اذان در فقه سیاسی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث اذان است. "اذان" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

اذان در قرآن - اذان در حدیث - اذان در فقه سیاسی

مقدمه

• أَذان: اعلام، اعلام به صدای بلند، انذار و هشدار.
• ﴿وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ﴾.
• در قرآن کریم، أذان به معنی گلبانگ محمدی و شعار یا دعای معروف حاکی از حلول وقت نماز و دعوت به نماز نیامده است و از آن با تعبیرهای دیگری یاد شده است؛ نظیر ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نُودِيَ لِلصَّلَاةِ مِنْ يَوْمِ الْجُمُعَةِ...﴾.
• اعلامیه و بیانیه به معنای موضع‌گیری رسمی و علنی، سندی است که در آن یک دولت یا سازمان یا گروه و... رفتار یا نظر و موضع خود را درباره موضوع‌ها یا جریانات مخصوص به طور رسمی اعلام می‌کند.

منابع

1. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم
2. عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی ج۱