بحث:چرا انتظار فرج افضل اعمال است؟ (پرسش)
پاسخ اجمالی
جایگاه ویژه انتظار
- از باورهای اساسی و زیبای جهان اسلام، اعتقاد به ظهور مصلحی بزرگ از جانب خداوند است. مصلحی که تلاشهای شبانه روزی دیگر مصلحان و مشعلداران هدایت را به ثمر برساند و انسان را که گرفتار کجرویها و دلخوشیهای زود گذر و فریبنده شده است و در هالهای از اضطراب و حیرت به سر میبرد نجات بخشد[۱]. مقصود از انتظار فرج، انتظار دگرگونی مثبت و گسترده در زندگی بشر و زدوده شدن ناکامیها و نابسامانیها از چهرۀ غمزدۀ جامعۀ انسانی است و پیروزی حکومت عدالتگستر و معنویتگرای مهدوی بر دولتهای شرک و کفر و ستم است. در روایات، توصیههای فراوانی در مورد انتظار فرج، ارزش و فضیلتهای بیشمار آن شده است[۲]. برخی از این روایات چنین انتظاری را از برترین عبادتهای مؤمن دانستهاند که در حدیثی از حضرت امیر المؤمنین(ع) آمده است[۳]: «"اَفضَلُ عِبادةِ الْمُؤْمِنِ اِنتِظارُ فَرَجِ اللّهِ"»[۴]
- با توجه به احادیث و روایات، افضل الاعمال بودن انتظار فرج را از بررسی ملزومات، آثار و نتایجی که برای آن وجود دارد میتوان تشخیص داد، لذا در دو بخش به بررسی انتظار فرج میپردازیم.
علل افضل الاعمال بودن انتظار فرج
- ملزومات انتظار فرج:
انتظار فرج، فراتر از انتظار معمولی است؛ یعنی انتظاری همراه با آگاهی، بصیرت، درایت، معنویت، آمادگی، حقگرایی، عدلخواهی و...[۵]. از اینرو مستلزم برخی ویژگی هاست که عبارتند از:
انتظار و داشتن ایمان و اخلاص
- ایمان و اخلاص: از آنجا که انتظار فرج، ایمان به خداوند متعال و اخلاص در راه او و حسن ظن به حکمت آن ذات مقدس و رسیدگی او به امور بندگان را در انسان مؤمن تقویت میکند، عجیب نیست که روایات، از زبان مبارک پیامبر اکرم(ص) آن را: «أحب الأعمال الی الله»[۶] و در نتیجه: «أفضل أعمال أمتی»[۷]؛ بخوانند[۸].
انتظار و اعتقاد به توحید
- اعتقاد به توحید: هر قدر اعتقاد به توحید در انسان قویتر باشد، انتظار فرج در او بیشتر و شدیدتر میشود، به همان اندازه که یأس از رحمت خداوند، مبغوض ذات مقدسش میباشد، انتظار فرج، محبوب اوست[۹].
انتظار و تسلیم به قضای الهی
- تسلیم به قضای الهی: هدف از خلقت انسان، بندگی کردن اوست. بهترین بندگی خدا به این است که در گرفتاریها انتظار فرج را از دست ندهیم بلکه هر چه گرفتاری شدیدتر میشود، انتظار فرج در ما بیشتر و شدیدتر گردد. روح بندگی خدا و رأس طاعات، همین عبادت قلبی است. پس میتوانیم تصدیق کنیم برترین و بالاترین عبادت مؤمن، انتظار فرجی است که در گرفتاریها از خدای متعال دارد و این عبادت قلبی، ###313### همه عبادات دیگر است[۱۰].
انتظار و پذیرش ولایت
- پذیرش ولایت: انتظار در زمان غیبت امام، نوعی اعلام پذیرش ولایت آخرین حجت خداست و همین انتظار موجب میشود ارتباط شیعیان با امامشان، اگر چه به صورت ارتباط قلبی و معنوی، حفظ شود[۱۱]. به عبارت روشنتر، انتظار فرج، شناخت حق و شناختن رهبر و امام حقّ و انتظار یاری رساندن به او است[۱۲].
انتظار و داشتن آرمان و آروزی بزرگ
- آرمان و آرزوی بزرگ: آرزوها انسان را به حرکت وامیدارد و به طور طبیعی هرچه همت، بلندتر و آرزو، ارزشمندتر باشد حرکت و تلاش انسان نیز از ارزش بیشتری برخوردار خواهد بود[۱۳] و چون انسان منتظر برترین و ارزشمندترین آرزوهای ممکن را دارد، (حاکمیت نهایی دین خدا بر سراسر جهان) لذا از بهترین و والاترین ارزشها نیز برخوردار است[۱۴].
انتظار و تلاش و حرکت مداوم
- تلاش و حرکت مداوم: انتظار فرج، در واقع نوعی آمادگی و استقبال از نیکیهاست. آمادگی برای تلاش و حرکتی مداوم و کوششی خستگیناپذیر همراه با تهذیب نفس، پاک زیستن، حقّخواهی و دور ماندن از زشتیها و آلودگیها... به همین جهت وقتی ابو بصیر از امام صادق(ع) پرسید: فرج کی خواهد بود؟ آن حضرت فرمود[۱۵]: «ای ابو بصیر! تو هم از کسانی هستی که دنیا را طلب میکنند؟ آن کس که قیام امام را بشناسد، برای او به جهت انتظارش فرج شده است».[۱۶] پس اندیشۀ انتظار و انتظار کشیدن به مفهوم سازنده و پویای آن از اهمیت والایی برخوردار است که مقایسۀ آن با دیگر اعمال، دشوار خواهد بود و همین امر، پیروان امامان معصوم(ع) را استوار نگه داشته است به نحوی که هرگز خود را فراموش نکرده و در افکار دیگران هضم نشدهاند[۱۷].
انتظار و حاضر و ناظر دیدن امام
- امام زمان را حاضر و ناظر بر اعمال خود دیدن: در روایتی از امام سجاد(ع) نقل شده، آن حضرت کسانی را که در زمان غیبت، امامت امام را پذیرا میشوند و در انتظار او به سر میبرند، برترین مردم همۀ زمانها معرفی میکنند و دلیل این برتری را این میدانند که برای آنها غیبت و حضور هیچ تفاوتی نداشته و همان وظایفی را که در زمان حضور باید انجام دهند در زمان غیبت انجام میدهند[۱۸]. شخص منتظر در غیبت امام، چنان رفتار میکند که گویا در زمان ظهور و حضور او زندگی میکند. به همین جهت شیعه تمامی دشواریها و کاستیها را پشت سر نهاده و از خطر انقراض و زوال به دور مانده است. این نوع انتظار است که دارای فضیلت و ارزش بیشماری است[۱۹].
انتظار و دوری از ناامیدی
- امیدواری و دوری از یأس: یأس به شرک منتهی میشود که مبغوضترین عمل در پیشگاه خداوند است، انتظار فرج ـ که ضد آن است ـ محبوبترین اعمال نزد او به شمار میآید[۲۰]. امیر مؤمنان(ع) فرمودهاند[۲۱]: «"اِنتَظِرُوا الفَرَجَ. ولا تَیأسُوا مِن رَوحِ اللهِ فَإِنَّ اَحَبَّ الاَعمالِ اِلی اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ انتظارُ الفرجِ مادامَ عَلیهِ المَؤمِنُ"»[۲۲]
انتظار فرج؛ آثار و نتایج
- آثار و نتایج انتظار واقعی: روایات تصریح میکنند آراستگی به انتظار حقیقی، منتظر را به مقاماتی نایل میگرداند. که در زیر به آنها میپردازیم:
- همراهی با حضرت صاحب: امام صادق(ع) فرمودهاند:[۲۳] «هر کس که از قرار گرفتن در زمره اصحاب قائم شادمان میشود باید انتظار بکشد».[۲۴]
- پاداش شرکت در جهاد: از دیگر مقامات منتظران اجر و پاداش شرکت در حرکت جهادی حضرت مهدی(ع) است. امام صادق(ع) میفرماید[۲۵]: «هر کدام از شما که با اعتقاد به این امر و در انتظار آن، از دنیا برود چون کسی است که در اردوگاه قائم(ع) حضور داشته است».[۲۶]
- اجر شهید در راه خدا: به شخص منتظر اجر شهید داده میشود، حضرت علی(ع) میفرمایند[۲۷]: «هرکه امر ما ولایت ما را بپذیرد در قیامت با ما در حظیرة القدس است و کسی که منتظر امر ما باشد چون کسی است که در راه خدا به خون خود آغشته گردد».[۲۸]
- پویایی و سازندگی: انتظار عامل پویایی و سازندگی فرد و اجتماع است. انتظار، انسان را برای رسیدن به آینده مطلوب به حرکت وا میدارد،[۲۹] در حقیقت انسان منتظر با رعایت همۀ شرایط انتظار به همان شأن و منزلتی که مورد انتظار دین اسلام است، رسیده و به بالاترین نقطه کامل نائل میشود[۳۰]. انتظار فرج، به معنای امید به آیندۀ روشن و تحقّق ارزشها و خوبیهاست. چنین نگاهی به انسان، شور و نشاط و حرکت میدهد؛ به گونهای که هم برای اصلاح خود اقدام میکند و هم محیط پیرامون خود را تحت تاثیر قرار میدهد[۳۱].
- نجات از یاس: انتظار، سبب استقامت و پایداری مسلمانان برابر فشارها و سختیها میشود و از یأس و ناامیدی آنان، جلوگیری میکند و به این شکل، راه را برای غلبه و پیروزی آنان هموار میکند[۳۲]. وجود چنین نجات بخشی، دلهای مرده را زنده میکند و مردم را از یأس رها میسازد[۳۳].
نتیجه گیری
- نتیجه اینکه، انتظار، ظرفیّت و توانایی فراوانی برای تحقق جامعه آرمانی و اسلامی موعود، ایجاد میکند[۳۴] و با توجه به آنچه گفته شد به رمز برشمردن فضایل بیشمار برای منتظران پی میبریم و درمییابیم که چرا از نظر اسلام، انسان منتظر از چنین مقام و مرتبه بلندی برخوردار است[۳۵].
پانویس
- ↑ ر.ک. زمانی، احمد، اندیشه انتظار ، ص۶۱- ۶۳.
- ↑ ر.ک. کارگر، رحیم، مهدویت پیش از ظهور، ص ۱۹۵، ۱۹۸.
- ↑ برقی، احمد بن محمد بن خالد، محاسن و به نقل از آن، مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار ۵۲، ص۱۳۱: «برترین عبادات مؤمن انتظار کشیدن برای گشایش خداوند است».
- ↑ ر.ک. حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت، ص۲۵۰-۲۵۳.
- ↑ ر.ک. حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت، ص۲۵۰-۲۵۳.
- ↑ محمد بن علی بن بابویه، خصال، ج۲، ص۶۱۰ و کمال الدین، ۶۴۵؛ ابن شعبۀ حرانی تحف العقول، ۱۰۶.
- ↑ محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین، ۶۴۴.
- ↑ ر.ک. حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت، ص۲۵۰-۲۵۳.
- ↑ ر.ک. بنیهاشمی، سید محمد، انتظار فرج، ص۴۰-۴۴.
- ↑ ر.ک. بنیهاشمی، سید محمد، انتظار فرج، ص۴۰-۴۴.
- ↑ ر.ک. ابراهیم شیفعی سروستانی، انتظار، بایدها و نبایدها، ص ۲۴.
- ↑ ر.ک. کارگر، رحیم، مهدویت پیش از ظهور، ص ۱۹۵، ۱۹۸.
- ↑ ر.ک. ابراهیم شیفعی سروستانی، انتظار، بایدها و نبایدها، ص ۲۴.
- ↑ ر.ک. ابراهیم شیفعی سروستانی، انتظار، بایدها و نبایدها، ص ۲۴.
- ↑ «یا ابا بصیر و انت ممّن یرید الدّنیا؟ من عرف هذا الامر، فقد فرج عنه لانتظاره». ر.ک. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۳۷۱.
- ↑ ر.ک. کارگر، رحیم، مهدویت پیش از ظهور، ص ۱۹۵، ۱۹۸.
- ↑ ر.ک. زمانی، احمد، اندیشه انتظار ، ص۶۱- ۶۳.
- ↑ ر.ک. ابراهیم شیفعی سروستانی، انتظار، بایدها و نبایدها، ص ۲۴.
- ↑ ر.ک. کارگر، رحیم، مهدویت پیش از ظهور، ص ۱۹۵، ۱۹۸.
- ↑ ر.ک. بنیهاشمی، سید محمد، انتظار فرج، ص۴۰-۴۴.
- ↑ ر.ک. قمی(شیخ صدوق)، محمد بن علی بن بابویه، الخصال، ج ۲، ص ۶۱۶: «منتظر فرج (از جانب خدا) باشید. و از رحمت و دستگیری خداوند ناامید نباشید. همانا دوست داشتنیترین کارها در پیشگاه خدای عزوجل انتظار فرج است».
- ↑ ر.ک. بنیهاشمی، سید محمد، انتظار فرج، ص۴۰-۴۴.
- ↑ نعمانی، محمد بن ابراهیم، غیبت ، ص۲۰۰؛ محمد بن حسن، حر عاملی، اثبات الهداة، ج۳، ص۵۳۶.
- ↑ ر.ک. حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت، ص۲۵۰-۲۵۳.
- ↑ محمد بن علی بن بابویه، کمال الدین، ۶۴۵.
- ↑ ر.ک. حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت، ص۲۵۰-۲۵۳.
- ↑ محمد بن علی بن بابویه، خصال، ۶۲۵.
- ↑ ر.ک. حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت، ص۲۵۰-۲۵۳.
- ↑ ر.ک. ابراهیم شیفعی سروستانی، انتظار، بایدها و نبایدها، ص ۲۴.
- ↑ ر.ک. ابراهیم شیفعی سروستانی، انتظار، بایدها و نبایدها، ص ۲۴. نویسندگان کتاب آفتاب مهر، آفتاب مهر، ج۱، ص ۸۲ ـ ۸۳.
- ↑ ر.ک. نویسندگان کتاب آفتاب مهر، آفتاب مهر، ج۱، ص ۸۲ ـ ۸۳.
- ↑ ر.ک. نویسندگان کتاب آفتاب مهر، آفتاب مهر، ج۱، ص ۸۲ ـ ۸۳.
- ↑ ر.ک. زمانی، احمد، اندیشه انتظار ، ص۶۱- ۶۳.
- ↑ ر.ک. کارگر، رحیم، مهدویت پیش از ظهور، ص ۱۹۵، ۱۹۸.
- ↑ ر.ک. ابراهیم شیفعی سروستانی، انتظار، بایدها و نبایدها، ص ۲۴.