ازلی بودن خدا در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == پانویس ==' به '== پانویس ==') |
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نبوت}} | {{نبوت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = ازلی بودن خدا | |||
| عنوان مدخل = [[ازلی بودن خدا]] | |||
| مداخل مرتبط = [[ازلی بودن خدا در قرآن]] - [[ازلی بودن خدا در حدیث]] - [[ازلی بودن خدا در نهج البلاغه]] - [[ازلی بودن خدا در معارف دعا و زیارات]] - [[ازلی بودن خدا در کلام اسلامی]] - [[ازلی بودن خدا در اخلاق اسلامی]] - [[ازلی بودن خدا در عرفان اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = ازلی بودن خدا (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | ==مقدمه== |
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۲۵
مقدمه
- "ازلی بودن خدا" بدان معنا نیست که ذات باری یک وجود ازلی است که در امتدادی غیرمتناهی وجود دارد؛ زیرا آنجا اساساً امتدادی در کار نیست و زمانی وجود نداشته است. بر همین اساس، درباره خدا به "سرمد" تعبیر میکنند. در نهجالبلاغه آمده است:"خداوند وجودش بر زمان تقدم دارد" [۱][۲].
- به بیان دیگر: معدوم بودن در برههای از زمان، نشانه نیازمندی و ممکنالوجود بودن آن است و چون واجبالوجود خود به خود وجود دارد و به هیچ موجودی نیازمند نیست، همیشه خواهد بود. از اینرو، دو صفت برای واجبالوجود اثبات میشود: ازلی بودن، یعنی نداشتن سابقه در گذشته و دیگری ابدی بودن، یعنی معدوم نشدن در آینده. مجموع این دو صفت را "سرمدی" گویند[۳].
- به سخن دیگر: ازلی و ابدی بودن، دو صفت متضایف هستند که یکی روی در نفی عدم سابق دارد و دیگری سر در نفی عدم لاحق؛ و آنچه جامع هر دو وصف الهی است، صفت "سرمد" است.
- بر اساس یک تعبیر دقیقتر، میتوان گفت: سرمدیت واجبالوجود، نفی کننده سه عدم و مثبِت سه وجود زمانی است. در بعد ایجایی: او "بود"، "هست" و "خواهد بود"؛ و در بعد سلبی: "عدم بر او در گذشته راه نداشته"، "ندارد" و "نخواهد داشت"[۴].
منابع
پانویس
- ↑ «سَبَقَ الْأَوْقَاتَ كَوْنُهُ وَ الْعَدَمَ وُجُودُهُ»؛ مطهری، شرح مبسوط منظومه، ج۴، ص۱۵۳ - ۱۵۲.
- ↑ محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۲۷.
- ↑ مصباح یزدی، آموزش عقاید، ص۸۵.
- ↑ محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۲۸.