عبدالرحمن بن غنم ازدی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. عبدالرحمن بن غنم ازدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبدالرحمن بن غنم ازدی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
عبدالرحمان فرزند غنم اشعری در عصر پیامبر(ص) مسلمان شد، در این که حضرت رسول(ص) را درک کرده یا نه، اختلاف است، و برخی از مؤرخان این قول را تقویت کرده‌اند که او پیامبر اسلام(ص) را درک کرده است[۱].
او از فقیهان بزرگِ شام و دارای جلالت و مقامی والا بود. و تابعین شامی را درس فقه می‌داد. وی همواره در یمن ملازم معاذ بن جبل بود لذا به مصاحب معاذ معروف گردید، وی در قتل عثمان شرکت کرد و پس از عثمان به یاران مخلص امیرالمؤمنین علی(ع) پیوست و در سال ۷۸ هجری درگذشت [۲].
این سخن از او به یادگار مانده است: "هرکس بر خلافت حضرت علی(ع) راضی باشد، بهتر از آن کسی است که به خلافت آن حضرت کراهت داشته باشد و هر کس که با وی بیعت کند، بهتر از آن است که بیعت نکند"[۳].[۴]
تشویق حاکم حمس به بیعت با علی(ع)
نصر بن مزاحم نقل می‌کند: موقعی که معاویه برای شرحبیل نامه نوشت و او را برای یاری خود با جنگ با علی(ع) فراخواند، و از طرفی جمعی از سران قبایل قحطان و یمن که مورد تأیید شرحبیل بودند مانند بسر بن ارطاب و یزید بن اسد و دیگران از شام به نزد او آمدند و گفتند: علی بن ابی طالب عثمان را به قبل رساند و معاویه را در این امر یاری نما! با این که مردم یمن شرحبیل ا از مخالفت با امیرالمؤمنین(ع) منع کردند، اما او حاضر به همراهی با حضرت علی(ع) نشد، عبدالرحمان بن غنم که جزو دعوت شدگان آن مجلس بود، در میان آن جمع ازجا برخاست و گفت: " ای شرحبیل، از زمانی که به این سرزمین آمده‌ای، خداوند همواره بر خیر و نیکی تو افزوده است و قطعاً این خیر منقطع نمی‌شود مادامی که مردم شکرگزار تو باشند و نیز بدان: "خداوند، حال هیچ قومی را دگرگون نخواهد کرد تا زمانی که آن قوم خود حالشان را تغییر دهند" ﴿لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ﴾[۵].
اکنون از جمع از طرف معاویه به تو گزارش داده‌اند که عثمان کشته شده و علی قاتل اوست! ای شرحبیل، اگر اینها راست بگویند و علی بن ابی طالب قاتل عثمان باشد! چون مهاجران و انصار که حاکمان مردمند با علی بیعت نموده‌اند، پس ما هم باید با علی بیعت کنیم و به نامه و گزارش معاویه اعتنا نکنیم و اگر دروغ می‌گویند و علی قاتل عثمان نیست، پس چرا معاویه این خبر دروغ را پذیرفته و آن را به علی(ع) نسبت می‌دهد. ای شرحبیل! خودت و قومت را به هلاکت نینداز، و بهتر است بروی و با آن حضرت بیعت کنی».
اما خیرخواهی عبدالرحمان در شرحبیل اثر نگذاشت و او نه تنها با امیرمؤمنان(ع) بیعت نکرد. بلکه با تشویق آنها که از شام آمده بودند، به شام رفت و مورد اکرام معاویه قرار گرفت و بین او و معاویه مطالبی ردّ و بدل شد، سرانجام او پا را فراتر گذاشت و به معاویه توصیه کرد: نباید با علی بیعت کنی و اگر با او بیعت کنی من خودم با تو می‌جنگم و تو را از شام بیرون می‌کنم و یا به قتل می‌رسانم»[۶].
آری، سفسطه‌کاری، معاویه و یاران او شرحبیل را از حقانیت حضرت علی(ع) جدا کرد و آخرت خود را به دنیای دیگران فروخت، و عبدالرحمان غنم این خیرخواه واقعی نتوانست کاری انجام دهد.[۷]
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: رجال طوسی، ص۱۵۷؛ الاصابه، ج۴، ص۳۵۰.
- ↑ ر.ک: اسدالغابه، ج۳، ص۳۱۸.
- ↑ ر.ک: اسدالغابه، ج۳، ص۳۱۸.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۳۱-۸۳۲.
- ↑ «بی‌گمان خداوند آنچه را که گروهی دارند دگرگون نمی‌کند (و از آنان نمی‌ستاند) مگر آنها آنچه را که در خویش دارند دگرگون سازند» سوره رعد، آیه ۱۱.
- ↑ ر.ک: وقعة صفین، ص۴۵-۴۷.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۳۲-۸۳۳.