قعنب بن عمرو نمری در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
در [[شرافت]] و [[افتخار]] او همین بس که در [[زیارت ناحیه مقدسه]] به او [[سلام]] داده شده است.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۵۴۹.</ref> | در [[شرافت]] و [[افتخار]] او همین بس که در [[زیارت ناحیه مقدسه]] به او [[سلام]] داده شده است.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۵۴۹.</ref> | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1100374.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|'''اصحاب امام حسین''']] | # [[پرونده:1100374.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|'''اصحاب امام حسین''']] | ||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۲:۵۲
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث قعنب بن عمرو نمری است. "قعنب بن عمرو نمری" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
«اَلسَّلاَمُ عَلَى قَعْنَبِ بْنِ عَمْرٍو اَلتَّمْرِيِّ»[۱]؛
از جمله یارانی که در کربلا در رکاب امام(ع) به شهادت رسید، قعنب بن عمرو نمری بصری است.
نمری، منسوب به قبیله «نمر بن قاسط» قبیله‌ای از عرب عدنان؛ و عدنان، عرب شمال است.
«قعنب» از شیعیان بصره و علاقه‌مندان به خاندان پیامبران(ص) بود. وی به همراه حجاج بن زید تمیمی سعدی از بصره به جانب مکه آمد و در اَبطح خدمت امام(ع) رسید[۲]. او همچنان ملازم رکاب امام حسین(ع) بود تا آنکه در روز عاشورا با اذن امام(ع) وارد میدان نبرد شد و در حضور آن حضرت جنگید تا به شهادت رسید[۳].
در شرافت و افتخار او همین بس که در زیارت ناحیه مقدسه به او سلام داده شده است.[۴]
منابع
پانویس
- ↑ زیارت ناحیه مقدسه، بحار الأنوار، ج۴۵، ص۷۲. (اما در کتب رجال به جای التمری، النمری آمده است و در شرح حال وی که در ادامه آمده با کلمه نمری نقل می‌‌کنیم).
- ↑ ابصارالعین، ص۱۸۷ و تنقیح المقال، ج۲، حرف القاف، ص۲۹.
- ↑ ابصارالعین، ص۱۸۷ و تنقیح المقال، ج۲، حرف القاف، ص۲۹.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۵۴۹.