اسارت در فقه اسلامی

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۵۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

عنوان اسیر بر هر نیرویی که در حال نبرد یا پس از آن به اسارت یکی از دو جبهه متخاصم درآمده است اطلاق می‏‌گردد؛ خواه مرد باشد یا زن، خردسال باشد یا بزرگسال. بر زن و کودک اسیر "سَبیّ" نیز اطلاق شده است. جایگاه اصلی بحث، باب جهاد است؛ هر چند از آن به مناسبت در باب‌های طهارت، صلات و صوم نیز سخن رفته است.

اسیر یا نیروی دشمن است که مسلمانان او را به اسارت گرفته‌‏اند و یا نیروی خودی که به چنگ کفّار در آمده است. اسیر در صورت نخست یا کافر است و یا مسلمانی که بر امام عادل خروج کرده است.[۱]

منابع

پانویس