امت در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

امت در معارف و سیره حسینی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۰۸

۳ بایت حذف‌شده ، ‏۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۲

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 ==عامل سامان گرفتن یا نابه سامانی [[امّت]]==
-در کتاب [[الخصال (کتاب)|الخصال]] به نقل از [[فاطمه دختر امام حسین]]، از پدرش [[امام حسین]] آمده است که: [[پیامبر خدا]]{{صل}} فرمود: «سامان یافتن نخستین [[نسل]] این امّت، با [[زهد]] و [[یقین]] است و [[هلاکت]] آخر آن، با [[بخل]] و [[آرزو]]»<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}:‏ إِنَّ صَلَاحَ أَوَّلِ هَذِهِ الْأُمَّةِ بِالزُّهْدِ وَ الْيَقِينِ‏ وَ هَلَاكَ آخِرِهَا بِالشُّحِّ وَ الْأَمَلِ}} (الخصال، ص۷۹، ح۱۲۸؛ الأمالی، صدوق، ص۲۹۷، ح۳۳۳).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۳۲.</ref>
+در کتاب [[الخصال (کتاب)|الخصال]] به نقل از [[فاطمه دختر امام حسین]]، از پدرش [[امام حسین]] آمده است که: [[پیامبر خدا]]{{صل}} فرمود: «سامان یافتن نخستین [[نسل]] این امّت، با [[زهد]] و [[یقین]] است و [[هلاکت]] آخر آن، با [[بخل]] و [[آرزو]]»<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}:‏ إِنَّ صَلَاحَ أَوَّلِ هَذِهِ الْأُمَّةِ بِالزُّهْدِ وَ الْيَقِينِ‏ وَ هَلَاكَ آخِرِهَا بِالشُّحِّ وَ الْأَمَلِ}} (الخصال، ص۷۹، ح۱۲۸؛ الأمالی، صدوق، ص۲۹۷، ح۳۳۳).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۳۲.</ref>
 ==عامل [[خواری]] امّت==
-در کتاب [[الإرشاد (کتاب)|الإرشاد]] از امام حسین{{ع}} نقل است: به [[خدا]] [[سوگند]]، مرا رها نمی‌کنند تا این مُشتی [[خون]] (این [[قلب]]) را از درونم بیرون بکشند و چون چنین کنند، [[خداوند]]، کسی را بر ایشان مسلّط می‌کند که چنان خوارشان سازد که خوارترینِ [[امّت‌ها]] شوند<ref>{{متن حدیث|وَ اللَّهِ لَا يَدَعُونِّي حَتَّى‏ يَسْتَخْرِجُوا هَذِهِ‏ الْعَلَقَةَ مِنْ جَوْفِي فَإِذَا فَعَلُوا سَلَّطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَنْ يُذِلُّهُمْ حَتَّى يَكُونُوا أَذَلَّ فِرَقِ الْأُمَمِ}} (الإرشاد، ج۲، ص۷۶؛ إعلام الوری، ج۱، ص۴۴۸).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۳۲.</ref>
+در کتاب [[الإرشاد (کتاب)|الإرشاد]] از امام حسین{{ع}} نقل است: به [[خدا]] [[سوگند]]، مرا رها نمی‌کنند تا این مُشتی [[خون]] (این [[قلب]]) را از درونم بیرون بکشند و چون چنین کنند، [[خداوند]]، کسی را بر ایشان مسلّط می‌کند که چنان خوارشان سازد که خوارترینِ [[امّت‌ها]] شوند<ref>{{متن حدیث|وَ اللَّهِ لَا يَدَعُونِّي حَتَّى‏ يَسْتَخْرِجُوا هَذِهِ‏ الْعَلَقَةَ مِنْ جَوْفِي فَإِذَا فَعَلُوا سَلَّطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَنْ يُذِلُّهُمْ حَتَّى يَكُونُوا أَذَلَّ فِرَقِ الْأُمَمِ}} (الإرشاد، ج۲، ص۷۶؛ إعلام الوری، ج۱، ص۴۴۸).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۳۲.</ref>
 ==پراکندگی امّت، پس از [[پیامبر]]==
-در کتاب الخصال (کتاب)|الخصال به سندش، از امام حسین{{ع}} نقل شده است که: شنیدم که پیامبر خدا{{صل}} می‌فرماید: «امّت [[موسی]]{{ع}} پس از او، هفتاد و یک [[فرقه]] شدند که یکی [[اهل]] [[نجات]] است و هفتاد فرقه، در آتش‌اند و امّت [[عیسی]]{{ع}} پس از او، هفتاد و دو فرقه شدند که یکی، اهل نجات است و هفتاد و یک فرقه، در آتش‌اند و امّت من، پس از من، هفتاد و سه فرقه می‌شوند. یک فرقه، اهل نجات است و هفتاد و دو فرقه، در آتش‌اند»<ref>{{متن حدیث|سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ{{صل}} يَقُولُ‏ إِنَّ أُمَّةَ مُوسَى افْتَرَقَتْ بَعْدَهُ عَلَى إِحْدَى وَ سَبْعِينَ فِرْقَةً فِرْقَةٌ مِنْهَا نَاجِيَةٌ وَ سَبْعُونَ فِي النَّارِ وَ افْتَرَقَتْ أُمَّةُ عِيسَى{{ع}} بَعْدَهُ عَلَى اثْنَتَيْنِ وَ سَبْعِينَ فِرْقَةً فِرْقَةٌ مِنْهَا نَاجِيَةٌ وَ إِحْدَى وَ سَبْعُونَ فِي النَّارِ وَ إِنَّ أُمَّتِي سَتَفْتَرِقُ بَعْدِي عَلَى ثَلَاثٍ وَ سَبْعِينَ فِرْقَةً فِرْقَةٌ مِنْهَا نَاجِيَةٌ وَ اثْنَتَانِ وَ سَبْعُونَ فِي النَّارِ}} (الخصال، ص۵۸۵، ح۱۱).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۳۲.</ref>
+در کتاب الخصال (کتاب)|الخصال به سندش، از امام حسین{{ع}} نقل شده است که: شنیدم که پیامبر خدا{{صل}} می‌فرماید: «امّت [[موسی]]{{ع}} پس از او، هفتاد و یک [[فرقه]] شدند که یکی [[اهل]] [[نجات]] است و هفتاد فرقه، در آتش‌اند و امّت [[عیسی]]{{ع}} پس از او، هفتاد و دو فرقه شدند که یکی، اهل نجات است و هفتاد و یک فرقه، در آتش‌اند و امّت من، پس از من، هفتاد و سه فرقه می‌شوند. یک فرقه، اهل نجات است و هفتاد و دو فرقه، در آتش‌اند»<ref>{{متن حدیث|سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ{{صل}} يَقُولُ‏ إِنَّ أُمَّةَ مُوسَى افْتَرَقَتْ بَعْدَهُ عَلَى إِحْدَى وَ سَبْعِينَ فِرْقَةً فِرْقَةٌ مِنْهَا نَاجِيَةٌ وَ سَبْعُونَ فِي النَّارِ وَ افْتَرَقَتْ أُمَّةُ عِيسَى{{ع}} بَعْدَهُ عَلَى اثْنَتَيْنِ وَ سَبْعِينَ فِرْقَةً فِرْقَةٌ مِنْهَا نَاجِيَةٌ وَ إِحْدَى وَ سَبْعُونَ فِي النَّارِ وَ إِنَّ أُمَّتِي سَتَفْتَرِقُ بَعْدِي عَلَى ثَلَاثٍ وَ سَبْعِينَ فِرْقَةً فِرْقَةٌ مِنْهَا نَاجِيَةٌ وَ اثْنَتَانِ وَ سَبْعُونَ فِي النَّارِ}} (الخصال، ص۵۸۵، ح۱۱).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۹۳۲.</ref>
 == منابع ==