ابعاد شخصیت امام چه می‌باشند؟ (پرسش)
| ابعاد شخصیت امام چه می‌باشند؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، در کتاب «مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها» در این‌باره گفته‌اند:
- «برخی از ابعاد شخصیتی امام عبارت‌اند از:
- شخصیت حقیقی: شناخت شخص امام به نام و نسب است. در این گونه شناخت، سعی می‌شود نام، مشخصات ظاهری و خانوادگی هر فرد شناخته شود. به این گونه شناخت، شناخت شناسنامه‌ای می‌گویند که ابتدایی ترین نوع شناخت است.
- شخصیت حقوقی: شناخت امام به عنوان امام و جانشین پیامبر، همراه با ویژگی‌های امام است. در این نوع شناخت، حضرت مهدی (ع) به عنوان امام و آخرین جانشین پیامبر (ص) که اطاعتش بر همه واجب است، شناخته می‌شود. سلیم بن قیس از حضرت علی (ع) پرسید کمتر چیزی که آدمی به آن گمراه می‌شود چیست؟ حضرت فرمود: کسی را که خدا اطاعت، ولایت و محبت او را واجب کرده و حجت خود در زمین قرار داده نشناسد[۱].
- شخصیت سیاسی - اجتماعی: شناخت امام به عنوان رهبر جامعه جهانی عدالت محور می‌باشد. امام مهدی (ع) مهمترین فرد برای برآوردن انتظارات بشر از زندگی است و می تواند بشریت را از بحران‌های اجتماعی، ظلم بین المللی و انواع تنگناهایی که درگیر آن است نجات دهد و عدالت را در سراسر جهان حاکم گرداند.
- شخصیت معنوی: شناخت جایگاه امام در هدایت بشریت است. امام یک فیلسوف و دانشمند نیست؛ او آمده است تا انسان‌ها را به سعادت حقیقی راهنمایی کند. آنان را با خدا، پیامبران، دین، اخلاق و آخرت آشنا کند و به زندگی الهی سوق دهد و از بحران هویت نجات دهد.
- شخصیت تکوینی: شناخت جایگاه امام در آفرینش می‌باشد. طبق روایات، جهان و آن چه در آن است به واسطه وجود امام آفریده و پابرجاست. در روایتی می‌خوانیم: اگر حجت نبود زمین اهلش را فرو می‌برد. وجود امام سبب رسیدن فیض وجود به موجودات دیگر و بقای آنان می‌باشد»[۲].
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ معانی الاخبار، شیخ صدوق، ص۳۹۴
- ↑ مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص ۱۰۹.