امام مهدی و توبه‌پذیری (مقاله)
امام مهدی (ع) و توبه‌پذیری عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی دو دسته متفاوت از روایات درباره توبه‌پذیری امام مهدی می‌پردازد. این مقالهٔ ۳۴ صفحه‌ای به قلم نصرت‌الله آیتی نگاشته شده و در ماهنامه مشرق موعود (شماره ۳، پاییز ۱۳۸۶) انتشار یافته است.[۱]
| امام مهدی (ع) و توبه‌پذیری | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی پژوهشی |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | نصرت‌الله آیتی |
| موضوع | امامت، مهدویت، ظهور |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | ماهنامه مشرق موعود |
| وابسته به | مؤسسه آینده روشن |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | پاییز ۱۳۸۶ |
| شماره | ۳ |
| تعداد صفحات | ۳۴ |
| شماره صفحات | از صفحه ۹ تا ۴۲ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیدهٔ مقاله
نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «دو دسته حدیث به ظاهر متفاوت، در مورد مسئله توبه در عصر ظهور، وجود دارد. پاره‌ای از احادیث، دوران غیبت را عصر فرصت‌ها و ظهور را زمان پایان یافتن فرصت‌ها معرفی کرده‌اند که با آمدنش مجال توبه و بازگشت از گمراهان ستانده می‌‌شود. اما تعداد دیگری از احادیث، عصر ظهور را دوران رشد و تربیت و زمان جبران ضعف‌های بشر می‌‌دانند. از این رو، در آن زمان باب توبه همچنان باز و زمینه جبران کاستی‌ها فراهم است. برای جمع میان این دو دسته روایت، می‌‌توان دسته دوم را به زمان آغازین ظهور ناظر دانست که امام مهدی(ع) به هدایت و روشنگری خواهند پرداخت؛ دسته اول به زمانی اشاره دارد که آن حضرت پس از روشنگری، برای تصفیه جامعه بشری، دست به شمشیر می‌‌برند و قیام مسلحانه خود را آغاز می‌‌کنند. همچنان که می‌‌توان موضوع دسته نخست را کسانی دانست که عالمانه و عامدانه حقایق را انکار می‌‌کنند و موضوع دسته دوم را کسانی که از سر جهل در ورطه گمراهی می‌‌افتند. اگر جمع یادشده پذیرفته نشود، ترجیح با دسته دوم روایات است؛ زیرا این دسته افزون بر این که با ضابطه کلی توبه پذیری در قرآن هماهنگی دارد، از نظر کمیت و اعتبار بسیار بیشتر از دسته نخست است»[۱].
فهرست مقاله
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین نصرت‌الله آیتی (متولد ۱۳۵۳ ش، اصفهان)، در کنار تحصیلات حوزوی، تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع کارشناسی ارشد الهیات و معارف اسلامی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی پیگیری کرد. مدیریت گروه امامت و مهدویت مرکز مطالعات حوزه علمیه قم از جمله فعالیت‌های وی می‌باشد. او علاوه بر تدریس علوم اسلامی، تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر در آورده است. «یوسف زهرا (ع)»، «سفیانی از ظهور تا افول»، «از تبار دجال»، «تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور»، «دلیل روشن»، «راه و بیراهه»، «ناقوس گمراهی»، «علایم و شرایط ظهور ۱»، «یوسف زهرا»، «علایم و شرایط ظهور»، «امام مهدی احیاگر شریعت»، «امام مهدی احیاگر شریعت»، «امام مهدی احیاگر شریعت»، «یمانی درفش هدایت»، «معیارهای تطبیق نشانه‌های ظهور»، «آیینه انتظار یاوران مهدی»، «بررسی علائم ظهور نفس زکیه»، «بررسی علائم ظهور نفس یمانی»، «امام مهدی و توبه‌پذیری»، «اهل کتاب در دولت مهدی»، «اهل کتاب در دولت مهدی»، «زمینه‌سازی ظهور چیستی و چگونگی»، «عدالت مهدوی و ادیان» و «مهدی یاوران» برخی از این آثار است.[۲]