علی بن قرظه انصاری
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
پس از شهادت عمرو بن قرظة بن کعب انصاری، برادرش علی[۱] که از سربازان سپاه دشمن به شمار می‌آمد، از صف سپاه خارج شد و پس از جسارت به ساحت مقدس امام(ع) و پدر گرامی آن حضرت(ع)، خطاب به امام(ع) گفت: «ای حسین(ع)! برادر مرا فریفتی و او را کشتی!» امام(ع) فرمود: «من برادرت را فریب ندادم، بلکه خداوند او را هدایت فرمود و تو به گمراهی کشیده شدی». در این هنگام علی خطاب به امام(ع) گفت: «خداوند مرا بکشد اگر تو را نکشم و یا به دست تو کشته نشوم!» سپس با نیزه‌اش به سوی امام(ع) حمله‌ور شد. یکی از یاران امام(ع) به نام نافع بن هلال بجلی پیش دستی کرد و او را به ضرب نیزه بر زمین انداخت دوستان و اطرافیان علی به کمکش شتافتند و او را از معرکه خارج ساختند و به درمانش پرداختند. [۲].[۳]
جستارهای وابسته
- قرظة بن کعب انصاری (پدر)
- عمرو بن قرظه انصاری (برادر)
- زبیر بن قرظه بن کعب انصاری (برادر)
منابع
پانویس
- ↑ در کتاب انساب الاشراف از او با نام زبیر یاد شده است.
- ↑ البلاذری، احمد بن یحیی؛ انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷، ج۳، ص۱۹۲؛ الطبری، محمد بن جریر؛ تاریخ الأمم و الملوک(تاریخ الطبری)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷، ج۵، ص۴۳۴ و ابن‌اثیر، علی بن ابی‌الکرم؛ الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر-داربیروت، ۱۹۶۵، ج۴، ص۶۷.
- ↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مقاله «قاتلان امام حسین (ع)، ش۹»، پایگاه پژوهه.