بحث:مراحل معاد در حدیث
مراحل معاد[۱]
مرحله اول: مرگ
حقیقت مرگ[۲]
اقسام مرگ
به لحاظ تعلق به موجودات
- مرگ غیر انسان
به لحاظ تعلق آن به نفس و بدن
- مرگ بدن
- مرگ نفس
به لحاظ جنس
- مرگ طبیعی (حتف انف)
- مرگ به سیف (شهادت)
به لحاظ سختی و آسانی
- مرگ آسان
- مرگ سخت
به لحاظ طبیعت و اخترام
- مرگ طبیعی
- مرگ اخترامی
به لحاظ اختیار و عدم اختیار
- مرگ اختیاری
- مرگ غیراختیاری
زمان مرگ
احتضار
سکرات مرگ
- کیفیت
- راه‌کارهای کاهش سکرات
- عدم وابستگی به دنیا و شهوات
- انفاق مال
- پرهیز از گناه
- صله رحم
- نیکی به والدین
- روزه روز آخر ماه رجب
- انتقال محتضر به مصلی
- قرائت سوره‌های یاسین و صافات نزد محتضر
قبض روح
- کیفیت
- قبض روح انبیا
- قبض روح امامان
- قبض روح مؤمنان
- قبض روح کافران
- قبض روح ملائکه
- قبض روح اجنه و شیاطین
- قبض روح حیوانات
- عوامل
- راه‌کارهای آسان شدن قبض روح
تغسیل [۵]
تشییع [۶]
تدفین [۷]
تلقین [۸]
انتقال روح
وادی السلام در نجف اشرف
وادی برهوت در یمن
شبهه تناسخ
- به لحاظ سیر صعودی و نزولی
- به لحاظ نسخ نفوس زکیه و ردیه
- تناسخ نفوس زکیه
- تناسخ نفوس ردیه
- بدون لحاظ
- تناسخ مطل
- رجوع روح به جسد جدید
مرحله دوم: برزخ
معناشناسی
اثبات برزخ
اقسام برزخ
احوال برزخ
- به لحاظ مسئول عنه
- سؤال از اصول دین
- سؤال از بدن
- سؤال از جوانی
- سؤال از عمر
- سؤال از عمل
- سؤال از فروع دین
- سؤال از مال
- سؤال از ولایت اهل بیت به صورت کلی و ولایت امیرالمؤمنین به طور ویژه
- به لحاظ مسئول
- به لحاظ سائل
حیات برزخی
کیفیت حیات برزخی
ویژگی‌های حیات برزخی
پاداش و کیفر برزخی (لذت و الم)
پاداش برزخی
کیفر برزخی
اختیار در برزخ
تکامل در برزخ
ارتباط اهل برزخ با اهل دنیا
رجعت
مرحله سوم: قیامت[۹]
اشراط الساعة[۱۰]
علائم ظهور[۱۱]
علائم قیامت
- استخفاف دما
- انتثار کواکب
- انخراق افلاک
- انفجار بحار
- انفطار سماء
- انکدار نجوم
- انهدام نظام عالم
- تقارب زمان
- تکویر شمس
- دخان مبین
- زلزله عظیم
- ظهور فتنه
- نفخ صور
نفخ صور
اعاده
- به لحاظ اقسام
- اعاده ابدان[۱۲]
- اعاده روح به ابدان (بعد البعث)[۱۳]
- به لحاظ اعاده شونده
- اعاده اجزاء (رجوع اجزای بدن)
- اعاده اموات
- اعاده انسان
- اعاده حیوان
- اعاده حیات
- اعاده فعل
- اعاده معدوم
- اعاده معدوم بعینه
- اعاده معدوم بمثله
- شبهه اعاده معدوم
- اعاده وقت
خصائص قیامت
مواطن، عقبات و مواقف
معناشناسی واژگان
- مواطن
- عقبات
- مواقف
حشر
لواء الحمد
حساب
صراط
معناشناسی صراط
- واژگان همسو
- جسر
- قنطره
عقبات و مواقف صراط
- عقبه ولایت
- عقبه امانت و رحمت
- عقبهرحم
- عقبه مرصاد
- مواقف مربوط به فرائض (صلوة،حج، صوم،امر به معروف و...)
- موقف دفع عذاب
- موقف فرار از عذاب
- موقف ظلمت
- موقف نور
اعراف
حوض کوثر
جزاء
بهشت (ثواب)
جهنم (عقاب)
خلود
سعادت و شقاوت
پانویس
- ↑ منازل آخرت
- ↑ معناشناسی
- ↑ قبض کننده روح مؤمنان عادی
- ↑ قبض کننده روح کفار
- ↑ جنبه‌های معرفتی
- ↑ جنبه‌های معرفتی
- ↑ جنبه‌های معرفتی
- ↑ جنبه‌های معرفتی
- ↑ مراد معاد بالمعنی الاخص یا کل قیامت است
- ↑ مراد نشانه‌های قیامت که قبل از قیامت ظاهر می‌شوند
- ↑ در برخی از روایات از علائم ظهور به عنوان اشراط الساعة یاد شده است. در اینجا تنها به همین نکته اشاره شده و مصادیق آن در بحث مهدویت خواهد آمد
- ↑ بعد از نفخ صور دوم و قبل البعث واقع می‌شود
- ↑ مراد عود الروح الی البدن است
- ↑ حشر خود دارای مراحلی است که به مجموع آنها حشر گفته می‌شود که عبارتند از: اول: بعث یا برانگیختن اجباری، دوم: نشر به معنای انتشار در قیامت و سوم حشر به معنای اجتماع در صحرای محشر. گاهی هم به مطلق قیامت، حشر گفته می‌شود. معنای لغوی حشر: برانگیختن با اجبار و سوق دادن و اجتماع در مکانی خاص است. معنای اصطلاحی: در معنای اصطلاحی این واژه، معنای لغوی آن استعمال شده که می‌توان دو معنا را برای آن بیان کرد. معنای اول: حشر قبل الحساب است که به مجموع برانگیخته شدن انسان‌ها و غیر آنها از قبور بعد از نفخ صور اول، سوق دادن و اجتماع آنها در محشر در محضر الهی گفته می‌شود. معنای دوم: حشر بعد الحساب است که به سوق دادن از اجتماع قبلی در محشر و سپس حساب و کتاب و سپس اجتماع در بهشت و جهنم گفته می‌شود و حشر در این معنا تقریبا مساوی با قیامت بالمعنی الاخص است. مرحله اولیه: مقدمه بعث من فی القبور است (این مرحله شامل حشر انسان‌ها، حیوانات و جمادات است). مرحله ثانویه: به جمع شدن انسان‌ها در دادگاه الهی گفته می‌شود (حشر مؤمنین و حشر کافرین و...در این مرحله است. این حشر مقدمه سوق است. تطائر الکتب. خلاصه اینکه حشر بالمعنی الاعم = قیامت و حشر بالامعنی اللاخص= از بعث من فی القبور تا حساب است. اما نشر: ذیل مراحل حشر می‌آید. بعث، نشر، سوق و اجتماع (حیات پس از مرگ – حد فاصل بعث من فی القبور و سوق و اجتماع در محشر است) معنای لغوی نشر: باز شدن است. نشر در اصطلاح قرآن و حدیث دارای دو معناست: اول: فرایند ابراز و اظهار اعمال (نشر صحف و تطایر)، دوم: زنده کردن مردگان پس از مرگ به همراه پخش شدن و انتشار آنها در فضای قیامت