نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط فرقانی(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۱۰ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱۰ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۲ توسط فرقانی(بحث | مشارکت‌ها)
↑حشر خود دارای مراحلی است که به مجموع آنها حشر گفته می‌شود که عبارتند از: اول: بعث یا برانگیختن اجباری، دوم: نشر به معنای انتشار در قیامت و سوم حشر به معنای اجتماع در صحرای محشر. گاهی هم به مطلق قیامت، حشر گفته می‌شود. معنای لغوی حشر: برانگیختن با اجبار و سوق دادن و اجتماع در مکانی خاص است. معنای اصطلاحی: در معنای اصطلاحی این واژه، معنای لغوی آن استعمال شده که می‌توان دو معنا را برای آن بیان کرد. معنای اول: حشر قبل الحساب است که به مجموع برانگیخته شدن انسان‌ها و غیر آنها از قبور بعد از نفخ صور اول، سوق دادن و اجتماع آنها در محشر در محضر الهی گفته می‌شود. معنای دوم: حشر بعد الحساب است که به سوق دادن از اجتماع قبلی در محشر و سپس حساب و کتاب و سپس اجتماع در بهشت و جهنم گفته می‌شود و حشر در این معنا تقریبا مساوی با قیامت بالمعنی الاخص است. مرحله اولیه: مقدمه بعث من فی القبور است (این مرحله شامل حشر انسان‌ها، حیوانات و جمادات است). مرحله ثانویه: به جمع شدن انسان‌ها در دادگاه الهی گفته می‌شود (حشر مؤمنین و حشر کافرین و...در این مرحله است. این حشر مقدمه سوق است. تطائر الکتب. خلاصه اینکه حشر بالمعنی الاعم = قیامت و حشر بالامعنی اللاخص= از بعث من فی القبور تا حساب است. اما نشر: ذیل مراحل حشر می‌آید. بعث، نشر، سوق و اجتماع (حیات پس از مرگ – حد فاصل بعث من فی القبور و سوق و اجتماع در محشر است) معنای لغوی نشر: باز شدن است. نشر در اصطلاح قرآن و حدیث دارای دو معناست: اول: فرایند ابراز و اظهار اعمال (نشر صحف و تطایر)، دوم: زنده کردن مردگان پس از مرگ به همراه پخش شدن و انتشار آنها در فضای قیامت
