روزگار در معارف دعا و زیارات

این مدخل زیرشاخهٔ بحث روزگار است. روزگار از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: روزگار در قرآن - روزگار در حدیث - روزگار در اخلاق اسلامی - روزگار در معارف دعا و زیارات - روزگار در معارف و سیره سجادی - روزگار در معارف و سیره رضوی - پرسش‌های مرتبط

مقدمه

دهر به معنای روزگار و جمع آن دهور است. گذشت روزگار و ایام عمر و مقاطع مختلف زمان که بر جهان می‌گذرد، موضوع تفکر اندیشمندان و عرصه خیال شاعران بوده است. در فرهنگ و معارف اسلامی دهر و روزگار عرصه قدرت نمایی خدا و میدان عمل و آزمایش انسان و صحنه پندآموزی اوست. امام سجاد(ع) درباره روزگار نکاتی را به ما می‌آموزد:

یکم: عزت خدا با گردش روزگار باقی است: «...وَ الْعِزِّ الْبَاقِي‏ عَلَى‏ مَرِّ الدُّهُورِ»؛ «ای خداوندی که از آن توست عزت و غلبه جاودان، هر چند روزگاران بگذرند».

دوم: گذشت روزگار نشانه نزدیک شدن اجل و مرگ است: «ثُمَّ ضَرَبَ‏ لَهُ‏ فِي‏ الْحَيَاةِ أَجَلًا مَوْقُوتاً... وَ يَرْهَقُهُ بِأَعْوَامِ دَهْرِهِ»؛ «سپس هر یک از آدمیان را عمری مقرر کرد... که با گام‌های روزها و سال‌هایش می‌پیماید».

سوم: ماه رمضان همه زمان‌ها برتری دارد: «اللَّهُمَّ... تَخَيَّرْتَهُ مِنْ‏ جَمِيعِ‏ الْأَزْمِنَةِ وَ الدُّهُورِ»؛ «خدایا... تو آن را از میان همه زمان‌ها و روزگارها اختیار کرده‌ای».

منابع

1. شیرزاد، امیر، مقاله «روزگار»، دانشنامه صحیفه سجادیه