، تقاضای کمک کرد. کسی کمک نکرد. [[امام علی|علی]]{{ع}} که در حال [[نماز]] بود، به او اشاره کرد، وی جلو آمد و انگشتر را از دست [[امام علی|امیر المؤمنین]] بیرون آورد. | |||
آیه‌ای که در این مورد نازل شد، پس از [[خدا]] و [[رسول]]، کسی را [[ولیّ]] و [[سرپرست مؤمنان]] معرفی کرد که [[نماز]] می‌خواند و در حال [[رکوع]]، [[زکات]] و [[صدقه]] می‌دهد<ref>الغدیر، ج ۲ ص ۵۲</ref>. مصداق این [[آیه]] کسی جز [[امام علی|علی]]{{ع}} نبود. راویان متعدد این داستان، نزول [[آیۀ ولایت]] را در [[شأن]] [[انفاق]] [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}}ذکر کرده‌اند. نزول [[آیه]] و [[ستایش]] از این [[انفاق]]، نه به خاطر گرانی قیمت انگشتر، بلکه به خاطر [[اخلاص]] آن حضرت در [[انفاق]] بود. این حادثه علاوه بر آنکه [[فضیلت]] مهمّی از [[فضایل]] [[امام علی|علی]]{{ع}} را بیان کرده، [[سبب نزول]] یکی از روشن‌ترین [[آیات]] مربوط به [[امامت]] و [[ولایت]] شد که پیوسته به آن استشهاد شده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۳۹.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{امام علی}} | {{امام علی}} | ||
نسخهٔ ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۳۳
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل خاتم‌بخشی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
"انفاق انگشتر" در حال نماز به فقیر که از سوی امام علی(ع) انجام گرفت، نزول آیه ولایت را درپی داشت: 
إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ
[۱]. روز ۲۴ ذی‌حجّه، فقیری به مسجد پیامبر آمده، تقاضای کمک کرد. کسی کمک نکرد. علی(ع) که در حال نماز بود، به او اشاره کرد، وی جلو آمد و انگشتر را از دست امیر المؤمنین بیرون آورد.
آیه‌ای که در این مورد نازل شد، پس از خدا و رسول، کسی را ولیّ و سرپرست مؤمنان معرفی کرد که نماز می‌خواند و در حال رکوع، زکات و صدقه می‌دهد[۲]. مصداق این آیه کسی جز علی(ع) نبود. راویان متعدد این داستان، نزول آیۀ ولایت را در شأن انفاق حضرت علی(ع)ذکر کرده‌اند. نزول آیه و ستایش از این انفاق، نه به خاطر گرانی قیمت انگشتر، بلکه به خاطر اخلاص آن حضرت در انفاق بود. این حادثه علاوه بر آنکه فضیلت مهمّی از فضایل علی(ع) را بیان کرده، سبب نزول یکی از روشن‌ترین آیات مربوط به امامت و ولایت شد که پیوسته به آن استشهاد شده است[۳].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ سوره مائده، آیه ۵۵.
- ↑ الغدیر، ج ۲ ص ۵۲
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۳۹.