اسارت در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==') |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[اسیر]] یا نیروی [[دشمن]] است که [[مسلمانان]] او را به اسارت گرفتهاند و یا نیروی خودی که به چنگ [[کفّار]] در آمده است. اسیر در صورت نخست یا [[کافر]] است و یا [[مسلمانی]] که بر [[امام]] [[عادل]] خروج کرده است.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، صفحه ۵۲۰-۵۲۱.</ref> | [[اسیر]] یا نیروی [[دشمن]] است که [[مسلمانان]] او را به اسارت گرفتهاند و یا نیروی خودی که به چنگ [[کفّار]] در آمده است. اسیر در صورت نخست یا [[کافر]] است و یا [[مسلمانی]] که بر [[امام]] [[عادل]] خروج کرده است.<ref> [[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، صفحه ۵۲۰-۵۲۱.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۳۰
مقدمه
عنوان اسیر بر هر نیرویی که در حال نبرد یا پس از آن به اسارت یکی از دو جبهه متخاصم درآمده است اطلاق میگردد؛ خواه مرد باشد یا زن، خردسال باشد یا بزرگسال. بر زن و کودک اسیر "سَبیّ" نیز اطلاق شده است. جایگاه اصلی بحث، باب جهاد است؛ هر چند از آن به مناسبت در باب‌های طهارت، صلات و صوم نیز سخن رفته است.
اسیر یا نیروی دشمن است که مسلمانان او را به اسارت گرفتهاند و یا نیروی خودی که به چنگ کفّار در آمده است. اسیر در صورت نخست یا کافر است و یا مسلمانی که بر امام عادل خروج کرده است.[۱]
منابع
پانویس
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۵۲۰-۵۲۱.