بقیة الله در فقه سیاسی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث بقیة الله است. "بقیة الله" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

بقیة الله در قرآن - بقیة الله در حدیث - بقیة الله در نهج البلاغه - بقیة الله در معارف دعا و زیارات - بقیة الله در معارف مهدویت - بقیة الله در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل بقیة الله (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

• بقیة الله: بازنهاده الهی، بازمانده و یادگار خدایی.
• ﴿بَقِيَّتُ الله خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ﴾.
• این آیه شریفه مربوط به داستان شعیب است؛ آنجا که قوم خود را از کم‌فروشی نهی می‌کند. مراد از بقیة الله در آیه، سود مباح حاصل از فروش برای فروشنده است و بهتر از سودی است که از کم‌فروشی و کم گذاشتن از ترازو و وزنه حاصل می‌گردد .
• در روایات، ادعیه و زیارات مأثوره، ائمه اطهار(ع) با عنوان بقیة الله توصیف شده‌اند. این تعبیر از همه بیشتر برای حضرت قائم(ع) دوازدهمین امام شیعیان به کار رفته است. ملا محسن فیض کاشانی در تفسیر این آیه از اکمال الدین حدیثی از حضرت امام باقر(ع) نقل می‌کند، به این مضمون که اولین سخنی که قائم(ع) بعد از خروجش می‌گوید، این آیه است؛ سپس می‌گوید: "من بقیة الله و حجت او و خلیفه‌اش بر شما هستم" و هیچ کس بر او درود نمی‌فرستد، مگر آنکه بگوید: «السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ الله فِي أَرْضِهِ».

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم