بحث:امنیت

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۷ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

حفظ امنیت جامعه در معارف و سیره حسینی

نخست: تبیین مفهوم امنیت در آموزه‌های اسلامی

1-1- تعریف لغوی و اصطلاحی امنیت

1-2- اهمیت و جایگاه امنیت در آموزه‌های اسلامی

1-3- انواع امنیت در جامعه اسلامی (امنیت فردی، اجتماعی، فکری، فرهنگی و ...)

1-4- شاخص‌ها و معیارهای سنجش امنیت در جامعه اسلامی

1-5- عوامل تأثیرگذار بر امنیت در جامعه اسلامی

1-6- راهکارهای تأمین امنیت در جامعه اسلامی با تأکید بر آموزه‌های دینی

1-7- بررسی تطبیقی دیدگاه اسلام و سایر مکاتب درباره امنیت

دوم: بررسی جایگاه امنیت در جامعه اسلامی از منظر قرآن و سنت

2-1- بررسی وضعیت سیاسی جامعه اسلامی پس از رحلت پیامبر اکرم(ص)

2-2- شرایط سیاسی در دوران خلافت امویان با تمرکز بر عصر معاویه و یزید

2-3- بررسی اوضاع اجتماعی جامعه اسلامی در عصر امام حسین(ع)

2-4- تحلیل شرایط فرهنگی و مذهبی جامعه در زمان امام حسین(ع)

2-5- نقش حاکمان بنی امیه در ایجاد ناامنی و تزلزل در جامعه اسلامی

2-6- بررسی جریان‌ها و گروه‌های سیاسی و اجتماعی موثر بر امنیت در این دوره

سوم: تحلیل شرایط سیاسی و اجتماعی جامعه در زمان امام حسین (ع)

چهارم: شناسایی عوامل تهدیدکننده امنیت در زمان امام حسین (ع)

پنجم: بررسی راهبردها و اقدامات امام حسین(ع) در جهت حفظ امنیت جامعه

ششم: تبیین نقش قیام امام حسین(ع) در بازگرداندن امنیت به جامعه اسلامی

هفتم: بررسی آثار و پیامدهای قیام امام حسین(ع) در تحقق امنیت پایدار در جامعه

طرح دوم

نخست: بررسی وضعیت امنیت در زمان حکومت بنی‌امیه

  1. شرایط سیاسی اجتماعی جامعه اسلامی:
    1. آزادی‌های سیاسی، اجتماعی و فردی مردم در زمان بنی‌امیه: در زمان حکومت معاویه و پس از او یزید، آزادی‌های سیاسی، اجتماعی و فردی مردم به شدت محدود شده بود. از لحاظ سیاسی، هرگونه اعتراض و مخالفت با حکومت بنی امیه، به شدت سرکوب می‌شد. مخالفان و منتقدان سیاسی اغلب زندانی یا تبعید می‌شدند. آزادی بیان و اظهارنظر وجود نداشت و تمامی مکاتبات و نامه‌نگاری‌ها تحت کنترل شدید نیروهای امنیتی حکومت بود. حاکم اسلامی بر اساس حکم الهی شرعی انتخاب نمی‌شد و خلفای بنی امیه با زور به قدرت می‌رسیدند. همچنین: والیان و کارگزاران نظام بر اساس معیارهای درستی گمارده نمی‌شدند. از لحاظ اجتماعی نیز، آزادی‌های اجتماعی و فرهنگی مردم به شدت محدود شده بود. اجتماعات و گردهمایی‌های غیرهمسو با حاکمیت بنی‌امیه به شدت مورد حساسیت سلطه‌گران بود. مخالفان سیاسی و اقلیت‌های مذهبی و قومی تحت ستم و آزار بودند. همچنین آزادی‌های فردی نیز پایمال می‌شد. حریم خصوصی افراد محترم شمرده نمی‌شد. شهروندان امنیت جانی و مالی لازم را نداشتند. شکنجه و زندان بدون محاکمه، امری عادی بود. بنابراین می‌توان گفت که در دوران بنی امیه، آزادی‌های سیاسی، اجتماعی و فردی مردم به شدت نقض می‌شد و جامعه در یک فضای خفقان، اختناق و بی‌عدالتی به سر می‌برد. حکومت مستبد بنی امیه مانع از بروز آزادی‌های مشروع مردم می‌شد.
    2. امنیت جانی و مالی مردم تحت حاکمیت بنی‌امیه: در دوران حکومت معاویه و یزید، امنیت جانی و مالی مردم به شدت تهدید می‌شد و مردم از امنیت لازم برخوردار نبودند. از لحاظ جانی، مخالفان و منتقدان حکومت همواره در معرض خطر جانی قرار داشتند. شکنجه، زندان و اعدام‌های خودسرانه امری عادی به شمار می‌رفت. حتی شهروندان عادی نیز از امنیت جانی برخوردار نبودند و گاه به بهانه‌های واهی زندانی یا مجازات می‌شدند. از لحاظ مالی نیز وضعیت نابسامان بود. مأموران حکومتی به صورت خودسرانه اموال و دارایی مردم را غارت می‌کردند. مالیات‌های سنگین بر مردم تحمیل می‌شد و ثروت‌های عمومی توسط حکام بنی امیه غارت می‌گردید. دزدی و راهزنی نیز رواج داشت. علاوه بر اینها، نبود نهادها و سازوکارهای حقوقی و قضایی مناسب برای حفاظت از جان و مال مردم، وضعیت را بدتر می‌کرد. در مجموع، می‌توان گفت که در دوران بنی امیه، مردم فاقد ابتدایی‌ترین حقوق شهروندی بودند و نه جان و نه مال آنان در امان نبود. این وضعیت نشان‌دهنده فقدان امنیت اجتماعی در آن زمان است.
    3. سرکوب مخالفان و معترضان به حکومت بنی‌امیه
    4. شیوع خشونت و درگیری‌های سیاسی و اجتماعی در آن دوران
    5. میزان امنیت مرزها و تهدیدات خارجی علیه حکومت اسلامی
    6. گسترش ظلم و فساد در دستگاه حاکمیت بنی‌امیه
    7. تضعیف نهادهای قضایی و انتظامی در زمان بنی‌امیه
  2. علل و عوامل ناامنی در دوران حکومت بنی‌امیه:
    1. سرکوب شدید مخالفان سیاسی بنی‌امیه و نقض حقوق و آزادی‌های شهروندی
    2. اعمال خشونت و شکنجه علیه معترضان به ویژه گروه‌های مذهبی
    3. تضعیف نهادهای انتظامی و امنیتی و گسترش بی‌قانونی
    4. عدم پاسخگویی دستگاه قضایی به ظلم و جنایت‌های حکومت
    5. تحریک اختلافات قومی و مذهبی در میان گروه‌های مختلف مردم
    6. تسلط عناصر فاسد و غارتگر بر منابع و ثروت‌های عمومی
    7. غفلت از تأمین امنیت مرزها و مناطق حاشیه‌ای حکومت
    8. گسترش احساس ناامنی و بی‌عدالتی در میان اقشار مختلف مردم

دوم: اهداف و انگیزه‌های امنیتی امام حسین(ع) در قیام علیه بنی‌امیه

  1. اهداف امنیتی امام حسین(ع) از قیام علیه بنی‌امیه:
    1. پایان دادن به سرکوب و خفقان سیاسی توسط بنی‌امیه
    2. مبارزه با ناامنی و بی‌ثباتی ناشی از حکومت ظالمانه بنی‌امیه
    3. برقراری امنیت و آزادی‌های سیاسی و اجتماعی مردم
    4. جهت حفاظت از جان و مال و ناموس مردم در برابر حکومت غاصب
    5. رفع تهدیدات امنیتی گسترده علیه مخالفان سیاسی
    6. جهت فراهم کردن فضای امن برای احیای مکتب اهل‌بیت(ع)
    7. حفظ امنیت فکری و اعتقادی مسلمانان در برابر انحرافات
  2. انگیزه‌های امنیتی امام حسین(ع) برای بازگرداندن امنیت به جامعه:
    1. خاتمه دادن به نقض گسترده حقوق و آزادی‌های مردم
    2. پایان دادن به سرکوب خشن مخالفان سیاسی توسط حکومت
    3. جلوگیری از تهدیدات جانی و مالی علیه شهروندان بی‌گناه
    4. رفع ترس و وحشت ناشی از حکومت ستمگر بنی‌امیه
    5. فراهم کردن امنیت لازم برای عبادت و پرستش آزادانه مردم
    6. تضمین حفظ جان و ناموس مردم در مقابل حاکمیت جور

سوم: روش‌ها و راهکارهای امام حسین(ع) برای بازگرداندن امنیت

  1. روش‌های مقابله امام حسین(ع) با عوامل ناامنی:
    1. تلاش امام حسین(ع) برای افشاگری و آگاه‌سازی مردم نسبت به جنایات و ظلم حکومت یزید
    2. تحریم و قطع همکاری امام حسین(ع) با دستگاه حکومت ظالم بنی‌امیه
    3. تدارک و بسیج نیروهای مؤمن و آزادی‌خواه برای قیام علیه حکومت یزید
    4. موضع‌گیری قاطع امام حسین(ع) علیه حاکمیت جور و دعوت مردم به مبارزه با ظلم
    5. الگوسازی و الهام‌بخشی امام(ع) به مردم برای مقاومت و ایستادگی در برابر ستم
    6. تبیین صحیح معارف و آموزه‌های دینی به منظور مبارزه با انحرافات و بدعت‌ها
    7. ترویج فرهنگ شهادت‌طلبی و ایثار در راه دفاع از حق و عدالت
    8. جلب همراهی و پشتیبانی افراد و گروه‌های مؤثر جامعه علیه حکومت ستمگر
  2. تلاش برای بسیج و مشارکت مردم:
    1. دعوت مردم به پیوستن و همراهی با قیام امام حسین(ع) علیه ظلم
    2. بیان آسیب‌ها و تبعات سکوت در برابر ظلم و ترغیب مردم به مقاومت
    3. تبیین اهداف واقعی قیام امام حسین(ع) برای مردم و جلب حمایت آنها
    4. ترسیم چشم‌انداز مطلوب آینده و حکومت عدل پس از سرنگونی ظالمان
    5. القای احساس مسئولیت در مردم برای دفاع از اسلام و ارزش‌های آن
    6. تشویق و ترغیب یاران و خاندان به همراهی و فداکاری در رکاب امام(ع)
    7. پاسخگویی به شبهات مطرح شده در مورد قیام و رفع تردیدها
    8. الهام‌بخشی و الگوسازی برای جلب مشارکت عمومی در قیام علیه ظلم
  3. نقش شهادت امام حسین(ع):
    1. نقش شهادت امام حسین(ع) در برانگیختن مردم برای مبارزه با حکومت ظالمانه یزید
    2. تأثیر شهادت امام(ع) در تضعیف مشروعیت و اقتدار سیاسی حکومت یزید
    3. کارکرد شهادت امام حسین(ع) در افزایش آگاهی مردم نسبت به جنایات حکومت
    4. تسریع سقوط حکومت یزید در پی شهادت امام حسین(ع) و ایجاد فضای ناامنی
    5. الگوسازی امام حسین(ع) از طریق شهادتش برای مقاومت در برابر حکومت‌های ظالم
    6. تداوم راه و هدف امام حسین(ع) از طریق شهادت وی در مبارزه با ظلم و ستم

چهارم: نتایج و پیامدهای امنیتی قیام امام حسین(ع)

  1. آثار و پیامدهای قیام بر امنیت جامعه اسلامی:
    1. کاهش سرکوب و خفقان سیاسی پس از سقوط حکومت یزید
    2. افزایش امنیت جانی و مالی مردم در پی تضعیف حکومت یزید
    3. کاهش تهدیدات و خطرات امنیتی علیه مخالفان سیاسی و مذهبی
    4. بازگشت نسبی آرامش و امنیت به جامعه پس از شهادت امام حسین(ع)
    5. تقویت باور مردم به لزوم مقاومت در برابر حکومت‌های ستمگر
    6. الگوسازی امام حسین(ع) در مبارزه با حکومت‌های غاصب و طاغوتی
    7. تداوم راه و هدف امام(ع) در تأمین عدالت و امنیت برای مردم
  2. دستاوردهای قیام در بازگرداندن ثبات و آرامش:
    1. کاهش خشونت‌های سیاسی و اجتماعی پس از سقوط حکومت یزید
    2. کاهش تنش‌ها و درگیری‌های مذهبی و قومی در جامعه
    3. بازسازی نسبی نهادهای عدلی و انتظامی جامعه توسط حکومتهای بعدی
    4. افزایش امنیت روانی و رفع ترس و وحشت در میان عموم مردم
    5. تقویت امید به آینده و احساس امنیت در جامعه پس از شهادت امام(ع)
    6. تداوم الگوی مقاومت امام حسین(ع) علیه حکومت‌های ستمگر در طول تاریخ
    7. الهام‌بخشی قیام امام(ع) به جنبش‌های عدالت‌خواهانه و آزادی‌بخش
    8. ترویج فرهنگ ایستادگی در برابر ظلم و استبداد در جامعه

معناشناسی

امنیت، یک موهبت بزرگ الهی و نیاز مهم فطری انسان است. احساس امنیت روانی، از برجسته‌ترین ویژگی‌های شخصیتی افراد خلاق و سالم است. احساس امنیت روانی، آن زمان می‌تواند به صورت مطلوب در میان مردم یک جامعه وجود داشته باشد، که افراد بدون دغدغه خاطر و به دور از اندیشه پیدا کردن فردی صاحب نفوذ، در کوتاه‌ترین زمان ممکن و در تمام اوقات شبانه‌روز، به امکانات مادی و معنوی دست‌رسی داشته باشند[۱].

پانویس

  1. افروز، غلام علی، احساس امنیت، سرمقاله مجله پیوند، نشریه ماهانه آموزشی- تربیتی، شماره ۲۳۱، تهران، دی‌ماه ۱۳۷۷: http://magpayvand.ir/index.php?route=product/category&path=۰&page=۱۹.