فروه بن نوفل اشجعی
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- فروة بن نوفل اشجعی از تابعین اصحاب پیامبر(ص) بود، از اصحاب و شیعیان امیرمؤمنان(ع) بود و در جنگ صفین حضرت را یاری کرد، اما بعد از داستان حکمیت اگر چه در جمع خوارج درآمد و از حضرت علی(ع) کناره‌گیری کرد و همراه پانصد نفر دیگر از همفکرانش در محلی به نام دسکره و بندنیجین - حوالی بغداد کنونی - اردو زد؛ اما هرگز علیه امیرالمؤمنین(ع) وارد جنگ نشد. او در این باره می‌گفت: به خدا سوگند، نمی‌دانم چرا و به چه دلیلی باید با علی(ع) وارد جنگ شوم، من فکر می‌کنم بهترین راه و در واقع تنهاترین راه این است که فعلاً از این امر صرف نظر کرده و خوب فکر کنم و هرگاه به نتیجه رسیدم، یا اطاعت او را گردن نهم و یا علیه وی وارد جنگ شوم[۱].
- به هر حال او و گروه همراهش پس از شهادت امیرمؤمنان(ع) در سال ۴۱ هجری علیه معاویه طغیان کردند و با وی جنگیدند. اما معاویه مغیره را به جنگ او فرستاد و با تهدید و ارعاب، مردم کوفه را بسیج کرد و این گروه را سرکوب نمود و سرانجام به سال ۴۵ هجری همه را به قتل رساند [۲].
- او از رسول خدا(ص) و امیرالمؤمنین(ع) و برخی دیگر اصحاب نقل حدیث کرده است[۳].[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ تاریخ طبری، ج۵، ص۸۶؛ ر.ک: وقعة صفین، ص۲۸۶؛ بدون تردید کسی که چنین بیندیشد که نه با امام معصوم(ع) جنگ کند و نه او را یاری نماید تا بررسی کند و به آنچه به یقین و اطمینان رسید انجام دهد، از دید اسلام و کلمات امیرالمؤمنین(ع) نسبت به این طرز تفکر با برخی اصحابش مثل عبیده سلمانی مرادی امری پسندیده و صحیح است. چون اسلام دین تسلیم به آنچه انسان به حق میرسد، می‌باشد نه دین احساسی و بی‌دقتی.
- ↑ وقعة صفین، ص۱۶۶؛ تهذیب التهذیب، ج۶، ص۳۹۰.
- ↑ تهذیب التهذیب، ج۶، ص۳۹۱.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۱۰۰-۱۱۰۱.