تنعیم
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
نام محلّی است در دو فرسخی مکّه و یکی از میقات‌هایی است که حجّاج از آنجا برای عمره محرم میشوند. در آنجا مسجدها و آب‌هایی بوده است. چون سمت راست آن کوهی به نام "ناعم" بوده، آن محلّ به "تنعیم" معروف شده است. سید الشهدا (ع) در مسیر خویش به کوفه، وقتی به تنعیم رسید، با کاروانی که از یمن می‌آمد برخورد کرد که وسایلی برای یزید می‌بردند. امام، اموال آن کاروان را گرفت[۱]. چه بسا هدف از این مصادره، ضربه اقتصادی به دشمن بوده است. سید الشهدا افراد کاروان را پس از پرداخت کرایه تا آن محلّ، آزاد گذاشت که همراه او به کربلا آیند، یا هر جا که می‌خواهند بروند. عدّه‌ای به او پیوستند[۲][۳].
التنعیم
این موضع که بدان «وادی التنعیم» نیز گفته شده است، دره ای است در شمال مکه و خارج از محدوده حرم که سراشیبی آن از ثنیة البیضاء آغاز می‌‌شود و سپس به موازات بزرگراهی که به سمت مدینه می‌‌رود، به سمت شمال پیش می‌‌رود و به وادی یأجج می‌‌رسد. لکن حموی و بکری، تنعیم را در محدوده حرم ذکر کرده، مکان دقیق آن را در دو یا چهار فرسخی مکه و در ناحیه «حلّ» –بین مکه و سرف- دانسته‌اند. آنان در بیان علت نامگذاری تنعیم به این نام، به وجود کوهی در سمت راست آن به نام «نعیم» و کوهی در جانب شمال آن به نام «ناعم» و دره‌ای به نام «نعمان» استناد کرده‌اند. در تنعیم مساجدی وجود دارد و حجاج مکی از آنجا جهت عمره، محرم میشوند.[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ الحسین فی طریقه الی الشهاده، ص۲۶؛ تاریخ طبری، ج۴، ص۲۸۹.
- ↑ کامل ابن اثیر، ج۲، ص۵۴۷.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۳۰.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۴۹؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۱، ص۳۲۱.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۶۵.