بطن در فقه سیاسی

مقدمه

بَطْن: شکم، نهان، مخفی، درونی، پنهان. مقابل ظهور و جمع آن بطون^[۱].
وَلَا تَقْرَبُوا الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ^[۲].
پنهان‌کاری به اعتبار عملی که متعلق آن است، مورد امر و نهی خداوند تعالی قرار گرفته است.خداوند در قرآن کسانی را که پنهانی و آشکارا انفاق می‌کنند، می‌ستاید: الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ^[۳].
فحشا و فجور چه پنهانی و چه آشکار مورد نهی و غضب الهی است. گناهکاری و فحشای پنهان، از آسیب‌های سهمگین و خطرناکی است که از درون بنیان‌های اعتقادی و دینی جامعه را سست و متزلزل می‌سازد. این آفت و ویروس خطرناک، افزون بر قدرت گسترش سریع و واگیرداری آن، به دلیل کشش لذایذ نفسانی^[۴] نیازمند مبارزه فرهنگی پردامنه، زمان‌بر و پرحوصله است^[۵].

↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۳۰. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۴۴۰. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۲۶.
↑ «و زشتکاری‌های آشکار و پنهان نزدیک نشوید» سوره انعام، آیه ۱۵۱.
↑ «آنان که دارایی‌های خود را در شب و روز پنهان و آشکار می‌بخشند پاداششان نزد خداوند است» سوره بقره، آیه ۲۷۴.
↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۷، ص۳۷۵.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۴۵.