ازلی بودن خدا در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == پانویس ==' به '== پانویس ==')
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...)
خط ۱: خط ۱:
{{نبوت}}
{{نبوت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[ازلی بودن خدا]]''' است. "'''[[ازلی بودن خدا]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ازلی بودن خدا در قرآن]] - [[ازلی بودن خدا در حدیث]] - [[ازلی بودن خدا در نهج البلاغه]] - [[ازلی بودن خدا در معارف دعا و زیارات]] - [[ازلی بودن خدا در کلام اسلامی]] - [[ازلی بودن خدا در اخلاق اسلامی]] - [[ازلی بودن خدا در عرفان اسلامی]]</div>
| موضوع مرتبط = ازلی بودن خدا
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[ازلی بودن خدا (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| عنوان مدخل  = [[ازلی بودن خدا]]
| مداخل مرتبط = [[ازلی بودن خدا در قرآن]] - [[ازلی بودن خدا در حدیث]] - [[ازلی بودن خدا در نهج البلاغه]] - [[ازلی بودن خدا در معارف دعا و زیارات]] - [[ازلی بودن خدا در کلام اسلامی]] - [[ازلی بودن خدا در اخلاق اسلامی]] - [[ازلی بودن خدا در عرفان اسلامی]]
| پرسش مرتبط  = ازلی بودن خدا (پرسش)
}}


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۲۵

مقدمه

  • "ازلی بودن خدا" بدان معنا نیست که ذات باری یک وجود ازلی است که در امتدادی غیرمتناهی وجود دارد؛ زیرا آنجا اساساً امتدادی در کار نیست و زمانی وجود نداشته است. بر همین اساس، درباره خدا به "سرمد" تعبیر می‌‌کنند. در نهج‌البلاغه آمده است:"خداوند وجودش بر زمان تقدم دارد" [۱][۲].
  • به بیان دیگر: معدوم بودن در برهه‌ای از زمان، نشانه نیازمندی و ممکن‌الوجود بودن آن است و چون واجب‌الوجود خود به خود وجود دارد و به هیچ موجودی نیازمند نیست، همیشه خواهد بود. از این‌رو، دو صفت برای واجب‌الوجود اثبات می‌‌شود: ازلی بودن، یعنی نداشتن سابقه در گذشته و دیگری ابدی بودن، یعنی معدوم نشدن در آینده. مجموع این دو صفت را "سرمدی" گویند[۳].
  • به سخن دیگر: ازلی و ابدی بودن، دو صفت متضایف هستند که یکی روی در نفی عدم سابق دارد و دیگری سر در نفی عدم لاحق؛ و آنچه جامع هر دو وصف الهی است، صفت "سرمد" است.
  • بر اساس یک تعبیر دقیق‌تر، می‌توان گفت: سرمدیت واجب‌الوجود، نفی کننده سه عدم و مثبِت سه وجود زمانی است. در بعد ایجایی: او "بود"، "هست" و "خواهد بود"؛ و در بعد سلبی: "عدم بر او در گذشته راه نداشته"، "ندارد" و "نخواهد داشت"[۴].

منابع

پانویس

  1. «سَبَقَ الْأَوْقَاتَ كَوْنُهُ وَ الْعَدَمَ وُجُودُهُ»؛ مطهری، شرح مبسوط منظومه، ج۴، ص۱۵۳ - ۱۵۲.
  2. محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۲۷.
  3. مصباح یزدی، آموزش عقاید، ص۸۵.
  4. محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۲۸.